ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, Αρ. Φύλου 8, Αύγουστος 1985
Ρ.Σ. Τιράνων 19.5.1985
Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια εντάσσεται α εκείνους τους επαναστάτες που πρόσφερε μεγάλη και ιδιαίτερη συμβολή στην ανάπτυξη της θεωρητικής μαρξιστικής - λενινιστικής σκέψης.
Στο θεμέλιο του έργου και της θεωρητικής του σκέψης βρίσκεται η αθάνατη κοσμοθεωρία των Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν και Στάλιν, θεωρία που ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια την υπεράσπισε με αρχειακότητα, την εφάρμοσε στη ζωή με αποφασιστικότητα και συνέπεια και την ανέπτυξε και πλούτισε παραπέρα με νέες ιδέες, θέσεις και συμπεράσματα.
Σχετικά μ’ αυτό μια από τις μεγαλύτερες αξίες του σύντροφου Ενβέρ Χότζια, σαν θεωρητικού και μεγάλου επαναστάτη, είναι το ότι έδωσε απάντηση στο μεγάλο πρόβλημα που έβγαλε στη σκηνή η προδοσία των σύγχρονων ρεβιζιονιστών και προπαντός των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών για τον κίνδυνο της γέννησης του ρεβιζιονισμού και της οπισθοδρόμησης της επανάστασης και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια ανέλυσε θεωρητικά ότι ο κίνδυνος αυτός δεν ήταν μοιραίος και ότι μπορούσε να αποτραπεί ολοκληρωτικά. Ταυτόχρονα ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια, φωτίζοντας και οδηγώντας πάντα μπροστά την επανάσταση και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Αλβανία, πρόσφερε σημαντική συμβολή και στη δημιουργία μιας νέας πείρας στην κατεύθυνση αυτή, πείρα που αποτελεί μια καινούργια συμβολή στη θεωρία και στην πράξη του επιστημονικού σοσιαλισμού,
Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια στα διάφορα έργα του, στις εισηγήσεις στα συνέδρια του ΚΕΑ, έκανε βαθιές αναλύσεις όλης της διαδικασίας του εκφυλισμού του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, επισημαίνοντας και τα αίτια και τις ιστορικές συνθήκες αυτής της διαδικασίες. Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια αποκάλυψε, ότι η διαδικασία αυτή δεν ήταν καθόλου τυχαία αλλά ήταν αποτέλεσμα και συνέπεια μερικών αιτίων, αντικειμενικού και υποκειμενικού χαραχτήρα, και της επίδρασης ορισμένων συγκυριών που δημιουργήθηκαν στην περίοδο μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στα πλαίσια αυτά, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια επισημαίνει την επίδραση της στρατηγικής του ιμπεριαλισμού, προπαντός του αμερικάνικου, μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στη γέννηση του ρεβιζιονισμού και το ρεβιζιονιστικό εκφυλισμό στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες. Την περίοδο αυτή, που ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός άρχισε να παίζει το ρόλο του αρχηγού, βγήκε με τη γενική στρατηγική της κυριαρχίας του κόσμου. Κύριος στόχος αυτής της στρατηγικής ήταν η εκμηδένιση του σοσιαλισμού, των κομμουνιστικών κομμάτων, η υπονόμευση των επαναστατικών κομμουνιστικών κινημάτων της εργατικής τάξης και του απελευθερωτικού αγώνα των λαών του κόσμου. Στο κέντρο αυτής της επιθετικής στρατηγικής του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού τέθηκε η καταστροφή του σοσιαλιστικού στρατοπέδου Ενάντια στο στρατόπεδο αυτό, άρχισε να ασκείται μεγάλη και ολόπλευρη πίεση στρατιωτική, ιδεολογική, οικονομική και πολιτική. Όσο ζούσε ο Στάλιν, το Μπολσεβίκικο Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης αντιμετώπισε με επιτυχία την πίεση αυτή. Μετά το θάνατό του, ο Χρουτσώφ και η κλίκα του εναγκαλίστηκαν με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, άρχισαν την πολιτική του συμβιβασμού και της συνεργασίας μαζί του. Έτσι η ιμπεριαλιστική πίεση απέβητε μια από τις θεμελιώδικες και κυριότερες αιτίες, αντικειμενικού χαραχτήρα, που οδήγησαν στην εμφάνιση του χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού, ο οποίος, όπως είπε ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια, έγινε ο κυριότερος μοχλός της αντεπανάστασης, του εκφυλισμού του σοσιαλισμού και της παλινόρθωσης του καπιταλισμού. "Η εμφάνιση της ρεβιζιονιστικής ομάδας του Χρουτσώφ", τόνισε ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια, "ήταν η μεγαλύτερη πολιτική και η ιδεολογική νίκη της στρατηγικής του ιμπεριαλισμού ύστερα από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αντεπαναστατική ανατροπή στη Σοβιετική Ένωση χαροποίησε υπερβολικά τους αμερικανούς ιμπεριαλιστές και όλες τις άλλες καπιταλιστικές δυνάμεις, γιατί το ισχυρότερο σοσιαλιστικό κράτος, το στήριγμα της επανάστασης και της απελευθέρωσης των λαών, εγκατέλειπε το δρόμο του σοσιαλισμού και του μαρξισμού - λενινισμού και θα μετατρέπονταν σε στήριγμα στη θεωρία και στην πράξη, της αντεπανάστασης, του καπιταλισμού" (Ενβέρ Χότζια. "Ιμπεριαλισμός και Επανάσταση", σελ. 17, Αθήνα 1979).
