ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, Αρ. Φύλλου 12, Δεκέμβρης 1985

Τον περασμένο μήνα εκδόθηκε από τις εκδόσεις "ΠΛΑΝΗΤΗΣ" η "Ιστορία του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας". Πρόκειται για τη δεύτερη έκδοση της "Ιστορίας του ΚΕΑ" που βγήκε το 1982 στα Τίρανα. Και αυτή η έκδοση, όπως και η πρώτη, ξεκινάει από τις απαρχές του εργατικού κινήματος στην Αλβανία, αλλά φτάνει ως το 1980.

Μελετώντας κανείς την "Ιστορία του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας" διαπιστώνει ότι το ΚΕΑ, με επικεφαλής το σύντροφο Ενβέρ Χότζα, κράτησε πάντα ψηλά την κόκκινη σημαία της προλεταριακής επανάστασης, ότι καθοδηγήθηκε πάντα σταθερά από την επαναστατική κοσμοθεωρία των Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν - Στάλιν, την οποία υπεράσπισε με συνέπεια από τις διαστρεβλώσεις των παλιών και σύγχρονων ρεβιζιονιστών (χρουτσωφικών, γιουγκοσλάβων, κινέζων, ευρωκομμουνιστών), την εφάρμοσε δημιουργικά στην Αλβανία και την ανάπτυξε παραπέρα. Ταυτόχρονα διαπιστώνει ότι οι μεγάλοι επαναστατικοί μετασχηματισμοί που πραγματοποιήθηκαν στην Αλβανία και γενικά η οικοδόμηση του σοσιαλισμού σ' αυτή γίνεται σύμφωνα με τα διδάγματα των μεγάλων δασκάλων του προλεταριάτου. Η σημερινή Αλβανία αποτελεί το ζωντανό παράδειγμα της πραχτικής εφαρμογής των μεγάλων και αθάνατων ιδεών των Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν - Στάλιν, αποτελεί ζωντανή απόδειξη που διαψεύδει τους ισχυρισμούς των αστών και ρεβιζιονιστών ιδεολόγων για το δήθεν "ανεφάρμοστο" και "ξεπερασμένο" των ιδεών τους.

Η μελέτη της "Ιστορίας του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας" πρέπει να αποτελέσει σπουδαίο μέρος της μελέτης του μαρξισμού - λενινισμού εκ μέρους των μαρξιστών - λενινιστών, Η "Ιστορία του ΚΕΑ" είναι ένα ισχυρό ιδεολογικό και πολιτικό όπλο που θα τους βοηθήσει στην επαναστατική τους δράση„ Παρακάτω δημοσιεύουμε τμήμα του 4ου μέρους του 9ου κεφαλαίου της "Ιστορίας του ΚΕΑ" σελ. 624 - 631.

* * * * *

4. Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ - ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΤΗΣ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΣΕ ΔΙΕΘΝΗ ΚΛΙΜΑΚΑ

Στις συγκεκριμένες διεθνείς συνθήκες το καθήκον της υπεράσπισης του μαρξισμού - λενινισμού αποχτούσε ακόμα μεγαλύτερη σημασία. Για το σβήσιμο της επανάστασης, για την εξουδετέρωση του σοσιαλισμού, για την καταστολή των απελευθερωτικοί κινημάτων των λαών, οι παγκόσμιες αντεπαναστατικές δυνάμεις - ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, ο σοβιετικός σοσιαλιμπεριαλισμός, ο κινέζικος σοσιαλιμπεριαλισμός, όλος ο διεθνής ιμπεριαλισμός και ρεβιζιονισμός - είχαν βάλει στόχο επίθεσής τους το μαρξισμό - λενινισμό. Ενάντια στο μαρξισμό - λενινισμό είχαν γραφτεί και διαδίδονταν λογής λογής θεωρίες και αστικό - καπιταλιστικές και ρεβιζιονιστικές θέσεις που είχαν προκαλέσει μια τέτοια ιδεολογική και πολιτική σύγχυση που δεν είχε γνωρίσει προηγούμενα το διεθνές επαναστατικό κίνημα.

Στις συνθήκες αυτές το KΕΑ θεωρούσε απαραίτητο να βαθύνει παραπέρα την ανάλυση του 7ου Συνεδρίου για τα θεμελιακά προβλήματα της επανάστασης και της παγκόσμιας εξέλιξης, σχετικά με τον ιμπεριαλισμό και το σύγχρονο ρεβιζιονισμό γενικά, με τον κινέζικο ρεβιζιονισμό ιδιαίτερα, σαν ρεβιζιονισμός που εμφανίστηκε πρόσφατα, αλλά και σχετικά με κάθε άλλο ρεύμα του ρεβιζιονισμού. Αυτό εξυπηρετούσε την εφαρμογή του βασικού και μόνιμου καθήκοντος του της υπεράσπισης του μαρξισμού - λενινισμού σε διεθνή κλίμακα.

Μαρξιστικά - λενινιστικά έργα μεγάλης θεωρητικής και πραχτικής αξίας

Το ζήτημα της παραπέρα εμβάθυνσης και ενίσχυσης της πάλης για την υπεράσπιση του μαρξισμού - λενινισμού σε διεθνή κλίμακα αναλύθηκε σε αρκετές συσκέψεις και αρκετά ντοκουμέντα της ΚΕ του Κόμματος. Μια πλατιά, βαθιά επιστημονική, μαρξιστική - λενινιστική ανάλυση όμως ενσαρκώνεται προπαντός στα μεγάλα έργα του σύντροφου Ενβέρ Χότζα «Ιμπεριαλισμός και επανάσταση», «Η γιουγκοσλάβικη αυτοδιαχείρηση, καπιταλιστική θεωρία και πράξη», «Σκέψεις για την Κίνα», «Με το Στάλιν», «Ο ευρωκομμουνισμός είναι αντικομμουνισμός» και «Χρουστσιοφικοί» κ.ά.

Στα έργα αυτά ξεσκεπάζεται η γενική στρατηγική του ιμπεριαλισμού και του σύγχρονου ρεβιζιονισμού, σκοπός της οποίας είναι να συντρίψει το σοσιαλισμό και να καταπνίξει την επανάσταση παντού στον κόσμο. Ο σκοπός αυτός ενώνει όλες τις ιμπεριαλιστικές, ρεβιζιονιστικές, αντιδραστικές δυνάμεις του κόσμου ενάντια στο διεθνές προλεταριάτο, ενάντια στις σοσιαλιστικές χώρες, ενάντια στις επαναστατικές και προοδευτικές δυνάμεις, ενάντια στα απελευθερωτικά κινήματα των λαών.

Στα έργα αυτά ξεσκεπάζεται και η ιδιαίτερη στρατηγική της καθεμιάς ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης - των ΕΠΑ και της ΣΕ, καθώς και της Κίνας (που αποβλέπει να γίνει τέτοια). Οι ιδιαίτερες αυτές στρατηγικές, προσωρινά, σε ιδιαίτερες συγκυρίες όταν ταυτίζονται τα συμφέροντα, μπορεί να ενώσουν τη μια ή την άλλη υπερδύναμη, αλλά πιο πολύ τις βάζουν σε ανταγωνισμό για παγκόσμια κυριαρχία, απ' όπου γεννιέται και ο κίνδυνος ενός νέου παγκοσμίου πολέμου.

Σ' αυτά τα έργα του, ο σύνροφος Ενβέρ Χότζα δείχνει τα αίτια της γέννησης και διάδοσης του σύγχρονου ρεβιζιονισμού γενικά και κάθε ιδιαίτερου ρεύματος του. Ο σύγχρονος ρεβιζιονισμός, στο σύνολο του, είναι γέννημα της εξωτερικής ιμπεριαλιστικής πίεσης επί των σοσιαλιστικών χωρών και επί της εργατικής τάξης στις καπιταλιστικές χώρες, επί των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων. Ταυτόχρονα είναι και γέννημα της εσωτερικής πίεσης. Στις σοσιαλιστικές χώρες, οι παραδόσεις, οι συνήθειες, οι αστικές αντιλήψεις που κληρονομήθηκαν από το παρελθόν, η μικροαστική ψυχολογία σχετικά με την ιδιοχτησία και τη δουλειά, που διατηρούνται για μακρύ χρονικό διάστημα στη συνείδηση των ανθρώπων το λεγόμενο «αστικό δίκαιο» στη διανομή, οι διαφορές ανάμεσα στην πνευματική και χειροναχτική δουλειά, ανάμεσα στην πόλη και το χωριό, ανάμεσα στην ειδικευμένη και την ανειδίκευτη εργασία κ.λπ. Στις καπιταλιστικές χώρες, είναι η ολόπλευρη οικονομική, πολιτική, ιδεολογική, πολιτιστική πίεση της ντόπιας αστικής τάξης. Η εξωτερική και η εσωτερική πίεση δρουν κατά τρόπο συνδυασμένο πάνω στις εργαζόμενες μάζες και πάνω στα κόμματα της εργατικής τάξης. Στη γέννηση και ανάπτυξη του ρεβιζιονισμού έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο η προσωρινή «άνθιση» της καπιταλιστικής παραγωγής, που παρατηρήθηκε ύστερα από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με τη συγκυρία που δημιουργήθηκε από τον εξαιρετικό πλουτισμό στον καιρό του πολέμου των αμερικάνων ιμπεριαλιστών, οι οποίοι επιστράτευσαν όλο το μεγάλο οικονομικό, χρηματιστικό, τεχνικό - επιστημονικό δυναμικό τους για την παλινόρθωση του δυτικοευρωπαϊκού και του ιαπωνέζικου κεφαλαίου, για την αναζωογόνηση του παγκόσμιου καπιταλισμού, στηριζόμενοι στο δυναμικό αυτό, έθεσαν σε κίνηση τη γιγάντια κρατικό - γραφειοκρατική μηχανή τους, όλη τη διεθνή αντίδραση για την πραγματοποίηση της γενικής στρατηγικής του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού.

Αυτοί είναι οι αντικειμενικοί παράγοντες της γέννησης του ρεβιζιονισμού. Οι παράγοντες όμως αυτοί δεν οδηγούν από μόνοι τους στο ρεβιζιονισμό. Αυτοί δρουν πάντα διαμέσου του υποκειμενικού παράγοντα, ο οποίος παίζει αποφασιστικό ρόλο στη νίκη της επανάστασης και του σοσιαλισμού ή στην ήττα τους. Από υποκειμενική άποψη, ο ρεβιζιονισμός είναι προϊόν της συνθηκολόγησης μπροστά στην εξωτερική ιμπεριαλιστική πίεση και την εσωτερική αστική πίεση.

Στη Γιουγκοσλαβία, υπογραμμίζει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα στα έργα του, η τιτοϊκή ηγεσία του ΚΚΓ ήταν από πολύ καιρό μια ομάδα τροτσκιστών και ρεβιζιονιστών, πράχτορες του ιμπεριαλισμού. Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, χωρίς να είναι σε μαρξιστικές - λενινιστικές θέσεις, την επεξεργάστηκε ο αγγλικός ιμπεριαλισμός και στην πραγματικότητα αυτή έγινε σύμμαχός του. Ύστερα από τον πόλεμο τέθηκε στην υπηρεσία του ΕΠΑ, κεφαλή του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, προδίνοντας έτσι τον αγώνα και τους πόθους του προλεταριάτου και των λαών της Γιουγκοσλαβίας για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση.

«Η αυτοδιαχείριση» που χρησιμοποιήθηκε στην αρχή στον τομέα της παραγωγής, έπειτα σ' όλο το πολιτικό και οικονομικό σύστημα, σαν τάχα μαρξιστική μορφή του σοσιαλισμού, είναι πλέρια άρνηση των διδαγμάτων του μαρξισμού - λενινισμού και των γενικών νόμων της επανάστασης και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και αποτελεί ραφιναρισμένο τρόπο για τη διαφύλαξη και ανάπτυξη του καπιταλιστικού συστήματος, της ατομικής ιδιοχτησίας πάνω σε μέσα παραγωγής κάτω από τη μάσκα της «ιδιοχτησίας που τη διαχειρίζονται οι ίδιοι οι εργάτες». Η πραγματικότητα δείχνει ότι στη Γιουγκοσλαβία δεν υπάρχει σοσιαλιστικό σύστημα, ούτε πολιτικό ούτε οικονομικο -κοινωνικό, αλλά καπιταλιστικό - ρεβιζιονιστικό σύστημα· ότι εκεί δεν υπάρχει κυριαρχία της εργατικής τάξης, αλλά κυριαρχία της νέας αστικής τάξης σε συμμαχία με την παλιά γιουγκοσλάβικη αστική τάξη· ότι η Γιουγκοσλαβία δε χαίρει πραγματικής εθνικής ανεξαρτησίας, ούτε πολιτικής και ακόμα περισσότερο οικονομικής, αλλά εξαρτάται από το ξένο κεφάλαιο, από τον ιμπεριαλισμό· ότι η αυτοδιαχείριση δεν έφερε και ούτε μπορεί να φέρει ποτέ τη λύση του εθνικού ζητήματος, της εθνικής καταπίεσης, των παλιών διενέξεων μεταξύ των εθνών και εθνοτήτων.

Ο ιμπεριαλισμός εκμεταλλεύτηκε και εκμεταλλεύεται το γιουγκοσλάβικο ρεβιζιονισμό σαν σημαντικό όπλο στην πάλη ενάντια στην επανάσταση και το σοσιαλισμό, ενάντια στα απελευθερωτικά κινήματα των λαών.

Τη μεγαλύτερη υπηρεσία στην πάλη αυτή, εξηγείται στα έργα του σύντροφου Ενβέρ Χότζα, πρόσφεραν στον παγκόσμιο καπιταλισμό οι χρουστσoφικοί, οι οποίοι πήραν την εξουσία στη Σοβιετική Ένωση.

Η ομάδα του Χρουστσιόφ εργάζονταν μυστικά από καιρό για το σκοπό αυτό, αλλά μονάχα ύστερα από το θάνατο του Στάλιν ενήργησε μ' όλες τις δυνάμεις ενάντια στη μαρξιστική - λενινιστική γραμμή του Μπολσεβίκικου Κόμματος, που είχε οδηγήσει στη νίκη της Οχτωβριανής Επανάστασης και στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, και την αντικατάσταση με μια νέα ρεβιζιονιστική, αντεπαναστατική, σοσιαλιμπεριαλιστική γραμμή, εξαλείφοντας τη δικτατορία του προλεταριάτου, όλο το σοσιαλιστικό σύστημα και παλινορθώνοντας τον καπιταλισμό. Οι χρουστσιοφικοί ρεβιζιονιστές εκμεταλλεύτηκαν για το σκοπό αυτό την ευφορία που δημιούργησε η νίκη της Σοβιετικής Ένωσης επί του φασισμού· την άμβλυνση της επαγρύπνησης στο Κομμουνιστικό Κόμμα· τις ελλείψεις στην κομματική ιδεολογική δουλειά για την επαναστατική διαπαιδαγώγηση των κομμουνιστών και των εργαζομένων· το φορμαλισμό στην εφαρμογή των κομματικών αρχών και κανόνων· τη δημιουργία της επικίνδυνης αντίληψης, σύμφωνα με την οποία μόνον η κεφαλή, μόνον η ηγεσία ξέρει, ενεργεί και λύει καθετί, ενώ η βάση του Κόμματος, οι εργαζόμενες μάζες έχουν καθήκον μόνο να εκτελούν· την καθυστέρηση των παραγωγικών σχέσεων έναντι των παραγωγικών δυνάμεων, την αστικοποίηση των διευθυντικών στελεχών και διανοουμένων κ.λπ.

Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα με πολλά πειστικά στοιχεία και επιχειρήματα υπερασπίζει τη φυσιογνωμία και το επαναστατικό έργο του Στάλιν, απορρίπτοντας όλες τις συκοφαντίες και επινοήσεις των χρουστσιοφικών εναντίον του, με σκοπό να συντρίψουν το μαρξισμό - λενινισμό και το σοσιαλισμό. Αυτός ξανατονίζει την αμετάβλητη στάση του ΚΕΑ ότι η αποκατάσταση της αλήθειας σχετικά με την φυσιογνωμία και το ιστορικό έργο του Στάλιν αποτελεί μεγάλη υπόθεση αρχών και σημαντικό καθήκον στην πάλη ενάντια στο σύγχρονο ρεβιζιονισμό.

Η αντεπαναστατική ανατροπή στη Σοβιετική Ένωση επέδρασε άμεσα στη διάδοση του ρεβιζιονισμού στα περισσότερα κομμουνιστικά κόμματα και στη μετατροπή τους σε ρεβιζιονιστικά κόμματα, στη μετατροπή των περισσότερων σοσιαλιστικών χωρών σε αστικό - ρεβιζιονιστικές χώρες.

Μεταξύ των πρώτων κομμουνιστικών κομμάτων που χαιρέτησαν τη χρουστσιοφική ρεβιζιονιστική γραμμή του XX Συνεδρίου του ΚΚ της ΣΕ ήταν το ΚΚ Ιταλίας, το ΚΚ Γαλλίας, το ΚΚ Βρετανίας, έπειτα το ΚΚ Ισπανίας. Και αυτό δεν ήταν κάτι το τυχαίο. Στα κόμματα αυτά είχε προετοιμαστεί από καιρό το έδαφος να αγκαλιάσουν και να προωθήσουν τις χρουστσιοφικές ιδέες και πραχτικές. Ο ιδεολογικός και οργανωτικός αστικός εκφυλισμός των κομμάτων αυτών είχε αρχίσει από πριν. Κάτω από την πίεση του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και της ντόπιας αστικής τάξης, με την εισροή των αμερικάνικων κεφαλαίων στην Ευρώπη και με τη δημιουργία μεγαλύτερης εργατικής αριστοκρατίας στις χώρες τους, τα προγράμματα των κομμάτων αυτών, διασαφηνίζει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, μειώθηκαν όλο και περισσότερο σε ελάχιστα δημοκρατικά και ρεφορμιστικά προγράμματα, ενώ η ιδέα της επανάστασης και του σοσιαλισμού παραμερίστηκε. Η μεγάλη στρατηγική της επαναστατικής μετατροπής της κοινωνίας παραχώρησε τη θέση της στη μικρή στρατηγική για εφήμερα ζητήματα. Η τελευταία αυτή απολυτοποιήθηκε, έγινε γενική πολιτική γραμμή τους που την ανάγουν σε θεωρία, η οποία, ύστερα από το XX Συνέδριο του ΚΚ της ΣΕ, αναπτύχθηκε πλέρια και εμφανίστηκε στη σκηνή με το όνομα «ευρωκομμουνισμός». Οι ευρωκομμουνιστές ταυτίστηκαν στη θεωρία και στην πράξη με την παλιά σοσιαλδημοκρατία και συγχωνεύτηκαν σ' ένα ενιαίο αντεπαναστατικό ρεύμα στην υπηρεσία της αστικής τάξης.

«Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός», σαν «υπερταξικό» κράτος που διακηρύσσουν οι ευρωκομμουνιστές και που πρέπει να είναι προϊόν ενός ολότελα ειρηνιστικού δρόμου χωρίς την συντριβή του παλιού μηχανισμού, αντίθετα, χρησιμοποιώντας τον, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το σημερινό αστικό κράτος. Στο κράτος αυτό, όπως λέει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, αυτοί ζητούν να κάνουν μερικά ρετουσαρίσματα, ώστε η γερασμένη ευρωπαϊκή αστική τάξη, με το ένα πόδι της στον τάφο να φαίνεται σα νέα νύφη, όλο ζωντάνια! Ο ευρωκομμουνισμός είναι ρεβιζιονισμός χωρίς γάντι, που βγαίνει ανοιχτά όχι μόνον ενάντια στον Στάλιν, αλλά και ενάντια στο Λένιν και στο λενινισμό.

Στα παραπάνω έργα ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα κάνει ολόπλευρη ανάλυση στον κινέζικο ρεβιζιονισμό.

Ο κινέζικος ρεβιζιονισμός εκδηλώθηκε ανοιχτά στις αρχές της δεκαετίας του '70, αυτός όμως δε γεννήθηκε τότε, πόσο μάλλον ύστερα από το θάνατο του Μάο Τσε Τουνγκ. Αυτός έχει τις ιδεολογικο - θεωρητικές ρίζες στη λεγόμενη «σκέψη Μάο Τσε Τουνγκ», η οποία άρχισε να παίρνει μορφή ιδιαίτερα ύστερα από το 1935, όταν ήρθε επικεφαλής του Κόμματος ο Μάο Τσε Τουνγκ. Αυτή αρχικά παρουσιάστηκε σαν «κινεζοποίηση του μαρξισμού - λενινισμού», ενώ αργότερα σαν «μαρξισμός - λενινισμός των ημερών μας» ή «η υψηλότερη φάση του μαρξισμού - λενινισμού»!

Η σκέψη Μάο Τσε Τουνγκ, εξηγεί ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, διαφέρει ριζικά από το μαρξισμό - λενινισμό. Αυτή είναι ένα αμάλγαμα απόψεων, όπου έχουν ανακατωθεί ιδέες και θέσεις δανεισμένες από το μαρξισμό με κομφουκιανικές, βουδιστικές, αναρχικές, τροτσκιστικές, τιτοϊκές, χρουστσιοφικές, ευρωκομμόυνιστικές ιδέες και θέσεις και με έντονες εθνικιστικές και ρατσιστικές δόσεις.

Είναι ακριβώς αυτό το μίγμα κάθε είδους ιδεαλιστικών, πραγματιστικών, ρεβιζιονιστικών, φιλοσοφιών που κατέστησαν τη «σκέψη Μάο Τσε Τουνγκ» όπλο όλων των φραξιονιστικών ρευμάτων και γραμμών στην Κίνα, που είναι σε διαμάχη ή σε προσωρινή συμβίωση.

Γι' αυτούς τους λόγους, το ΚΚ της Κίνας δε μπόρεσε ποτέ να γίνει πραγματικά προλεταριακό κόμμα από την ιδεολογία, την πολιτική, από τη σύνθεση και από την οργανωτική δομή- η αστικό - δημοκρατική επανάσταση στην Κίνα δεν αναπτύχθηκε σε σοσιαλιστική επανάσταση, δεν οδήγησε στην εγκαθίδρυση μιας πραγματικής προλεταριακής δικτατορίας και δεν έμπασε τη χώρα στον πραγματικό δρόμο της σοσιαλιστικής ανάπτυξης.

Του Μάο Τσε Τουνγκ, λέει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, του είχε βγει τ' όνομα σαν μεγάλος μαρξιστής - λενινιστής και αυτοκαλούνταν κομμουνιστής, αλλά δεν ήταν τέτοιος. Αυτός ήταν μονάχα ένας επαναστάτης δημοκράτης, που ένωνε κατά τρόπο εκλεκτικό μερικά στοιχεία της μαρξιστικής - λενινιστικής φιλοσοφίας με τον ιδεαλισμό, με την αστικό - ρεβιζιονιστική φιλοσοφία και με την παλιά κινέζικη φιλοσοφία.

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές μορφές της εκδήλωσης του κινέζικου ρεβιζιονισμού, σαν ιδεολογία και σαν πολιτική, είναι η θεωρία των «τριών κόσμων». Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα ξεσκεπάζει όλες τις προσπάθειες των κινέζων ρεβιζιονιστών ηγετών να παρουσιάσουν αυτή σαν μια μαρξιστική - λενινιστική θεωρία. Αυτός αποδείχνει με επιστημονικά επιχειρήματα ότι αυτή είναι ολότελα αντεπαναστατική θεωρία, δημιουργημένη με σκοπό να δοθεί μια «θεωρητική βάση» στην στρατηγική της μετατροπής της Κίνας σε ιμπεριαλιστική υπερδύναμη, για να δικαιολογηθεί η πολιτική της της συμμαχίας με τις ΕΠΑ, με την Ιαπωνία, και με τη Δυτική Ευρώπη, καθώς και η επιδίωξη της εγκαθίδρυσης της ηγεμονίας επί των λεγόμενων χωρών του «τρίτου κόσμου».

Ο κινέζικος ρεβιζιονισμός ακολουθεί την πολιτική συμμαχίας με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και μ' όλη την διεθνή αστική τάξη με σκοπό να επωφεληθεί από τις οικονομικές, στρατιωτικές και πολιτικές τους βοήθειες. Οι ΕΠΑ και οι άλλες αναπτυγμένες καπιταλιστικές δυνάμεις φάνηκαν πρόθυμες να δώσουν στην Κίνα αυτές τις βοήθειες, επειδή η πολιτική της αποτελεί στήριγμα για τα στρατηγικά τους σχέδια.

Τα διάφορα ρεβιζιονιστικά ρεύματα, ο σύγχρονος ρεβιζιονισμός γενικά προκάλεσαν και προκαλούν μεγάλες ζημιές στο μαρξισμό - λενινισμό. Ο μαρξισμός - λενινισμός, λέει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, ζει και ακμάζει σαν ιδεολογία και σαν πραγματικότητα. Απόδειξη αυτού είναι η σοσιαλιστική Αλβανία, είναι τα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα, είναι εκατομμύρια και εκατομμύρια εργάτες σ' όλα τα μέρη του κόσμου που παλεύουν ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ενάντια στην αστική τάξη και στην ντόπια αντίδραση για εθνική απελευθέρωση, για δημοκρατία και σοσιαλισμό.

Ο ιμπεριαλισμός και ο ρεβιζιονισμός δεν είναι ικανοί να σταματήσουν την εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας. Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα αποδείχνει με επιχειρήματα και στοιχεία στο έργο του «Ιμπεριαλισμός και επανάσταση» και στα άλλα έργα ότι ο χρόνος εργάζεται για το προλεταριάτο, για τις επαναστατικές δυνάμεις, για τους λαούς και όχι για την αστική τάξη και τον ιμπεριαλισμό, όχι για το σύγχρονο ρεβιζιονισμό και την αντίδραση. Η κυριότερη τάση της παγκόσμιας ανάπτυξης είναι η εξασθένιση και η ασταμάτητη αποσύνθεση του καπιταλιστικού συστήματος. Αναλύοντας την ανάπτυξη και τις ιδιομορφίες του σημερινού ιμπεριαλισμού με τις μεγάλες αντιθέσεις που τον κατατρώνε, με τη βαριά ολόπλευρη και ανεπανόρθωτη κρίση που τον μαστίζει, αυτός αποδείχνει ότι οι μεγαλοφυείς ιδέες του Λένιν σχετικά με τον ιμπεριαλισμό σαν το ανώτατο και το τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού, σαν καπιταλισμός που ψυχορραγεί, σαν παραμονή της σοσιαλιστικής επανάστασης, και σχετικά με τη σημερινή εποχή σαν εποχή των προλεταριακών επαναστάσεων, της κατάρρευσης του ιμπεριαλισμού και του καπιταλισμού, της νίκης του σοσιαλισμού σε παγκόσμια κλίμακα, διατηρούν πλέρια την αξία τους και στις μέρες μας. Η επανάσταση είναι ο μοναδικός δρόμος της κοινωνικής και εθνικής απελευθέρωσης.

Τη στιγμή που η επαναστατική κατάσταση, σαν αντικειμενικός παράγοντας, σε πολλές χώρες έχει ωριμάσει ή ωριμάζει με ταχύτητα, ενώ σε άλλες χώρες το προτσές αυτό είναι σε ανάπτυξη, συνεπώς, όταν η επανάσταση και η εθνική απελευθέρωση των λαών είναι στην ημερήσια διάταξη, τίθεται με δύναμη, τονίζει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, η αναγκαιότητα της επαναστατικής καθοδήγησης, σαν υποκειμενικός παράγοντας. Αυτή την καθοδήγηση μπορούν να την πραγματοποιήσουν καλύτερα από κάθε άλλον τα πραγματικά μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα.

Για να επιτευχθεί όμως η προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα, η επαναστατική καθοδήγηση, είναι αναγκαίο, μέσω σκληρής ιδεολογικής και πολιτικής πάλης, να διαλυθεί η ομίχλη που έχουν διαδώσει ο καπιταλισμός με τους σύγχρονους ρεβιζιονιστές για την επανάσταση και το σοσιαλισμό, να ξεσκεπαστούν οι σκοποί, να συντριβούν οι μανούβρες, οι σπέκουλες, όλη η αντεπαναστατική, αντικομμουνιστική δράση τους, να εφαρμοστούν σωστά και αποφασιστικά τα μαρξιστικά λενινιστικά διδάγματα σύμφωνα με τις συγκεκριμένες συνθήκες της κάθε χώρας.

Το έργο «Ιμπεριαλισμός και επανάσταση» και τα άλλα μεγάλα έργα του σύντροφου Ενβέρ Χότζα αποτελούν σημαντικό ιδεολογικό γεγονός στη ζωή του ΚΕΑ. Τα έργα αυτά έχουν μεγάλη θεωρητική και πραχτική αξία. Θέτοντας στη διάθεση των κομμουνιστών και των εργαζομένων τα έργα αυτά, το Κόμμα τους εξοπλίζει με νέα ισχυρά όπλα στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το σύγχρονο ρεβιζιονισμό, για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση και την άμυνα της πατρίδας.

Οι μεγάλες θεωρητικές και πραχτικές αξίες σε εθνική και διεθνή κλίμακα που έχουν τα έργα αυτά επιβεβαιώνονται από την ίδια την εξέλιξη των γεγονότων στον κόσμο, που μιλούν για την ορθότητα και τη διορατικότητα των θέσεων και των συμπερασμάτων τους, καθώς και από την πλατιά διεθνή απήχηση που είχε η έκδοση τους.