Οι θέσεις της ΣΑΚΕ για το σοσιαλισμό, θέσεις των Χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών

 

Άρθρο της εφημερίδας «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ»,

ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΜΑΡΞΙΣΤΩΝ-ΛΕΝΙΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ(ΟΚΜΛΕ)

Χρόνος 3ος, Αρ.φύλλου 1 Γενάρης 1984

1. Ένα από τα θεμελιώδη ζητήματα της μαρξιστικής -Λενινιστικής θεωρίας, που το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας όχι μόνο υπεράσπισε με συνέπεια στην πάλη ενάντια στο χρουτσωφικό ρεβιζιονισμό αλλά και ανέπτυξε παραπέρα στηριζόμενο στους Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν - Στάλιν, γενικεύοντας την αρνητική πείρα της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στις ρεβιζιονιστές χώρες και με βάση την πείρα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην Αλβανία, είναι και το ζήτημα της ύπαρξης των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό.

Όπως είναι γνωστό οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις είναι αντιθέσεις ανάμεσα σε κοινωνικές ταξικές δυνάμεις με διαμετρικά αντίθετα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα που γεννιούνται από τις σχέσεις κυριαρχίας της μιας δύναμης πάνω στην άλλη. Γι αυτό oι ανταγωνιστικές αντιθέσεις είναι χαρακτηριστικές σ’όλες τις κοινωνίες που στηρίζονται στην ατομική ιδιοκτησία επί των μέσων παραγωγής.

Οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις όμως συνεχίζουν να υπάρχουν και στην σοσιαλιστική κοινωνία. Παρ ότι εξαλείφτηκε η ατομική ιδιοκτησία και κατά συνέπεια και οι εκμεταλλεύτριες τάξεις, παρότι εγκαθιδρύθηκαν οι σοσιαλιστικές σχέσεις στην παραγωγή, που είναι σχέσεις συνεργασίας και αλληλοβοήθειας, εντούτοις οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις εκδηλώνονται αντικειμενικά και αναπόφευκτα.

Που όμως οφείλεται η ύπαρξη αυτών των αντιθέσεων αφού έχει εξαλειφτεί η ατομική ιδιοκτησία και οι εκμεταλλεύτριες τάξεις; Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας απαντά καθαρά σχετικά μ’αυτό το ζήτημα: "οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις δεν είναι της φύσης του σοσιαλισμού. Αυτός δεν εμπεριέχει στη φύση του παράγοντες που να γεννούν αντιθέσεις αυτού του τύπου. Αυτές δεν απορρέουν από την ουσία των σοσιαλιστικών σχέσεων στην παραγωγή που είναι σχέσεις συνεργασίας και αμοιβαίας βοήθειας μεταξύ των φίλων τάξεων, της εργατικής τάξης και της συνεταιρισμένης αγροτιάς. Από τον ίδιο τον χαραχτήρα τους, οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις είναι ξένες προς το σοσιαλισμό. O σοσιαλισμός τις αντιθέσεις αυτές, τις έχει κληρονομημένες και είναι συνέπεια των επιβιώσεων της παλιάς κοινωνίας που διαφυλάσσονται στο σοσιαλισμό και της εξωτερικής πίεσης του καπιταλιστικού - ρεβιζιονιστικού κόσμου ("O μαρξισμός - λενινισμός σχετικά με τη θέση και το ρόλο των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό", "Επανάσταση" Οχτώβρης 1983).

Έτσι λοιπόν δίπλα στις μη ανταγωνιστικές αντιθέσεις που πηγάζουν από τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής και γι αυτό είναι: χαρακτηριστικές για το σοσιαλισμό, διατηρούνται επίσης και οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις σαν προϊόν και κληρονομιά της παλιάς αστικής κοινωνίας στο εσωτερικό και της εξωτερικής πίεσης του καπιταλιστικό ρεβιζιονιστικού κόσμου. Αυτές υπάρχουν τόσο σαν εσωτερικές αντιθέσεις (ανάμεσα στην δικτατορία του προλεταριάτου και τους παλιούς και νέους ταξικούς εχθρούς) όσο και σαν εξωτερικές (ανάμεσα σε κάθε χώρα που οικοδομεί τον σοσιαλισμό και την διεθνή ιμπεριαλιστικό - ρεβιζιονιστική αντίδραση).

Η μαρξιστική - λενινιστική αυτή θέση του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας για την ύπαρξη των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό, μετά την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων, βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις θέσεις των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών που για να πετύχουν τους αντεπαναστατικούς τους σκοπούς προπαγανδίζουν την εξαφάνιση των ανταγωνιστικών αντιθέσεων. Είναι φυσικό επίσης να έρχεται σε πλέρια αντίθεση και με τις απόψεις της ΣΑΚΕ σχετικά με αυτό το ζήτημα αφού οι μικροαστοί καθοδηγητές της ΣΑΚΕ υιοθετούν πλέρια και προπαγανδίζουν τις ρεβιζιονιστές απόψεις των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών.

Πριν όμως αναφερθούμε στις ρεβιζιονιστές απόψεις των χρουτσωφικών και της ΣΑΚΕ θέλουμε να υπογραμμίσουμε την τεράστια σημασία που έχει η σωστή τοποθέτηση του ζητήματος για την προώθηση της επανάστασης και την επιτυχή οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Γενικεύοντας την πείρα της ταξικής πάλης στην Αλβανία το ΚΕΑ. τονίζει: "Η ιστορική πείρα επιβεβαίωσε πλέρια τα διδάγματα του Λένιν. Η πείρα διδάσκει, πως αν δεν υπολογίζονται οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις και υποτιμάται ο ρόλος τους, αδυνατίζει η επαναστατική επαγρύπνηση των εργαζομένων μαζών και μπορεί να παλινορθωθεί ο Καπιταλισμός και αφού έχουν εξαλειφθεί οι εκμεταλλεύτριες τάξεις, όπως συνέβηκε και στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες ρεβιζιονιστές χώρες. Το ξεσκέπασμα από το κόμμα και το λαό μας της συνωμοτικής και σαμποταριστικής δράσης στα τελευταία χρόνια έδειξε ξεκάθαρα τι επικίνδυνες διαστάσεις μπορεί να πάρει αυτή η δράση και τι μεγάλη βαρύτητα (υπογρ, δική μας) για τις τύχες της δικτατορίας του προλεταριάτου και του σοσιαλισμού έχει η λύση των εσωτερικών ανταγωνιστικών αντιθέσεων, οι οποίες μπλέκονται με τις εξωτερικές αντιθέσεις" ("Σχετικά με τις αντιθέσεις στη σοσιαλιστική κοινωνία" "Λαϊκό Βήμα" 15,5.77).

Ακόμα ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια έχει τονίσει πως δεν είναι αρκετό να υιοθετεί κανείς απλά την ύπαρξη των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στη μεταβατική περίοδο από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό αλλά πως πρέπει να τις αντιμετωπίζει και να τις λύνει σωστά δηλαδή η δικτατορία του προλεταριάτου πρέπει για τη λύση τους να χρησιμοποιεί την επαναστατική βία.

2. Βέβαια δεν μπορεί να περιμένει κανένας να καταλάβουν οι καθοδηγητές της ΣΑΚΕ "τι μεγάλη βαρύτητα για τις τύχες της δικτατορίας του προλεταριάτου έχει η λύση των εσωτερικών ανταγωνιστικών αντιθέσεων". Γιατί αυτοί σε πλέρια αντίθεση με το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και το σοσιαλισμό που οικοδομείται σήμερα στην Αλβανία προπαγανδίζουν ότι "η σοσιαλιστική κοινωνία (μετά την μεταβατική περίοδο) δεν είναι ανταγωνιστική, δεν έχει ανταγωνιστικές αντιθέσεις ..." και μάλιστα όπως "διευκρινίζουν" και "τονίζουν" "τα παραπάνω αναφέρονται στις εσωτερικές αντιθέσεις μιας κοινωνίας (εννοούν σοσιαλιστικής) δηλαδή τις αντιθέσεις που αποτελούν το περιεχόμενο του εσωτερικού προτσές εξέλιξης της δοσμένης κοινωνίας" ("Υπάρχουν ή όχι ανταγωνιστικές αντιθέσεις στο σοσιαλισμό;" "Οχτώβρης" Αύγουστος 1981).

Εδώ μια παρένθεση σχετικά με την μεταβατική περίοδο. Οι καθοδηγητές της ΣΑΚΕ έχουν την ίδια αντιμαρξιστική θέση με τους χρουτσωφικούς ρεβιζιονιστές και στο ζήτημα της μεταβατικής περιόδου. Όπως φαίνεται στο απόσπασμα και σε πολλά σημεία της μπροσούρας της με την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων τελειώνει και η μεταβατική περίοδος. Αυτή η θέση της ΣΑΚΕ βρίσκεται σε πλέρια αντίθεση με τη θέση του Μαρξ ("Ανάμεσα στην κεφαλαιοκρατική και την κομμουνιστική κοινωνία βρίσκεται η περίοδος της επαναστατικής μετατροπής της μιας στην άλλη. Και σε αυτή την περίοδο αντιστοιχεί μια πολιτική μεταβατική περίοδος, που το κράτος της δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο παρά η επαναστατική δικτατορία του προλεταριάτου" "Κριτική του προγράμματος της Γκότα", σελ. 24) και του Λένιν (κοίτα "Κράτος και Επανάσταση", "Η οικονομία και η πολιτική την εποχή της δικτατορίας του προλεταριάτου" και αλλού) που επιχειρηματολογούν γιατί η μεταβατική περίοδος φθάνει μέχρι τον κομμουνισμό. Είναι πρώτοι οι χρουτσωφικοί ρεβιζιονιστές που μίλησαν για μεταβατική περίοδο μέχρι την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων (Ν. Χρουτσώφ, 22ο συνέδριο του ΚΚΣΕ, σελ 206) ακριβώς για να δικαιολογήσουν την εξάλειψη της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Ίσως να φανεί παράξενο σε όποιον εξαπατήθηκε από τη φιλοαλβανική μάσκα που υποκριτικά φοράει η ΣΑΚΕ αλλά η παραπάνω τοποθέτηση της είναι πολύ καθαρή. Η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ απορρίπτει ανοιχτά την μαρξιστική - λενινιστική θέση για την ύπαρξη ανταγωνιστικών αντιθέσεων και κατά συνέπεια και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Αλβανία που οικοδομείται πάνω σε τέτοιες αρχές δηλαδή στις επαναστατικές αρχές των Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν - Στάλιν.

Στη μπροσούρα της "Ο μαοϊσμός αντεπαναστατική θεωρία και πράξη" και στη σελ. 35 η καθοδήγησε της ΣΑΚΕ γράφει: "Γιατί όμως ο ανταγωνισμός θα εξαφανιστεί στο σοσιαλισμό; Γιατί θα πάψουν να υπάρχουν ανταγωνιστικές αντιθέσεις; Ακριβώς γιατί η έννοια "ανταγωνισμός" είναι συνδεδεμένη με την ύπαρξη εκμεταλλευτριών και εκμεταλλευόμενων τάξεων με την ύπαρξη ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής". Και παρακάτω στη σελ. 39 διαβάζουμε: "Οι μαρξιστές <!!) την σωστή αυτή θέση την κατανοούν: ότι η αστική τάξη πρέπει να εξαλειφθεί σαν τέτοια και έτσι θα εξαλειφθεί ο ανταγωνισμός" (!!) εννοώντας εδώ την εξάλειψη των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό.

Εδώ η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ όχι μονάχα υπερασπίζει τη χρουτσωφική θέση ότι στο σοσιαλισμό θα πάψουν να υπάρχουν ανταγωνιστικές αντιθέσεις αλλά προσπαθεί και να την επιχειρηματολογήσει (!!) Και φυσικά παραθέτει το μοναδικό "επιχείρημα" που έχει (γιατί όσο και αν ψάξει κανένας την μπροσούρα και το άρθρο που αναφέραμε δεν πρόκειται να βρει άλλο) ότι αφού εξαλειφθεί η αστική τάξη σαν τέτοια θα εξαλειφθούν και oι ανταγωνιστικές αντιθέσεις. Δεν είναι όμως οι μαρξιστές που έχουν αυτή τη θέση αλλά οι χρουτσωφικοί ρεβιζιονιστές. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ καθόλου δεν πρωτοτυπεί και ούτε μπορεί να πρωτοτυπήσει. Το δρόμο που ακολουθεί αυτή σήμερα, τον χάραξαν οι χρουτσωφικοί ρεβιζιονιστές πριν 10ετίες. Έτσι είναι υποχρεωμένη να αναμασάει τα επιχειρήματά τους. Γιατί όπως μας λέει το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας: "Το μόνο επιχείρημα που έχει δοθεί και δίνεται από τους χρουτσωφικούς ρεβιζιονιστές για να δείξουν ότι στη σοσιαλιστική κοινωνία δεν υπάρχουν ανταγωνιστικές αντιθέσεις, είναι η εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων" ("O μαρξισμός - λενινισμός σχετικά με τη θέση και το ρόλο των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό", "Επανάσταση" Οχτώβρης 1983).

3. Δεν φτάνει όμως που η ρεβιζιονιστική καθοδήγηση επιτίθεται ανοιχτά ενάντια στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Αλβανία με τα επιχειρήματα των σοβιετικών ρεβιζιονιστών αλλά για να στηρίξει τις ρεβιζιονιστές -αντιαλβανικές της απόψεις διαστρεβλώνει σκόπιμα και τις θέσεις των κλασσικών του μαρξισμού. Η ΣΑΚΕ στην μπροσούρα της και στη σελ. 34 αναφέρει τη θέση του Μαρξ στην Κριτική της Πολιτ. Οικονομίας: "Οι αστικές σχέσεις παραγωγής είναι η τελευταία ανταγωνιστική μορφή του κοινωνικού προτσές της παραγωγής". Εδώ η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ δεν καταφέρνει να αποδείξει απολύτως τίποτε. Γιατί κανένας δεν ισχυρίστηκε ότι οι σοσιαλιστές σχέσεις παραγωγής, που είναι αυτές που αντικαταστούν τις αστικές σχέσεις παραγωγής, εμπεριέχουν στη φύση τους ανταγωνιστικές αντιθέσεις. Αντίθετα όπως τονίσαμε ήδη από την αρχή σύμφωνα με τη θέση του ΚΕΑ οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις είναι ξένες προς το σοσιαλισμό και υπάρχουν σε αυτόν σαν προϊόν της παλιάς αστικής κοινωνίας. Η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ όμως βρέθηκε στην ανάγκη να παραθέσει αυτό το απόσπασμα γιατί απλούστατα δεν βρήκε ούτε ένα άλλο που να συνηγορεί υπέρ των απόψεών της (για να ακριβολογούμε υπέρ των χρουτσωφικών απόψεων).

Θα "θυμίσουμε" εμείς στους "θεωρητικούς" της ΣΑΚΕ ένα απόσπασμα από το έργο του Μάρξ "Κριτική του προ γράμματος της Γκότα". O Μαρξ αναφερόμενος στο σοσιαλισμό, που τον ονομάζει πρώτη φάση της κομμουνιστικής κοινωνίας γράφει: "Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια κομμουνιστική κοινωνία όχι όπως έχει εξελιχθεί πάνω στη δική της βάση, μα αντίθετα όπως ακριβώς προβάλλει από την κεφαλαιοκρατική κοινωνία, με μια κομμουνιστική κοινωνία λοιπόν, που από κάθε άποψη, οικονομικά, ηθικά, πνευματικά είναι γεμάτη με τα σημάδια της παλιάς κοινωνίας, που από τους κόλπους της βγήκε" (Καρλ Μαρξ, Κριτική του προγράμματος της Γκότα, σελ. 13),

Μπορεί βέβαια τα κείμενα του Μαρξ να μην επιχειρηματολογούν υπέρ των ρεβιζιονιστών απόψεων της ΣΑΚΕ αλλά η ΣΑΚΕ δεν απελπίζεται και νομίζει ότι βρίσκει τη "δικαίωση" των αντιμαρξιστικών της απόψεων στο απόσπασμα του Λένιν που λέει: "Ανταγωνισμός και αντίθεση δεν είναι καθόλου ένα και το ίδιο πράγμα, O ανταγωνισμός θα εξαφανιστεί στο σοσιαλισμό ενώ η αντίθεση θα παραμείνει".

Όπως ακριβώς το μοναδικό επιχείρημα η ΣΑΚΕ το δανείστηκε από τους χρουτσωφικούς ρεβιζιονιστές, έτσι "υιοθέτησε" και το μοναδικό τσιτάτο του Λένιν που αναφέραμε παραπάνω. Το απόσπασμα αυτό, επειδή είναι το μοναδικό, οι χρουτσωφικοί ρεβιζιονιστές (εννοείται ακρωτηριασμένο και διαστρεβλώνοντάς το) το χρησιμοποιούν πλατιά. Για παράδειγμα ο σοβιετικός ρεβιζιονιστής Γ. Αντρόποφ για να επιχειρηματολογήσει την ίδια ακριβώς θέση με αυτή της ΣΑΚΕ δηλαδή την εξάλειψη των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό γράφει: "Με βάση τη διδασκαλία του Μαρξ, ο Λένιν διευκρίνισε το ζήτημα αυτό σε θεωρητικό επίπεδο. "O ανταγωνισμός και η αντίθεση είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα. Στο σοσιαλισμό, ο πρώτος εξαφανίζεται, η δεύτερη παραμένει". Σήμερα η θέση αυτή έχει επιβεβαιωθεί από την πραχτική" (Γ. Αντρόποφ, Η διδασκαλία του Καρλ Μαρξ και μερικά ζητήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ, ΚΟΜΕΠ, 5 / 1983,σελ. 17).

Στο ίδιο μοτίβο με τον ρεβιζιονιστή Αντρόποφ, η ρεβιζιονιστική καθοδήγηση της ΣΑΚΕ προσπαθεί να μας πείσει ότι ο Λένιν έβλεπε στο σοσιαλισμό να εξαλείφεται ο ανταγωνισμός, να εξαλείφονται οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις.

Με ποιά έννοια όμως μιλούσε ο Λένιν για εξάλειψη του ανταγωνισμού στο παραπάνω κείμενο; Μόνο με την έννοια ότι οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις δεν απορρέουν από την ουσία των σοσιαλιστικών σχέσεων στην παραγωγή. Όπως επισημαίνει το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας "η σοσιαλιστική κοινωνία όπου έχει εξαλειφθεί η ατομική ιδιοκτησία και οι εκμεταλλεύτριες τάξεις, δεν εμπεριέχει στη φύση της τον ανταγωνισμό των βασικών συμφερόντων των τάξεων και υπό την έννοια αυτή (υπο γραμ. δική μας), ο Λένιν υπογράμμιζε, ότι στο σοσιαλισμό εξαλείφεται ο ανταγωνισμός" ("Ο μαρξισμός -λενινισμός σχετικά με τη θέση και το ρόλο των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό", "Επανάσταση" Οχτώβρης 1983).

Επειδή όμως οι καθοδηγητές της ΣΑΚΕ προτιμούν να διδάσκονται από τους χρουτσωφικούς ρεβιζιονιστές και όχι από το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας που ακολουθεί πιστά την επαναστατική διδασκαλία των Μαρξ - Ένγκελς-Λένιν - Στάλιν, ας τους θυμίσουμε τα Λενινιστικά Διδάγματα για το ρόλο των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στη μεταβατική περίοδο από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό.

O Β. I. Λένιν στο έργο του "Η οικονομία και η πολιτική στην εποχή της δικτατορίας του προλεταριάτου" γράφει: "Θεωρητικά δε χωρεί αμφιβολία ότι ανάμεσα στον καπιταλισμό και στον κομμουνισμό εκτείνεται μια ορισμένη μεταβατική περίοδος ... Αυτή η μεταβατική περίοδος δεν μπορεί παρά να είναι περίοδος πάλης ανάμεσα στον καπιταλισμό που πεθαίνει και στον κομμουνισμό που γεννιέται, ή με άλλα λόγια: ανάμεσα στον νικημένο, όχι όμως και εκμηδενισμένο καπιταλισμό και στον κομμουνισμό που γεννήθηκε, μα που είναι ακόμα πολύ αδύνατος" (Λένιν, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, μέρος 2ο, σελ. 260, 1951).

Τη βασική ανταγωνιστική αντίθεση λοιπόν ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον κομμουνισμό ο Λένιν την έβλεπε να υπάρχει και μετά την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων μέχρι τον κομμουνισμό .Αξίζει να σημειωθεί ακόμα ότι την παραπάνω θέση ο Λένιν την διατύπωσε σε αντιδιαστολή με τις αντιμαρξιστικές απόψεις των ρεβιζιονιστών της 2ης Διεθνούς.

Εκεί όμως που κάνει ακόμα μεγαλύτερη διαστρέβλωση η ΣΑΚΕ είναι η θέση του Στάλιν σχετικά με το ζήτημα των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό. Να το απόσπασμα που παραθέτει η ΣΑΚΕ. "Η ιδιομορφία της σημερινής σοβιετικής κοινωνίας... είναι ότι δεν υπάρχουν πια σε αυτή ανταγωνιστικές εχθρικές τάξεις... Ενώ την καπιταλιστική κοινωνία την δέρνουν ανειρήνευτες αντιθέσεις ανάμεσα στους εργάτες και στους καπιταλιστές, ανάμεσα στους αγρότες και στους τσιφλικάδες... .Η σοβιετική κοινωνία, απελευθερωμένη από τον ζυγό της εκμετάλλευσης, δεν γνωρίζει τέτοιες αντιθέσεις, είναι απαλλαγμένη από τις ταξικές συγκρούσεις..." (Στάλιν, Ζητήματα Λενινισμού, σελ. 771 - 775, Έκθεση στο 18ο συνέδριο του ΚΚ(μπ) της ΕΣΣΔ, 1939).

Ακόμα και ένα παιδί καταλαβαίνει ότι στο παραπάνω απόσπασμα ο Στάλιν όταν λέει ότι η σοβιετική κοινωνία δεν γνωρίζει τέτοιες αντιθέσεις τις ορίζει συγκεκριμένα "ανάμεσα στους εργάτες και τους καπιταλιστές", "ανάμεσα στους αγρότες και στους τσιφλικάδες". Και τέτοιες αντιθέσεις αφού εξαλείφθηκαν οι καπιταλιστές και οι τσιφλικάδες είναι αυτονόητο ότι δεν υπάρχουν. Αν αυτό θέλει να πει ο Στάλιν στο παραπάνω απόσπασμα, επειδή σκοπός είναι να συγκρίνει την καπιταλιστική με την σοσιαλιστική κοινωνία, η ΣΑΚΕ θέλει να μας "πείσει" ότι ο Στάλιν δεν έβλεπε καθόλου ανταγωνιστές αντιθέσεις στο σοσιαλισμό (!!!). Μεγαλύτερη διαστρέβλωση δεν θα μπορούσε να φανταστεί κανένας. Φυσικά και οι χρουτσωφικοί ρεβιζιονιστές έτσι ερμηνεύουν τον Στάλιν. Μόνο που οι διαστρεβλώσεις τους είναι πιο ραφιναρισμένες απ αυτές της ΣΑΚΕ.

Φυσικά οι προσπάθειες των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών και της ΣΑΚΕ να παρουσιάσουν τον μεγάλο Στάλιν σαν οπαδό των δικών τους ρεβιζιονιστικών θέσεων είναι μάταιες.

Την μαρξιστική - λενινιστική θέση του Στάλιν για την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων που την διατύπωσε το 1936 την διαστρεβλώνουν και την "ερμηνεύουν" σύμφωνα με τις αντεπαναστατικές τους επιδιώξεις όλα τα ρεύματα του σύγχρονου ρεβιζιονισμού. Έτσι σύμφωνα με τους χρουτσωφικούς και τη ΣΑΚΕ ο Στάλιν όταν μίλησε για εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων εννοούσε την εξάλειψη των ανταγωνιστικών αντιθέσεων και αυτό το θεωρούν σωστό (!!). Το ίδιο ακριβώς λένε και οι μαοϊκοί ρεβιζιονιστές, μόνο που αυτοί εδώ βλέπουν τα "λάθη" του Στάλιν. Και ανήκει τιμή στο ΚΕΑ που μόνο αυτό υπεράσπισε το Στάλιν και τη σταλινική θέση ότι και μετά την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων συνεχίζουν να υπάρχουν ανταγωνιστικές αντιθέσεις στο σοσιαλισμό. Αλλά για τον αντισταλινισμό της ΣΑΚΕ θα αναφερθούμε μια άλλη φορά ολοκληρωμένα.

Και βέβαια ο Στάλιν τέτοιες ανταγωνιστικές αντιθέσεις σαν αυτές που αναφέρει στο απόσπασμά του δεν έβλεπε, γιατί κάτω από την καθοδήγηση τη δική του το ΚΚ (μπ) της ΕΣΣΔ τις έλυσε, εξαλείφοντας και την τάξη των καπιταλιστών και αυτή των τσιφλικάδων. Αλλά και μετά την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων ήταν ο I. Β. Στάλιν αυτός που καθοδήγησε το κόμμα για την επίλυση των άλλων ανταγωνιστικών αντιθέσεων που είχε η σοβιετική εξουσία με τα υπολείμματα των εκμεταλλευτριών τάξεων, με τους νέους εχθρούς που γεννιούνταν στο κόμμα και στο κράτος που ήθελαν να ανατρέψουν την δικτατορία του προλεταριάτου, για την επίλυση της ανταγωνιστικής αντίθεσης ανάμεσα στην προλεταριακή και την αστική ιδεολογία.

O Στάλιν τόνιζε: "Πρέπει να έχουμε υπόψη ότι τα υπολείμματα των τσακισμένων τάξεων στην ΕΣΣΔ δεν είναι μόνα τους. Έχουν την άμεση υποστήριξη των εχθρών μας στο εξωτερικό. Θα ήταν λάθος να νομίζουμε ότι η σφαίρα της ταξικής πάλης περιορίζεται στα όρια της ΕΣΣΔ. Αν η μια άκρη της ταξικής πάλης βρίσκεται μέσα στα πλαίσια της ΕΣΣΔ, η άλλη άκρη φθάνει στα σύνορα των τριγύρω μας αστικών κρατών. Αυτό δεν μπορούν να μην το ξέρουν τα υπολείμματα των τσακισμένων τάξεων. Και ακριβώς για αυτό επειδή το ξέρουν, θα συνεχίσουν και στο μέλλον τις απεγνωσμένες τους εξορμήσεις. Αυτό μας διδάσκει η ιστορία. Αυτά μας διδάσκει ο λενινισμός" (Ι.Β. Στάλιν, Για τις ελλείψεις της κομματικής δουλειάς και τα μέτρα για την εξάλειψη των τροτσκιστών και των άλλων διπρόσωπων, εισήγηση και τελικός λόγος στην ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΣΕ (Μ), 3 - 5 Μάρτη 1937, σελ. 23, Στουτγάρδη 1952 και Ιστορικός Υλισμός, σελ. 506).

Η πάλη αυτή του Στάλιν ενάντια στους εσωτερικούς και τους εξωτερικούς εχθρούς του σοσιαλισμού καθοδηγεί σήμερα και το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας για την πλέρια νίκη του σοσιαλισμού επί του καπιταλισμού.

Αναθεωρώντας αυτές τις θέσεις οι μικροαστοί καθοδηγητές της ΣΑΚΕ ταυτίζονται με όλα τα ρεβιζιονιστικά ρεύματα (χρουτσωφικό, ευρωκομμουνιστικά, γιουγκοσλάβικο, κινέζικο) σε κοινό αντιμαρξιστικό-αντισταλινικό μέτωπο.

Όπως είδαμε λοιπόν, τα επιχειρήματα και οι αναφορές στους κλασσικούς του μαρξισμού της ΣΑΚΕ όχι μόνο δεν επιχειρηματολογούν υπέρ των απόψεών της αλλά αντίθετα δείχνουν το μέγεθος της ρεβιζιονιστές της κατεύθυνσης. Οι καθοδηγητές της ΣΑΚΕ υπερασπίζοντας τέτοιες απόψεις απορρίπτουν ανοιχτά τη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού και το σοσιαλισμό που σήμερα οικοδομείται στην Αλβανία με βάση τα διδάγματα των Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν - Στάλιν.

Αυτές όμως τις ρεβιζιονιστές αρχές που υπερασπίζει η ΣΑΚΕ, τις επεξεργάστηκαν, όπως είδαμε, οι χρουτσωφικοί ρεβιζιονιστές για να παλινορθώσουν τον καπιταλισμό στη Σοβιετική Ενωση, που σήμερα τον σερβίρουν σαν "υπαρκτό σοσιαλισμό". Και ακριβώς αυτόν τον "σοσιαλισμό" δηλαδή τον παλινορθωμένο καπιταλισμό υπερασπίζει η ρεβιζιονιστική καθοδήγηση της ΣΑΚΕ.

4. Αφού όμως σύμφωνα με τους καθοδηγητές της ΣΑΚΕ δεν υπάρχουν ανταγωνιστικές αντιθέσεις (εννοούμε πάντα μετά την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων, μετά την περάτωση της οικοδόμησης της οικονομικής βάσης του σοσιαλισμού και όσον αφορά τις εσωτερικές αντιθέσεις) τότε οι αντιθέσεις ανάμεσα στη δικτατορία του προλεταριάτου και στα υπολείμματα των εκμεταλλευτριών τάξεων ή τους νέους ταξικούς εχθρούς και η αντίθεση αστικής-προλεταριακής ιδεολογίας τι είδους αντιθέσεις είναι;

Αυτό το ερώτημα η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ αναλαμβάνει να μας απαντήσει στις σελίδες 37 και 38 της μπροσούρας της "O μαοϊσμός αντεπαναστατική θεωρία και πράξη".

Αφού αναφέρει πολλά και διάφορα, καταλήγει εκεί που καταλήγουν και οι χρουτσωφικοί ρεβιζιονιστές: αφού σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να τις δούμε ανταγωνιστές άρα είναι μη ανταγωνιστικές,. Όπως και ο ρεβιζιονιστής Αντρόποφ στο άρθρο του που προαναφέραμε, αφού αρνείται τις ανταγωνιστικές αντιθέσεις στο σοσιαλισμό μας λέει: "ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να περιφρονούμε και να αγνοούμε τις μη ανταγωνιστικές αντιθέσεις στην πολιτική" (ΚΟΜΕΠ 5 1983, σελ 17).

Σε πλέρια συμφωνία με τον Αντρόποφ οι ρεβιζιονιστές της ΣΑΚΕ θεωρούν ότι οι αντιθέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στην αστική και την προλεταριακή ιδεολογία, ανάμεσα στα υπολείμματα των εκμεταλλευτριών τάξεων και στη δικτατορία του προλεταριάτου καθώς και στους νέους εχθρούς είναι μη ανταγωνιστικές.

Μη ανταγωνιστική αντίθεση λοιπόν, η αντίθεση αστικής - προλεταριακής ιδεολογίας και μάλιστα όταν και η ίδια η ΣΑΚΕ αναφέρει, αυτό που τόνιζε ο Λένιν από το 1902 ότι "αυτές οι δυο ιδεολογίες είναι μεταξύ τους ασυμβίβαστες" και μάλιστα "ότι κάθε υποτίμηση της προλεταριακής ιδεολογίας, κάθε έλλειψη επαγρύπνησης έναντι της αστικής ιδεολογίας θα σήμαινε ανάπτυξη ή και κυριαρχία της τελευταίας, θα έβαζε δηλαδή σε άμεσο κίνδυνο το ίδιο το σύστημα του σοσιαλισμού" (υπογρ, δική μας) (O μαοϊσμός αντεπαναστατική θεωρία και πράξη, σελ. 38). Εδώ αποκαλύπτεται πέρα από τα άλλα ότι το "θεωρητικό" επίπεδο της ΣΑΚΕ είναι μόνο για γέλοια. Γιατί πρώτο όταν ο Λένιν έθετε έτσι το ζήτημα: "ή αστική ιδεολογία ή σοσιαλιστική ιδεολογία. Μέσος δρόμος εδώ δεν υπάρχει.... Γι αυτό κάθε υποτίμηση της σοσιαλιστικής ιδεολογίας, κάθε απομάκρυνση απο αυτή είναι ταυτόχρονα ενίσχυση της αστικής ιδεολογίας" έβλεπε την αντίθεση αυτή βαθειά ανταγωνιστική όπως το επισημαίνει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια στο 7ο συνέδριο του ΚΕΑ (σελ. 145) και δεύτερο και από την ίδια την επιχειρηματολογία της ΣΑΚΕ ότι δηλαδή βάζει "σε άμεσο κίνδυνο το ίδιο το σύστημα του σοσιαλισμού" φαίνεται καθαρά ο ανταγωνιστικός χαραχτήρας αυτής της αντίθεσης.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας όχι μονάχα τηρεί πιστά τα διδάγματα του Λένιν για την ανταγωνιστική αντίθεση αστικής και προλεταριακής ιδεολογίας αλλά βρίσκεται σε οξύτατη πολεμική με τις αντιμαρξιστικές απόψεις των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών που η καθοδήγηση της ΣΑ Κ Ε μας τις σερβίρει σαν "μαρξιστικές - λενινιστικές".

Για την πάλη που διεξάγει το ΚΕΑ στον ιδεολογικό τομέα οι επαναστάτες μπορούν να μελετήσουν το 5ο συνέδριο του ΚΕΑ (Ιστορία του ΚΕΑ, τόμος 2ος, σελ 149 -159) το 6ο συνέδριο του ΚΕΑ, το 7ο συνέδριο του ΚΕΑ (Κεφάλαιο "η πάλη του κόμματος στο ιδεολογικό μέτωπο", σελ. 137, Εκδόσεις Πορεία), το 8ο συνέδριο (Κεφαλαίο "Τα καθήκοντα του κόμματος για την κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση", σελ. 75, Εκδόσεις Πορεία). Για να φανεί η μεγάλη σημασία που έχει η σωστή διεξαγωγή της ιδεολογικής πάλης παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το άρθρο του Ρ.· Σ. Τιράνων που δημοσιεύτηκε στην "Επανάσταση" Δεκέμβρης 1983. Αφού αντιτάσσεται "στην οπορτουνιστική θέση, ότι με την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων, η πάλη των τάξεων διεξάγεται μόνο ή κυρίως στο ιδεολογικό μέτωπο" λέει: "Οι νίκες όμως της επανάστασης στον πολιτικό και τον οικονομικό τομέα, δεν μπορεί να θεωρηθούν εξασφαλισμένες χωρίς τη νίκη της επανάστασης και στον ιδεολογικό τομέα. Η διεξαγωγή με επιτυχία της πάλης αυτής έχει αποφασιστική σημασία, γιατί στο κάτω - κάτω σχετίζεται με το ζήτημα: θα οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός και θα αποτραπεί η παλινόρθωση του καπιταλισμού ή θά ανοίξει ο δρόμος στη διάδοση της αστικής και ρεβιζιονιστικής ιδεολογίας και θα επιτραπεί η παλινόρθωση του καπιταλισμού" (υπογρ, δική μας).

"Οι ρεβιζιονιστές θεωρητικοί, και όταν είναι υποχρεωμένοι να μιλήσουν για την ανάγκη της ιδεολογικής πάλης στη σοσιαλιστική κοινωνία, τη θεωρούν κατά ακαδημαϊκό και μονομερή τρόπο, σαν μια πάλη που διεξάγεται μόνο στους κόλπους του λαού, ενάντια σε μερικά ασήμαντα υπολείμματα των ξένων ιδεολογιών, που δεν αποτελούν κίνδυνο για το σοσιαλιστικό σύστημα. Η υποτίμηση όμως της πάλης ενάντια στα υπολείμματα και τις κηλίδες στη συνείδηση των εργαζομένων, είχε καταστροφές συνέπειες για τη Σοβιετική Ένωση και σε μερικές άλλες χώρες" ("Επανάσταση" Δεκέμβρης 1983).

Αλλά δεν είναι μονάχα η αντίθεση αστικής - προλεταριακής ιδεολογίας που η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ μας την προπαγανδίζει σαν αντίθεση μέσα στους κόλπους του λαού (μη ανταγωνιστική αντίθεση) αλλά και την αντίθεση της δικτατορίας του προλεταριάτου με τους "κλέφτες, τους απατεώνες, τους καταχραστές, τους σαμποταριστές της λαϊκής οικονομίας, τους προδότες και τους πράχτορες του ιμπεριαλισμού" (σελ. 38 της ίδιας μπροσούρας) δεν μπορούμε λέει να την χαρακτηρίσουμε ανταγωνιστική και γι αυτό καταλήγει: "γι αυτόν ακριβώς το λόγο η σοσιαλιστική κοινωνία (μετά την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων) δεν είναι ανταγωνιστική κοινωνία" (υπογρ, δική μας) σελ 38 στην ίδια μπροσούρα), εννοώντας εδώ, όπως προκύπτει και από τη μπροσούρα της, ότι η σοσιαλιστική κοινωνία δεν έχει ανταγωνιστικές αντιθέσεις και κατά συνέπεια η ΣΑΚΕ θεωρεί σαν μη ανταγωνιστικές αντιθέσεις τόσο την αντίθεση μεταξύ αστικής και προλεταριακής ιδεολογίας όσο και την αντίθεση δικτατορίας του προλεταριάτου - υπολειμμάτων των εκμεταλλευτριών τάξεων και νέους ταξικούς εχθρούς.

Αναγκαζόμαστε να παραθέσουμε αρκετά αποσπάσματα από την μπροσούρα της ΣΑΚΕ ώστε να πεισθούν οι επαναστάτες, επειδή ομολογουμένως οι θέσεις αυτές είναι απίστευτες! Να αναγνωρίζει κανένας ότι στο σοσιαλισμό υπάρχουν κλέφτες, καταχραστές, προδότες, πράχτορες τού ιμπεριαλισμού και να υποστηρίζει ότι η αντίθεση αυτών με την προλεταριακή εξουσία είναι αντίθεση μέσα στους κόλπους του λαού, αποτελεί εκχυδαϊσμό πρώτου μεγέθους όχι μονάχα για τον μαρξισμό αλλά και για την κοινή λογική. Από πολιτική, άποψη βέβαια πρόκειται για ρεβιζιονισμό, για προδοσία του αγώνα της εργατικής τάξης.

Σύμφωνα με τον μαρξισμό - λενινισμό οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις είναι αντιθέσεις ανάμεσα στη δικτατορία του προλεταριάτου και στους παλιούς και νέους ταξικούς εχθρούς και λύνονται μόνο με τη βία. Αντίθετα oι μη ανταγωνιστικές αντιθέσεις είναι αντιθέσεις μέσα στους κόλπους του λαού και λύνονται με την πειθώ και την διαπαιδαγώγηση. Να λοιπόν τι μαργαριτάρια μας λέει η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ. Τους ταξικούς εχθρούς, τους κλέφτες, τους καταχραστές, τους προδότες να τους διαπαιδαγωγήσουμε (!) (Μάο Τσε Τουνγκ).

Μιλάμε βέβαια πάντα για τις αντιθέσεις στο σοσιαλισμό. Εδώ ας δούμε άλλη μια διαστρέβλωση της ΣΑΚΕ όσο αφορά το πως λύνονται οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις στο σοσιαλισμό. Δεν μπορούμε λέει να μιλήσουμε για ανταγωνιστικές αντιθέσεις στο σοσιαλισμό "έτσι που να είναι αναπόφευκτη (υπογρ, δική μας) η σύγκρουση και στο τέλος ο εμφύλιος πόλεμος για τη λύση τους", (σελ. 38 στην ίδια μπροσούρα). Βέβαια η βία είναι απαραίτητη για τη λύση των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό αλλά όχι ο εμφύλιος πόλεμος (που είναι μια μορφή που μπορεί να πάρει η βία). Όπως τονίζει ο I Β. Στάλιν η αντίθεση της σοβιετικής εξουσίας με τους κουλάκους λύθηκε με βία αλλά όχι με εμφύλιο πόλεμο. Έτσι και οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις που υπάρχουν μετά την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων θα λυθούν απαραίτητα με βία αλλά όχι με εμφύλιο πόλεμο όπως θέλει να μας "τρομοκρατήσει" η ΣΑΚΕ. Γιατί απλούστατα η λύση αυτών των αντιθέσεων καθοδηγείται από το κράτος της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Να λοιπόν που οδήγησε τους καθοδηγητές της ΣΑΚΕ η "αυτοτελής επαλήθευση" (διάβαζε: αμφισβήτηση) απόρριψη της γραμμής του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας. Και είναι φυσικό γιατί αμφισβητώντας τη μαρξιστική λενινιστική αυτή γραμμή είσαι υποχρεωμένος να βαδίσεις στα χνάρια των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών μια που αυτοί είναι οι πρώτοι δάσκαλοι.

5. Δεν ήταν όμως εύκολο για τους καθοδηγητές της ΣΑΚΕ να περάσουν στους επαναστάτες αυτές τις χρουτσωφικές - αντεπαναστατικές απόψεις. Έτσι λίγους μήνες μετά την έκδοση της μπροσούρας αναγκάζονται να επανέλθουν με άρθρο τους στον "Οκτώβρη" Σεπτέμβρης 1981 για να απαντήσουν στα ερωτήματα, που όπως οι ίδιοι λένε δημιουργήθηκαν στους επαναστάτες, σχετικά με του τι είδους αντίθεση είναι η αντίθεση με τους αντεπαναστάτες, γραφειοκράτες, σαμποταριστές, προδότες κλπ. Γιατί η αντίθεση αυτή "δεν μπορεί παρά να είναι ανταγωνιστική αντίθεση". Και σε όλους αυτούς τους επαναστάτες, που δικαιολογημένα αντέδρασαν στη θέση της ΣΑΚΕ ότι αυτή είναι αντίθεση μέσα στους κόλπους του λαού, οι καθοδηγητές της ΣΑΚΕ αφού πρώτα τους επιπλήττουν που δεν μελέτησαν σοβαρά (!) (υπογρ, δική της, το θαυμαστικό δικό μας για τους "θεωρητικούς" της ΣΑΚΕ) προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν τι είδους αντίθεση είναι αυτή.

Και κατ αρχήν εξηγούν γιατί η σοσιαλιστική κοινωνία " δεν έχει ανταγωνιστικές αντιθέσεις" παραθέτοντας πάλι το μοναδικό επιχείρημα που έχουν ότι δηλαδή αφού εξαλείφθηκαν οι εκμεταλλεύτριες τάξεις εξαλείφθηκαν και οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις, που όπως είπαμε παραπάνω είναι και το μοναδικό επιχείρημα των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών.

Το ερώτημα όμως παραμένει: Τι είδους αντίθεση είναι αυτή με τους αντεπαναστάτες, γραφειοκράτες, σαμποταριστές κλπ (ας αφήσουμε την αντίθεση αστικής - προλεταριακής ιδεολογίας); Η ΣΑΚΕ άπαντά: "Η αντίθεση λοιπόν του σοσιαλισμού με τους αντεπαναστάτες είναι αντίθεση που τη ρίζα της ύπαρξής της δεν πρέπει να την αναζητούμε στο εσωτερικό της σοσιαλιστικής κοινωνίας, στη φύση του σοσιαλιστικού συστήματος αλλά στην ύπαρξη του ιμπεριαλιστικού περίγυρου. Με λίγα λόγια αντίθεση υπάγεται στην ανταγωνιστική αντίθεση ιμπεριαλισμός - σοσιαλισμός" (!!) ("Οχτώβρης" Σεπτέμβρης 1981).

Να λοιπόν που η ΣΑΚΕ "ανακάλυψε" που πρέπει να αναζητούμε τη ρίζα της ύπαρξης των αντεπαναστατών. Υπάγεται μας λέει στην ανταγωνιστική αντίθεση ιμπεριαλισμός - σοσιαλισμός, είναι δηλαδή εξωτερική ανταγωνιστική αντίθεση. Ενώ στην μπροσούρα της μας τη χαραχτήρι ζε μη ανταγωνιστική αντίθεση και τώρα που δεν μπορεί να αρνηθεί τον ανταγωνιστικό της χαραχτήρα μας τη χαρακτηρίζει εξωτερική (!!).

Για να φανεί καθαρά ότι η ΣΑΚΕ στη μπροσούρα της τη θεωρεί εσωτερική μη ανταγωνιστική παραθέτουμε άλλο ένα απόσπασμα. Αφού αναφέρει ότι διεξάγεται ταξική πάλη με τα υπολείμματα των "καπιταλιστικών επιβιώσεων στη συνείδηση των ανθρώπων και πάλη ενάντια στους κλέφτες, τους απατεώνες και τους διασπαθιστές της λαϊκής περιουσίας κλπ. κλπ." καταλήγει: "Να λοιπόν που η ταξική πάλη δεν διεξάγεται μόνο ανάμεσα σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους ... αλλά με διάφορες μορφές διεξάγεται και όταν δεν υπάρχουν ανταγωνιστικές τάξεις για το ξεπέρασμα μη ανταγωνιστικών αντιθέσεων" (υπογρ. δική μας) (σελ. 45 της ίδιας μπροσούρας).

Βέβαια το πρόβλημα δεν είναι που η ΣΑΚΕ δεν κάνει καμιά αυτοκριτική για την διαφορετική ως τώρα τοποθέτηση αλλά αυτό που αξίζει να σημειώσουμε είναι το παραπέρα προχώρημά της στην αγκαλιά των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών. Αν η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ έκανε μερικούς μήνες για να αρνηθεί την ύπαρξη των εσωτερικών εχθρών, οι χρουτσωφικοί ρεβιζιονιστές εδώ και χρόνια "απολυτοποιούν" την πάλη ενάντια στον εξωτερικό εχθρό αρνούμενοι έτσι την ύπαρξη εσωτερικών εχθρών και κατά συνέπεια εσωτερικών ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό.

Ενάντια όμως στη θέση των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών και της ΣΑΚΕ "το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας αντιτιθέμενο στη μεροληψία όσο αφορά τη διεξαγωγή της πάλης των τάξεων στο σοσιαλισμό, επικυρώνει τη θέση, ότι ύστερα από την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων, η πάλη των τάξεων στρέφεται όχι μονάχα ενάντια στον εξωτερικό εχθρό, όπως την απολυτοποιούν οι ρεβιζιονιστές, αλλά και ενάντια στον εσωτερικό εχθρό ο οποίος δεν πρέπει να λησμονηθεί, έστω και όταν πρόκειται για τα υπολείμματα των εκμεταλλευτριών τάξεων που ανατράπηκαν ή για τους νέους εχθρούς" ("Επανάσταση" Δεκέμβρης 1983).

Και πρέπει να το ξανατονίσουμε ότι οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις σίγουρα, όπως η ΣΑΚΕ θέλει να το παρουσιάζει, "δεν είναι στη φύση του σοσιαλιστικού συστήματος" αλλά είναι σίγουρα στο εσωτερικό της σοσιαλιστικής κοινωνίας "σαν προϊόν της παλιάς αστικής κοινωνίας".

Όπως έλεγε ο Λένιν, ο σοσιαλισμός "δεν μπορεί να είναι απόλυτα ώριμος από οικονομική άποψη, δεν μπορεί να είναι εντελώς απαλλαγμένος από τις παραδόσεις ή τα υπολείμματα του καπιταλισμού". Και αν όμως για τα υπολείμματα των εκμεταλλευτριών τάξεων είναι φανερό ότι είναι προϊόντα της παλιάς αστικής κοινωνίας, το ίδιο ισχύει και για τους νέους ταξικούς εχθρούς.

Όπως αναφέρει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια στο 7ο συνέδριο του ΚΕΑ "στη σοσιαλιστική κοινωνία υπάρχει ο κίνδυνος του εκφυλισμού ξεχωριστών ανθρώπων, της γέννησης νέων αστικών στοιχείων, της μετατροπής τους σε αντεπαναστάτες. Όπως μας διδάσκει ο μαρξισμός - λενινισμός, αυτό συμβαίνει όχι μόνο γιατί η νέα σοσιαλιστική κοινωνία διατηρεί ακόμα παραδόσεις, συνήθειες, τρόπους συμπεριφοράς και αντιλήψεις του τρόπου διαβίωσης της αστικής κοινωνίας, από την οποία βγήκε, αλλά και εξ αιτίας μερικών οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών που στην μεταβατική περίοδο υπάρχουν σε αυτή την κοινωνία" (Ε. Χότζια, Έκθεση στο 7ο συνέδριο του ΚΕΑ, σελ. 139- 140).

Οι θέσεις του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας και της ΣΑΚΕ απέχουν όσο η γη από τον ουρανό. Όσο ακριβώς απέχουν οι μαρξιστικές - λενινιστικές θέσεις του ΚΕΑ απο αυτές των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών. Οι θέσεις του ΚΕΑ είναι επαναστατικές μαρξιστικές - λενινιστικές ενώ των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών και της ΣΑΚΕ είναι αντεπαναστατικές ρεβιζιονιστικές.

6. Καμώνεται η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ ότι υπερασπίζει το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και το συγκεκριμένο σοσιαλισμό που οικοδομείται σήμερα στην Αλβανία. Όπως φάνηκε όμως η ΣΑΚΕ υποκρίνεται για να εξαπατήσει τους κομμουνιστές. Όταν όμως αρνείται τους γενικούς νόμους του σοσιαλισμού, αρνείται τις γενικές Αρχές που με βάση αυτές το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας καθοδηγεί την αλβανική εργατική τάξη και τον αλβανικό λαό για την πλέρια οικοδόμηση του σοσιαλισμού είναι φανερό ότι θεωρεί λαθεμένη την μεγαλειώδικη πορεία της επανάστασης στην Αλβανία. Γιατί χωρίς τη γνώση αυτών των νόμων και τη πιστή εφαρμογή τους δεν μπορεί να οικοδομηθεί σοσιαλισμός.

Η οπορτουνιστική καθοδήγηση της ΣΑΚΕ βέβαια δεν έχει φθάσει να το προπαγανδίσει αυτό ανοιχτά. Προσπαθεί ύπουλα και καλυμμένα να περάσει στους κομμουνιστές, σε κοινό μέτωπο φυσικά με τους σύγχρονους ρεβιζιονιστές όλων των αποχρώσεων, την αμφιβολία για τον μαρξιστικό - λενινιστικό επαναστατικό ρόλο του ΚΕΑ και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Αλβανία.

Τόσο με την πολεμική που διεξάγει ανοιχτά για τα δήθεν "λάθη" του ΚΕΑ ενάντια στο μαοϊσμό, για τα δήθεν "λάθη" του σχετικά με τις σχέσεις ανάμεσα στα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα, για τη δήθεν "λαθεμένη" εξωτερική πολιτική της ΛΣΔ Αλβανίας όσο και σε μια σειρά άλλα ζητήματα που δεν τολμάει να προπαγανδίσει ανοιχτά, όπως και αυτό που εξετάσαμε των αντιθέσεων στη σοσιαλιστική κοινωνία δείχνουν ότι η "υπεράσπιση" της ΛΣΔ Αλβανίας γενικά και αόριστα είναι η μάσκα για περάσει εύκολα η ΣΑΚΕ τις αντιαλβανικές - αντιμαρξιστικές της απόψεις.

Φοβάται η οπορτουνιστική καθοδήγηση της ΣΑΚΕ την αντιπαράθεση των δικών της ρεβιζιονιστικών απόψεων με αυτών του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας. Γι αυτό επί 3 ολόκληρα χρόνια δεν δημοσίευε τις ώρες εκπομπών του Ρ. Σ. Τιράνων και μόνο κάτω από την πίεση τη δική μας το κάνει πότε - πότε. Γι αυτό και ποτέ στην εφημερίδα της δεν είδαμε ποτέ ένα θεωρητικό κείμενο του ΚΕΑ που να αναφέρεται στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Γι αυτό και δεν δημοσίευσε τα κείμενα των συντρόφων που αποχώρησαν πέρυσι στη Θεσσαλονίκη απο τις γραμμές της παρά το ότι το είχε υποσχεθεί. Γι αυτό και δεν απαντάει στην κριτική μας γιατί καταλαβαίνει πολύ καλά την αδυναμία της.

Αν θέλουμε όμως να βρούμε τις ρίζες όλης αυτής της αντιμαρξιστικής-αντιαλβανικής κατεύθυνσης της ΣΑΚΕ θα πρέπει να πάμε πίσω στην Α' συνδιάσκεψή της (Μάρτης 1979). Ήταν τότε που κάποιοι "θεωρητικοί" πέρασαν αυτές τις ρεβιζιονιστικές απόψεις στη συνδιάσκεψη και σύνταξαν εκείνο το χυδαίο αντιμαρξιστικό - αντιαλβανικό λιβελογράφημα και τόστειλαν στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας συνιστώντάς του να κάνει την αυτοκριτική του (!!!). Ήταν τότε που η ΣΑΚΕ σαν η μοναδική οργάνωση σε ολόκληρο το μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα είδε τα "λάθη" του ΚΕΑ στην πάλη ενάντια, στο μαοϊκό ρεβιζιονισμό, ήταν η πρώτη που "συμβούλευε" το ΚΕΑ και τα Μ - Λ Κόμματα να ακολουθήσουν την περιβόητη ρεβιζιονιστική "ανοιχτή πολεμική" σαν κανόνα που πρέπει να διέπει τις σχέσεις τους (και μοναδική μέχρι σήμερα παρ’ότι διαστρεβλώνοντας θέσεις αδελφών κομμάτων προσπαθεί να βρει υποστηριχτές, τους βρίσκει όμως μόνο στους ευρωκομμουνιστές-ρεβιζιονιστές,ήταν η πρώτη που "διόρθωνε" την επαναστατική εξωτερική πολιτική της ΛΣΔ Αλβανίας κλπ κλπ. (!!!). Φανταστείτε λοιπόν 10 φοιτητές στη Θεσσαλονίκη να καθοδηγούν το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και ολόκληρο το διεθνές κομμουνιστικό μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα (!!!).

Μας το λένε και οι ίδιοι με ... σεμνότητα βέβαια: "Σε σύγκριση με πολλά μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα, με μακρόχρονη δράση και πλούσια πείρα, που δεν εννοούν να προχωρήσουν σε βάθος την κριτική του κινέζικου ρεβιζιονισμού και που οι ρίζες του βρίσκονται στο έργο του Μάο ΤσεΤούνγκ, η οργάνωσή μας με την καθοδήγηση του Κ.Ο. στάθηκε σε αξιοζήλευτο ύψος, η στάση μας είναι πρότυπο για τους μαρξιστές λενινιστές όλου του κόσμου. Πέρα για πέρα δίκαια λοιπόν και δίχως ίχνος επανάπαυσης και κομπορρημοσύνης δικαιούμαστε να καμαρώνουμε για τη στάση μας αυτή" (!!!) (όλες οι υπογρ. δικές μας) (Υλικά 1ης συνδιάσκεψης, σελ. 6).

Αυτή βέβαια η συνδιάσκεψη είναι "ιστορική" και για άλλο λόγο. Σε αυτή οι "θεωρητικοί" της ΣΑΚΕ εκτίμησαν την κατάσταση στην Ελλάδα "επαναστατική" (!) και καλούσαν το προλεταριάτο με σύνθημα "κάτω η αστική νομιμότητα" (!). Επίσης τότε απόκλειαν κάθε μορφή συνεργασίας με τους ρεβιζιονιστές κάθε απόχρωσης ακόμα και με τους μαοϊκούς (!).

Θυμίζουμε όλα αυτά τα δυσάρεστα στους καθοδηγητές της ΣΑΚΕ ( για μη τους τρώμε και το δίκαιο, μετά μερικά χρόνια κατάλαβαν ότι η κατάσταση δεν ήταν ...επαναστατική (!) ) μόνο και μόνο για να δούνε οι κομμουνιστές την πορεία των "θεωρητικών" της ΣΑΚΕ.

Και όπως είπαμε για τις άλλες θέσεις έκαναν αργότερα αυτοκριτική. Η αντιμαρξιστική - αντιαλβανική όμως στροφή της ΣΑΚΕ είχε γίνει και μάλιστα στην πορεία αναπτύχθηκε παραπέρα. Είναι η υιοθέτηση των χρουτσωφικών απόψεων για τις ανταγωνιστικές αντιθέσεις και την ταξική πάλη στο σοσιαλισμό που έκαναν πλέον τη ΣΑΚΕ να απορρίψει ολοκληρωτικά την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Αλβανία,

Αυτές οι θέσεις αναπτύχθηκαν στην μπροσούρα που αναφέραμε "Ο μαοϊσμός αντεπαναστατική θεωρία και πραχτική" (Ιούνης 1981). Εδώ οι καθοδηγητές της ΣΑΚΕ αποβάλλοντας κάθε ίχνος σοβαρότητας "εξηγούν" στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και στον σύντροφο Ενβέρ Χότζια ποιούς πρέπει να θεωρεί φίλους και ποιούς ταξικούς εχθρούς. Τα σχόλια τα δικά μας περιττεύουν.

Θα θέλαμε μόνο να υπογραμμίσουμε τούτο: Αν το ΚΕΑ με επικεφαλής τον σύντροφο Ενβέρ Χότζια ακολουθούσε τις αντεπαναστατικές απόψεις των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών, οι οποίες είναι και απόψεις της ΣΑΚΕ, που αρνούνται τις ανταγωνιστικές αντιθέσεις στο σοσιαλισμό, αυτό θα οδηγούσε αναπόφευκτα στην ανατροπή της δικτατορίας του προλεταριάτου και στην παλινόρθωση του καπιταλισμού στην Αλβανία.

Κι αν περίμενε κανένας η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ να δει το ρεβιζιονιστικό δρόμο που μπήκε και να κάνει την αυτοκριτική της, η Β' συνδιάσκεψη τον Απρίλη του 82 τον διέψευσε ολοκληρωτικά .Οι καθοδηγητές της ΣΑΚΕ όχι μόνο εξαπολύουν νέα επίθεση ενάντια στο Κόμμα Εργασίας Αλβανίας αλλά το κριτικάρουν κιόλας γιατί δεν τους κάλεσε στην .... Αλβανία (!). Δεν μπορεί να πει κανένας τίποτα και δω τα σχόλιά μας περιττεύουν.

Είναι καιρός να δουν όσοι κομμουνιστές επηρεάζονται από τη ΣΑΚΕ τον ρεβιζιονιστικό - αντιαλβανικό κατήφορο της ΣΑΚΕ και να τον καταδικάσουν απερίφραστα, Εμείς μονάχα ένα πράγμα έχουμε ακόμα να τονίσουμε: Για το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας με επικεφαλής τον επιφανή μαρξιστή - λενινιστή σύντροφο Ενβέρ Χότζια, για όλα τα μαρξιστικά -Λενινιστικά κόμματα και για την οργάνωση μας "το παράδειγμα της Αλβανίας είναι μια νέα πείρα στην ιστορία της δικτατορίας του προλεταριάτου και αποτελεί μια αξιόλογη συμβολή στη θεωρία και στην πράξη του σοσιαλισμού και του μαρξισμού - λενινισμού" (Ενβέρ Χότζια, Έκθεση στο 8ο συνέδριο του ΚΕΑ, σελ. 76, Αθήνα 1981).