Παράλληλα όμως με τις πιέσεις απ’ έξω του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, σημαντικό ρόλο στην αντεπαναστατική στροφή έπαιξε και η αστική επίδραση από μέσα. Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια τόνισε, ότι οι κυριότερες και καθοριστικές αιτίες της γέννησης του ρεβιζιονισμού και του ρεβιζιονιστικού εκφυλισμού στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες έπρεπε να αναζητηθούν, κατά κύριο λόγο. στις ελλείψεις, στις αδυναμίες και στις θέσεις των ίδιων των κομμουνιστικών κομμάτων, στη μη εφαρμογή των επαναστατικών κανόνων και αρχών στην εσωτερική ζωή του κόμματος, στις αδυναμίες και τις ελλείψεις στην ιδεολογική διαπαιδαγώγηση των στελεχών, των κομμουνιστών και των εργαζομένων, και στην απόσπαση του κόμματος κα της καθοδήγησής του από τις πλατιές εργαζόμενες μάζες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια έβγαλε το συμπέρασμα, ότι ο ρεβιζιονιστικός εκφυλισμός είχε σαν κύρια αιτία τον εκφυλισμό του εποικοδομήματος, ιδιαίτερα τον εκφυλισμό του κόμματος και της διχτατορίας του προλεταριάτου, που μετατράπηκαν από τους ρεβιζιονιστές από μοχλούς της επανάστασης και όργανα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, σε μοχλούς της αντεπανάστασης και της παλινόρθωσης του καπιταλισμού.
Ακριβώς για να φραχτεί ο δρόμος στον κίνδυνο αυτό, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια καθόρισε έγκαιρα ένα σημαντικό πρόγραμμα μέτρων για την επαναστατικοποίηση του κόμματος και της διχτατορίας του προλεταριάτου και όλης της ζωής της χώρας, σαν αποφασιστικό όρο αποτροπής του κινδύνου της γέννησης του ρεβιζιονισμού και του εκφυλισμού του σοσιαλισμού και της προώθησης μέχρι τέλους της επανάστασης και της οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Μεγάλη σημασία έχουν τα συμπεράσματα που έβγαλε ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια, σχετικά με τις θεωρίες της ρεβιζιονιστικής αντεπανάστασης, σαν κύριο όπλο του εκφυλισμού της διχτατορίας του προλεταριάτου και του σοσιαλισμού. Η ουσία αυτής της αντεπανάστασης, επισήμανε ο σύντροφος Ενβέρ, ήταν η γραφειοκρατικοποίηση και ο εκφιλελευθερισμός του κόμματος, του κράτους και όλης της ζωής της χώρας, η βαθιά δημιουργία ενός στρώματος προνομιούχων στελεχών, σαν την κύρια βάση του ρεβιζιονισμού. Η μετατροπή του κόμματος και του κράτους σε όπλο στα χέρια αυτού του κόμματος γραφειοκρατών και τεχνοκρατών για τον εκφυλισμό όλης της βάσης του σοσιαλιστικού εποικοδομήματος και τελικά της παλινόρθωσης του καπιταλισμού. Η αντεπανάσταση αυτή έγινε ήσυχα, βαθμιαία και αθόρυβα καλυπτόμενη με σοσιαλιστικά και μαρξιστικά - λενινιστικά συνθήματα και προσωπεία.
Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια από την πλατιά ανάλυση του ρεβιζιονιστικού εκφυλισμού, αποκάλυψε και την ουσία του σύγχρονου ρεβιζιονισμού σαν προϊόν της πίεσης της αστικής τάξης πάνω στην εργατική τάξη και τον αγώνα της. Δίνοντας τον ορισμό αυτό για το ρεβιζιονισμό, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια, έθεσε επιταχτικά και την ανάγκη της πάλης εναντίον του, σαν προϋπόθεση για την νίκη της επανάστασης και του σοσιαλισμού και την υπεράσπιση της καθαρότητας του μαρξισμού - λενινισμού σαν νικήτρια ιδεολογία του προλεταριάτου. "Η χρουτσωφική προδοσία", τόνισε ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια, "ήταν μεγάλη. Αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να υποστείλει την ένδοξη σημαία του μαρξισμού - λενινισμού, την οποία κρατούν πάντα ψηλά οι πραγματικοί επαναστάτες, εκατομμύρια άνθρωποι που πιστεύουν στην ανεξάντλητη δύναμή του". Ενώ ο χρουτσωφικός ρεβιζιονισμός ξεσκεπάστηκε σαν αντεπαναστατική ιδεολογία της παλινόρθωσης του καπιταλισμού και σαν μηχανοκρατική πολιτική για παγκόσμια κυριαρχία, ο μαρξισμός - λενινισμός έμεινε η ιδεολογία που οδηγεί στη νίκη της επανάστασης και στην απελευθέρωση των λαών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου