ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, Αρ. Φύλλου 11, Νοέμβρης 1985
Είδαμε στα προηγούμενα φύλλα τα δυο κυριότερα ζητήματα στα οποία η μικροαστική ηγεσία της ΣΑΚΕ, διαστρεβλώνοντας τις μαρξιστικές -λενινιστικές θέσεις, βγήκε σε πολεμική ενάντια στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και στο διεθνές μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα. Λέμε τα δυο κυριότερα, γιατί αυτά έβγαλε στη δημοσιότητα στον "Οχτώβρη" (Νοέμβρης 1980).
Για το αντιμαρξιστικό - αντιαλβανικό περιεχόμενο αυτών των θέσεων έχουμε βέβαια τοποθετηθεί. Είναι ανάγκη όμως τώρα να δούμε τις παραπέρα συνέπειες αυτών των θέσεων και πως η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ μ' αυτή την αφετηρία κλιμάκωσε την επίθεση της τόσο ενάντια στο ΚΕΑ όσο και ενάντια στα αδελφό μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα.
Το συμπέρασμα που η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ κατέληξε στην Α' Συνδιάσκεψη το 1979 (κάτω από την πίεση των μαοϊκών ρεβιζιονιστών και της αστικής τάξης γενικά) και που 6 χρόνια από τότε, προσπαθεί απελπισμένα να συγκαλύψει, διατυπώνεται καθαρά στο γράμμα της — λιβελογράφημα στο ΚΕΑ: "Στο βαθμό λοιπόν, που δε θα κάνετε αυτοκριτική, έστω και ύστερα από τη συντροφική κριτική μας θα βαδίζετε ένα επικίνδυνο δρόμο" (υπογρ. δική μας, σελ. 12 του γράμματος). Το γεγονός ότι αυτή ήταν και η θέση των μαοϊκών ρεβιζιονιστών ανάγκασε την ηγεσία της ΣΑΚΕ να το αποκρύψει. Ως πότε βέβαια θα καλύπτεται, είναι άλλο ζήτημα.
Πως όμως εξηγείται, ότι απ' όλα τα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα και μάλιστα με μεγάλη πειρα και ωριμότητα, κανένα άλλο δε διαπίστωσε τέτοια λάθη, αλλά αντίθετα πάλευαν και παλεύουν σ' ένα κοινό μέτωπο με το ΚΕΑ; Οι οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ συνεχίζοντας να αντιγράφουν τις προβοκάτσιες των μαοϊκών συμπεραίνουν: "Εκείνο που σημαδεύει το διεθνές μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα είναι ότι πολλά κόμματα αρκούνται στην απλή αντιγραφή των τελευταίων αποφάσεών σας" (σελ. 5 του γράμματος). Και μόνο από αυτές τις τοποθετήσεις της, η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ εντάσσεται στο στρατόπεδο των εχθρών του μαρξισμού - λενινισμού και του διεθνούς μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος.
Με την πλατφόρμα της Α' Συνδιάσκεψης η ΣΑΚΕ, σύμφωνα με την εκτίμησή μας, αποτελεί ένα από τα ρεύματα της αμφισβήτησης του μαρξισμού - λενινισμού που φούντωσε στην εποχή εκείνη, και ειδικότερα των μόνων συνεπών και δραστήριων υπερασπιστών του, του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας και των αδελφών μαρξιστικών - λενινιστικών κομμάτων. Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης τη μικροαστική τους κενότητα αλλά ταυτόχρονα και θρασύτητα θα αναφέρουμε τη δική τους εκτίμηση για τη στάση τους αυτή: "Η οργάνωση μας με την καθοδήγηση του K.O. στάθηκε σε αξιοζήλευτο ύψος, η στάση μας είναι πρότυπο για τους μαρξιστές - λενινιστές όλου του κόσμου. Πέρα για πέρα δίκαια λοιπόν και δίχως ίχνος επανάπαυσης και κομπορημοσύνης δικαιούμαστε να καμαρώνουμε για τη στάση μας αυτή" (Υλικά της Α" Συνδιάσκεψης, σελ. 6).
ΠΩΣ Η ΣΑΚΕ "ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ" ΤΟ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟ - ΛΕΝΙΝΙΣΤΙΚΟ
ΚΙΝΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟ "ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΜΟ"
Δεν αρκέστηκαν όμως μονάχα να καμαρώνουν. Αφού τα μαρξιστικά - λενινιστικό κόμματα όλου του κόσμου "παπαγάλιζαν", όπως λένε, τις θέσεις του ΚΕΑ, έπρεπε οι ηγέτες της ΣΑΚΕ να τα διαφωτίσουν για "τον επικίνδυνο δρόμο" του ΚΕΑ και του σύντροφου Ενβέρ Χότζα. Έτσι αφού στον "Οχτώβρη" (Νοέμβρης 1980) δίνουν στη δημοσιότητα τις αντιμαρξιστικές τους θέσεις, ένα μήνα μετά, στον "Οχτώβρη" (Δεκέμβρης 1980), αναφερόμενοι στα αδελφά κόμματα θέτουν το πρόβλημά τους: "Πως θα εξασφαλιστεί το νεαρό Μ-Λ κίνημα από μια νέα ρεβιζιονιστική εκτροπή; Με ποιο τρόπο τα νεαρά τμήματα του παγκόσμιου Μ-Λ κινήματος δεν θα ξαναπέσουν στο λάθος να χειροκροτήσουν άκριτα μια νέα ρεβιζιονιστική γραμμή όπως αυτή των κινέζων τόσα χρόνια;" (υπογρ. δική τους).
Είναι γελοίο και θλιβερό ταυτόχρονα να υπάρχουν αγωνιστές που θεωρούν τον εαυτό τους με την πλευρά του ΚΕΑ και του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος και να ανέχονται τέτοιες αστειότητες. Να τους εξαπατούν θρασύτατοι μικροαστοί, που και με μικροαστικά κριτήρια ακόμα δεν έχουν ίχνος σοβαρότητας.
Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, το μόνο κόμμα που αντιστάθηκε στη λαίλαπα του ρεβιζιονισμού και επί 30 χρόνια, κάτω από σκληρές και δύσκολες συνθήκες διατηρεί τη διχτατορία του προλεταριάτου στην Αλβανία και διεξάγει με πλήρη επιτυχία έναν τετάνιο αγώνα ενάντια στο σύγχρονο ρεβιζιονισμό όλων των αποχρώσεων δεν μπορούν καν να το αγγίξουν τέτοιου είδους προβοκάτσιες σαν αυτές των οπορτουνιστών ηγετών της ΣΑΚΕ. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και για τέτοια κόμματα όπως το με την 60χρονη ιστορία ΚΚ Βραζιλίας, ΚΚ Καναδά (Μ-Λ), το Πορτογαλικό ΚΚ, κλπ. Ούτε παραπέρα είναι δυνατόν οι μικροαστικές φαντασιώσεις των ηγετών της ΣΑΚΕ να βρουν έδαφος στο ελληνικό κίνημα. Ο καιρός που οι θλιβεροί αυτοί μικροαστοί, με τη "φιλοαλβανική" τους μάσκα επέπλεαν, πέρασε. Η σιωπή από τη μεριά τους είναι χαραχτηριστική και εύγλωττη. Πως για παράδειγμα να πειστεί κανένας με τέτοιες αντικομμουνιστικές προβοκάτσιες, ότι τα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα με τους πολύχρονους αγώνες και τις αναρίθμητες θυσίες δέχονται άκριτα κάποιες θέσεις; Ή ότι στο μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα οι σχέσεις μεταξύ των κομμάτων είναι σχέσεις "κόμματος πατέρα" και "κομμάτων παιδιών";
Αν δεχτεί κάποιος τέτοιες θέσεις, σημαίνει απλά, ότι δεν υπάρχει μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα. Το ζήτημα αυτό για το μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα είναι ξεκάθαρο. Σωστά επισημαίνει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα στο 7ο Συνέδριο του ΚΕΑ: "Το Κόμμα μας είναι της γνώμης ότι εμείς τα μαρξιστικά - λενινιστικά και εργατικά κόμματα, κατανοώντας σωστά τον άλλοτε μεγάλο ρόλο της Κομιντέρν την εποχή του Λένιν και του Στάλιν έχουμε καθήκον να δυναμώνουμε και να σφυρηλατούμε συνεχώς τη στενή συνεργασία, φυσικά χωρίς να εξαρτούνται και να παίρνουν διαταγές από το ένα ή το άλλο. Σα διεθνιστές κομμουνιστές είναι ανάγκη να ανταλλάσσουμε την πείρα ανάμεσά μας και, στις συνθήκες κάθε χώρας, ο καθένας να δρα με βάση το μαρξισμό - λενινισμό" (υπογραμμίσεις δικές μας, Έκθεση στο 7ο Συνέδριο του ΚΕΑ, σελ. 313).
Οι μικροαστικές φιλοδοξίες των οπορτουνιστών ηγετών της ΣΑΚΕ που παρουσιάζονται σαν "σωτήρες" του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος πρέπει να καταδικαστούν. Όπως ακριβώς το ΚΕΑ και το μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα έμπραχτα έχει απορρίψει και καταδικάσει αυτές τις απόψεις και τους αφήνει να καμαρώνουν μόνοι τους.
ΟΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ
Θάταν παράλειψη αν δεν αναφέρουμε την επίθεση των ηγετών της ΣΑΚΕ στα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα και για τα ζητήματα που επιτέθηκαν στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και στο σύντροφο Ενβέρ Χότζα.
Στον "Οχτώβρη" (Δεκέμβρης 1980) γράφουν: "Όταν αναφερόμαστε στη στάση του ΚΕΑ απέναντι στο μαοϊκό ρεβιζιονισμό και στην ταχτική απέναντι στα Μ - Λ κόμματα δε μας περνά καθόλου από το μυαλό να απαλλάξουμε τα τελευταία απ' τις ευθύνες τους που είναι κι αυτων μεγάλες". "Και τα αδελφά κόμματα ευθύνονται για την κατάσταση αυτή που δημιουργήθηκε στο Μ - Λ κίνημα σιωπώντας απέναντι στο μαοϊσμό είτε γιατί δε λειτούργησε η επαγρύπνηση και η διορατικότητα είτε γιατί στενοκέφαλα εγκρίνουν τη λαθεμένη ταχτική της σιωπής και των "εσωτερικών διαβουλεύσεων"".
Ενα από τα δυο μπορεί να περάσει από το μυαλό του αναγνώστη. Ή ότι έχουν δίκιο οι ηγέτες της ΣΑΚΕ να καμαρώνουν που "βάζουν στη θέση τους" αυτούς τους "στενοκέφαλους" που τους λείπει δήθεν η επαγρύπνηση και η διορατικότητα ή ότι έχουμε να κάνουμε με προβοκάτορες μεγάλης ολκής. Κατά τη γνώμη μας πρόκειται χωρίς άλλο για το δεύτερο. Και η παραπέρα πορεία τους το αποδεικνύει. Έτσι επειδή το ΚΕΑ επιμένει "στον επικίνδυνο δρόμο" και επειδή τα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα συνεχίζουν το δρόμο του μαρξισμού - λενινισμού, η ΣΑΚΕ επανέρχεται ξανά και ξανά στα ίδια ζητήματα, επιμένοντας με τη σειρά της στις ρεβιζιονιστικές θέσεις της "ανοιχτής κριτικής" και συνεχίζοντας να προβοκάρει τόσο το ΚΕΑ όσο και τα αδελφά κόμματα που δέχονται "άκριτα" τις μαρξιστικές - λενινιστικές θέσεις.
Εδώ ανοίγουμε μια παρένθεση για να πούμε ότι οι παραπάνω θέσεις της ΣΑΚΕ ισχύουν και για μας. Γιατί και η οργάνωσή μας με βάση το μαρξισμό - λενινισμό, στέκεται στις θέσεις του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος και πολεμάει σαν αντιμαρξιστικές - αντιαλβανικές και προβοκατόρικες τις επινοήσεις των οπορτουνιστών της ΣΑΚΕ. Αξίζει να αναφερθούμε στο αδιέξοδο των οπορτουνιστών αυτών να προσδιορίσουν πολιτικά και ιδεολογικά την ΟΚΜΛΕ.
Στην πρώτη τους τοποθέτηση ("Οχτώβρης" Σεπτέμβρης 1982) μας επέκριναν γιατί, σύμφωνα μ' αυτούς, αποδεχόμασταν "έτσι όπως έχει, οποιαδήποτε άποψη των Μ - Λ κομμάτων χωρίς καν να τάχουν διαβάσει και χωρίς φυσικά να μπορούν να εμβαθύνουν σ' αυτά". Μ' αυτή την τοποθέτηση βέβαια η ηγεσία της ΣΑΚΕ ομολογούσε ότι η γραμμή της ΟΚΜΛΕ είναι σύμφωνη μ' αυτή του ΚΕΑ και των άλλων μαρξιστικών- λενινιστικών κομμάτων. Κάτι βέβαια που είναι ορθό και αποτελεί τιμή για την οργάνωσή μας. Έτσι στη δεύτερή της τοποθέτηση ("Οχτώβρης" Φλεβάρης 1983) η ΣΑΚΕ δεν την επανέλαβε, αλλά μιλούσε για "ύποπτη δραστηριότητα", "προβοκατόρικη" κλπ. Την τρίτη φορά ("Οχτώβρης" Μάρτης 1984) επιτέλους μας "προσδιόρισε". Είμαστε, λέει, κομμάτι του "επικίνδυνου για το μαρξισμό ρεύματος" που διαμορφώνεται στο μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα!!! Επειδή όμως τέτοιο ρεύμα ούτε υπάρχει, ούτε η οπορτουνιστική της φαντασία μπόρεσε να κατασκευάσει, στην τέταρτη τοποθέτηση της ("Οχτώβρης" Μάης 85) ουσιαστικά αναιρεί την θέση της. Η τέταρτη και τελευταία της απάντηση (σε ερώτηση αναγνώστη της) είναι "δεν τοποθετιούμαστε". Το ποια θα είναι η πέμπτη ακόμα είναι ζήτημα δύσκολο να προβλέψει κανένας.
Για να επανέλθουμε στο ζήτημα πρέπει να τονίσουμε , ότι αυτά αποτελούν τη μια πλευρά μόνο της κριτικής - επίθεσης των μικροαστών ηγετών της ΣΑΚΗ ενάντια στο ΚΕΑ, το σύντροφο Ενβέρ Χότζα και το μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα. Ήταν εντελώς φυσικό, αφού το 1979 - 80 αρνήθηκαν και πολέμησαν την επαναστατική μαρξιστική - λενινιστική γραμμή του ΚΕΑ στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής και τα ζητήματα του προλεταριακού διεθνισμού, να προχωρήσουμε παραπέρα. Έτσι από το 1981 υιοθετώντας τις ρεβιζιονιστικές απόψεις των σοβιετικών για τα ζητήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, στράφηκαν ανοιχτά και ενάντια στις αρχές της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην Αλβανία.
Συμπερασματικά πρέπει να υπογραμμιστεί, ότι η λεγόμενη "αυτοτελής επαλήθευση" δε χρησίμευσε μόνο για να δικαιολογηθεί η αχαλίνωτη συκοφαντική επίθεση ενάντια στο ΚΕΑ και το διεθνές μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα αλλά οδήγησε τη ΣΑΚΕ και στην απόρριψη της μαρξιστικής - λενινιστικής αντίληψης του σοσιαλισμού και στην ανοιχτή υιοθέτηση των αντιμαρξιστικών αντιλήψεων των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών σχετικά με αυτό το ζήτημα. Σ' αυτό θα αναφερθούμε στα επόμενα φύλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου