Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΡΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ», Όργανο της Οργάνωσης των Κομμουνιστών Μαρξιστών - Λενινιστών Ελλάδας, Χρόνος 3ος, Αριθ. Φύλλου 12, Δεκέμβριος 1984

Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΡΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ

Ο λόγος του συντρόφου Ρεϊς Μαλίλε, αρχηγός της αντιπροσωπείας της ΛΣΔ της Αλβανίας στη 39^η σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΕΕ.

Κύριε πρόεδρε!

Η εξέλιξη των πολιτικών γεγονότων στον κόσμο από την προηγουμένη Σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΕΕ δείχνει ότι η διεθνής κατάσταση παραμένει βαριά και γεμάτη με εντάσεις και κινδύνους για την ειρήνη και την ασφάλεια. Οι αντιθέσεις και οι αναμετρήσεις έχουν περιλάβει όλη την υδρόγειο.

Αυτή η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο βαριά, γιατί αυτή εξελίσσεται στο υπόστρωμα μιας βαθιάς και ολόπλευρης οικονομικής κρίσης που έχει αγκαλιάσει τον καπιταλιστικό - ρεβιζιονιστικά κόσμο και που εκδηλώνεται με υψηλά επίπεδα πληθωρισμού και ανεργίας, με τη στασιμότητα ή την πτώση της παραγωγής. Τη στιγμή που οι προϋπολογισμοί για δαπάνες σε αρκετά πεδία, όπως σε εκείνα που πλήττουν την κοινωνική κατάσταση και το κοινωνικό επίπεδο των εργαζομένων μειώθηκαν στο ελάχιστο, οι παραγωγικές δαπάνες, όπως εκείνες στο πεδίο των εξοπλισμών, ανέρχονται σε αστρονομικούς αριθμούς.

Η παραπέρα συγκεντροποίηση και διεθνοποίηση του κεφαλαίου, η επέχταση σε κάθε γωνία του διχτύου των πολυεθνικών εταιριών, τα υψηλά επιτόκια και η επικράτηση του αμερικάνικου δολαρίου στο διεθνές νομισματικό και χρηματιστικό σύστημα, έχουν δημιουργήσει βαριές καταστάσεις και μεγάλες εντάσεις στις οικονομίες και των ισχυρών βιομηχανικών χωρών, μη αναφέροντας τις μικρές και αναπτυσσόμενες χώρες.

Ακόμα πιο ζοφερή παρουσιάζεται η εικόνα στις αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες κρατούν στους ώμους το φορτίο ενός κολοσσιαίο χρέους από περίπου 900 δισεκατομμύρια δολάρια και πολλές απ’ αυτές δεν είναι σε θέση να πληρώσουν σήμερα ούτε και τα επιτόκια των υποδουλωτικών πιστώσεων.

Πάνω από δυο χρόνια ακούμε να γίνεται πολύ λόγος και όχι άσκοπα για τις αρχές τάχα της αναζωογόνησης της παγκόσμιας οικονομίας. Όμως η ζωή δείχνει ότι σε αρκετές χώρες η οικονομική κατάσταση μόνο έχει χειροτερέψει. Διακρίνονται προπαντός οι προσπάθειες του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού να δημιουργήσει την απατηλή πεποίθηση ότι τάχα η παγκόσμια οικονομία θα βγει απ’ αυτό το νεκρό σημείο δια μέσου της αναζωογόνησης της αμερικάνικης οικονομίας. Όμως οι άνθρωποι δεν μπορεί να μην ιδούν ότι η λεγόμενη αναζωογόνηση που διαφημίζουν οι ΕΠΑ θα πει αύξηση της αξίας του δολαρίου, των τραπεζιτικών επιτοκίων και των προστατευτικών μέτρων που είχαν ασφυκτικές επιπτώσεις στις οικονομίες των άλλων χωρών, προπαντός των υπανάπτυχτων χωρών. Επομένως η κρίση δεν έχει ξεπεραστεί παρά μόνο έχει εξασθενίσει και υπάρχουν σημάδια ότι μπορεί να ξεσπάσει εντονότερα και με βαρύτερες συνέπειες.

Και οι τελευταίες διεθνείς διασκέψεις, όπως εκείνη για τη βιομηχανική ανάπτυξη (UNIDO) στη Βιέννη και εκείνη για τα προβλήματα του πληθυσμού στο Μεξικό, απέδειξαν ότι η συντριφτική πλειοψηφία των κρατών μελών συνεχίζει να υποφέρει από τις καταστρεπτικές συνέπειες της κρίσης. Σ’ αυτές τις διασκέψεις φάνηκε ξεκάθαρα ότι τις υποσχέσεις για βοήθειες προς τις αναπτυσσόμενες χώρες, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις τις χρησιμοποιούν για να δημιουργούν αυταπάτες ώστε να διατηρούν άθιχτες τις άνισες σχέσεις διάκρισης για να συνεχίσουν την νεοαπαικιοκρατική τους εκμετάλλευση. Μια τέτοια κατάσταση βγάζει σε φως όλο και πιο ξεκάθαρα ότι ο πιο σωστός δρόμος για τις αναπτυσσόμενες χώρες παραμένει ο ακλόνητος αγώνας τους για την εγκαθίδρυση της πλέριας κυριαρχίας στον εθνικό πλούτο και η εναντίωση σ’ όλες τις πράξεις που παρατείνουν τη ζωή της νεοαποικιοκρατικής εκμετάλλευσης.

Όσο πιο σπασμωδικός γίνεται ο πυρετός της κρίσης, τόσο περισσότερο αυξάνεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις υπερδυνάμεις και ο κίνδυνος τους, τόσο περισσότερο προσπαθούν αυτές να ρίξουν τις συνέπειες της κρίσης στους άλλους, να απειλήσουν τους λαούς με τα όπλα και το οικονομικό τους δυναμικό.

Σήμερα είμαστε μάρτυρες του γεγονότος ότι ο επεχτατισμός των υπερδυνάμεων, μη βρίσκοντας κενούς χώρους για την παραπέρα εξάπλωση γεννά κάθε μέρα κινδύνους για ένοπλες αναμετρήσεις. Είναι αυτός ο σφοδρός ανταγωνισμός μεταξύ τους για κυριαρχία και ηγεμονία, είναι η επιθετική και μιλιταριστική τους κούρσα που θέτει σε σοβαρό κίνδυνο την ελευθερία και την ανεξαρτησία των λαών.

Δεν υπάρχει σχεδόν μέρα που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να μη γίνεται λόγος για τον αμερικανο - σοβιετικό ανταγωνισμό, για τις οξυνόμενες σχέσεις Ανατολής - Δύσης. Μα η προπαγάνδα των υπερδυνάμεων είναι οργανωμένη κατά τέτοιον τρόπο που αποβλέπει να δημιουργήσει την εντύπωση ότι ο κόσμος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κανένα άλλο πρόβλημα, αν δεν περιστραφεί στον άξονα αυτών των σχέσεων. Και αυτό όχι άσκοπα. Την οξυμένη κατάσταση ανάμεσά τους οι ΕΠΑ και η Σοβιετική Ένωση την έχουν βρει και σαν πρόσφορη δικαιολογία για την εντατικοποίηση του κυνηγητού εξοπλισμών και των πολεμικών προπαρασκευών. Οι λαοί, σύμφωνα μ’ αυτούς, πρέπει να αποδεχτούν σαν μοιραίο ότι το μέλλον της ανθρωπότητας καθορίζεται από τις τύχες αυτών των σχέσεων. Επιπλέον θέλουν να δημιουργήσουν ψύχωση ηττοπάθειας, σύμφωνα με την οποία, καμιά χώρα, κανένα κράτος, κανένας λαός δε μπορεί να ζήσει έξω από τις ατομικές ομπρέλες των υπερδυνάμεων.

Και η ανάπτυξη των πυραύλων μέσου βεληνεκούς στην Ευρώπη, η οποία τούτη την περίοδο σχεδόν έχει επικρατήσει στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια πολιτική, εκτός των άλλων, έχει σαν στόχο την εδραίωση αυτής της ηττοπάθειας στις ευρωπαϊκές χώρες και λαούς. Αυτή επιδιώκει να αφιονίσει και παραλύσει τη θέλησή τους για να υπερασπίσουν την ανεξαρτησία και την εθνική αξιοπρέπεια, να αυξήσει τον έλεγχο και την υπαγόρευση στους συμμάχους τους. O δημαγωγικός θόρυβος που κάνουν οι υπερδυνάμεις για την ανάπτυξη των ευρωπυραύλων, καθώς και οι αμοιβαίες κατηγορίες για να «δικαιολογήσουν» τη χαλάρωση ή την αποκατάσταση της ισορροπίας, τους χρειάζονταν σαν προπέτασμα καπνού για την πραγματοποίηση των σχεδίων τους για να νομιμοποιήσουν το σοβιετο - αμερικάνικο μονοπώλιο στα πύραυλο - πυρηνικά όπλα, επομένως, να διατηρήσουν, έτσι τη διαρκή πίεση που ασκούν τα όπλα και χωρίς την εκπυρσοκρότηση τους.

Είναι σαφές ότι η ανάπτυξη των πυραύλων μέσου βεληνεκούς σημειώνει νέα κλιμάκωση του κυνηγητού εξοπλισμών, η οποία παίρνει πρωτόφαντη επέχταση και διαστάσεις, φτάνοντας μάλιστα και στο διαστημικό χώρο.

Οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν παρέλειψαν να εκδηλώσουν με συγκεκριμένες ενέργειες τα πραγματικά αισθήματά τους προς το παιχνίδι που παίζεται με τις τύχες της ασφάλειας στην Ευρώπη. Αυτοί κατέβηκαν στους δρόμους να εναντιωθούν στην ανάπτυξη των πυραύλων και πυρηνικών όπλων στην ήπειρο, στη στρατιωτική παρουσία των ΕΠΑ και ΣΕ, του NATO και του Συμφώνου της Βαρσοβίας.

Αυτή η πραγματικότητα αποδείχνει ότι τα ευρωπαϊκά κράτη τη διέξοδο απ’ αυτή την κατάσταση δεν μπορεί και δεν πρέπει να την αναζητήσουν στις προσφορές που τους σερβίρουν οι ιμπεριαλιστικές υπερδυνάμεις. Η υπεράσπιση των ευρωπαϊκών χωρών, η ελεύθερη και ανεξάρτητη ανάπτυξη των λαών εξασφαλίζονται όχι με τη διατήρηση των παραγόντων που προξενούν τον πόλεμο, μα με την καταστροφή και την εξάλειψή τους .

Δεν πρέπει να πέσομε με κανέναν τρόπο στην παγίδα των υπερδυνάμεων, οι οποίες, από την μια πλευρά κάνουν τετελεσμένος γεγονός την ανάπτυξη νέων πυρηνικών πυραύλων στην Ευρώπη, και από την άλλη με δημαγωγικό τρόπο οργανώνουν διασκέψεις και συνεδριάσεις τάχα για να πάρουν μέτρα για το δυνάμωμα της αμοιβαίας εμπιστοσύνης σχετικά με την ασφάλεια της Ευρώπης.

Η κυβέρνηση της ΛΣΔ της Αλβανίας έχει εκφραστεί με αποφασιστικότητα ενάντια στην ανάπτυξη των πυρηνικών πυραύλων μέσου βεληνεκούς από τις ΕΠΑ και τη ΣΕ στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο. Εμείς, επίσης, έχουμε υποστηρίξει έντονα τις προσπάθειες των ευρωπαϊκών λαών για να εναντιωθούν στη μετατροπή της παλιάς ηπείρου σε πεδίο ανταγωνισμού και ένοπλης σύρραξης.

Η αλβανική αντιπροσωπεία το θεωρεί απαραίτητο να τονίσει ότι η πυρηνική απειλή δεν μπορεί να καλύψει το σοβαρό κίνδυνο που διατρέχουν οι λαοί από τα συμβατικά όπλα. Πάνω από 100 τοπικοί και περιοχικοί πόλεμοι και διενέξεις που διεξήχθηκαν από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι τώρα, έγιναν με συμβατικά όπλα. Η πούληση και η προμήθευση όπλων έχει γίνει σήμερα η πιο επικερδής μπίζνες σε πρώτη γραμμή για τις ΕΠΑ και τη ΣΕ.

Η παρασιώπηση του ξέφρενου κυνηγητού για την παραγωγή συμβατικών όπλων από μέρους των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων εμπεριέχει πολύ βαριούς κινδύνους για τους ειρηνόφιλους λαούς και κράτη. Επομένως, ο αγώνας για την διαφύλαξη της ειρήνης, ενάντια στον πυρηνικό εξοπλισμό δεν μπορεί να αποσπαστεί από την ε-εναντίωση με δύναμη του κυνηγητού εξοπλισμών γενικά.

Η όξυνση της κατάστασης στην Ευρώπη επιδράει άμεσα και στην περιοχή της Βαλκανικής και της Μεσογείου που δεν είναι απαλλαγμένες από τις επεμβάσεις και τις μηχανορραφίες των υπερδυνάμεων.

Ανησυχαστικό πρόβλημα για τις μεσογειακές χώρες είναι η συνεχής αύξηση της παρουσίας των πολεμικών στόλων των δυο υπερδυνάμεων στην περιοχή της Μεσογείου. Αυτή οι στόλοι αυθάδικα και ασύδοτα αυλακώνουν την Μεσόγειο απ’ άκρη σ’ άκρη απ’ το Βόσπορο και μέχρι το Γιβραλτάρ, σάμπως να ήταν μια αμερικάνικη ή σοβιετική λίμνη. Αυτή την περιοχή, όπου η ιστορία έχει γνωρίσει το άνθισμα των πολιτισμών από τους πιο εξέχοντες, οι υπερδυνάμεις, με την πολιτική τους και τα πολεμικά μέσα προσπαθούν να τη μετατρέψουν μια μέρα σε θέατρο ενός ολέθριου πολέμου.

Τα συμφέροντα διαφύλαξης της ειρήνης, απαιτούν ώστε οι μεσογειακές χώρες να δράσουν αποφασιστικά και ενεργά για την απομάκρυνση των στόλων των υπερδυνάμεων απ’ αυτή την περιοχή, αναλαβαίνοντας συγκεκριμένα βήματα τα οποία θα δυσκόλευαν και μάλιστα θα έκαναν αδύνατη την παρουσία τους.

Στα Βαλκάνια οι υπερδυνάμεις προσπαθούν να υποθάλψουν εκείνα τα στοιχεία και παράγοντες που αυξάνουν την ανασφάλεια στην περιοχή. Η αλβανική κυβέρνηση εμμένει στην άποψη ότι η λευτεριά και η ανεξαρτησία των κρατών της Βαλκανικής δε διαφυλάσσεται ούτε από το NATO και ούτε από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας.

Για την ενίσχυση της ειρήνης στη χερσόνησο είναι απαραίτητο να αναληφθούν συγκεκριμένα βήματα για την απομάκρυνση των ξένων στρατευμάτων και βάσεων από τις βαλκανικές χώρες, να μη παραχωρηθούν διευκολύνσεις στους πολεμικούς στόλους των υπερδυνάμεων, καθώς και για την αποφασιστική εναντίωση στην επέμβασή τους στις εσωτερικές υποθέσεις των κρατών της περιοχής.

Η σοσιαλιστική Αλβανία με την πολιτική της έχει αποδείξει ότι ήταν και παραμένει παράγοντας ειρήνης και σταθερότητας στα Βαλκάνια. Από μέρους της έκανε αδύνατη κάθε επέμβαση των υπερδυνάμεων και έμπρακτα είναι για πολιτική καλής γειτονίας με τις χώρες της περιοχής, όπως το έδειξαν οι θετικές εξελίξεις που σημειώθηκαν στις σχέσεις της με την Τουρκία, την Ιταλία και την Ελλάδα.

Όχι μόνο στο Νότο της Ευρώπης, μα και στην βόρεια περιοχή της, προπαντός τον τελευταίο καιρό, παρατηρείται ανερχόμενη ένταση της στρατιωτικής δραστηριότητας των επιθετικών ιμπεριαλιστικών συνασπισμών. Οι επιδειχτικές ή καλυμμένες κινήσεις των πολεμικών, των υποβρυχίων και της αεροπορίας από τη Βαλτική στη Βόρεια Θάλασσα, συνοδευόμενες με μαζικά γυμνάσια των ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων σ’ αυτή την περιοχή και τριγύρω της, δεν είναι φιλικές χειρονομίες προς αυτούς τους λαούς, οι οποίοι εκτιμούν το ίδιο την ειρήνη και τη λευτεριά και δεν μπορεί να συμβιβαστούν μ’ αυτή την επίδειξη δύναμης, που απειλεί σοβαρά το μέλλον τους και το μέλλον της ηπείρου.

Η Μέση Ανατολή παρέμεινε από τις πιο καυτές εστίες έντασης στον κόσμο, όπου συγκρούονται σφοδρά τα υποδουλωτικό και ληστρικά συμφέροντα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και του σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού, των ισραηλινών σιωνιστών και των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Η πολιτική των υπερδυνάμεων στη Μέση Ανατολή έκανε ώστε αυτή η περιοχή να παραμένει σε συνεχή έκρηξη.

Η ζωή απέδειξε ξεκάθαρα ότι η αποστολή των αμερικάνων πεζοναυτών και των πολυεθνικών δυνάμεων στο Λίβανο δεν έγινε για να ανακόψουν την ισραηλινή επιδρομή και να αποκαταστήσουν την ησυχία σ’ αυτή τη χώρα, μα για την εφαρμογή των σιωνιστικό - ιμπεριαλιστικών σχεδίων, για τη βίαιη και τρομοκρατική εκτόπιση των Παλαιστινίων από το Λίβανο, για να δώσουν βαρύ και τελικό πλήγμα στο παλαιστινιακό Απελευθερωτικό Κίνημα. Για την πραγματοποίηση αυτού του εγκληματικού σκοπού βάλθηκε σε δράση όχι μόνο η δύναμη των όπλων, μα και οι μηχανορραφίες και συνωμοσίες για τη διάσπαση του παλαιστινιακού λαού και του λιβανέζικου λαού, να τους μπάσουν οε αδελφοκτόνο πόλεμο.

Το Ισραήλ υποστηριζόμενο από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό άρπαξε από τον παλαιστινιακό λαό τη γη, το σπίτι και την Πατρίδα, διαπράττοντας θηριώδικα εγκλήματα εναντίον του και τον έχει μετατρέψει σε έναν πρόσφυγα λαό, διασκορπισμένο με τη δύναμη των όπλων σε πολλές χώρες. Παρ’ όλες τις δυσκολίες και υπεράνθρωπες θυσίες, ο ηρωικός παλαιστινιακός λαός δεν κατέθεσε ποτέ τα όπλα για να κερδίσει τα νόμιμα δικαιώματά του.

Χρόνια στη σειρά αλλεπάλληλα σχέδια έχουν υποβληθεί από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για την τάχα λύση της κρίσης της Μέσης Ανατολής. Τώρα τελευταία η Σοβιετική Ένωση βρήκε επίκαιρη την αναβίωση της γνωστής πρότασής της για μια διεθνή διάσκεψη για τη Μέση Ανατολή. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχουμε να κάνουμε με διπλωματικό ελιγμό που σκοπεύει να εκμεταλλευθεί την μέχρι τώρα αποτυχία του αμερικανικού σχεδίου, να επιστρέψει ξανά με όλα τα δικαιώματα στο παιχνίδι που παίζεται στη ράχη των αραβικών λαών.

Όμως όλες αυτές οι προτάσεις ή τα σχέδια που έρχονται από τις υπερδυνάμεις στρέφονται ενάντια στα συμφέροντα των αραβικών λαών, προπαντός του παλαιστινιακού λαού. Αυτά είναι σ’ όφελος του Ισραήλ και της διατήρησης της παρουσίας και των συμφερόντων των υπερδυνάμεων σ’ αυτή την περιοχή.

Στο βιβλίο του «Σημειώσεις για τη Μέση Ανατολή», που κυκλοφόρησε τελευταία, ο καθοδηγητής του αλβανικού λαού σύντροφος Ενβέρ Χότζια έχει πει: "... Η κρίση στη Μέση Ανατολή δεν μπορεί να λυθεί ποτέ, σε πρώτη γραμμή, ωσότου ο παλαιστινιακός λαός δε θα επανακτήσει την αρπαγμένη και βασανισμένη Πατρίδα του από μέρους του επιθετικού Ισραήλ και αυτό θα πραγματοποιηθεί όταν στην πολιτική, οικονομική και στρατιωτική επιρροή των υπερδυνάμεων και των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων δοθούν ισχυρά πλήγματα από όλους τους αραβικούς λαούς ... Μόνο ο αποφασιστικός και αδιάλλακτος αγώνας στηριζόμενος στην πραγματική αραβική ενότητα, θα τους οδηγήσει αυτούς προς τη νίκη της πραγματικής ανεξαρτησίας και λευτεριάς».

Περίπου 4 χρόνια συνεχίζεται ο πόλεμος Ιράκ-Ιράν, ο οποίος προξένησε στους λαούς αυτών των δυο χωρών ανυπολόγιστες απώλειες σε έμψυχο και άψυχο υλικό. Εμείς σκεπτόμαστε ότι σ’ αυτόν τον πόλεμο πρέπει να μπει τέρμα. Η λύση των διαφωνιών ανάμεσα στο Ιράν και το Ιράκ στο δρόμο των συνομιλιών θα ήταν βαρύ πλήγμα στις υπερδυνάμεις και σ’ όλους εκείνους που θέλουν να πυρώνουν τα χέρια τους στις αναμμένες φωτιές της Εγγύς Ανατολής. Την παράταση του πολέμου τη θέλουν οι υπερδυνάμεις, γιατί τους εξυπηρετεί να αυξήσουν τις δυνατότητες στρατιωτικής επέμβασης στον Περσικό Κόλπο, και να οξύνουν παραπέρα την κρίση της Μέσης Ανατολής. Εμείς επιθυμούμε ώστε αυτές οι δυο φιλικές χώρες και λαοί να βρουν όσο το γρηγορότερο την κοινή γλώσσα και να μπάσουν τέρμα στην αιματοχυσία, γιατί αυτό είναι προς το καλό τους και του αγώνα των λαών της περιοχής.

Η ναρκοθέτηση της ερυθράς Θάλασσας και η βιασύνη και η ετοιμότητα από μέρους των υπερδυνάμεων και μερικών άλλων να στείλουν εκεί τα πλοία και τα ελικόπτερα τάχα για την αποναρκοθέτηση των υδάτων μιλάει για μια προμελετημένη αφορμή δια μέσου της οποίας αποβλέπεται η αύξηση της στρατιωτικής παρουσίας και η διατήρηση της έντασης πάντα υψηλά γύρω απ’ αυτή την καυτή περιοχή. Το τωρινό σενάριο της Ερυθράς Θάλασσας ομοιάζει πολύ και μάλιστα φαίνεται σαν μια παραλλαγή του σεναρίου επέμβασης των πολυεθνικών δυνάμεων στο Λίβανο, που δεν μπορεί να μην συνδέονται το ένα με το άλλο.

Οι σοβιετικοί σοσιαλιμπεριαλιστές επιδρομείς περίπου 5 χρονιά κρατούν σε κατοχή το Αφγανιστάν, όμως δεν μπόρεσαν να καταβάλουν τον αγώνα του ειρηνόφιλου αφγανικού λαού, ο οποίος δείχνει και μια φορά, ότι ένας λαός όσο μικρός και αν είναι, όταν μάχεται για μια δίκαιη υπόθεση, είναι ακατάβλητος.

Η Αφρικάνικη Ήπειρος παραμένει στόχος των ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών, προπαντός των δυο υπερδυνάμεων. Για την πραγματοποίηση των στρατηγικών τους στόχων αυτές δεν παύουν να συνωμοτούν σε βάρος των αφρικανικών λαών υποθάλποντας παλιές διαφωνίες και έριδες, που οι ίδιες τις έχουν αφήσει εκεί σαν άσκαγες νάρκες, αναζωπυρώνουν τοπικές φωτιές και διενέξεις για να διευκολύνουν την πιο βαθιά διείσδυση και συνέχιση της νεοαποικιοκρατικής εκμετάλλευσης.

Ενώ το φασιστικό καθεστώς της Νότιας Αφρικής συνεχίζει να ασκεί αδιάκοπα τη ρατσιστική βία και το μισητό σύστημα του απαρτχάντ, να κρατεί σε κατοχή την Ναμίμπια, και να απειλεί την λευτεριά και την ανεξαρτησία των γύρω αφρικανικών χωρών, οι Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής και οι άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις προσπαθούν να το αποκαταστήσουν στην Αφρική και τη Διεθνή Κοινότητα, που από καιρό το έχουν στιγματίσει σαν παράνομο.

Οι αφρικανικοί λαοί, προπαντός εκείνοι της Νότιας Αφρικής, δεν μπορεί νάχουν καμία αυταπάτη για τις βλέψεις και την πολιτική του καθεστώτος της Πραιτόρια σαν προμαχώνας του ρατσισμού και της αποικιοκρατίας στην Αφρικάνικη Ήπειρο και δε θα λυγίσουν μπροστά στη δύναμη των όπλων, των απειλών και καμιάς σατανικής ταχτικής του. O αλβανικός λαός υποστήριξε αποφασιστικά και θα συνεχίσει να είναι στο πλευρό του αγώνα του λαού της Ναμίμπιας και των άλλων αφρικανικών λαών, για να μπει τέλος στα υπολείμματα της αποικιοκρατίας, του ρατσισμού, των μηχανορραφιών και των επεμβάσεων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, προπαντός των υπερδυνάμεων σ’ αυτή την ήπειρο.

Στην Κεντρική Αμερική η κατάσταση παραμένει τεταμένη, με σοβαρούς κινδύνους για την ανεξαρτησία και τη λευτεριά των λαών αυτής της περιοχής και της Λατινικής Αμερικής. Η κατάληψη της Γρενάδα. οι πιέσεις, οι απειλές και οι άμεσες προκλήσεις προς τη Νικαράγουα μιλούν καθαρά για το βάθεμα των επεμβάσεων και για την αμετάβλητη επιθετική πολιτική του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού σ’ αυτή την ήπειρο.

Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο περίπλοκη στη νευραλγική αυτή ζώνη γιατί ο σοβιετικός σοσιαλιμπεριαλισμός προσπαθεί ύπουλα να εκμεταλλευτεί τον αγώνα αυτών των λαών ενάντια στην αμερικάνικη καταπίεση και επικράτηση, για να είναι και αυτός παρόν σ’ αυτή την περιοχή.

Αύτη είναι ζωντανή έκφραση της πολιτικής που εφαρμόζουν οι δύο υπερδυνάμεις για να προκαλέσουν η μια την άλλη στις ζώνες που τις θεωρούν κάτω από την επιρροή τους. Αυτό αποβλέπει και η κήρυξη της λεγόμενης «πολιτικής διαφοροποίησης» των ΕΠΑ στην Ανατολική Ευρώπη ή οι προσπάθειες της ΣΕ για την επίτευξη μιας ξεχωριστής «ύφεσης» με τη Δυτική Ευρώπη.

Οι ΕΠΑ όλο και περισσότερο, μιλούν τώρα για τη λεγόμενη «Πρωτοβουλία του Ειρηνικού» συμφώνα με την οποία η προσοχή της αμερικάνικης πολιτικής κλείνει προς αυτή την περιοχή. Είναι σαφέστατο ότι έκτος από τους σκοπούς για να κάνουν πίεση στους ευρωπαίους συμμάχους, αύτη η «πρωτοβουλία» δεν εξέρχεται από τα όρια του στρατιωτικού και οικονομικού ανταγωνισμού του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού με το σοβιετικό σοσιαλιμπεριαλισμό, οι οποίοι γέμισαν τον Ειρηνικό και Ινδικό Ωκεανό με τους πολεμικούς τους στόλους και προσπαθούν να δημιουργήσουν πολιτικο - στρατιωτικούς συνασπισμούς στην Ασία και τον Ειρηνικό σ’ όφελος της περιοχικής και ολικής στρατηγικής τους.

O αλβανικός λαός και η κυβέρνησή του υποστηρίζουν το δίκαιο αίτημα του κορεάτικου λαού για την απομακρύνου των αμερικανικών δυνάμεων από την Νότια Κορέα και την ανεξάρτητη επανένωση της χώρας.

Οι λαοί της Νοτιοανατολικής Ασίας που ολόκληρες δεκαετίες αγωνίστηκαν για την λευτεριά και την εθνική τους ανεξαρτησία, παραμένουν στόχος των μηχανορραφιών, επεμβάσεων και πιέσεων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, οι οποίες προσπαθούν να τους εμποδίσουν να αποφασίσουν μόνοι τους για τις τύχες τους.

Η κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Καμπότζης πρέπει να καταλάβει τη νόμιμη θέση της στον ΟΕΕ.

Στις συνθήκες που η διεθνής κατάσταση εντείνεται όλο και περισσότερο και είναι γεμάτη με μεγάλους κινδύνους για την ειρήνη και την λευτεριά των λαών τώρα όσο ποτέ άλλοτε απαιτείται απ’ αυτούς έπαγρύπνισή.

Οι δύσκολες αυτές καταστάσεις που δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται συνέχεια στον κόσμο, θέτουν το καθήκον μπροστά στα κράτη - μέλη να δουν την πραγματικότητα έτσι όπως είναι, απαλλαγμένα από κάθε σύμπλεγμα κατωτερότητας και μοιρολατρικό αίσθημα.

Δεν πρέπει να απολυτοποιηθεί με κανέναν τρόπο η παντοδυναμία και εξουσία των υπερδυνάμεων. Η προσωρινή δύναμη των επιθετιστών όλων των εποχών στηρίζονταν στο φόβο, την προσέλκυση και την υποταγή των άλλων σ’ αυτούς. Η ιστορία απέδειξε ζωντανά ότι μπροστά στη γιγάντια δύναμη των λαών, όταν αυτοί είναι αποφασισμένοι να αγωνιστούν για να υπερασπιστούν την ανεξαρτησία, την ειρήνη και την λευτεριά, οι υπερδυνάμεις είναι αδύνατες και ανίσχυρες.

Κύριε πρόεδρε!

Τούτη τη χρονιά ο αλβανικός λαός θα γιορτάσει τα 40χρονα της Απελευθέρωσης της Πατρίδας και της νίκης της λαϊκής επανάστασης. Για το λαό μας οι 4 αυτές δεκαετίες μετρούνται με αιώνες, γιατί με την καθοδήγηση του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας με επικεφαλής τον σύντροφο Ενβέρ Χότζια, με την επίμονη δουλειά και προσπάθειές του, βγήκε από το σκοτάδι στο φως και επιτέλεσε μεγάλους σοσιαλιστικούς μετασχηματισμούς σ’ όλα τα πεδία της ζωής.

Η ολόπλευρη ανάπτυξη της χώρας στηριζόμενη στις δυνάμεις της, η ανέγερση μιας βιομηχανίας που στηρίζεται στις εγχώριες πρώτες ύλες, μιας γεωργίας που εξασφαλίζει τη διατροφή όλου του λαού, οι μεγάλες επιτυχίες στον τομέα της παιδείας, της κουλτούρας και της επιστήμης και η κατάρτιση ενός μεγάλου αριθμού ανώτερων και μεσαίων στελεχών, εξασφάλισαν την αδιάκοπη οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη, τη συνεχή άνοδο της ευημερίας των εργαζόμενων μαζών.

Οι μεγάλοι μετασχηματισμοί που επιτελέστηκαν στην Αλβανία σ’ αυτά τα 40 χρόνια λαϊκής εξουσίας είναι εκφραστικός δείχτης της ανωτερότητας του σοσιαλιστικού καθεστώτος.

Το κράτος μας εφαρμόζει εξωτερική πολιτική φιλίας μ’ όλες τις ειρηνόφιλες χώρες. Αυτή είναι πολιτική πλέρια ανεξάρτητη, γιατί δεν εξαρτάται από τους πολιτικούς και στρατιωτικούς συνασπισμούς ή τους κλειστούς οικονομικούς οργανισμούς.

Εμείς είμαστε για εμπορικές, πολιτιστικές και επιστημονικές ανταλλαγές με τις άλλες χώρες, στηριζόμενες στο αμοιβαίο όφελος χωρίς διακρίσεις και προκαταλήψεις. Για μας είναι ξένα ο σωβινισμός και η υποκίνηση του μίσους ανάμεσα στους λαούς. Κάθε λαός και έθνος, μεγάλος και μικρός, έχει πλέριο δικαίωμα να διαφυλάξει και εδραιώσει την εθνική του οντότητα.

Η Αλβανία είναι μια μικρή χώρα, όμως ανεξάρτητο απ' αυτό, όπως όλα το κράτη μέλη του ΟΕΕ, έχει το δικαίωμα να πει τις απόψεις της, τις οποίες εκφράζει ανοιχτά χωρίς επιφυλάξεις με την πεποίθηση ότι έτσι εξυπηρετεί καλύτερα τα υψηλά εθνικά συμφέροντα, την υπόθεση των λαών και τη διεθνή ασφάλεια.