ΛΣΔ Αλβανίας: υπέροχη του σοσιαλισμού απέναντι στον καπιταλισμό των αστικορεβιζιονιστικών χωρών

 

Αναδημοσίευση από την «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ» – Όργανο της Οργάνωσης των Κομουνιστών Μαρξιστών-Λενινιστών Ελλάδας (ΟΚΜΛΕ) – Χρόνος 1 –Αριθ. φύλλου 7, Ιούλιος 1982, σελ. 1-2

ΛΣΔ Αλβανίας: υπέροχη του σοσιαλισμού απέναντι στον καπιταλισμό των αστικορεβιζιονιστικών χωρών

ΝΕΑ ΜΕΙΩΣΗ ΤΙΜΩΝ

Στο 8ο Συνέδριο του ΚΕΑ ο σ. Ενβέρ Χότζια τόνισε: «η οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας είναι ένα ολόκληρο επαναστατικό προτσές. Για αυτό το κόμμα έχει θεωρήσει πάντα την ανάπτυξα της παραγωγής σε ενότητα με την ενίσχυση του σοσιαλιστικού κοινωνικού συστήματος, την ικανοποίηση των υλικών και πολιτιστικών αναγκών των εργαζομένων με την κομμουνιστική διαπαιδαγώγησή τους, την ευημερία όλου του λαού με την ενίσχυση της ανεξαρτησίας και της αμυντικής ισχύος της Πατρίδας, το γενικό και συλλογικό με το ατομικός, το παρόν με το μέλλον, την ανάπτυξα της πόλης με την πρόοδο του χωριού» (Ε. Χότζια, Έκθεση σχετικά με τη δράση της ΚΕ του ΚΕΑ στο 8ο Συνέδριο του ΚΕΑ, 1 Νοέμβρη 1981, σελ. 36).

Το ΚΕΑ εμμένοντας πάντα σταθερά στις Αρχές του μαρξισμού - λενινισμού και ακολουθώντας μια σωστή επαναστατική μαρξιστική - λενινιστική γραμμή στο ζήτημα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού εφάρμοσε και εφαρμόζει στην πράξη πάντα μια πολιτική που αποβλέπει στην όλο και καλύτερη ικανοποίηση των υλικών και πολιτιστικών αναγκών των αλβανών εργαζομένων, εφάρμοσε πάντα μια πολιτική προς όφελος της αλβανικής εργατικής τάξης και της συνεταιρισμένης αγροτιάς. Αύτη τη σωστή πολιτική του ΚΕΑ εκφράζει και η νέα πρόσφατη μείωση των τιμών, των προϊόντων πλατιάς κατανάλωσης και των τιμολογίων μερικών δημοσίων υπηρεσιών.

Ο αλβανικός τύπος δημοσίευσε στις 5 του Ιούνη την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της ΛΣΔ Αλβανίας για την νέα μείωση των τιμών λιανικής πούλησης μερικών προϊόντων πλατιάς κατανάλωσης και για την μείωση των τιμολογίων μερικών δημοσίων υπηρεσιών.

Στην απόφαση αναφέρεται, ότι το Υπουργικό Συμβούλιο της ΛΣΔ Αλβανίας αποφάσισε την νέα, γιατί στο παρελθόν έχουν γίνει και πολλές άλλες μειώσεις τιμών, μείωση των τιμών των ειδών πλατιάς κατανάλωσης και την μείωση των τιμολογίων μερικών δημοσίων υπηρεσιών μετά από πρόταση του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας και στα πλαίσια της πραγματοποίησης των καθηκόντων που καθόρισε το 8ο Συνέδριο του ΚΕΑ (1 Νοέμβρη 1981) για την παραπέρα ανύψωση του βιοτικού και πολιτιστικού επιπέδου των Αλβανών εργαζομένων που βασίζεται στις επιτεύξεις της αλβανικής εργατικής τάξης και της συνεταιρισμένης αγροτιάς, στην αύξηση της παραγωγής, στη μείωση του κόστους και στην αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας.

Η νέα μείωση των τιμών ειδών πλατιάς κατανάλωσης κυμαίνεται από 7 - 35% και περιλαμβάνει μερικά είδη κρέατος, είδη βιομηχανίας πλεκτών, μάλλινα και βαμβακερά υφάσματα και έτοιμα ενδύματα, πλαστικά προϊόντα, παπούτσια, τηλεοράσεις, μαγνητόφωνα, ραδιόφωνα, πλυντήρια, ποδήλατα, καλλιτεχνικά είδη, παιδικά αμάξια, μαγειρικά σκεύη, ρολόγια κλπ. Επίσης από 8-15% μειώθηκαν και τα τιμολόγια για 135 κατηγορίες δημοσίων υπηρεσιών. Από την νέα μείωση των τιμών ο αλβανικής λαός θα έχει ετήσια οφέλη 75 εκατομμύρια λεκ.

Στο 8ο Συνέδριο του ΚΕΑ ο σ. Ε. Χότζια είχε τονίσει: «με την ανάπτυξα που θα έχουν η βιομηχανία, η γεωργία και οι άλλοι κλάδοι της οικονομίας στο έβδομο πεντάχρονο σχέδιο, θα εξασφαλιστούν και θα προωθηθούν η υλική ευημερία και το πολιτιστικό επίπεδο του λαού» (Ε. Χότζια, Έκθεση σχετικά με τη δράση της ΚΕ του ΚΕΑ στο 8ο Συνέδριο, 1 Νοέμβρη 1981, σελ. 36 - 37). Με την νέα μείωση των τιμών πραγματοποιήθηκε ο παραπάνω στόχος του 8ο Συνεδρίου και έτσι εξασφαλίστηκε και προωθήθηκε η παραπέρα άνοδος της υλικής ευημερίας και το πολιτιστικό επίπεδο του αλβανικού λαού.

Πρέπει να υπογραμμιστεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι η νέα μείωση των τιμών ειδών πλατιάς κατανάλωσης και η μείωση των τιμολογίων 135 κατηγοριών δημοσίων υπηρεσιών που είναι συγκεκριμένη έκφραση των κατευθυντήριων γραμμών του 8ου Συνεδρίου για την βαθμιαία άνοδο του υλικού και του πολιτιστικού επιπέδου του αλβανικού λαού, γίνεται μόλις 7 μήνες από το 8ο Συνέδριο και εκφράζει από τη μια τη σωστή επαναστατική πολιτική γραμμή που εφαρμόζει το ΚΕΑ προς όφελος των εργαζομένων και τη νικηφόρα πορεία της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στις συνθήκες της άγριας καπιταλιστικο-ρεβιζιονιστικής περικύκλωσης και από την άλλη τον επαναστατικό ενθουσιασμό της αλβανικής εργατικής τάξης και της συνεταιρισμένης αγροτιάς, που απαλλαγμένες οριστικά από την καπιταλιστική εκμετάλλευση και καταπίεση, με τον όποιο δουλεύουν, εκπληρώνουν και υπερεκπληρώνουν τα πεντάχρονα σχέδια, ακριβώς γιατί στην Αλβανία δεν υπάρχουν καπιταλιστές που να τούς εκμεταλλεύονται και να ιδιοποιούνται τα αποτελέσματα της παραγωγής τους, όπως συμβαίνει σ’όλες τις καπιταλιστικές και τις ρεβιζιονιστικές χώρες (Σοβιετική Ενωση, Γιουγκοσλαβία, Πολωνία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Κίνα κλπ.) όπου κυριαρχούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και κατά συνέπεια και η άγρια εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, των αγροτών και γενικά των πλατιών λαϊκών μαζών.

Είναι γνωστό ότι η σωστή αυτή πολιτική γραμμή του ΚΕΑ προς όφελος πάντα της αλβανικής εργατικής τάξης και της συνεταιρισμένης αγροτιάς εφαρμόστηκε σ’ολόκληρη την περίοδο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην Αλβανία. Στη ΛΣΔ Αλβανίας, από την ύπαρξή της ως τα σήμερα, δεν υπήρξε ποτέ άνοδος τιμών αλλά συνεχής μείωσή τους. Στη διάρκεια της 20χρονης περιόδου 1950 - 1970 στη ΛΣΔ Αλβανίας έγιναν 14 μαζικές μειώσεις τιμών σε σημαντικά βιομηχανικά είδη και είδη διατροφής και στα τιμολόγια των δημοσίων υπηρεσιών από τις όποιες το όφελος του λαού ανέρχεται μέχρι 1.720.000.000 Λεκ.

Παράλληλα με αυτές τις μειώσεις των τιμών διαφόρων προϊόντων πάρθηκαν και πολλά άλλα ευνοϊκά μέτρα προς όφελος των Αλβανών εργαζομένων της πόλης και του χωριού καθώς και μέτρα που αποβλέπουν στον περιορισμό των διαφορών στο βιοτικό επίπεδο μεταξύ των εργαζομένων της πόλης και του χωριού, γιατί ο σοσιαλισμός δεν οικοδομείται μόνο στην πόλη αλλά και στο χωριό, δεν οικοδομείται μόνο για την εργατική τάξη αλλά και για την συνεταιρισμένη αγροτιά.

Όπως είναι γνωστό, η αναλογία μεταξύ του κατώτατου και του ανώτατου μισθού στη ΛΣΔ Αλβανίας είναι σήμερα 1:2, ενώ στη Σοβιετική Ένωση που έχει πλέρια παλινορθωθεί ο καπιταλισμός «η σχέση μεταξύ των μισθών των εργατών και των αποδοχών των διαφόρων μελών της σοβιετικής μπουρζουαζίας βρίσκεται μεταξύ 1:10 και 1:30» (Αλβανία Σήμερα, 1/1981, σελ. 12).

Το τεράστιο αυτό ύψος των παχυλών μισθών των μελών της νέας άρχουσας αστικής τάξης των ρεβιζιονιστικών χωρών δεν προέρχεται καθόλου από την εργασία τους αλλά από την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης αυτών των χωρών, από την ιδιοποίηση μέρους της υπεραξίας που παράγεται από τη μη πληρωμένη εργασία των εργατών.

Οι τέτοιες αναλογίες μισθών στις ρεβιζιονιστικές χώρες, οι όποιες δεν έχουν καμιά σχέση με την σοσιαλιστική Αρχή της αμοιβής ανάλογα με την εργασία και είναι χαρακτηριστικές μόνο για τις καπιταλιστικές χώρες και όχι για τον σοσιαλισμό, αποτελούν μια επιπλέον απόδειξη για την πλήρη παλινόρθωση του καπιταλισμού στην Σοβιετική Ένωση και στις άλλες ρεβιζιονιστικές χώρες και για την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης αυτών των χωρών από την νέα αστική τάξη που βρίσκεται στην εξουσία. Η αντικατάσταση των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής από τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής στις ρεβιζιονιστικές χώρες οδήγησε αναπόφευκτα και στον πλήρη εκφυλισμό των σχέσεων διανομής (οι σχέσεις διανομής καθορίζονται από τις σχέσεις παραγωγής), για αυτό και παρατηρούνται αυτές οι τεράστιες διαφορές μισθών μεταξύ των εργατών και των μελών της κυρίαρχης νέας αστικής τάξης των ρεβιζιονιστικών χωρών.

Η σοσιαλιστική οικονομία της Αλβανίας αναπτύσσεται σήμερα, όπως και παλιότερα, παρά την ύπαρξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, σταθερά και με υψηλούς ρυθμούς πάνω στην βάση του νόμου της σχεδιομετρικής αναλογικής ανάπτυξης της οικονομίας, αντικειμενικού οικονομικού νόμου του σοσιαλιστικού τρόπου παραγωγής, ενώ η καπιταλιστική οικονομία των αστικορεβιζιονιστικών χωρών όχι μόνο δεν αναπτύσσεται αλλά αντίθετα χαρακτηρίζεται από διαρκή στασιμότητα και μεγάλη πτώση της παραγωγής.

Η οικονομία της Αλβανίας αναπτύσσεται χωρίς οικονομικές κρίσεις επειδή είναι μια σοσιαλιστική οικονομία και οι κρίσεις είναι σύμφυτες μόνο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Η Αλβανία είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που δεν την άγγιξε η παγκόσμια οικονομική κρίση υπερπαραγωγής, η οποία έχει πλήξει την οικονομία όλων των αστικορεβιζιονιστικών χωρών.

Το γεγονός ότι η σοσιαλιστική οικονομία της ΛΣΔ Αλβανίας είναι απαλλαγμένη από την σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση που έχει αγκαλιάσει όλες, χωρίς καμιά εξαίρεση, τις χώρες του αστικορεβιζιονιστικού κόσμου, δείχνει την υπεροχή του σοσιαλιστικού τρόπου παραγωγής απέναντι στον εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.

Η ανάπτυξη της σοσιαλιστικής οικονομάς της ΛΣΔ Αλβανίας χωρίς κρίσεις αντικρούει και διαψεύδει τις απόψεις των αντιδραστικών ιδεολόγων, αστών και ρεβιζιονιστών, που ισχυρίζονται ότι η σημερινή οικονομική κρίση έπληξε τόσο τις καπιταλιστικές όσο και τις σοσιαλιστικές χώρες, δηλ. τις ρεβιζιονιστικές χώρες, θέλοντας με αυτό να "πείσουν" την εργατική τάξη πώς δήθεν ούτε ο σοσιαλισμός είναι απαλλαγμένος από τις οικονομικές κρίσεις και επομένως η πάλη για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση της Δικτατορίας του Προλεταριάτου είναι περιττή και χωρίς νόημα. Οι αντιδραστικοί αυτοί ιδεολόγοι αποσιωπούν σκόπιμα το γεγονός ότι οι λεγόμενες "σοσιαλιστικές" χώρες δεν είναι πλέον σοσιαλιστικές γιατί σ’αυτές έχει παλινορθωθεί πλέρια ο καπιταλισμός. Το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης σ’αυτές τις χώρες είναι μια άλλη υπόδειξη που μαρτυρεί την ύπαρξη του καπιταλισμού. Οι οικονομικές κρίσεις υπερπαραγωγής είναι ξένες προς το σοσιαλιστικό τρόπο παραγωγής — πράγμα που φαίνεται ξεκάθαρα στην σοσιαλιστική Αλβανία — και σύμφυτες στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και πηγάζουν από την βασική αντίφασή του, δηλ. από την αντίφαση του κοινωνικού χαραχτήρα της παραγωγής και του καπιταλιστικού χαραχτήρα ιδιοποίησης των αποτελεσμάτων της παραγωγής.

Ξένοι προς την σοσιαλιστική οικονομία της Αλβανίας είναι και οι άλλοι μόνιμοι συνοδοιπόροι του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, όπως η ανεργία, ο πληθωρισμός, η άνοδος των τιμών, κλπ. Σ’αντίθεση με την Αλβανία η κατάσταση στις αστικορεβιζιονιστικές χώρες, όπου κυριαρχεί ο καπιταλισμός, χαρακτηρίζεται από μαζική ανεργία, υψηλό ποσοστό πληθωρισμού, υψώσεις τιμών, ακρίβεια, κλπ. Σήμερα η στρατιά των ανέργων σ’αυτές τις χώρες ξεπερνά τα 100 εκατομμύρια.

Η νέα μείωση των τιμών και το γεγονός ότι δεν υπάρχει στην σοσιαλιστική οικονομία της Αλβανίας πληθωρισμός και ανεργία διαψεύδουν τις αντεπαναστατικές θεωρίες των αντιδραστικών ιδεολόγων, αστών και ρεβιζιονιστών, σύμφωνα με τις όποιες ο πληθωρισμός, η άνοδος των τιμών και η μαζική ανεργία που παρατηρείται σ’όλες τις αστικορεβιζιονιστικές χώρες είναι φαινόμενα σύμφυτα τόσο στον καπιταλιστικό όσο και στον σοσιαλιστικό τρόπο παραγωγής. Τα φαινόμενα του πληθωρισμού, της ανεργίας και της ανόδου των τιμών που παρατηρούνται σ’όλες τις ρεβιζιονιστικές χώρες πηγάζουν από το καπιταλιστικό σύστημα που κυριαρχεί εκεί και ταυτόχρονα αποτελεί απόδειξη ότι σ’αυτές τις χώρες έχει παλινορθωθεί πλέρια ο καπιταλισμός.

Επίσης η νέα μείωση των τιμών στην Αλβανία και το ότι δεν υπάρχει πληθωρισμός, άνοδος των τιμών και ενεργειακή κρίση διαψεύδουν ακόμα και τις αντιδραστικές θεωρίες μερικών ρεβιζιονιστών ιδεολόγων, οι όποιοι δεν αρνούνται την ύπαρξη αυτών των φαινομένων στις ρεβιζιονιστικές χώρες, τα θεωρούν όμως σαν τυχαία και σαν φαινόμενα που προκαλούνται από εξωγενείς παράγοντες σαν φαινόμενα «εισαγόμενα» από τον υπόλοιπο καπιταλιστικό κόσμο και δεν τα θεωρούν σαν αναπόφευκτα φαινόμενα που απορρέουν από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που παλινορθώθηκε σ’αυτές τις χώρες. Παρόμοιες θεωρίες επιδιώκουν από την μια να συγκαλύψουν την παλινόρθωση του καπιταλισμού στις ρεβιζιονιστικές χώρες και να προβάλλουν τον παλινορθωμένο καπιταλισμό αυτών των χωρών σαν «σοσιαλισμό» και από την άλλη τη δυσφήμιση του σοσιαλισμού αποδίδοντας του τέτοια φαινόμενα (πληθωρισμό, άνοδο τιμών, ανεργία κλπ.) που είναι ξένα προς την φύση του.

Η ΛΣΔ Αλβανίας οικοδομεί με επιτυχία το σοσιαλισμό στηριζόμενη στις δικές της δυνάμεις, χωρίς ξένες πιστώσεις και κεφάλαια και δεν έχει καθόλου εξωτερικά χρέη. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει στις ρεβιζιονιστικές χώρες. Όπως είναι γνωστό, τα εξωτερικά χρέη των ρεβιζιονιστικών χωρών της Ευρώπης, Σοβιετικής Ένωσης, Πολωνίας, Τσεχοσλοβακίας, Βουλγαρίας κλπ. ανέρχονται σήμερα σε 100 δισεκατομμύρια δολάρια προς τις δυτικές καπιταλιστικές χώρες, ενώ η διείσδυση του δυτικού ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου στη Σοβιετική Ένωση, στην Κίνα και στις άλλες ρεβιζιονιστικές χώρες έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και έχει και αυτό το μερίδιο του στην άγρια εκμετάλλευση των εργατών των ρεβιζιονιστικών χωρών.

Οι ρεβιζιονιστές ιδεολόγοι, σοβιετικοί, κινέζοι κλπ. έχουν ανάγει σε θεωρία τη διείσδυση του δυτικού ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου στις χώρες τους, ισχυριζόμενοι πώς δεν είναι δυνατό να οικοδομηθεί ο «σοσιαλισμός» χωρίς ξένα κεφάλαια και ξένες πιστώσεις. Βέβαια ποτέ δεν είναι δυνατό να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός σε μια χώρα με τα δεκανίκια του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου και αυτό που οικοδομείται σήμερα στις ρεβιζιονιστικές χώρες δεν είναι σοσιαλισμός αλλά καπιταλισμός. Γι'αυτό παρατηρείται σ’αυτές και το φαινόμενο της διείσδυσης του δυτικού κεφαλαίου, γι’αυτό έχουν γίνει αυτές οι χώρες ξέφραγο αμπέλι του δυτικού ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου.

Η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Αλβανία χωρίς ξένες πιστώσεις και κεφάλαια διαψεύδει και ανατρέπει όλες τις θεωρίες των αντιδραστικών ρεβιζιονιστών ιδεολόγων.

Η εργατική τάξη της Αλβανίας και η συνεταιρισμένη αγροτιά και γενικά ολόκληρος ο αλβανικός λαός, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής μειονότητας (για τις συνθήκες ζωής της, όπως είναι γνωστό, οι έλληνες μοναρχοφασίστες και οι αντιδραστικοί ρασοφόροι της χώρας μας διαδίδουν ένα σωρό ψευτιές) χάρη στην ύπαρξη του σοσιαλισμού έχουν απαλλαχτεί οριστικό από την άγρια καπιταλιστική εκμετάλλευση και καταπίεση και δεν υποφέρουν από την κρίση και τις συνέπειές της και από τις άλλες πληγές του καπιταλισμού, όπως ανεργία, πληθωρισμός, ακρίβεια, κλπ. γιατί η ανατροπή του καπιταλισμού και η αντικατάστασή του από τον σοσιαλισμό εξάλειψε μια για πάντα όλες τις πληγές του καπιταλισμού.

Ο αλβανικός λαός δεν ζει στη φτώχεια και στην εξαθλίωση ούτε μένει αμόρφωτος και εγκαταλειμμένος χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, όπως ζουν οι λαοί όλων των αστικορεβιζιονιστικών χωρών, αλλά ζει σε κατάσταση ευημερίας, η δε ικανοποίηση των υλικών του αναγκών και του πολιτιστικού του επιπέδου συμβαδίζει με την ανάπτυξη της βιομηχανίας, της γεωργίας και των άλλων κλάδων της οικονομίας, συμβαδίζει με τις επιτυχίες που σημειώνονται καθημερινά σ’όλους τούς τομείς της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.

Σήμερα ο αλβανικός λαός δεν πληρώνει καθόλου φόρους. Τα δε ενοίκια ,που είναι πολύ χαμηλά και έχουν συμβολικό χαραχτήρα δεν ξεπερνούν το μισθό μιας μέχρι δύο εργατοημερών ,τη στιγμή που στις καπιταλιστικές χώρες τα ενοίκια καταβροχθίζουν πάνω από 30% των εσόδων των εργαζομένων μαζών. Τα 80% του αλβανικού πληθυσμού ζουν σε κατοικίες που χτίστηκαν στην περίοδο της Λαϊκής Εξουσίας. Στο 7ο πεντάχρονο σχέδιο έχει καθοριστεί σαν στόχος να χτιστούν πάνω από 80 χιλιάδες νέα διαμερίσματα και σπίτια, στα όποια υπολογίζεται να στεγαστούν γύρω στις 400 χιλιάδες άτομα. Σημαντικά επίσης μέτρα προς όφελος των αλβανών εργαζομένων παίρνονται μέσω της κατανομής των κοινωνικών κονδυλίων κατανάλωσης, όπως είναι οι κρατικές δαπάνες για την διατήρηση παιδικών κήπων και βρεφικών σταθμών, των σπιτιών ανάπαυσης, για τις κοινωνικές ασφαλίσεις, κλπ.

Σε αντίθεση με την Σοσιαλιστική Αλβανία ο αστικορεβιζιονιστικός κόσμος παρουσιάζει μια ζοφερή εικόνα. Η σημερινή οικονομική κρίση έχει αγκαλιάσει όλες χωρίς εξαίρεση τις καπιταλιστικές και τις ρεβιζιονιστικές χώρες και έχει κλονίσει συθέμελα την καπιταλιστική οικονομία αυτών των χωρών που βρίσκεται σε κατάσταση χάους και αποσύνθεσης. Η στασιμότητα και η μείωση της παραγωγής, η μη πλήρης απασχόληση των παραγωγικών δυνατοτήτων, η ενεργειακή και νομισματική κρίση, ο πληθωρισμός, η άνοδος των τιμών, η στρατιωτικοποίηση της οικονομίας, είναι φαινόμενα που χαρακτηρίζουν μόνιμα την τελευταία δεκαετία, την καπιταλιστική οικονομία όλων των αστικο-ρεβιζιονιστικών χωρών, τα όποια μεγαλώνουν ακόμα περισσότερο την αστάθεια της και επιταχύνουν τη διαδικασία του σαπίσματος και της πλήρους αποσύνθεσης της αστικο-ρεβιζιονιστικής κοινωνίας.

Το προλεταριάτο και η αγροτιά και γενικά οι πλατιές εργαζόμενες μάζες των αστικο-ρεβιζιονιστικών χωρών ζουν σε κατάσταση απόλυτης εξαθλίωσης. Η στρατιά των άνεργων μεγαλώνει καθημερινά και σήμερα ξεπερνάει τα 100 εκατομμύρια. Το φαινόμενο της φτώχειας και του υποσιτισμού είναι καθημερινή πραγματικότητα για τις εργαζόμενες μάζες των αστικο-ρεβιζιονιστικών χωρών. Οι ονομαστικοί τους μισθοί πέφτουν και οι πραγματικοί τους μισθοί συνεχώς μειώνονται. Ο πληθωρισμός, οι συνεχείς υψώσεις των τιμών και οι διαρκής αύξηση των φόρων, άμεσων και έμμεσων, αυξάνουν τα κέρδη των μονοπωλίων. Τα μονοπώλια, όπως είναι γνωστό, για να πετύχουν ανώτατα κέρδη χρησιμοποιούν τον πληθωρισμό και τις υψώσεις των τιμών. Η εκμετάλλευση και η καταπίεση των εργαζομένων μαζών αυτών των χωρών εντείνεται καθημερινά και οι συνθήκες δουλειάς χειροτερεύουν διαρκώς και γίνονται αφόρητες. Το βιοτικό τους επίπεδο πέφτει συνεχώς και αναγκάζονται να ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες. Όλη αυτή την κατάσταση οι πλατιές λαϊκές μάζες δεν την δέχονται παθητικά. Ξεσηκώνονται καθημερινά σε αγώνα για να αποκρούσουν τις επιθέσεις των καπιταλιστών που θέλουν να ρίξουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες τους και συνειδητοποιούν ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να «διορθωθεί» στα πλαίσια του καπιταλισμού και ότι είναι απαραίτητη η ανατροπή του καπιταλισμού με βίαιη επανάσταση.

Μια απλή σύγκριση μεταξύ του σοσιαλισμού που υπάρχει και οικοδομείται με επιτυχία στη ΛΣΔ Αλβανίας - τη μόνη σοσιαλιστική χώρα σήμερα στον κόσμο - και του καπιταλισμού που κυριαρχεί στις αστικο-ρεβιζιονιστικές χώρες μας δείχνει με πειστικό τρόπο την απόλυτη υπεροχή του σοσιαλισμού απέναντι στον καπιταλισμό.

Από τη μια ορθώνεται ο σοσιαλισμός που βασίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής -με απαραίτητη προϋπόθεση στον πολιτικό τομέα τη Δικτατορία του Προλεταριάτου - που αναπτύσσεται διαρκώς χωρίς κλονισμούς και οικονομικές κρίσεις, χωρίς στασιμότητα και πτώση της παραγωγής, χωρίς καταστροφές των παραγωγικών δυνάμεων, χωρίς πληθωρισμό, υψώσεις τιμών, άνεργία, κλπ, ένα σύστημα στο όποιο δεν υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ένα σύστημα στο όποιο βασικός σκοπός της παραγωγής είναι η ολοένα και πιο πλέρια ικανοποίηση των διαρκώς αυξανομένων υλικών και πολιτιστικών αναγκών των εργαζομένων.

Από την άλλη στέκεται ο καπιταλισμός, ένα εκμεταλλευτικό, σάπιο, παρακμασμένο και ιστορικά καταδικασμένο σε εξαφάνιση οικομικο-κοινωνικό σύστημα, που βασίζεται στην ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, που σκοπό της παραγωγής έχει το κέρδος, και το όποιο συγκλονίζεται συνέχεια από κρίσεις, που χαρακτηρίζεται από αναρχία στην παραγωγή, από πληθωρισμό, συνεχείς αυξήσεις τιμών, μαζική άνεργία, στασιμότητα και πτώση της παραγωγής, μη πλήρη απασχόληση των διαθέσιμων πόρων, από καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων, φαινόμενα που δείχνουν ότι έχει σαπίσει και πρέπει να ανατραπεί.

Μια σύγκριση της κατάστασης των εργαζομένων της ΛΣΔ Αλβανίας με εκείνη του προλεταριάτου και των εργαζομένων των αστικορεβιζιονιστικών χωρών μας δείχνει ξεκάθαρα δύο καταστάσεις ριζικά διαφορετικές. Από τη μια έχουμε την εργατική τάξη και τη συνεταιρισμένη αγροτιά της ΛΣΔ Αλβανίας απαλλαγμένες μια για πάντα από την καπιταλιστική καταπίεση και εκμετάλλευση, απαλλαγμένες από την μάστιγα της κρίσης, την ανεργία, τον πληθωρισμό, την άνοδο των τιμών, τα φορολογικά βάρη, τη φτώχεια, την αγραμματοσύνη, την έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και των κοινωνικών ασφαλίσεων κλπ. που ζουν σε μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από ευημερία και διαρκή άνοδο του βιοτικού και πολιτιστικού τους επιπέδου και από την άλλη έχουμε το προλεταριάτο και γενικά τις πλατιές λαϊκές μάζες των αστικο-ρεβιζιονιστικών χωρών που ζουν σε άθλιες συνθήκες, βυθισμένες στη φτώχεια και στην αμάθεια, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και κοινωνικές ασφαλίσεις, που το βιοτικό τους επίπεδο χειροτερεύει καθημερινά ,που η εκμετάλλευση και η καταπίεσή τους εντείνεται, που τούς πλήττει ιδιαίτερα η κρίση, η μαζική ανεργία, ο πληθωρισμός, οι αυξήσεις των φόρων, η ύψωση των τιμών κλπ, που όλα μαζί εντείνουν το προτσές της απόλυτης εξαθλίωσής τους.

Το προλεταριάτο των αστικο-ρεβιζιονιστικών χωρών χαίρεται ιδιαίτερα για τις επιτυχίες που σημειώνουν οι αλβανοί εργαζόμενοι στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού χαίρονται ιδιαίτερα που εργάζονται με επαναστατικό ενθουσιασμό και είναι συσπειρωμένοι γύρω από το ηρωικό τους Κόμμα και τον αγαπημένο τους ηγέτη σ.Ε.Χότζια και είναι αποφασισμένοι να υπερασπίσουν τις σοσιαλιστικές τους καταχτήσεις.

Ο φάρος του σοσιαλισμού στον κόσμο, η ΛΣΔ Αλβανίας δείχνει το σωστό δρόμο στο προλεταριάτο όλων των χωρών στη σκληρή πάλη που διεξάγει ενάντια στην καπιταλιστική καταπίεση και εκμετάλλευση, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον σοσιαλιμπεριαλισμό, για την ανατροπή του καπιταλισμού με βίαιη επανάσταση και την εγκαθίδρυση της Δικτατορίας του Προλεταριάτου σ’όλο τον κόσμο.