Λ. Σ. Δ. Αλβανίας : η μόνη σοσιαλιστική χώρα στο κόσμο

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ», Όργανο της Οργάνωσης των Κομμουνιστών Μαρξιστών - Λενινιστών Ελλάδας, Χρόνος 3ος, Αριθ. Φύλλου 11, Νοέμβρης 1984

Λ. Σ. Δ. Αλβανίας : η μόνη σοσιαλιστική χώρα στο κόσμο

Ο σοσιαλισμός οικοδομείται σύμφωνα με τη διδασκαλία των Μαρξ – Ένγκελς – Λένιν – Στάλιν

Στις 29 Νοέμβρη συμπληρώνονται 40 χρόνια οικοδόμησης του σοσιαλισμού στη Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Αλβανίας, της μόνης σήμερα σοσιαλιστικής χώρας στον κόσμο.

Η ύπαρξη της σοσιαλιστικής Αλβανίας έχει σήμερα μεγάλη σημασία όχι μόνο για τον αλβανικό λαό, που έχει απαλλαχτεί από την εκμετάλλευση και την καταπίεση και έχουν λυθεί όλα τα προβλήματά του, αλλά και για το παγκόσμιο προλεταριάτο γιατί του δείχνει το δρόμο της απελευθέρωσης του, γιατί αποτελεί ζωντανό παράδειγμα υπεροχής του σοσιαλισμού απέναντι στον καπιταλισμό των αστικό – ρεβιζιονιστικών χωρών.

Η ύπαρξη της σοσιαλιστικής Αλβανίας δείχνει ότι δεν είναι αναπόφευκτη η παλινόρθωση του καπιταλισμού και ταυτόχρονα η επαναστατική της πείρα αποτελεί πλήρη επιβεβαίωση της ορθότητας της επαναστατικής διδασκαλίας των Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν - Στάλιν.

«Το τι είναι σοσιαλισμός, τι αντιπροσωπεύει και τι πραγματοποιεί, πως επιτυγχάνεται και πως οικοδομείται η σοσιαλιστική κοινωνία, δεν είναι κάτι το άγνωστο. Υπάρχει μια θεωρία και μια πραχτική του επιστημονικού σοσιαλισμού. Τη θεωρία αυτή μας τη διδάσκουν οι Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν και Στάλιν. Την πραχτική του τη βρίσκουμε σε κείνη την πλούσια πείρα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση τον καιρό του Λένιν και του Στάλιν, τη βρίσκουμε σήμερα και στην Αλβανία, όπου η νέα κοινωνία οικοδομείται σύμφωνα με τα διδάγματα του μαρξισμού – λενινισμού»

Ενβέρ Χότζια

 

Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΘΕΙ ΧΩΡΙΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΕΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟ - ΛΕΝΙΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

«Χωρίς ένα οργανωμένο, πιστό στο μαρξισμό - λενινισμό, επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης, κου να είναι σε θέση να καθοδηγεί και να κινητοποιεί τις λαϊκές μάζες, δεν μπορεί να γίνει λόγος ούτε για νίκη του προλεταριάτου πάνω στη μπουρζουαζία, ούτε για οικοδόμηση με επιτυχία του σοσιαλισμού»

Ενβέρ Χότζια

Μια από τις βασικές θέσεις του μαρξισμού - λενινισμού είναι ότι η εργατική τάξη, χωρίς ένα επαναστατικό κόμμα λενινιστικού τύπου εξοπλισμένο με την επαναστατική θεωρία του μαρξισμού - λενινισμού, δεν μπορεί ούτε τον καπιταλισμό να ανατρέψει, ούτε την πολιτική εξουσία να διατηρήσει όταν την καταλάβει, ούτε τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία να οικοδομήσει.

Στην περίπτωση του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας έχουμε να κάνουμε ακριβώς μ’ένα τέτοιο. Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, με επικεφαλής τον μεγάλο μαρξιστή - λενινιστή και δοκιμασμένο προλετάριο επαναστάτη σύντροφο Ενβέρ Χότζια, ήταν και παραμένει ένα κόμμα επαναστατικό, κόμμα μαρξιστικό - λενινιστικό, δηλαδή ένα κόμμα που καθοδηγείται στη δράση του από την επαναστατική διδασκαλία των Μαρξ - Ένγκελς -Λένιν και Στάλιν.

Όπως, για κάθε πραγματικό μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα, έτσι για το ΚΕΑ, ο προλεταριακός του χαραχτήρας καθορίζεται σε πρώτη γραμμή από την ιδεολογία που καθοδηγείται, από το πρόγραμμα και την πολιτική γραμμή που ακολουθεί, από το αν αυτή εκφράζει, αν ανταποκρίνεται, στα βασικά συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Εκτός απ’ αυτό, ο προλεταριακός χαραχτήρας του ΚΕΑ φαίνεται κατά δεύτερο λόγο καθαρά και στην κοινωνική σύνθεση των μελών του.

Το ΚΕΑ σαν αγωνιστική εθελοντική Ένωση των Αλβανών Κομμουνιστών χαρακτηρίζεται από ατσάλινη ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική ενότητα που είναι ασυμβίβαστη με κάθε φραξιονιστική διασπαστική δράση και που αποκλείει κάθε παρέκκλιση από τη γενική του γραμμή, το μαρξισμό - λενινισμό.

Το ότι το ΚΕΑ, με επικεφαλής το σύντροφο Ενβέρ Χότζια καθοδηγούνταν και καθοδηγείται και σήμερα στη δράση του από το μαρξισμό -λενινισμό και έχει μια σωστή επαναστατική πολιτική γραμμή αυτό φαίνεται από τις επαναστατικές του θέσεις στα παρακάτω ζητήματα, που είναι και θέσεις των κλασσικών των Μαρξ - Ένγκελς -Λένιν και Στάλιν (στην περίπτωση που οι κλασσικοί αναφέρονται σ’ αυτά, αλλά και σ’ όσα δεν αναφέρονται το ΚΕΑ τοποθετείται σ’ αυτή στηριγμένο πάντα σ’ αυτούς). Ορισμένα απ’ αυτά είναι τα παρακάτω.

— Πρώτο τα ζητήματα της Προλεταριακής Επανάστασης (αναγνωρίζει την αναγκαιότητα ύπαρξης του επαναστατικού κόμματος λενινιστικού τύπου, τον ηγετικό ρόλο του προλεταριάτου στην επανάσταση και τον καθοδηγητικό ρόλο του κόμματός του σ’ αυτή, τον ένοπλο σαν τον μοναδικό δρόμο για την ανατροπή του καπιταλισμού, την αναγκαιότητα της συντριβής της αστικής κρατικής μηχανής και την εγκαθίδρυση της διχτατορίας του προλεταριάτου κλπ.).

Εδώ οφείλεται και το γεγονός ότι το ΚΕΑ κατόρθωσε να καθοδηγήσει σωστά τον αγώνα του αλβανικού λαού, να απελευθερώσει τη χώρα από τους φασίστες καταχτητές, να συντρίψει την φέουδο - αστική εξουσία και να εγκαθιδρύσει τη Λαϊκή Εξουσία.

— Δεύτερο στα ζητήματα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού (αναγνωρίζει τον καθοδηγητικό ρόλο του μαρξιστικού - λενινιστικού κόμματος στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, τη μεταβατική περίοδο από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό και την αναγκαιότητα ύπαρξης διχτατορίας του προλεταριάτου ως τον κομμουνισμό, την ύπαρξη ανταγωνιστικών αντιθέσεων και μετά την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων, την πάλη των τάξεων σαν αντικειμενικό νόμο και κινητήρια δύναμη στη σοσιαλιστική κοινωνία κλπ).

Σ αυτό οφείλεται ότι το ΚΕΑ κατόρθωσε να αποκρούσει και να συντρίψει τις επιθέσεις των προδοτών ρεβιζιονιστών (στις γραμμές του και εκείνες των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών) και να εμποδίσει έτσι την ανατροπή της διχτατορίας του προλεταριάτου και την παλινόρθωση του καπιταλισμού στην Αλβανία.

— Τρίτο στα ζητήματα του Προλεταριακού Διεθνισμού (απεριόριστη υποστήριξη του ΚΕΑ στον αγώνα του διεθνούς προλεταριάτου και στα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα, η εξωτερική πολιτική του σοσιαλιστικού αλβανικού κράτους είναι μια πολιτική επαναστατική και διεθνιστική).

— Τέταρτο στα ζητήματα αντιμετώπισης του σύγχρονου ρεβιζιονισμού όλων των αποχρώσεων (η αδιάλλακτη πάλη Αρχών ενάντια στον χρουτσωφικό ρεβιζιονισμό, τον γιουγκοσλάβικο ρεβιζιονισμό, τον ευρωκομμουνισμό και τον κινέζικο ρεβιζιονισμό).

— Πέμπτο στα ζητήματα της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες ρεβιζιονιστές χώρες (έθεσε και θεμελίωσε επιστημονικά την πλήρη παλινόρθωση του καπιταλισμού σ’ αυτές τις χώρες και τη μετατροπή της Σοβιετικής Ένωσης σε ιμπεριαλιστική υπερδύναμη) και στο ζήτημα της Κίνας (έθεσε το πρόβλημα και έδειξε άτι η αστικό - δημοκρατική επανάσταση στην Κίνα δε μετεξελίχτηκε σε σοσιαλιστική).

— Έκτο στο ζήτημα της ανάλυσης και εκτίμησης της σημερινής διεθνούς κατάστασης (το ΚΕΑ έχει αναλύσει από μαρξιστική - λενινιστική σκοπιά τις αντιμέτωπες ταξικές δυνάμεις σε διεθνή κλίμακα, τις αντιθέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστικών χωρών, αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού, κίνδυνος πολέμου, ζήτημα της επανάστασης σήμερα κλπ,). Πάνω σ’ αυτή την ανάλυση στηρίζεται η στρατηγική και ταχτική του διεθνούς κομμουνιστικού μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος.

Στα παραπάνω ζητήματα τα ρεβιζιονιστικά κόμματα όλων των αποχρώσεων έχουν αντιμαρξιστικές ρεβιζιονιστές θέσεις, τις οποίες η έλλειψη χώρου δε μας επιτρέπει να παραθέσουμε.

Όσον αφορά την κοινωνική σύνθεση των μελών του ΚΕΑ αυτή είναι προλεταριακή και αυτό φαίνεται στο ότι οι εργάτες κατέχουν την πρώτη θέση στα οργανωμένα μέλη του κόμματος. «Τώρα στις γραμμές του αγωνίζονται 122.600 κομμουνιστές, από τους οποίους περίπου 38 % είναι εργάτες, 29,4 % συνεταιριστές και 32,6 % υπάλληλοι» (Ενβέρ Χότζια, Έκθεση στο 8ο συνέδριο του ΚΕΑ, 1 Νοέμβρη 1981, σελ. 58).

Χαραχτηριστικό είναι επίσης το γεγονός ότι το ΚΕΑ για την αύξηση των μελών του δίνει την προτεραιότητα στην εργατική τάξη και έχει σα στόχο οι συνεταιριστές κομμουνιστές να περάσουν στη δεύτερη θέση μετά από τους εργάτες, ενώ οι υπάλληλοι και οι διανοούμενοι να περάσουν στην τρίτη θέση. O σύντροφος Ενβέρ Χότζια στο 8ο συνέδριο τόνισε: «Να γίνονται δεχτεί κατά προτεραιότητα δραστήρια μέλη από τις γραμμές της εργατικής τάξης» (Ενβέρ Χότζια. Εισήγηση στο 8ο συνέδριο, 1 Νοέμβρη 1981, σελ. 58).

Τα ρεβιζιονιστικά κόμματα που κατά πρώτο λόγο, είναι αστικά γιατί δεν καθοδηγούνται στην ιδεολογία και την πολιτική από τον μαρξισμό - λενινισμό αλλά από διάφορες αστικές ρεβιζιονιστές θεωρίες, φαίνονται ότι έχασαν τον προλεταριακό τους χαραχτήρα και την κοινωνική σύνθεση των μελών τους.

Έτσι στο σοβιετικό ρεβιζιονιστικά κόμμα την πλειοψηφία των οργανωμένων μελών έχει η διανόηση και όχι η εργατική τάξη. «Τη στιγμή αυτή το κόμμα έχει 17.480.000 μέλη, από τα οποία 43,4 % είναι εργάτες, 12,8 % κολχόζνικοι, 43,8% εκπρόσωποι της τεχνικό - επιστημονικής και καλλιτεχνικής διανόησης, στελέχη της εκπαίδευσης, του υγειονομικού και πολιτιστικού τομέα, του διοικητικού μηχανισμού και στρατιωτικοί» (Λ. Μπρέζνιεφ. Έκθεση δράσης στο 26ο συνέδριο του ΚΚΣΕ, σελ. 107. Αθήνα 1981). Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι οι εργάτες στη Σοβιετική Ένωση αποτελούν τα 2/3 του απασχολούμενου πληθυσμού. Επίσης πρέπει να παρθεί υπόψη ότι το μεγάλο ποσοστό των οργανωμένων εργατών έρχεται από το χώρο της εργατικής αριστοκρατίας που έχει δημιουργηθεί στη Σοβιετική Ένωση.

Ακριβώς επειδή το ΚΕΑ έμεινε πιστό στο μαρξισμό - λενινισμό και δεν εκφυλίστηκε σ’ ένα αστικό ρεβιζιονιστικό κόμμα έγινε δυνατό να διατηρηθεί και να στεριωθεί παραπέρα η διχτατορία του προλεταριάτου στην Αλβανία, να αποφευχθεί η παλινόρθωσης του καπιταλισμού, έγινε δυνατό να μείνει η Αλβανία σαν η μόνη χώρα σήμερα στον κόσμο, που οικοδομεί τον σοσιαλισμό σύμφωνα με την διδασκαλία των Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν και Στάλιν.

Ενώ στη Σοβιετική Ένωση που πέρασαν στην ηγεσία του κόμματος και του κράτους, πραξικοπηματικά, οι χρουτσωφικοί ρεβιζιονιστές διέλυσαν το κόμμα των Λένιν - Στάλιν σαν κόμμα της εργατικής τάξης και το μετέτρεψαν σ’ ένα κόμμα αστικό, διέλυσαν τη διχτατορία του προλεταριάτου και την αντικατέστησαν με τη διχτατορία της νέας αστικής τάξης και παλινόρθωσαν πλέρια τον καπιταλισμό. Και όταν το σοβιετικό ρεβιζιονιστικό κόμμα εκφυλίστηκε οριστικά, τότε οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές ονόμασαν το κόμμα τους «κόμμα όλου του λαού», δηλαδή κόμμα της νέας σοβιετικής ρεβιζιονιστικής μπουρζουαζίας γιατί κόμματα πάνω από τάξεις δεν υπάρχουν.

Το ζήτημα της διατήρησης του κόμματος της εργατικής τάξης σαν κόμματος μαρξιστικό - λενινιστικό αποτελεί ένα κεντρικό και το πιο βασικό ζήτημα για την υπεράσπιση, τη διατήρηση και την παραπέρα στερέωση της εξουσίας της.

Το ΚΕΑ έχει υπογραμμίσει ότι ο εκφυλισμός των ρεβιζιονιστικών χωρών και η παλινόρθωση του καπιταλισμού σ’ αυτές ξεκίνησε με τον εκφυλισμό του κόμματος. «Εδώ πρέπει να προσπαθήσουμε», έχει τονίσει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια «να βρούμε τις αδυναμίες και τα λάθη που επέδρασαν τόσο τραγικά στην εμφάνιση του ρεβιζιονισμού και την κατάληψη της εξουσίας από τους χρουτσωφικούς προδότες στη Σοβιετική Ένωση» (Ενβέρ Χότζια: Επιλογή λόγων και άρθρων σελ. 135).

Πάνω σ’ αυτό το ζήτημα το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας στην πάλη του ενάντια σης ρεβιζιονιστές παραποιήσεις της μαρξιστικής - λενινιστικής διδασκαλίας για το κόμμα έχει δώσει μια σπουδαία συμβολή για την υπεράσπιση και ανάπτυξή της.

O ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ

«Το κόμμα μας εμμένει στη βασική μαρξιστική - λενινιστική αρχή ότι με την ανάπτυξη και την παγίωση του σοσιαλισμού ο καθοδηγητικός ρόλος τον κόμματος όχι μόνο δεν εξασθενεί, μα αντίθετα, ενισχύεται και τελειοποιείται όλο και πιο πολύ»

Ενβέρ Χότζια

O μαρξισμός - λενινισμός διδάσκει, και η ιστορική πείρα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην Αλβανία, το έχει επιβεβαιώσει, ότι χωρίς τον ηγετικό ρόλο του μαρξιστικού - λενινιστικού κόμματος δεν μπορεί να υπάρξει η διχτατορία του προλεταριάτου, δεν μπορεί να υπερασπιστεί και να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός.

O Στάλιν έχει τονίσει ότι: 1) «Η διχτατορία του προλεταριάτου μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μέσω του κόμματος, που είναι διευθυντική της δύναμη» και 2) «η διχτατορία του προλεταριάτου μπορεί να είναι πλέρια μόνο στην περίπτωση που θα την καθοδηγεί ένα μόνο κόμμα, το κόμμα των κομμουνιστών, που δεν μοιράζεται και δεν πρέπει να μοιράζεται την καθοδήγηση με άλλα κόμματα» (I.Β. Στάλιν, Απαντά τόμος 10. σελ. 112 - 113).

Τη βασική αυτή θέση του μαρξισμού - λενινισμού για τον καθοδηγητικό ρόλο του επαναστατικού κόμματος στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού την αποδέχεται πλήρως και την υπερασπίζει με συνέπεια το ΚΕΑ και την εφαρμόζει στην πράξη στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Αλβανία.

O σύντροφος Ενβέρ Χότζια, μιλώντας στο 7ο συνέδριο του ΚΕΑ πάνω σ’ αυτό το ζήτημα τόνισε: «Η θεωρία και η πραχτική του σοσιαλισμού, η ζωή και η επαναστατική δράση του κόμματός μας απέδειξαν και αποδείχνουν πλέρια ότι η διατήρηση και το αδιάκοπο δυνάμωμα του ηγετικού ρόλου του κόμματος είναι αποφασιστικό για τις τύχες του λαού και της επανάστασης. Μόνο κάτω από την καθοδήγηση του κόμματος μπορεί να δυναμώσει και να παγιωθεί η λαϊκή εξουσία, να περιφρουρηθεί η χώρα, να αναπτυχθεί η σοσιαλιστική οικονομία, να προοδεύσει η κουλτούρα, να διαπαιδαγωγηθεί ο μέσος άνθρωπος, να εξασφαλιστεί η ασταμάτητη πορεία προς τον κομμουνισμό» (Ενβέρ Χότζια, Έκθεση στο 7ο συνέδριο του ΚΕΑ, 1 Νοέμβρη 1976, σελ. 97 - 98).

O ηγετικός ρόλος του ΚΕΑ στην αλβανική σοσιαλιστική κοινωνία είναι κατοχυρωμένος και στο άρθρο 3 του αλβανικού συντάγματος: «Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, πρωτοπορία της εργατικής τάξης, είναι η μόνη ηγετική πολιτική δύναμη του κράτους και της κοινωνίας» (Σύνταγμα της ΛΣΔ Αλβανίας, σελ. 11, Αθήνα 1977).

Η αρχή του καθοδηγητικού ρόλου του κόμματος στην επανάσταση και στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού δεν αμφισβητήθηκε ποτέ από το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας.

Όλες οι μεγάλες και λαμπρές ιστορικές νίκες που πέτυχε ο αλβανικός λαός στα 40 αυτά χρόνια, όπως η απελευθέρωση της χώρας από τους φασίστες καταχτητές, η ανατροπή των αντιδραστικών τάξεων και η εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας, η εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων, οι μεγάλοι επαναστατικοί μετασχηματισμοί και η οικοδόμηση με επιτυχία του σοσιαλισμού οφείλονται στη σωστή εφαρμογή στην πράξη από το ΚΕΑ του καθοδηγητικού του ρόλου.

O καθοδηγητικός ρόλος του ΚΕΑ στην οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας στην Αλβανία αγκαλιάζει όλους τους τομείς: πολιτικό, ιδεολογικό, οργανωτικό, οικονομικό, εκπαιδευτικό, στρατιωτικό, κλπ.

Το ΚΕΑ ακολουθώντας με συνέπεια τη θέση σύμφωνα με την οποία δεν μπορεί να υπάρξει διχτατορία του προλεταριάτου, χωρίς τον καθοδηγητικό ρόλο του επαναστατικού κόμματος, δίνει ιδιαίτερη προσοχή στο δυνάμωμα του καθοδηγητικού του ρόλου στο σύστημα της κρατικής εξουσίας και στο δυνάμωμα του συστήματος της διχτατορίας του προλεταριάτου. Κριτικάρει και καταπολεμάει κάθε τι που είναι ξένο προς το σοσιαλισμό, κάθε τι που μπορεί να απομακρύνει την κρατική εξουσία από τον έλεγχο των λαϊκών μαζών.

Στον οικονομικό τομέα, ο καθοδηγητικός ρόλος του ΚΕΑ είναι επίσης αναμφισβήτητος, πράγμα που εξασφαλίζει την ανάπτυξη της οικονομίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση και τη διεύθυνσή της σε μαρξιστικές - λενινιστικές βάσεις.

Και στον τομέα της παιδείας, της λογοτεχνίας και γενικά της κουλτούρας, το ΚΕΑ ρίχνει ιδιαίτερο βάρος στο να δυναμώνει πάντα ο καθοδηγητικός του ρόλος.

Σχετικά με την εξασφάλιση του ηγετικού ρόλου του ΚΕΑ στη ζωή της αλβανικής σοσιαλιστικής κοινωνίας, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια γενικεύοντας την ιστορική πείρα τονίζει ότι αυτός δεν εξασφαλίζεται από μόνος του, από το γεγονός ότι το κόμμα βρίσκεται στην εξουσία. Γράφει: «Η άνοδος και το δυνάμωμα του ηγετικού ρόλου του κόμματος εξασφαλίζεται δια μέσου της επίμονης πολιτικής, ιδεολογικής, οργανωτικής πάλης για την εφαρμογή της γενικής γραμμής του, των αποφάσεων και των οδηγιών, των αρχών και των κανόνων του. Αυτός ο ρόλος δυναμώνει δια μέσου της σκληρής ταξικής πάλης ενάντια σε κάθε παραβίαση και διαστρέβλωσή τους, ενάντια στην αστική και ρεβιζιονιστική ιδεολογία, ενάντια στους εξωτερικούς και τους εσωτερικούς εχθρούς, καθώς και ενάντια στους εχθρούς στους κόλπους του» (Ενβέρ Χότζια, Έκθεση στο 7ο συνέδριο, 1 Νοέμβρη 1976, σελ. 99 - 100).

Το ΚΕΑ απέρριψε τη θέση των ρεβιζιονιστών που αρνούνται τον ηγετικό ρόλο του κόμματος στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού και υπερασπίστηκε θεωρητικά την μαρξιστική - λενινιστική θέση της αναγκαιότητας του καθοδηγητικού ρόλου του κόμματος και την εφάρμοσε και την εφαρμόζει στην πράξη.

Επίσης το ΚΕΑ απέρριψε τη ρεβιζιονιστική θέση για «σβήσιμο της ταξικής πάλης στο σοσιαλισμό» και ακολουθώντας πιστά τη μαρξιστική -λενινιστική θέση σύμφωνα με την οποία η ταξική πάλη συνεχίζεται σ’ ολόκληρη τη μεταβατική περίοδο από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό και πως η οικοδόμηση του σοσιαλισμού είναι αδύνατη χωρίς τη διεξαγωγή ταξικής πάλης, διεξήγαγε και διεξάγει με συνέπεια και επιτυχία την ταξική πάλη σ’ όλα τα επίπεδα: πολιτικό, οικονομικό και ιδεολογικό. Το ΚΕΑ, σ’αντίθεση με τους ρεβιζιονιστές, θεωρεί την πάλη των τάξεων σαν αντικειμενικό νόμο και κύρια κινητήρια δύναμη της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, με επικεφαλής το σύντροφο Ενβέρ Χότζια, στάθηκε ικανό να παίξει τον καθοδηγητικό του ρόλο στην επανάσταση και στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού γιατί είχε επεξεργαστεί μια επαναστατική γραμμή βασισμένη στις αρχές του μαρξισμού - λενινισμού, την οποία εφάρμοσε πάντα με συνέπεια.

Το γεγονός ότι το ΚΕΑ στάθηκε και στέκεται ικανό να παίζει τον καθοδηγητικό του ρόλο στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Αλβανία, του έδωσε και του δίνει δυνατότητα να βρίσκεται πάντα στην πρωτοπορία της πάλης ενάντια στο σύγχρονο ρεβιζιονισμό όλων των αποχρώσεων και στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το σοσιαλιμπεριαλισμό και ιδιαίτερα ενάντια σας δυο ιμπεριαλιστικές υπερδυνάμεις ΕΠΑ και ΕΣΣΔ.

Η συμβολή του ΚΕΑ σ’ αυτή την πάλη είναι ανεκτίμητη και μεγάλης ιστορικής αξίας για την υπόθεση της προλεταριακής επανάστασης και τον αγώνα όλων των λαών του κόσμου.

Το ΚΕΑ, με επικεφαλής τον σύντροφο Ενβέρ Χότζα, εκπληρώνει σήμερα στο ακέραιο τόσο τα εθνικά του καθήκοντα, την υπεράσπιση και οικοδόμηση του σοσιαλισμού όσο και τα διεθνιστικά την υπεράσπιση της επαναστατικής υπόθεσης του προλεταριάτου και των λαών.

Οι επιτυχίες που σημειώνει το ΚΕΑ στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού σ’ όλα τα μέτωπα δεν οφείλονται μόνο στην επαναστατική μαρξιστική - λενινιστική του γραμμή, τη σωστή εφαρμογή στην πράξη του καθοδηγητικού του ρόλου και την ατσάλινη ιδεολογική και οργανωτική του ενότητα αλλά και στους ισχυρούς δεσμούς που έχει αποχτήσει με το λαό.

Σ’ αυτή την ισχυρή ενότητα κόμμα - λαός συντρίφτηκαν όλοι οι εξωτερικοί και εσωτερικοί εχθροί του σοσιαλισμού.

Αν συγκρίνει κανείς την ενότητα του ΚΕΑ με τον αλβανικό λαό και τις σχέσεις των κομμάτων των ρεβιζιονιστικών χωρών με τις λαϊκές μάζες αυτών των χωρών διαπιστώνει ότι αυτά τα κόμματα είναι εντελώς απομονωμένα, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση, αυτή του πολωνικού ρεβιζιονιστικού κόμματος. Είναι και αυτό μια επιπλέον απόδειξη για την αλλαγή του χαραχτήρα αυτών των κομμάτων και τη μετατροπή τους σε αστικά κόμματα.

 

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΧΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ

ΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ - ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΧΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ

O Μαρξ επιχειρηματολόγησε επιστημονικά ότι η ταξική πάλη οδηγεί αναπόφευκτα στη διχτατορία του προλεταριάτου, ότι n εγκαθίδρυσή της προϋποθέτει το τσάκισμα της αστικής κρατικής μηχανής και ότι η ύπαρξή της είναι αναγκαία τόσο για τη διατήρηση των νικών της προλεταριακής επανάστασης όσο και για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Επίσης στο έργο του «Κριτική του προγράμματος της Γκότα» ο Μαρξ τονίζει ότι η διχτατορία του προλεταριάτου είναι αναγκαία καθ’ όλη τη μεταβατική περίοδο από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό.

Ακόμα, σύμφωνα με το Μαρξ σοσιαλισμός είναι η επαναστατική διχτατορία του προλεταριάτου.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Αλβανίας, σημερινό Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, μετά την απελευθέρωση της χώρας από τους φασίστες καταχτητές, την ανατροπή των φέουδο - αστικών τάξεων και την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας, εγκαθίδρυσε στην Αλβανία τη νέα Λαϊκή Εξουσία. Η απελευθέρωση της Αλβανίας έγινε στις 29 Νοέμβρη 1944.

Το ΚΚΑ, εφαρμόζοντας πιστά τα διδάγματα των Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν - Στάλιν σύντριψε ολοκληρωτικά την παλιά φεουδο - αστική κρατική μηχανή και δημιούργησε τη νέα κρατική εξουσία. Ιδρύθηκε ένας νέος μηχανισμός από οικονομικούς και κοινωνικούς θεσμούς, λαϊκά δικαστήρια, λαϊκή αστυνομία, κλπ.

Η Λαϊκή Εξουσία εκτελεί τώρα τα καθήκοντα της διχτατορίας του προλεταριάτου. Βασικά όργανα της διχτατορίας του προλεταριάτου έγιναν τα Συμβούλια Εθνικής Απελευθέρωσης.

Το Μάη του 1945 έγιναν εκλογές στα Λαϊκά Συμβούλια για την τοπική εξουσία.

Τον Αύγουστο του 1945, το ΚΚΑ οργάνωσε το πρώτο συνέδριο του Δημοκρατικού Μετώπου Αλβανίας. Το Μέτωπο καθοδηγούμενο από το ΚΚΑ γίνεται το κύριο στήριγμα της Λαϊκής Εξουσίας.

Το συνέδριο του Μετώπου ζήτησε να γίνουν εκλογές της συνταχτικής συνέλευσης, που έγιναν στις 2 Δεκέμβρη. Σ’ αυτές το Μέτωπο συγκέντρωσε 93 % των ψήφων.

Στις 11 Γενάρη η Συνταχτική Συνέλευση ανακήρυξε την Αλβανία Λαϊκή Δημοκρατία και διόρισε κυβέρνηση με πρόεδρο το σύντροφο Ενβέρ Χότζια.

Το ΚΚΑ υπέβαλε ύστερα σχέδιο συντάγματος, το οποίο υιοθετήθηκε από τη συνέλευση στις 14 Μάρτη 1946. Η Συνταχτική Συνέλευση μετατράπηκε σε Λαϊκή Βουλή, σε ανώτατο όργανο της κρατικής εξουσίας της Λαϊκής Δημοκρατίας Αλβανίας.

Το νέο σύνταγμα κατοχύρωσε όλες τις καταχτήσεις, που είχε πετύχει, μετά την απελευθέρωση, ο αλβανικός λαός στον οικονομικό και πολιτικό τομέα και καθόρισε την κατεύθυνση της πορείας της χώρας προς το σοσιαλισμό, θέτοντας σαν στόχο την εξάλειψη της οικονομικής βάσης του καπιταλισμού, και των εκμεταλλευτριών τάξεων που ανατράπηκαν καθώς και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Με το νέο σύνταγμα ολοκληρώθηκε η πολιτική οργάνωση του συστήματος της Λαϊκής Δημοκρατίας σαν κράτος της διχτατορίας του προλεταριάτου.

Τον ηγετικό ρόλο στο σύστημα της διχτατορίας του προλεταριάτου στην Αλβανία, σε συμφωνία με τα διδάγματα του μαρξισμού - λενινισμού, έχει τώρα το ΚΕΑ, το οποίο έμεινε πάντα πιστό στη θέση του Λένιν, ότι και «η διχτατορία του προλεταριάτου μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μέσω του κομμουνιστικού κόμματος».

Μπροστά στη διχτατορία του προλεταριάτου, με τη μορφή του κράτους της Λαϊκής Δημοκρατίας, έμπαιναν τώρα για εκπλήρωση μεγάλα ιστορικά καθήκοντα: να στερεώσει τη νίκη της επανάστασης, να συντρίψει την αντίσταση των εκμεταλλευτριών τάξεων που ανατράπηκαν, να οργανώσει την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής πατρίδας, να συσπειρώσει όλους τους εργαζόμενους γύρω από την εργατική τάξη για να αρχίσει την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Στα χρόνια (1946 - 1976), πραγματοποιήθηκαν στην Αλβανία, με τη βοήθεια της διχτατορίας του προλεταριάτου και κάτω από την καθοδήγηση του ΚΕΑ, με επικεφαλής το σύντροφο Ενβέρ Χότζια, μεγάλοι επαναστατικοί μετασχηματισμοί και επιτεύχθηκαν λαμπρές νίκες στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Αλβανία, οικοδομήθηκαν οι βάσεις του σοσιαλισμού.

Όλοι οι επαναστατικοί μετασχηματισμοί που πραγματοποιήθηκαν στην Αλβανία στις τρεις αυτές δεκαετίες, όπως εκβιομηχάνιση , σοσιαλιστικός μετασχηματισμός του χωριού, διεξαγωγή της ιδεολογικής, πολιτιστικής και εκπαιδευτική επανάσταση έγιναν σε συνθήκες οξύτατης ταξικής πάλης σ’ όλα τα πεδία: οικονομικό, πολιτικό και ιδεολογικό.

Η διχτατορία του προλεταριάτου στην Αλβανία εκπλήρωσε στο ακέραιο τα καθήκοντα της σ’ αυτή την περίοδο: Σύντριψε ολοκληρωτικά τη λυσσασμένη αντίσταση των εκμεταλλευτριών τάξεων, που ήθελαν να οδηγήσουν τη χώρα πίσω στον καπιταλισμό, εξάλειψε τις παλιές φέουδο -καπιταλιστικές οικονομικές σχέσεις και τις αντικατέστησε με νέες σοσιαλιστικές σχέσεις, οργάνωσε την άμυνα της πατρίδας.

Οι μεγαλειώδεις και κολοσσιαίοι επαναστατικοί μετασχηματισμοί που πραγματοποιήθηκαν στην Αλβανία στα πρώτα 30 χρόνια της οικοδόμησης του σοσιαλισμού έθεσαν το ζήτημα της επεξεργασίας νέου συντάγματος, το οποίο θα επικυρώνει όλες τις νίκες που επιτεύχθηκαν ως τώρα, και ταυτόχρονα θα ανταποκρίνεται στο νέο στάδιο της επανάστασης και θα αποτελεί πρόγραμμα πάλης για την μελλοντική ανάπτυξη της Αλβανίας στο δρόμο του σοσιαλισμού.

Το νέο σύνταγμα της σοσιαλιστικής Αλβανίας, το «σύνταγμα της πλέριας οικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας», όπως το χαρακτήρισε ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια ψηφίστηκε από τη Λαϊκή Βουλή στις 28 Δεκέμβρη 1976.

Σ’ αυτό επικυρώνονται τόσο οι ως τότε καταχτήσεις στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, όσο και οι σωστές μαρξιστικές - λενινιστικές Αρχές.

Στο νέο σύνταγμα διακηρύσσεται ανοιχτά n ταξική φύση του αλβανικού κράτους σαν κράτος της διχτατορίας του προλεταριάτου. Αναφέρεται: «Η Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Αλβανίας είναι κράτος της διχτατορίας του προλεταριάτου, που εκφράζει και υπερασπίζει τα συμφέροντα όλων των εργαζομένων» («Σύνταγμα της ΛΣΔ Αλβανίας», σελ. 11, Αθήνα 1977).

Επί πλέον στο σύνταγμα διακηρύσσεται και επικυρώνεται ο ηγετικός ρόλος του κόμματος στο κράτος και την κοινωνία, καθώς και η ταξική πάλη σαν κινητήρια δύναμη της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Επίσης καθορίζεται ότι: «Στη Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Αλβανίας κυρίαρχη ιδεολογία είναι ο μαρξισμός – λενινισμός» (στο ίδιο σελ. 12).

Σ’ αντίθεση με τους ρεβιζιονιστές, που όχι μόνο ανέτρεψαν τη διχτατορία του προλεταριάτου στις ρεβιζιονιστές χώρες αλλά και θεωρητικά απορρίπτουν την αναγκαιότητά της ως τον κομμουνισμό, το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας δυναμώνει συνεχώς τη διχτατορία του προλεταριάτου και τη θεωρεί αναγκαία για ολόκληρη τη μεταβατική περίοδο από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό.

Το ΚΕΑ μένει πιστό, σ’ αντίθεση με τους χρουτσωφικούς ρεβιζιονιστές, στη θέση του Μαρξ σύμφωνα με την οποία: «ανάμεσα στην κεφαλαιοκρατική και στην κομμουνιστική κοινωνία βρίσκεται η περίοδος της επαναστατικής μετατροπής της μιας στην άλλη. Και σ’ αυτή την περίοδο αντιστοιχεί μια πολιτική μεταβατική περίοδος, που το κράτος της δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο παρά η επαναστατική διχτατορία του προλεταριάτου» (Κ. Μαρξ, Πρόγραμμα της Γκότα, σελ. 24).

Οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές αφού ανέτρεψαν και κατάργησαν τη διχτατορία του προλεταριάτου στη Σοβιετική Ένωση, ονόμασαν το κράτος τους «κράτος όλου του λαού» που στην πραγματικότητα είναι διχτατορία της νέας σοβιετικής ρεβιζιονιστικής μπουρζουαζίας, αφού δεν είναι διχτατορία του προλεταριάτου. «Κράτος όλου του λαού» δεν μπορεί να υπάρξει γιατί το κράτος έχει πάντα ταξικό χαραχτήρα, είναι κράτος κάποιας τάξης, πιο συγκεκριμένα της άρχουσας κάθε φορά τάξης.

Οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές εξάλειψαν τη διχτατορία του προλεταριάτου και επίσημα πλέον στο νέο αστικό τους σύνταγμα. Διαβάζουμε: «Η Ένωση των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών είναι σοσιαλιστικό παλλαϊκό κράτος» (Το σύνταγμα της ΕΣΣΔ, σελ. 42, Αθήνα 1977).

Φυσικά, σοσιαλισμός χωρίς διχτατορία του προλεταριάτου δεν μπορεί να υπάρξει.

Το ΚΕΑ όχι μόνο θεωρεί αναγκαία τη διχτατορία του προλεταριάτου σ’ ολόκληρη τη μεταβατική περίοδο από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό αλλά παίρνει αδιάκοπα μέτρα για το δυνάμωμά της.

O σύντροφος Ενβέρ Χότζια γενικεύοντας την πείρα της επανάστασης στην Αλβανία και την αρνητική πείρα της Σοβιετικής Ένωσης τονίζει: «Η περιφρούρηση και το αδιάκοπο δυνάμωμα της διχτατορίας του προλεταριάτου σ’ όλη την μεταβατική περίοδο από το σοσιαλισμό στον κομμουνισμό υπαγορεύεται και από την αρνητική πείρα της Σοβιετικής Ένωσης και μερικών άλλων χωρών, όπου η εγκατάλειψη των αρχών της διχτατορίας του προλεταριάτου γέννησε το ρεβιζιονισμό, το πιο επικίνδυνο όπλο της αντεπανάστασης, που οδήγησε στη συντριβή του σοσιαλιστικού καθεστώτος, στην παλινόρθωση της καπιταλιστικής σκλαβιάς, σε σοσιαλφασισμό» (Ενβέρ Χότζια, Έκθεση στο 7ο συνέδριο του ΚΕΑ. σελ. 26, Αθήνα 1976).

Η ύπαρξη της διχτατορίας του προλεταριάτου στην Αλβανία επιβεβαιώνει τη θέση ότι η Αλβανία είναι η μόνη σοσιαλιστική χώρα σήμερα στον κόσμο.

Οι διάφοροι εχθροί του σοσιαλισμού στρέφονται με ιδιαίτερη οξύτητα ενάντια στη διχτατορία του προλεταριάτου. Μοναδικός στόχος τους είναι να υποσκάψουν τα θεμέλιά της για να μπορέσουν έτσι να την συντρίψουν και να ανατρέψουν τις σοσιαλιστικές καταχτήσεις.