Ανταγωνιστικές αντιθέσεις στο σοσιαλισμό
ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΙ ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΟΣΤΕΣ ΚΑΙ Η ΣΑΚΕ
Ο λόγος κου αναφερόμαστε πάλι στη ΣΑΚΕ είναι γιατί αυτή είναι η μόνη, από τις διάφορες οπορτουνιστικές οργανώσεις που υπάρχουν στον ελληνικό χώρο που, από τη μια επικαλείται τους κλασσικούς του μαρξισμού και τη σοσιαλιστική Αλβανία, ενώ από την άλλη προπαγανδίζει μια πέρα για πέρα ρεβιζιονιστική αντίληψη του σοσιαλισμού (αρνείται την ύπαρξη των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό, αρνείται τη μεταβατική περίοδο από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό, κλπ.), αυτή των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών, που προπαγανδίζουν οι διάφοροι ρεβιζιονιστές, και ιδιαίτερα το "Κ"ΚΕ, που διαστρεβλώνει τους κλασσικούς, όπως και εκείνοι.
Η ΣΑΚΕ διατηρεί, ως τώρα, στο ακέραιο την αντί - ΚΕΑ στάση της όσο και τις ρεβιζιονιστές θέσεις για το σοσιαλισμό καθώς και τις διαστρεβλώσεις των κλασσικών.
* * *
Παλιότερα είχαμε ασκήσει κριτική στη ρεβιζιονιστική αντίληψη του σοσιαλισμού των οπορτουνιστών της ΣΑΚΕ, σύμφωνα με την οποία στο σοσιαλισμό - μετά την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων, μετά την περάτωση της οικοδόμησης της οικονομικής βάσης του σοσιαλισμού - δεν υπάρχουν ανταγωνιστικές αντιθέσεις.
Τότε είχαμε τονίσει, και το επαναλαμβάνουμε και τώρα, ότι τη ρεβιζιονιστική αυτή αντίληψη του σοσιαλισμού, η ΣΑΚΕ την έχει ολοκληρωτικά δανειστεί από το αντιμαρξιστικό θεωρητικό οπλοστάσιο των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών, οι οποίοι προσπαθούν να τη στηρίξουν στους κλασσικούς διαστρεβλώνοντας τους κατάφορα, ιδιαίτερα το Λένιν.
Όσον αφορά τη διαστρέβλωση των κλασσικών οι οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ κάνουν ένα βήμα ακόμα πιο πέρα από τους χρουτσωφικούς ρεβιζιονιστές, όταν δεν περιορίζονται μόνο στη διαστρέβλωση του Λένιν, αλλά διαστρεβλώνουν και το Στάλιν, πράγμα που ως τώρα τουλάχιστον δεν το αποτόλμησαν ούτε οι χρουτσωφικοί ρεβιζιονιστές.
Σε σχέση με το παραπάνω ζήτημα Αρχής, που χωρίζει τους μαρξιστές - λενινιστές από τους ρεβιζιονιστές όλων των αποχρώσεων, αξίζει να αναφερθούμε σύντομα σε μια συνέντευξη του Ρίτσαρτ Κοσοπάλωφ, μέλους της ΚΕ του σοβιετικού ρεβιζιονιστικού κόμματος και διευθυντή του θεωρητικού οργάνου «Κομμουνίστ» του ίδιου κόμματος, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο «Ριζοσπάστη» (9.10.84) με τίτλο: «Οι αντιθέσεις στο σοσιαλισμό».
Ο ρεβιζιονιστής Κοσοπάλωφ στη συνέντευξή του προσπαθεί να συγκαλύψει την πλήρη παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση και τη μετατροπή της σε ιμπεριαλιστική υπερδύναμη και αναπτύσσει σειρά αντιμαρξιστικών απόψεων, με τις οποίες δε θα ασχοληθούμε.
Εδώ μας ενδιαφέρει: Πρώτο η ρεβιζιονιστική αντίληψη του σοσιαλισμού του Κοσοπάλωφ, που εκφράζεται στην άρνηση της ύπαρξης των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό και δεύτερο η διαστρέβλωση του Λένιν για να «στηρίξει» αυτή τη ρεβιζιονιστική αντίληψη.
Ο Κοσοπάλωφ λέει: «Οι αντιθέσεις λοιπόν, στο σοσιαλισμό δεν έχουν ανταγωνιστικό χαραχτήρα».
Η άρνηση της ύπαρξης των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό εκ μέρους των σοβιετικών ρεβιζιονιστών, αποτελεί τη βάση της ρεβιζιονιστικής τους αντίληψης του σοσιαλισμού, που δεν έχει καμιά σχέση με τον επιστημονικό σοσιαλισμό των Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν - Στάλιν.
Σχετικά μ’ αυτό το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας τονίζει: «Η επιχειρηματολόγηση της ύπαρξης των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό, παράλληλα με τις μη ανταγωνιστικές αντιθέσεις, διακρίνει ριζικά (υπογρ. δική μας) τη μαρξιστική - λενινιστική στάση, από τις διαστρεβλώσεις και τις διάφορες ρεβιζιονιστικές κιβδηλότητες, που, ή έχουν αρνηθεί ανοιχτά την ύπαρξη των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό, ή έχουν θεωρητικολογήσει, έχουν ερμηνεύσει και έχουν φιλοσοφήσει για να βγουν στο ίδιο συμπέρασμα» ("Ο μαρξισμός - λενινισμός σχετικά με τη θέση και το ρόλο των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό", "ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ", Οχτώβρης 1983).
Ο Κοσοπάλωφ για να στηρίξει τη ρεβιζιονιστική του θέση επικαλείται το Λένιν διαστρεβλώνοντας τον. Λέει: «Ο Λένιν τόνιζε ότι "ο ανταγωνισμός και η αντίθεση δεν είναι το ίδιο πράγμα. Το πρώτο θα εξαφανιστεί. Το δεύτερο θα διατηρηθεί στο σοσιαλισμό"».
Η διαστρέβλωση του Λένιν από τους σοβιετικούς ρεβιζιονιστές συνίσταται στο ότι αυτοί, από το παραπάνω απόσπασμα, συμπεραίνουν πως ο Λένιν αρνούνταν δήθεν την ύπαρξη των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό.
Ο Λένιν όμως, σ’ αντίθεση με τη διαστρέβλωση των ρεβιζιονιστών, ήθελε να τονίσει ότι οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις δεν πηγάζουν από τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής, δεν είναι της φύσης του σοσιαλισμού. Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας πολύ σωστά τονίζει: «Η σοσιαλιστική κοινωνία, όπου έχει εξαλειφθεί η ατομική ιδιοκτησία και οι εκμεταλλεύτριες τάξεις, δεν εμπεριέχει στη φύση της τον ανταγωνισμό των βασικών συμφερόντων των τάξεων, και υπό την έννοια αυτή, ο Λένιν υπογράμμιζε, ότι στο σοσιαλισμό εξαλείφεται ο ανταγωνισμός» ("Ο μαρξισμός - λενινισμός σχετικά με τη θέση και το ρόλο των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό", "ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ", Οχτώβρης 1983).
Και οι οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ αντιγράφοντας πιστά τις ρεβιζιονιστές θεωρίες περί σοσιαλισμού των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών, ισχυρίζονται: «Η σοσιαλιστική κοινωνία .... δεν έχει ανταγωνιστικές αντιθέσεις» ("Οχτώβρης", Σεπτέμβρης 1981). Και αλλού: «Στον πλήρη σοσιαλισμό .....δεν μπορούμε να μιλάμε για ανταγωνισμό, για εσωτερικές ανταγωνιστικές αντιθέσεις» ("Οχτώβρης", Μάρτης 1984).
Η ΣΑΚΕ για να «θεμελιώσει» την παραπάνω ρεβιζιονιστική της αντίληψη για το σοσιαλισμό (ίδια μ’ αυτή των σοβιετικών ρεβιζιονιστών) επικαλείται το Λένιν και παραθέτει και αυτή ("Οχτώβρης" Μάρτης 1984) το γνωστό απόσπασμα του Λένιν, που αναφέρει και ο Κοσοπάλωφ στη συνέντευξή του και το διαστρεβλώνει όπως και αυτός δηλαδή εμφανίζει το Λένιν εκπρόσωπο της ρεβιζιονιστές θέσεις σύμφωνα με την οποία στο σοσιαλισμό δεν υπάρχουν ανταγωνιστικές αντιθέσεις.
Η πρόσφατη συνέντευξη του ρεβιζιονιστή Κοσοπάλωφ στο "Ρ" μας δίνει και πάλι την ευκαιρία να διαπιστώσουμε: Πρώτο ότι οι οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ έχουν μια ρεβιζιονιστική αντίληψη περί σοσιαλισμού, αυτή των σοβιετικών ρεβιζιονιστών και δεύτερο ότι και στη διαστρέβλωση του Λένιν ακολουθούν πιστά τους χρουτσωφικούς ρεβιζιονιστές.
Φυσικά, η παραπάνω αντιμαρξιστική αντίληψη περί σοσιαλισμού των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών της ΣΑΚΕ δεν έχει απολύτως καμιά σχέση με τον επιστημονικό σοσιαλισμό των Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν - Στάλιν, που σήμερα τον υποστηρίζει μόνο το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, με επικεφαλής τον μεγάλο μαρξιστή - λενινιστή σύντροφο Ενβέρ Χότζια και τα άλλα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα.
Για το ζήτημα των ανταγωνιστικών και των μη ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό παραθέτουμε ένα σχετικό απόσπασμα από το άρθρο «Προβλήματα του σοσιαλισμού στο φως της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας και της ιστορικής πείρας του ΚΕΑ» του συντρόφου Φότο Τσάμι, μέλους της ΚΕ του ΚΕΑ, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Αλβανία Σήμερα», 2/80:
«Ερχόμαστε σ’ ένα άλλο σπουδαίο, πρόβλημα, το πρόβλημα της θέσης την οποία έχουν στην κοινωνία μας οι ανταγωνιστικές και μη ανταγωνιστικές αντιθέσεις.
Η αποδοχή αυτών των δυο τύπων αναθέσεων είναι επίσης και στο σοσιαλισμό ένα αρχιακό ζήτημα.
Το να αποδέχεσαι μόνο τις μη ανταγωνιστικές αντιθέσεις και να αρνείσαι την ύπαρξη των ανταγωνιστικών αντιθέσεων μετά την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων, όπως κάνουν οι σύγχρονοι ρεβιζιονιστές, οι χρουτσωφικοί και οι άλλοι, έρχεται σ’ αντίθεση με την αντικειμενική πραγματικότητα. Αυτοί χρειάζονται την αντίληψη αυτή για να αρνηθούν την ταξική πάλη στο σοσιαλισμό και να επικυρώσουν τη ρεβιζιονιστική αντεπανάσταση, την οποία πραγματοποίησαν στις χώρες τους.
Είναι λαθεμένη και συνδέεται με επιζήμιες συνέπειες και η στάση κατά την οποία παραβλέπει κανείς τις αλλαγές, οι οποίες πραγματοποιούνται στο σοσιαλισμό μετά τη διάλυση των εκμεταλλευτριών τάξεων, είναι επίσης λαθεμένο να τοποθετεί κανείς στο ίδιο επίπεδο τις ανταγωνιστικές και μη ανταγωνιστικές αντιθέσεις.
Οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις είναι τυπικές, χαραχτηριστικές για τις κοινωνίες που είναι διασπασμένες σε τάξεις. Στη σοσιαλιστική κοινωνία, στην οποία έχουν εξαλειφθεί οι τάξεις, οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις δεν ξεπηδούν καθόλου από τη φύση της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Αυτές γεννιούνται και υπάρχουν σαν προϊόν των υπολειμμάτων της παλιάς αστικής κοινωνίας στο εσωτερικό και μέσω της πίεσης της καπιταλιστικό - ρεβιζιονιστές περικύκλωσης απέξω, σαν προϊόν λοιπόν παραγόντων που αντικειμενικά υπάρχουν, οι οποίοι όμως είναι ξένοι προς τη σοσιαλιστική κοινωνία και την ιδεολογία της. Επίσης κι όταν οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις εκτιμιούνται με τη σοβαρότητα που τους αξίζει, πρέπει να υπογραμμιστεί, ότι για τη σοσιαλιστική κοινωνία, χωρίς ανταγωνιστικές τάξεις, είναι χαραχτηριστικές οι μη ανταγωνιστικές αντιθέσεις.
Από την άλλη δεν επιτρέπεται να ξεχνά κανείς, ότι οι μη ανταγωνιστικές αντιθέσεις μπορούν να μετατραπούν σ’ ανταγωνιστικές αντιθέσεις.
Αυτό θέλουν να πετύχουν οι εχθροί μας με το να προσπαθούν να διαδώσουν την παρακμασμένη ιδεολογία τους, τον πολιτισμό και τον τρόπο ζωής τους, με το να ενθαρρύνουν το φιλελευθερισμό και το γραφειοκρατισμό, με το να υποκινούν διαμάχες και δυσαρέσκειες, κλεψιές και καταχρήσεις κλπ.
Αυτό συμβαίνει τότε, όταν κρατάει κανείς μια οπορτουνιστική και φιλελεύθερη στάση απέναντι στον ταξικό εχθρό, στην ιδεολογία του και στη δραστηριότητά του, όταν λείπει η επαγρύπνηση και δε διεξάγεται κανένας αποφασιστικός αγώνας ενάντια στον ταξικό εχθρό, όταν ακολουθείται μια λαθεμένη πολιτική πάνω στο ζήτημα των σχέσεων μεταξύ των διαφόρων τάξεων και στρωμάτων της κοινωνίας, μεταξύ των στελεχών και των μαζών κλπ.
Αν στην Αλβανία δεν πραγματοποιήθηκε αυτό το πισωδρομικό προτσές, που πραγματοποιήθηκε στη Σοβιετική Ένωση και αλλού, αυτό εξηγείται, ανάμεσα στ’ άλλα και από το γεγονός, ότι το Κόμμα μας ήξερε να εκτιμά σωστά και τους δυο τύπους των αντιθέσεων και δεν επέτρεψε να μετατραπούν οι μη ανταγωνιστικές αντιθέσεις σε ανταγωνιστικές» ("Αλβανία Σήμερα", 2/1980, σελ. 16).
* * *
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ», Όργανο της Οργάνωσης των Κομμουνιστών Μαρξιστών - Λενινιστών Ελλάδας, Χρόνος 3, Αριθ. Φύλλου 11, Νοέμβρης 1984
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου