Ο ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΣΤΙΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ, ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ», Όργανο της Οργάνωσης των Κομμουνιστών Μαρξιστών - Λενινιστών Ελλάδας, Χρόνος 3, Αριθ. Φύλλου 1, Γενάρης 1984

Η ΑΛΒΑΝΙΑ: ΧΩΡΑ ΟΠΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΕΙΤΑΙ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

Ο ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΣΤΙΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ, ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Ρ.Σ. Τιράνων 16.12.1983

Η στροφή από την αστική δημοκρατία στην προλεταριακή δημοκρατία, έγραφε ο Λένιν, είναι η α­φαίρεση όλων των οικονομικών προνομίων που απολαμβάνουν οι αξιωματούχοι, η μείωση του μι­σθού όλων των αξιωματούχων στο επίπεδο ίσο μ* αυτό του εργάτη.

Ένα από τα μέτρα που πήρε η κομμούνα του Παρισιού που ο Μαρξ το είχε υπογραμμίσει, ήταν α­κριβώς η ελάττωση του μισθού των αξιωματού­χων.

Μιλώντας για την προλεταριακή δημοκρατία που υπάρχει στην ΛΣΔ Αλβανίας ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια είπε: δεν υπάρχει στον κόσμο άλλη χώρα σαν την δική μας που οι πολίτες είναι τόσο ίσοι μπροστά στο νόμο, όπου η διαφορά μισθού ανάμεσα στον εργάτη και το δημόσιο υπάλληλο να είναι τόσο μικρή. Η αναλογία του μισθού του εργάτη μ’ αυτόν του ανώτερου υπουργού είναι ένα προς δυο.

Οι ξένοι βάζουν το ερώτημα: πώς είναι δυνατό ο ανώτερος λειτουργός να έχει τόσο μικρή δια­φορά μισθού σε σύγκριση με τους εργάτες; Στο ερώτημα αυτό δεν είναι δύσκολο να δοθεί απάντηση. Στη χώρα μας συμβαίνει έτσι γιατί το κράτος της δικτατορίας του προλεταριάτου, με τους δί­καιους νόμους του έχει κατοχυρώσει τις μαρξιστικές - λενινιστικές αρχές σχετικά με τους μισθούς.

Στη σοσιαλιστική Αλβανία εφαρμόζεται η σοσι­αλιστική Αρχή «από τον καθένα σύμφωνα με τις ικανότητες του στον καθένα σύμφωνα με την ερ­γασία του». Για ίση εργασία εξασφαλίζεται ίση α­μοιβή. Δηλαδή ο καθένας αμείβεται σύμφωνα με την ποσότητα και την ποιότητα της εργασίας που εκτελεί. Στο σοσιαλισμό, όπως το επιβεβαιώνει η αλβανική πραγματικότητα, υπάρχει κοινωνική ισότητα στον τρόπο της διανομής. Αυτό ενσαρκώνε­ται στα ίσα δικαιώματα που έχουν όλοι οι εργαζό­μενοι στα μέσα παραγωγής, στην εξάλειψη της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, στην ισό­τητα δικαιωμάτων όλων για εργασία, στην διανο­μή των αγαθών στα μέλη της κοινωνίας σύμφωνα μ’ ένα μέτρο όμοιο για όλους που είναι η εργασία.

Η αμοιβή σύμφωνα με την ποσότητα και την ποιότητα της εργασίας παροτρύνει την αύξηση της κοινωνικής παραγωγής. Κατ αυτόν τον τρόπο πραγματοποιείται η εναρμόνιση του ατομικού συμφέροντος με το γενικό συμφέρον της κοινωνίας.

Η ποσότητα των χρημάτων που παίρνει ο εργα­ζόμενος για την εργασία που εκτελεί, αποτελεί τον ονομαστικό μισθό που είναι η κύρια πηγή εσόδων για την κάλυψη των υλικών και εκπολιτιστι­κών αναγκών των εργαζομένων. Είναι φυσικό ώστε και στο σοσιαλισμό ο ονομαστικός μισθός των εργαζομένων να μην είναι όμοιος. Γιατί εξακολουθούν να υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στην πνευματική και τη χειρωνακτική εργασία, ανάμε­σα στην ειδικευμένη και ανειδίκευτη εργασία, ανάμεσα στο χωριό και την πόλη. Γιατί όλοι οι εργα­ζόμενοι δεν είναι ως προς τις ικανότητες τους και κατά συνέπεια σε ίσο χρόνο εργασίας δίνουν δια­φορετική ποσότητα και ποιότητα υλικών αγαθών.

Αλλά από το σοσιαλισμό ακόμα δημιουργούν­ται συνθήκες για τον περιορισμό αυτών των δια­φορών ανεβάζοντας το εκπαιδευτικό, επαγγελμα­τικό και μορφωτικό επίπεδο όλων των εργαζομέ­νου της πόλης και του χωριού παίρνοντας μέτρα ώστε η διαφορά στους μισθούς των εργαζομένων να ελαττώνεται συνεχώς. Έτσι στη ΛΣΔ Αλβανίας πάρθηκαν κάθε τόσο μέτρα για την ελάττωση των ανώτατων μισθών και την αύξηση των κατώτατων καθώς και για τον περιορισμό της διαφοράς στους μισθούς ανάμεσα στις διάφορες ομάδες ερ­γαζομένων.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας καθοδηγήθηκε πάντα από την σωστή αρχή για να μην υπάρχει εξίσωση στους μισθούς αλλά ούτε και εύνοιες για ο­ποιονδήποτε. Γιατί έτσι όπως η ατομική ιδιοκτησία γεννά κάθε μέρα τον καπιταλισμό και οι παχυλοί μισθοί γεννούν το αίσθημα για δημιουργία με­γαλύτερων κερδών, επιδρούν στη γέννηση των νέων αστικών στοιχείων. Οι μεγάλες διαφορές στα έσοδα των εργαζομένων οδηγούν στο βάθεμα της οικονομικής ανισότητας, στην ταξική πόλωση που χρησιμεύει σαν υπόβαθρο για τον ιδεολογικό εκ­φυλισμό των ανθρώπων. Μ’ αυτό τρέφονται και υποκινούνται οι επιδιώξεις και οι προσπάθειες των εκφυλισμένων ανθρώπων για να διατηρή­σουν και αυξήσουν παραπέρα τα οικονομικά τους προνόμια, για να γίνουν έτσι ιδιοκτήτες των μέ­σων παραγωγής όπως συνέβηκε στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες ρεβιζιονιστές χώρες.

Στις χώρες αυτές έπαψε να δρα ο σοσιαλιστι­κός νόμος διανομής σύμφωνα με την εργασία. Η νέα αστική τάξη ιδιοποιείται την υπεραξία, την α­πλήρωτη δουλειά των εργατών.

Στις ρεβιζιονιστές χώρες η υπεραξία ιδιοποιείται από τους ανώτερους αξιωματούχους, τους δι­ευθυντές, τους ειδικούς, τους επιστήμονες, τους συγγραφείς και άλλους γραφειοκράτες που απο­λαμβάνουν πολύ υψηλούς μισθούς που βγαίνουν από τον ιδρώτα και το αίμα των εργατών και των αγροτών.

Στις ρεβιζιονιστές χώρες, η αναλογία ανάμε­σα στους κατώτερους μισθούς των εργατών και τους ανώτερους μισθούς της αστικής τάξης είναι 1 προς 10 και μέχρι 1 προς 30. Χωρίς να υπολογισθούν εδώ οι αμοιβές και τα διάφορα προνόμια που έχουν οι διευθύνοντες των καπιταλιστικών ε­πιχειρήσεων και το τεχνικό και μηχανικό προσω­πικό από την καπιταλιστική διανομή των κερδών. Και όλη αυτή η καπιταλιστική διανομή υπερασπί­ζεται με σοσιαλιστική φρασεολογία και με τη λε­γόμενη «αρχή του υλικού συμφέροντος».

Η πολιτική που εφαρμόζει το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας στον τομέα διανομής σύμφωνα με την εργασία, επιδιώκει να εξασφαλίσει όχι μόνο την αδιάκοπη και γενική άνοδο του υλικού και εκπολιτιστικού επιπέδου των πλατιών εργαζομένων μαζών αλλά και να κλείσει κάθε κανάλι που μπορεί να ανοίξει στη δημιουργία προνομιούχων στρωμάτων, που είναι φορείς του αστικό - ρεβιζιονιστικού εκφυλισμού.

Όλο το σύστημα πληρωμών και αμοιβής της ερ­γασία στην ΛΣΔ Αλβανίας, είναι οικοδομημένο και τελειοποιείται συνεχώς βάζοντας στο θεμέλιο τους μισθούς των εργατών της υλικής παραγω­γής και έχοντας καλά υπόψη τόσο τα συμφέρο­ντα των εργαζομένων της πόλης όσο και του χω­ριού.

Όλα τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον καθορισμό και την εφαρμογή του μισθολογικού συστήματος είναι συγκεντρωμένα στα χέρια του σοσιαλιστικού κράτους.

Στο σύνταγμα είναι κατοχυρωμένο ότι οι δημό­σιοι υπάλληλοι υπηρετούν τον λαό και αμείβονται σε σωστή αναλογία με τους εργάτες και τους συνεταιριστές για να μην επιτραπεί η δημιουργία κάποιου προνομιούχου στρώματος. Οι αναλογίες της αμοιβής καθορίζονται με νόμο.

Η ευημερία των εργαζομένων στη σοσιαλιστική Αλβανία βρίσκεται σε διαρκή άνοδο γιατί εδώ δεν υπάρχει στασιμότητα και πτώση της παραγωγής, δεν υπάρχει ανεργία, πληθωρισμός και άνοδος των τιμών, όπως συμβαίνει στις καπιταλιστικές και στις ρεβιζιονιστές χώρες.

Τα πραγματικά έσοδα των αλβανών εργαζομέ­νων αυξάνουν σαν αποτέλεσμα της αύξησης του μέσου ονομαστικού μισθού, της μείωσης από και­ρό σε καιρό των τιμών των ειδών πλατιάς κατανάλωσης και των τιμολογίων των υπηρεσιών, της αύξησης του κοινωνικού κονδυλίου κατανάλω­σης από το οποίο επωφελείται όλος ο πληθυσμός στον τομέα της υγιεινής, της Παιδείας, της κουλ­τούρας κλπ.

Η δωρεάν διανομή από το σοσιαλιστικό κράτος ενός μέρους των υλικών αγαθών αμβλύνει την ανισότητα που δημιουργείται από τους διαφορετι­κούς μισθούς και επιτρέπει ώστε οι κυριότερες κοινωνικές και εκπολιτιστικές ανάγκες του λαού να ικανοποιούνται όλο και καλύτερα.