ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, Αρ. Φύλλου 9, Σεπτέμβρης 1985
Ένα από τα ζητήματα της κριτικής - επίθεσης της οπορτουνιστικής ηγεσίας της ΣΑΚΕ ενάντια στο ΚΕΑ και το σύντροφο Ενβέρ Χότζα στο γράμμα - λιβελογράφημα, που ενέκρινε η Α' Συνδιάσκεψη της ΣΑΚΕ (Μάρτης 79), ήταν η στάση του απέναντι στο ΚΚ Κίνας και το Μάο Τσετούνγκ.
Σύμφωνα με τη ΣΑΚΕ υπήρχαν τα στοιχεία για να γίνονταν η καταγγελία του μαοϊσμού, σαν μια παραλλαγή του σύγχρονου ρεβιζιονισμού, πολύ νωρίτερα. Στο γράμμα της γράφει: "Το συμπέρασμα που βγάζουμε είναι ότι στοιχεία υπήρχαν για να βγάλετε το συμπέρασμα ότι ο Μάο Τσετούνγκ μετά την νίκη της αστικοδημοκρατικής επανάστασης είναι ένας χυδαίος ρεβιζιονιστής" (σελ. 13 του γράμματος).
Όπως είναι γνωστό, η καταγγελία του ΚΕΑ ενάντια στις αντιμαρξιστικές θεωρίες του Μάο έγινε στις 7 Ιούλη 1977 με το άρθρο της "Ζέρι ι Πό πουλιτ" "Θεωρία και Πραχτικά της επανάστασης". όπου κριτικάρεται η Θεωρία των "3 κόσμων" και το Γενάρη 1978 που στο βιβλίο του "Ιμπεριαλισμός και Επανάσταση" ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα ξεσκεπάζει, με βάση το μαρξισμό -λενινισμό, τη ρεβιζιονιστική ουσία της "σκέψης Μάο Τσετούνγκ".
Εδώ όμως ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα (όπως και στο άλλο έργο του "Σκέψεις για την Κίνα", τόμος Α και Β) αναλύει με κάθε λεπτομέρεια την εξέλιξη της γραμμής του ΚΚ Κίνας και του Μάο Τσετούννκ και τα στοιχεία που είχε το ΚΕΑ να κρίνει αυτή τη γραμμή. Είναι τόσο αποκαλυπτική και λεπτομερειακή η τοποθέτηση του σύντροφου Ενβέρ Χότζα που δεν αφήνει καμιά αμφιβολία, ούτε για την έλλειψη επαγρύπνησης από το ΚΕΑ ούτε πολύ περισσότερο ότι υπήρχαν τα στοιχεία για να καταλήξει το ΚΕΑ σ’ ένα οριστικό συμπέρασμα.
Αναφερόμενος στις αντιμαρξιστικές θέσεις του Μάο "όπως η θέση του χειρισμού των αντιθέσεων ανάμεσα στο προλεταριάτο και την αστική τάξη, σαν μη ανταγωνιστικές αντιθέσεις ....", "η θέση το χωριό θα κυκλώσει την πόλη" κλπ. καθώς και σε "άλλες απόψεις και πολιτικές Θέσεις του Μάο Τσετούνγκ και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας που δε συμφωνούν με τις μαρξιστικές - λενινιστικές απόψεις του Κόμματος μας ..." ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα τονίζει: "Το Κόμμα μας, αναλύοντας τα γεγονότα, κατέληξε σε μερικά γενικά και ιδιαίτερα συμπεράσματα, που το έκαναν να επαγρυπνεί, μα απέφευγε την πολεμική με το Κομμουνιστικό, Κόμμα της Κίνας και με τους κινέζους ηγέτες, όχι γιατί φοβούνταν να κάνει πολεμική μ’ αυτούς, αλλά γιατί τα δοσμένα που διέθετε για τον εσφαλμένο αντιμαρξιστικό δρόμο αυτού του κόμματος και του ίδιου του Μάο Τσετούνγκ, δεν ήταν πλήρης και δεν επέτρεπαν ακόμα να καταλήξουμε σε τελικό συμπέρασμα. Από την άλλη μεριά, για ένα διάστημα το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας αντιτάσσονταν στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και στην αντίδραση. Επίσης, πήρε θέση ενάντια στο σοβιετικό ρεβιζιονισμό που δεν υπαγορεύονταν από σωστές μαρξιστικές - λενινιστικές θέσεις αρχών" (Ενβέρ Χότζα, "Ιμπεριαλισμός και Επανάσταση" σελ. 273).
Από το 1956 που τα δυο κόμματα βρέθηκαν μαζί στην πάλη ενάντια στο χρουτσωφικό ρεβιζιονισμό η στάση του ΚΕΑ απέναντι στους ηγέτες του ΚΚ Κίνας ήταν στάση μαρξιστική – λενινιστική. Η επαγρύπνηση απέναντι στις ταλαντεύσεις, την πραγματιστική πολιτική και τις λαθεμένες θέσεις των κινέζων ηγετών υπήρχε πάντα. Λόγω όμως της ταλαντευόμενης πολιτικής των κινέζων στο διεθνή στίβο (πότε έβγαιναν με μαρξιστικές - λενινιστικές θέσεις και πότε με ρεβιζιονιστικές) και επίσης λόγω έλλειψης στοιχείων για την οικοδόμηση του "σοσιαλισμού" στην Κίνα ήταν αδύνατο να καταλήξει το ΚΕΑ σε οριστικό συμπέρασμα.
Δεν είναι απαραίτητο να επιχειρηματολογήσουμε εμείς πάνω ο αυτό το ζήτημα, τη στιγμή που για όποιον ενδιαφέρεται υπάρχει η αναλυτική τοποθέτηση του ΚΕΑ και του συντρόφου Ενβέρ Χότζα στα βιβλία του "Ιμπεριαλισμός και Επανάσταση". "Σκέψεις για την Κίνα" (τόμος Α και Β, το γράμμα της ΚΕ του ΚΕΑ στην ΚΕ του ΚΚ Κίνας, κλπ. Είναι επίσης περιττό, αφού και μια μόνο αναφορά στα λεγόμενα της ΣΑΚΕ, θα μας πείσει για την επιπολαιότητα της και το συκοφαντικό χαραχτήρα που περιέχει η τοποθέτησή της.
Η ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΤΗΣ ΣΑΚΕ
"Δε μπορούμε να δεχτούμε το γεγονός ότι το ΚΕΑ, ένα κόμμα με τόση μεγάλη πείρα στον αγώνα εναντία στους ρεβιζιονιστές κάθε απόχρωσης, δε μπορούσε να βγάλει συμπεράσματα για το Μάο Τσετούνγκ έστω και μόνο απ’ την τοποθέτησή του απέναντι στο ζήτημα Στάλιν" (υπογρ. δική μας, σελ. 12 του γράμματος της ΣΑΚΕ στο ΚΕΑ).
Φαίνεται καθαρά από το παραπάνω απόσπασμα, ότι σύμφωνα με τη ΣΑΚΕ και μόνο η τοποθέτηση του Μάο για το Στάλιν ήταν αρκετή για να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι ο Μάο είναι ρεβιζιονιστής. Είναι γνωστή η ρεβιζιονιστική θέση του Μάο για τα δήθεν "λάθη" του Στάλιν (λάθη κατά 30%!). Όμως ακριβώς αυτό έπρεπε να αποδειχτεί στην πράξη, γιατί η τέτοια στάση απέναντι στο Στάλιν, σημαίνει απόρριψη της μαρξιστικής - λενινιστικής γραμμής του Στάλιν. Και αυτό θα κρίνονταν από τη γραμμή του ΚΚ Κίνας τόσο στο διεθνή στίβο όσο και στην εσωτερική γραμμή της Κίνας. Η θέση του ΚΚ Κίνας λοιπόν και του Μάο Τσετούνγκ παρμένες στο σύνολο τους και στην πραχτική τους εφαρμογή θάδειχναν αν οι κινέζοι στέκονταν στ ο δρόμο του Στάλιν και όχι το αντίθετο.
Η παραπάνω τοποθέτηση της ΣΑΚΕ δεν έχει καμιά σχέση με το μαρξισμό, παρά μόνο με την μικροαστική επιπολαιότητα. Ίσως κάτι να υποψιάζονταν γιατί όταν στον "Οχτώβρη" (Νοέμβρης 80) έδωσαν στη δημοσιότητα το γράμμα (παραλλαγμένο βέβαια) την παρουσίασαν διαφορετικά: "Εκείνο όμως για το οποίο κριτικάραμε τους αλβανούς συντρόφους είναι το γιατί αυτή η πάλη δε βγήκε απ την αρχή στο φως της δημοσιότητας ..... και ιδιαίτερα όταν οι κινέζοι με το Μάο άρχισαν να αγκαλιάζουν τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό .... κλπ " ("Οχτώβρης" Νοέμβρης 1980).
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Αρνούμενοι τη μαρξιστική - λενινιστική θέση του ΚΕΑ, ότι για να κρίνουμε ένα κόμμα αν είναι μαρξιστικό - λενινιστικό πρέπει να δούμε τις θέσεις του στο σύνολο τους και στην πραχτική τους εφαρμογή, οι οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ παίρνοντας πότε τη μια και την άλλη θέση χάνουν κάθε ίχνος πολιτικής σοβαρότητας. Στο πρώτο απόσπασμα που παραθέσαμε (σελ. 13 του γράμματος) λένε γενικά ότι υπάρχουν στοιχεία για να βγει το συμπέρασμα "μετά τη νίκη της αστικό - δημοκρατικής επανάστασης" δηλαδή μετά το 1949. Στο δεύτερο με κριτήριο τη θέση του Μάο για το Στάλιν το προσδιορίζουν στα 1963. Στο τρίτο ("Οχτώβρης" Νοέμβρης 80) "ιδιαίτερα μετά το αγκάλιασμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού" δηλαδή το 1971 (ταξίδι του Νίξον στην Κίνα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου