ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, Αρ. φύλλου 10, Οχτώβρης 1985
Η "ανοιχτή κριτική" που θα πρέπει δήθεν να εφαρμόζεται σαν κανόνας στις σχέσεις μεταξύ των μαρξιστικών - λενινιστικών κομμάτων, είναι το δεύτερο σημαντικό ζήτημα που θίγει η οπορτουνιστική καθοδήγηση της ΣΑΚΕ στην αντιμαρξιστική - αντιαλβανική επιστολή της (Μάρτης 1979) στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας.
Στη σελίδα 7 του γράμματος αναφέρεται: "Μέσα στους μαρξιστικούς - λενινιστικούς κανόνες στις σχέσεις ανάμεσα στα κομμουνιστικά κόμματα και οργανώσεις υπάγεται και ο κανόνας της ανοιχτής συντροφικής κριτικής μέσα από τον κομματικό τύπο του ενός στο άλλο". Και επειδή, όπως είναι γνωστό, το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και τα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα απορρίπτουν σαν φιλελεύθερη και διασπαστική αυτή τη θέση, η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ την εφαρμόζει μόνη της, επιτιθέμενη μέσω της εφημερίδας της στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και σ’ άλλα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα και επί πλέον απαιτεί να την ακολουθήσει και το μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα. Έτσι κάθε 4 - 5 φύλλα, στην εφημερίδα της, κριτικάρει με "αξιοθαύμαστη" υπομονή το λαθεμένο δρόμο που δήθεν ακολουθεί το μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα, καλώντας τα κόμματα να υιοθετήσουν την ανοιχτή κριτική μέσω του τύπου.
Για το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας όμως μια τέτοια θέση στρέφεται ανοιχτά ενάντια στην ενότητα του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος, σπάει την απαραίτητη πειθαρχία, βοηθάει αντικειμενικά τον ταξικό εχθρό.
"Το ανέμισμα μπροστά στον εχθρό των διαφωνιών ανάμεσα στα αδελφό κόμματα δε μπορούν να θεωρηθούν σαν μια σοβαρή και μαρξιστική -λενινιστική συμπεριφορά" (Ιστορία του ΚΕΑ, τόμος 2ος, σελ. 84). Αντίθετα το ΚΕΑ και τα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα εμμένουν "αυστηρά στις μαρξιστικές - λενινιστικές αρχές και κανόνες που εφαρμόζονται ανάμεσα στα πραγματικά κομμουνιστικά κόμματα". Οι "τέτοιοι κανόνες, όπως διαβουλεύσεις και αμοιβαίες συντροφικές διευκρινήσεις, είναι απόλυτα απαραίτητοι, γιατί αυτοί οι μαρξιστικοί - λενινιστικοί κανόνες διατηρούν την καθαρή φιλία, υπερασπίζουν την καθαρότητα της επιστημονικής μας θεωρίας, το μαρξισμό - λενινισμό, ενισχύουν την επανάσταση και τον αγώνα των λαών". "Στους μαρξιστικούς - λενινιστικούς κανόνες, που ρυθμίζουν τις σχέσεις ανάμεσα στα κομμουνιστικά κόμματα υπάρχει και ο κανόνας της σωστής και αμοιβαίας εποικοδομητικής κριτικής αρχών για τα λάθη που διαπιστώνονται στη γραμμή και τη δράση του ενός ή του άλλου κόμματος" (Επιστολή της ΚΕ του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας προς την ΚΕ του ΚΚ Κίνας, σελ. 26).
Η ΠΕΙΡΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Οι καθοδηγητές της ΣΑΚΕ για να επιχειρηματολογήσουν την ρεβιζιονιστική τους θέση της "ανοιχτής κριτικής", που είναι θέση των ευρωκομμουνιστών ρεβιζιονιστών, είναι υποχρεωμένοι να διαστρεβλώσουν τις θέσεις και τη δράση του κομμουνιστικού κόμματος των μπολσεβίκων του Λένιν και του Στάλιν. Αφού αναφέρονται στην ταχτική του Λένιν στην περίοδο 1903-1919 προχωρούν και παραπέρα: "την τακτική της κριτικής, μέσα από τον κομματικό τύπο, δεν την εφάρμοσε το μπολσεβίκικο κόμμα μόνο στην περίοδο πριν τη δημιουργία της IIΙ Κομμουνιστικής Διεθνούς αλλά και σ’ όλη την περίοδο της ύπαρξής της και ακόμα και μετά τη μπολσεβικοποίηση των κομμουνιστικών κομμάτων" (υπογρ. δική μας, σελ. 7 του γράμματος).
Πιο χονδροειδής διαστρέβλωση των διδαγμάτων του Λένιν για το κόμμα νέου τύπου και τις αρχές του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού που αυτός θεμελίωσε δε μπορεί να υπάρξει. Γιατί είναι ακριβώς ο Λένιν που συνέτριψε τις φιλελεύθερες αυτές θέσεις της II Διεθνούς, τόσο στη Ρωσία με την ίδρυση του ΚΚ Μπολσεβίκων όσο και στο διεθνή χώρο έμπραχτα με την ίδρυση της III Κομμουνιστικής Διεθνούς. Ήταν ο Λένιν που διακήρυξε ότι στην περίοδο της προλεταριακής επανάστασης χωρίς σιδερένια πειθαρχία δε μπορεί ούτε και να γίνει λόγος για επανάσταση. Και πολύ συγκεκριμένα κατάγγειλε αυτές τις εκδηλώσεις (για "ανοιχτή κριτική") τόσο στο δεύτερο συνέδριο της Διεθνούς όσο και στο τρίτο: "εμείς βρισκόμαστε εδώ σαν μέλη της Κομμουνιστικής Διεθνούς και απαιτούμε από εκείνους που ανήκουν στην Κομμουνιστική Διεθνή την τήρηση της πειθαρχίας". Και παρακάτω το τρίτο συνέδριο τόνιζε: "Η χαλάρωση ή η διάσπαση του κοινού ενιαίου μετώπου αποτελεί τη χειρότερη παραβίαση της πειθαρχίας και το χειρότερο λάθος στον επαναστατικό αγώνα. Ανώτατο χρέος κάθε μέλους του κόμματος είναι να υπερασπίζει το κομμουνιστικό κόμμα και κατά πρώτο λόγο την Κομμουνιστική Διεθνή απ’ όλους τους εχθρούς του κομμουνισμού. Όποιος το ξεχνά αυτό ή ακόμα επιτίθεται ενάντια στο κόμμα ή στην Κομμουνιστική Διεθνή πρέπει να θεωρείται εχθρός του κόμματος" (υπογρ, δική μας, Ιστορία της ΙΙΙης Διεθνούς, σελ. 140 - 141, Εκδόσεις "Σύγχρονη Εποχή").
Αυτό λοιπόν που διδάσκει ο Λένιν και η Τρίτη Διεθνής είναι ότι την καθοδήγηση της ΣΑΚΕ που επιτίθεται δημόσια ενάντια στο ΚΕΑ και το μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα πρέπει να τη θεωρούμε εχθρό του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος.
Η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ δεν περιορίζεται μόνο στο Λένιν αλλά διαστρεβλώνει και το Στάλιν. Αναφέρει: "δηλαδή το μπολσεβίκικο κόμμα με επικεφαλής το Στάλιν δεν αρκούνταν απλά και μόνο στις διαβουλεύσεις, στις αμοιβαίες συντροφικές παρατηρήσεις και στη συντροφική κριτική των κομμουνιστικών κομμάτων, όπως ενεργείτε εσείς σύντροφοι, αλλά έβγαζε αυτή την κριτική στο φως της δημοσιότητας που την γνωρίζουν έτσι οι κομμουνιστές και όλοι οι λαοί του κόσμου" (σελ. 7 του γράμματος).
Δε μπορεί βέβαια να θεωρηθεί ούτε στο ελάχιστο σοβαρός, όποιος ισχυρίζεται, όπως οι οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ, ότι ο Ι.Β. Στάλιν παραβίαζε το καταστατικό της III Διεθνούς και ασκούσε κριτική στα αδελφά κόμματα μέσω του .... τύπου!!! Αλλά αν τον καιρό της Διεθνούς είναι φανερό ότι κάτι τέτοιο απαγορεύονται αυστηρά από το καταστατικό της και μετά τη διάλυσή της το 1943 και μέχρι το θάνατο του Στάλιν το 1953 τα κομμουνιστικά κόμματα έλυναν τις όποιες διαφωνίες τους με τον κανόνα των εσωτερικών συζητήσεων.
Είναι γνωστό το πως λύθηκαν οι διαφωνίες ανάμεσα στο ΚΕΑ και το ΚΚΕ του Ν. Ζαχαριάδη σε 3μερή συνάντηση στη Μόσχα με το Στάλιν (κοίτα Ενβέρ Χότζα, "Με το Στάλιν αναμνήσεις" το ίδιο και στο "Δυο φίλοι λαοί"). Είναι γνωστό ότι ο Στάλιν σε καμιά περίπτωση δεν άσκησε κριτική στους τιτοϊκούς ρεβιζιονιστές παρά μόνο όταν τους κατάγγειλε ανοιχτά.
Την ίδια αρχή εφάρμοσε το ΚΕΑ και στην περίοδο της πάλης με τους χρουτσωφικούς ρεβιζιονιστές και αργότερα με τους μαοϊκούς ρεβιζιονιστές: "Η κεντρική Επιτροπή του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας, σ’ όλο το διάστημα προσπάθησε να λύσει αυτές τις διαφωνίες σε μαρξιστικό -λενινιστικό δρόμο, με διαβουλεύσεις και αμοιβαίες συντροφικές διευκρινίσεις, και να μη δώσει ποτέ σ’ αυτές δημοσιότητα" (Επιστολή της ΚΕ του ΚΕΑ προς την ΚΕ του ΚΚ Κίνας, σελ. 25).
Συμπερασματικά έχουμε να πούμε, ότι η ταύτιση της ΣΑΚΕ με τον Καρίγιο και τον Μπερλίγκουερ στο ζήτημα αυτό την αναγκάζει όχι μόνο να επιτίθεται ενάντια στο ΚΕΑ και το μαρξιστικό -λενινιστικό κίνημα αλλά και να διαστρεβλώνει με πρωτοφανή και χονδροειδή τρόπο τις λενινιστικές - σταλινικές θέσεις.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ
Ενάντια λοιπόν στα διδάγματα Λένιν - Στάλιν και στην πείρα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος από το 1919 μέχρι σήμερα οι οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ με μικροαστική θρασύτητα απευθυνόμενοι στο ΚΕΑ και στο σύντροφο Ενβέρ Χότζα καταλήγουν: "Άρα σύντροφοι, δεν ενεργείτε σύμφωνα με τα διδάγματα των Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν - Στάλιν και διαπράττετε σημαντικό λάθος που φρενάρει την ανάπτυξη και το δυνάμωμα του παγκόσμιου μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος. Αναλογιστείτε τις ευθύνες σας. Καλείστε να βαθύνεται στην κριτική μας αυτή και να την πάτε μέχρι τέλους, με σκοπό την πλήρη εξάλειψη των λαθών σας" (σελ. 8 του γράμματος).
Εδώ πλέον καλείται από τα ίδια τα πράγματα ο κάθε οπαδός της ΣΑΚΕ να αναλογιστεί πραγματικά τις ευθύνες του: Ή με την αντιμαρξιστική - αντιαλβανική αυτή τοποθέτηση των μικροαστών οπορτουνιστών ηγετών της ΣΑΚΕ ή με το μαρξισμό - λενινισμό και το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και το διεθνές μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει.
Για τη συμβολή του ΚΕΑ και το σύντροφο Ενβέρ Χότζα στην ανάπτυξη και το δυνάμωμα του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος δεν είναι ανάγκη να επιχειρηματολογήσουμε εμείς. Είναι ανάγκη όμως να δει ο καθένας που οδηγούν οι διαφορετικές απόψεις απ’ αυτές του ΚΕΑ και τις συνέπειες τους στην πράξη: οδηγούν κατευθείαν στην πολεμική και το διασπαστικό ρόλο στο μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα. Υιοθετώντας τη ρεβιζιονιστική - διασπαστική θέση της "ανοιχτής κριτικής" και εφαρμόζοντας την στην πράξη, οι οπορτουνιστές καθοδηγητές της ΣΑΚΕ συντάσσονται αντικειμενικά σ’ ένα μέτωπο με την αστική τάξη και το ρεβιζιονισμό. Με τις κριτικές - επιθέσεις τους από την εφημερίδα τους "Οχτώβρη" στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και σ’ άλλα αδελφά κόμματα δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να επιτίθενται στο σοσιαλισμό που οικοδομείται στην Αλβανία και στην ενότητα του διεθνούς μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος.
Η "ανοιχτή κριτική" που θα πρέπει δήθεν να εφαρμόζεται σαν κανόνας στις σχέσεις μεταξύ των μαρξιστικών - λενινιστικών κομμάτων, είναι το δεύτερο σημαντικό ζήτημα που θίγει η οπορτουνιστική καθοδήγηση της ΣΑΚΕ στην αντιμαρξιστική - αντιαλβανική επιστολή της (Μάρτης 1979) στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας.
Στη σελίδα 7 του γράμματος αναφέρεται: "Μέσα στους μαρξιστικούς - λενινιστικούς κανόνες στις σχέσεις ανάμεσα στα κομμουνιστικά κόμματα και οργανώσεις υπάγεται και ο κανόνας της ανοιχτής συντροφικής κριτικής μέσα από τον κομματικό τύπο του ενός στο άλλο". Και επειδή, όπως είναι γνωστό, το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και τα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα απορρίπτουν σαν φιλελεύθερη και διασπαστική αυτή τη θέση, η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ την εφαρμόζει μόνη της, επιτιθέμενη μέσω της εφημερίδας της στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και σ’ άλλα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα και επί πλέον απαιτεί να την ακολουθήσει και το μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα. Έτσι κάθε 4 - 5 φύλλα, στην εφημερίδα της, κριτικάρει με "αξιοθαύμαστη" υπομονή το λαθεμένο δρόμο που δήθεν ακολουθεί το μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα, καλώντας τα κόμματα να υιοθετήσουν την ανοιχτή κριτική μέσω του τύπου.
Για το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας όμως μια τέτοια θέση στρέφεται ανοιχτά ενάντια στην ενότητα του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος, σπάει την απαραίτητη πειθαρχία, βοηθάει αντικειμενικά τον ταξικό εχθρό.
"Το ανέμισμα μπροστά στον εχθρό των διαφωνιών ανάμεσα στα αδελφό κόμματα δε μπορούν να θεωρηθούν σαν μια σοβαρή και μαρξιστική -λενινιστική συμπεριφορά" (Ιστορία του ΚΕΑ, τόμος 2ος, σελ. 84). Αντίθετα το ΚΕΑ και τα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα εμμένουν "αυστηρά στις μαρξιστικές - λενινιστικές αρχές και κανόνες που εφαρμόζονται ανάμεσα στα πραγματικά κομμουνιστικά κόμματα". Οι "τέτοιοι κανόνες, όπως διαβουλεύσεις και αμοιβαίες συντροφικές διευκρινήσεις, είναι απόλυτα απαραίτητοι, γιατί αυτοί οι μαρξιστικοί - λενινιστικοί κανόνες διατηρούν την καθαρή φιλία, υπερασπίζουν την καθαρότητα της επιστημονικής μας θεωρίας, το μαρξισμό - λενινισμό, ενισχύουν την επανάσταση και τον αγώνα των λαών". "Στους μαρξιστικούς - λενινιστικούς κανόνες, που ρυθμίζουν τις σχέσεις ανάμεσα στα κομμουνιστικά κόμματα υπάρχει και ο κανόνας της σωστής και αμοιβαίας εποικοδομητικής κριτικής αρχών για τα λάθη που διαπιστώνονται στη γραμμή και τη δράση του ενός ή του άλλου κόμματος" (Επιστολή της ΚΕ του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας προς την ΚΕ του ΚΚ Κίνας, σελ. 26).
Η ΠΕΙΡΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Οι καθοδηγητές της ΣΑΚΕ για να επιχειρηματολογήσουν την ρεβιζιονιστική τους θέση της "ανοιχτής κριτικής", που είναι θέση των ευρωκομμουνιστών ρεβιζιονιστών, είναι υποχρεωμένοι να διαστρεβλώσουν τις θέσεις και τη δράση του κομμουνιστικού κόμματος των μπολσεβίκων του Λένιν και του Στάλιν. Αφού αναφέρονται στην ταχτική του Λένιν στην περίοδο 1903-1919 προχωρούν και παραπέρα: "την τακτική της κριτικής, μέσα από τον κομματικό τύπο, δεν την εφάρμοσε το μπολσεβίκικο κόμμα μόνο στην περίοδο πριν τη δημιουργία της IIΙ Κομμουνιστικής Διεθνούς αλλά και σ’ όλη την περίοδο της ύπαρξής της και ακόμα και μετά τη μπολσεβικοποίηση των κομμουνιστικών κομμάτων" (υπογρ. δική μας, σελ. 7 του γράμματος).
Πιο χονδροειδής διαστρέβλωση των διδαγμάτων του Λένιν για το κόμμα νέου τύπου και τις αρχές του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού που αυτός θεμελίωσε δε μπορεί να υπάρξει. Γιατί είναι ακριβώς ο Λένιν που συνέτριψε τις φιλελεύθερες αυτές θέσεις της II Διεθνούς, τόσο στη Ρωσία με την ίδρυση του ΚΚ Μπολσεβίκων όσο και στο διεθνή χώρο έμπραχτα με την ίδρυση της III Κομμουνιστικής Διεθνούς. Ήταν ο Λένιν που διακήρυξε ότι στην περίοδο της προλεταριακής επανάστασης χωρίς σιδερένια πειθαρχία δε μπορεί ούτε και να γίνει λόγος για επανάσταση. Και πολύ συγκεκριμένα κατάγγειλε αυτές τις εκδηλώσεις (για "ανοιχτή κριτική") τόσο στο δεύτερο συνέδριο της Διεθνούς όσο και στο τρίτο: "εμείς βρισκόμαστε εδώ σαν μέλη της Κομμουνιστικής Διεθνούς και απαιτούμε από εκείνους που ανήκουν στην Κομμουνιστική Διεθνή την τήρηση της πειθαρχίας". Και παρακάτω το τρίτο συνέδριο τόνιζε: "Η χαλάρωση ή η διάσπαση του κοινού ενιαίου μετώπου αποτελεί τη χειρότερη παραβίαση της πειθαρχίας και το χειρότερο λάθος στον επαναστατικό αγώνα. Ανώτατο χρέος κάθε μέλους του κόμματος είναι να υπερασπίζει το κομμουνιστικό κόμμα και κατά πρώτο λόγο την Κομμουνιστική Διεθνή απ’ όλους τους εχθρούς του κομμουνισμού. Όποιος το ξεχνά αυτό ή ακόμα επιτίθεται ενάντια στο κόμμα ή στην Κομμουνιστική Διεθνή πρέπει να θεωρείται εχθρός του κόμματος" (υπογρ, δική μας, Ιστορία της ΙΙΙης Διεθνούς, σελ. 140 - 141, Εκδόσεις "Σύγχρονη Εποχή").
Αυτό λοιπόν που διδάσκει ο Λένιν και η Τρίτη Διεθνής είναι ότι την καθοδήγηση της ΣΑΚΕ που επιτίθεται δημόσια ενάντια στο ΚΕΑ και το μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα πρέπει να τη θεωρούμε εχθρό του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος.
Η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ δεν περιορίζεται μόνο στο Λένιν αλλά διαστρεβλώνει και το Στάλιν. Αναφέρει: "δηλαδή το μπολσεβίκικο κόμμα με επικεφαλής το Στάλιν δεν αρκούνταν απλά και μόνο στις διαβουλεύσεις, στις αμοιβαίες συντροφικές παρατηρήσεις και στη συντροφική κριτική των κομμουνιστικών κομμάτων, όπως ενεργείτε εσείς σύντροφοι, αλλά έβγαζε αυτή την κριτική στο φως της δημοσιότητας που την γνωρίζουν έτσι οι κομμουνιστές και όλοι οι λαοί του κόσμου" (σελ. 7 του γράμματος).
Δε μπορεί βέβαια να θεωρηθεί ούτε στο ελάχιστο σοβαρός, όποιος ισχυρίζεται, όπως οι οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ, ότι ο Ι.Β. Στάλιν παραβίαζε το καταστατικό της III Διεθνούς και ασκούσε κριτική στα αδελφά κόμματα μέσω του .... τύπου!!! Αλλά αν τον καιρό της Διεθνούς είναι φανερό ότι κάτι τέτοιο απαγορεύονται αυστηρά από το καταστατικό της και μετά τη διάλυσή της το 1943 και μέχρι το θάνατο του Στάλιν το 1953 τα κομμουνιστικά κόμματα έλυναν τις όποιες διαφωνίες τους με τον κανόνα των εσωτερικών συζητήσεων.
Είναι γνωστό το πως λύθηκαν οι διαφωνίες ανάμεσα στο ΚΕΑ και το ΚΚΕ του Ν. Ζαχαριάδη σε 3μερή συνάντηση στη Μόσχα με το Στάλιν (κοίτα Ενβέρ Χότζα, "Με το Στάλιν αναμνήσεις" το ίδιο και στο "Δυο φίλοι λαοί"). Είναι γνωστό ότι ο Στάλιν σε καμιά περίπτωση δεν άσκησε κριτική στους τιτοϊκούς ρεβιζιονιστές παρά μόνο όταν τους κατάγγειλε ανοιχτά.
Την ίδια αρχή εφάρμοσε το ΚΕΑ και στην περίοδο της πάλης με τους χρουτσωφικούς ρεβιζιονιστές και αργότερα με τους μαοϊκούς ρεβιζιονιστές: "Η κεντρική Επιτροπή του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας, σ’ όλο το διάστημα προσπάθησε να λύσει αυτές τις διαφωνίες σε μαρξιστικό -λενινιστικό δρόμο, με διαβουλεύσεις και αμοιβαίες συντροφικές διευκρινίσεις, και να μη δώσει ποτέ σ’ αυτές δημοσιότητα" (Επιστολή της ΚΕ του ΚΕΑ προς την ΚΕ του ΚΚ Κίνας, σελ. 25).
Συμπερασματικά έχουμε να πούμε, ότι η ταύτιση της ΣΑΚΕ με τον Καρίγιο και τον Μπερλίγκουερ στο ζήτημα αυτό την αναγκάζει όχι μόνο να επιτίθεται ενάντια στο ΚΕΑ και το μαρξιστικό -λενινιστικό κίνημα αλλά και να διαστρεβλώνει με πρωτοφανή και χονδροειδή τρόπο τις λενινιστικές - σταλινικές θέσεις.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ
Ενάντια λοιπόν στα διδάγματα Λένιν - Στάλιν και στην πείρα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος από το 1919 μέχρι σήμερα οι οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ με μικροαστική θρασύτητα απευθυνόμενοι στο ΚΕΑ και στο σύντροφο Ενβέρ Χότζα καταλήγουν: "Άρα σύντροφοι, δεν ενεργείτε σύμφωνα με τα διδάγματα των Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν - Στάλιν και διαπράττετε σημαντικό λάθος που φρενάρει την ανάπτυξη και το δυνάμωμα του παγκόσμιου μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος. Αναλογιστείτε τις ευθύνες σας. Καλείστε να βαθύνεται στην κριτική μας αυτή και να την πάτε μέχρι τέλους, με σκοπό την πλήρη εξάλειψη των λαθών σας" (σελ. 8 του γράμματος).
Εδώ πλέον καλείται από τα ίδια τα πράγματα ο κάθε οπαδός της ΣΑΚΕ να αναλογιστεί πραγματικά τις ευθύνες του: Ή με την αντιμαρξιστική - αντιαλβανική αυτή τοποθέτηση των μικροαστών οπορτουνιστών ηγετών της ΣΑΚΕ ή με το μαρξισμό - λενινισμό και το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και το διεθνές μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει.
Για τη συμβολή του ΚΕΑ και το σύντροφο Ενβέρ Χότζα στην ανάπτυξη και το δυνάμωμα του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος δεν είναι ανάγκη να επιχειρηματολογήσουμε εμείς. Είναι ανάγκη όμως να δει ο καθένας που οδηγούν οι διαφορετικές απόψεις απ’ αυτές του ΚΕΑ και τις συνέπειες τους στην πράξη: οδηγούν κατευθείαν στην πολεμική και το διασπαστικό ρόλο στο μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα. Υιοθετώντας τη ρεβιζιονιστική - διασπαστική θέση της "ανοιχτής κριτικής" και εφαρμόζοντας την στην πράξη, οι οπορτουνιστές καθοδηγητές της ΣΑΚΕ συντάσσονται αντικειμενικά σ’ ένα μέτωπο με την αστική τάξη και το ρεβιζιονισμό. Με τις κριτικές - επιθέσεις τους από την εφημερίδα τους "Οχτώβρη" στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και σ’ άλλα αδελφά κόμματα δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να επιτίθενται στο σοσιαλισμό που οικοδομείται στην Αλβανία και στην ενότητα του διεθνούς μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου