Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ», Όργανο της Οργάνωσης των Κομμουνιστών Μαρξιστών - Λενινιστών Ελλάδας, Χρόνος 2, Αριθ. Φύλλου 7, Ιούλιος 1983
Αν εξετάσει κανείς την δεξιά οπορτουνιστική πολιτική γραμμή του ρεβιζιονιστικού "Κ" Κ Ε στο διάστημα από την προεκλογική περίοδο ως τα σήμερα και την συγκρίνει με την σημερινή πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας μας , δεν μπορεί παρά να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτή χρεοκόπησε ολοκληρωτικά.
Τη χρεωκοπία της ρεβιζιονιστές γραμμής του "Κ"ΚΕ τη διαπιστώνουν τώρα και πολλά μέλη και οπαδοί του, την εντοπίζουν όμως μόνο στο ζήτημα της υποταγής του στη πολιτική του ΠΑΣΟΚ δηλαδή στο γεγονός της υπεράσπισης της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ εκ μέρους του ρεβιζιονιστικού "Κ"ΚΕ. Βέβαια δεν είναι σε θέση να δουν ότι η πολιτική του γραμμή είναι στο σύνολο της μια αντεπαναστατική, αντιμαρξιστική γραμμή που βρίσκεται στην υπηρεσία της αστικής τάξης εξυπηρετεί τα συμφέροντα της και προδίνει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και ότι από δω απορρέει αναπόφευκτα και n υπεράσπιση στη πράξη της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Αυτό οδηγεί πολλούς από αυτούς σε απογοήτευση και αδράνεια και άλλους να αντιδρούν με διάφορους τρόπους σ’ αυτή τη γραμμή.
Οι ηγέτες του "Κ"ΚΕ γνωρίζοντας και οι ίδιοι τη χρεωκοπία της ρεβιζιονιστικής τους γραμμής, προσπαθούν να ελιχθούν για να μην απομονωθούν από την εργατική τάξη. Οι ελιγμοί του ρεβιζιονιστικού "Κ"ΚΕ κινούνται στο εξής πλαίσιο: από την μια ασκούν κάποια ανώδυνη ψευτοκριτική στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ γιατί δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά και από τη άλλη υποστηρίζουν στη πράξη την αντιλαϊκή του πολιτική με το να σαμποτάρουν και να μην κινητοποιούν την εργατική τάξη ενάντια της και διατηρούν πάντα την ίδια αυτή χρεωκοπημένη προδοτική πολιτική γραμμή, που εγκαινίασε την προεκλογική περίοδο , και η οποία αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της γενικότερης αντεπαναστατικής γραμμής του "Κ"ΚΕ.
Λόγο της κατάστασης αποπροσανατολισμού που επικρατεί στις γραμμές της εργατικής τάξης καθώς και των πρόσφατων ελιγμών που επιχειρεί το "Κ"ΚΕ είναι αναγκαίο να αναφερθούμε σύντομα, όσο γίνεται, στην δεξιά οπορτουνιστική πολιτική του, όπως αυτή είναι διατυπωμένη στο προεκλογικό του πρόγραμμα και σε άρθρο του στα διάφορα έντυπα.
Στο παρελθόν η οργάνωση μας έχει ασκήσει λεπτομερειακή κριτική τόσο στο εκλογικό πρόγραμμα του "Κ"ΚΕ όσο και σ'αυτό του ΠΑΣΟΚ (Επανάσταση, αριθμ. φύλ. 2, Φλεβάρης1982), και έχει δείξει το αντεπαναστατικό τους περιεχόμενο.
Για να φανεί καλύτερα η χρεωκοπία της πολιτικής "Κ"ΚΕ θα υποχρεωθούμε να αναφερθούμε εκ νέου στις θέσεις του και θα αντιπαραθέσουμε σ’αυτές τις θέσεις της οργάνωσης μας που είχαν διατυπωθεί στην κριτική της στα εκλογικά προγράμματα του ΠΑΣΟΚ και του "Κ"ΚΕ.
Το ρεβιζιονιστικό "Κ"ΚΕ πρόβαλε πάντα το μεγαλοαστικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ σαν κόμμα «αντιιμπεριαλιστικό και επαναστατικό» που έχει δήθεν «ένα αντιιμπεριαλιστικό και επαναστατικό» πρόγραμμα και που η εφαρμογή του θα οδηγούσε «ειρηνικά» στη λεγόμενη «μεγάλη» ή «ουσιαστική» αλλαγή, και ύστερα στο «σοσιαλισμό». Ακόμα ισχυρίζονταν ότι, αν όχι την επόμενη των εκλογών, οπωσδήποτε αργότερα η ελληνική καπιταλιστική οικονομία θα «έβγαινε από την κρίση» , θα «εξαλείφονταν η ανεργία και ο πληθωρισμός» και θα «καλυτέρευε» το βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης και γενικά των πλατιών λαϊκών μαζών.
Το ότι οι ρεβιζιονιστές ηγέτες θεωρούσαν το ΠΑΣΟΚ σαν κόμμα με «αντιιμπεριαλιστικό» πρόγραμμα το βεβαιώνει το παρακάτω απόσπασμα: «η συγκέντρωση των πλατύτερων λαϊκών δυνάμεων στα πλαίσια της αντιδεξιάς συσπείρωσης πραγματοποιήθηκε όλα αυτά τα χρόνια κύρια σαν αποτέλεσμα των αγωνιστικών κινητοποιήσεων του μαζικού κινήματος . Πραγματοποιήθηκε κάτω από τη βάση του αντιμονοπωλιακού περιεχομένου των λαϊκών αγώνων και του αντιιμπεριαλιστικού χαραχτήρα των στόχων των βασικών δημοκρατικών δυνάμεων, ιδιαίτερα του ΚΚΕ και του ΠΑΣΟΚ» («Ρ», 15-5-81).
Η οργάνωση μας ξεσκεπάζοντας τη δημαγωγία του ΠΑΣΟΚ και αποκαλύπτοντας τον ταξικό του χαραχτήρα, σ'αντίθεση με την παραπάνω θέση του ρεβιζιονιστικού "Κ"ΚΕ, είχε διατυπώσει από την αρχή τη θέση ότι «το ΠΑΣΟΚ είναι ένα πέρα για πέρα μεγαλοαστικό κόμμα ,που διακρίνεται από έντονη κοινωνική δημαγωγία, υιοθετώντας συνθήματα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας», πως είναι «ένα κόμμα εκφραστής των ταξικών συμφερόντων των ελληνικών μονοπωλίων και εχθρός των συμφερόντων των εργατών και των αγροτών των οποίων δημαγωγικά ισχυρίζεται ότι υποστηρίζει τα συμφέροντα τους» και πως το πρόγραμμα του είναι ένα «πέρα για πέρα αστικό πρόγραμμα, ένα πρόγραμμα διατήρησης και υπεράσπισης του καπιταλισμού, ένα πρόγραμμα «εκσυγχρονισμού» και διαιώνισης του ελληνικού καπιταλισμού, ένα πρόγραμμα υπεράσπισης των συμφερόντων των μονοπωλίων» (Επανάσταση, αριθμ. φύλ. 2, Φλεβάρης 1982)
Ακόμα η οργάνωση μας αναφερόμενη στις απόψεις των ρεβιζιονιστών που παρουσίαζαν το ΠΑΣΟΚ σαν κόμμα «αντιιμπεριαλιστικό και επαναστατικό» τόνιζε: «ο ισχυρισμός των προδοτών ρεβιζιονιστών του "Κ"ΚΕ πως το ΠΑΣΟΚ είναι μια αντιιμπεριαλιστική δύναμη και ένα επαναστατικό κόμμα που θέλει και επιδιώκει την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού είναι πέρα για πέρα γελοίος και αποκαλύπτει το μέγεθος της προδοσίας τους» (Επανάσταση αριθμ. φύλλου 2, Φλεβάρης 1982). Και παρακάτω: «το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ δεν είναι ούτε Μαρξιστικό ούτε αντιιμπεριαλιστικό , όπως ισχυρίζονται οι ρεβιζιονιστές ηγέτες του "Κ"ΚΕ» (Επανάσταση, αριθμ. φύλλου 2, Φλεβάρης 1982).
Αξίζει να υπογραμμιστεί ιδιαίτερα ότι η παραπάνω θέση της οργάνωσής μας σχετικά με το ρόλο του ΠΑΣΟΚ και το πρόγραμμα του , οι οποίες σήμερα επαληθεύονται διατυπώθηκαν σε μια περίοδο συγχύσεων και πλήρους αποπροσανατολισμού, όταν, όχι μόνο οι ρεβιζιονιστές του "Κ"ΚΕ και "Κ"ΚΕ ες. διαφήμιζαν το μεγαλοαστικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ σαν κόμμα «αντιιμπεριαλιστικό και επαναστατικό" αλλά και όλες οι άλλες ρεβιζιονιστικές ομάδες και οργανώσεις που αυτοαποκαλούνται «Μαρξιστικές-Λενινιστικές» - χωρίς απολύτως καμιά εξαίρεση -ερωτοτροπούσαν με την «μεγάλη αλλαγή» του ΠΑΣΟΚ και διαφήμιζαν το ΠΑΣΟΚ σαν κόμμα «αντιιμπεριαλιστικό». Αρκεί μια απλή ματιά στον τύπο τους , της περιόδου 1981-1982, για να το διαπιστώσει κανείς. Βέβαια τώρα υποχρεώθηκαν από τα ίδια τα πράγματα να αναδιπλωθούν.
Το ερώτημα που γεννιέται, και το οποίο απασχολεί πολλά μέλη και οπαδούς του ρεβιζιονιστικού "Κ"ΚΕ, είναι τούτο : πρόκειται απλώς για λαθεμένη εκτίμηση των ηγετών του "Κ"ΚΕ σχετικά με το ΠΑΣΟΚ επειδή «εξαπατήθηκε» από τις δημαγωγίες του ή πρόκειται για συνειδητή διαστρέβλωση του ταξικού χαραχτήρα του ΠΑΣΟΚ (αφού δεν το χαρακτηρίζει σαν μεγαλοαστικό κόμμα) εκ μέρους του ρεβιζιονιστικού "Κ"ΚΕ ενταγμένης στα γενικότερα πλαίσια της προδοτικής του πολιτικής γραμμής της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της αστικής τάξης;
Ασφαλώς πρόκειται για το δεύτερο. Οι ρεβιζιονιστές ηγέτες του "Κ"ΚΕ, σαν πράκτορες των συμφερόντων της αστικής τάξης που είναι , έπρεπε να προβάλουν το ΠΑΣΟΚ στην εργατική τάξη σαν κόμμα που θα «λύσει» τα προβλήματά της και θα την οδηγήσει ακόμα και στον «σοσιαλισμό» για να της καλλιεργήσουν αυταπάτες σχετικά με τον ρόλο του ΠΑΣΟΚ και να την δέσουν χεροπόδαρα στο άρμα της αντεργατικής και αντιλαϊκής του πολιτικής ώστε να εξυπηρετηθούν καλύτερα τα συμφέροντα της άρχουσας αστικής τάξης και να πετύχει αυτή να ρίξει όλα τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των λαϊκών μαζών.
Η δεξιά οπορτουνιστική πολιτική γραμμή του ρεβιζιονιστικού "Κ"ΚΕ εκφράζεται καθαρά στο εκλογικό του πρόγραμμα , το πρόγραμμα της περιβόητης «πραγματικής αλλαγής» που θα «άνοιγε» δήθεν το δρόμο για «το ειρηνικό πέρασμα στο σοσιαλισμό».
Καταρχήν θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ότι τα εκλογικά προγράμματα του ΠΑΣΟΚ και του "Κ"ΚΕ είναι τα ίδια . Η οργάνωση μας έχει ήδη από παλιότερα τονίσει ότι «οι βασικές θέσεις του εκλογικού προγράμματος του ρεβιζιονιστικού "Κ"ΚΕ για την "αλλαγή" είναι οι ίδιες με εκείνες του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ» (Επανάσταση, αριθμ. φύλλου 2, Φλεβάρης 1982) πράγμα που το ομολογούν και οι ίδιοι οι ρεβιζιονιστές. O ριζοσπάστης σε μια απάντηση του σε συντάχτη της εφημερίδας το «Βήμα» που δημοσίευσε άρθρο στις 8-6-81 αναφερόμενο σης σχέσεις ΠΑΣΟΚ - "Κ"ΚΕ γράφει : «γιατί αν έριχνε έστω και μια ματιά (εννοεί στο εκλογικό πρόγραμμα του "Κ"ΚΕ) θα διαπίστωνε ότι οι βασικές θέσεις του εκλογικού προγράμματος δεν διαφέρουν από τις επίσημες παλιότερες διακηρύξεις του ΠΑΣΟΚ « ("Ρ", 14-6-81).
Το ρεβιζιονιστικά "Κ"ΚΕ έχοντας σαν βασικό του στόχο να πάρει μέρος στην αστική κυβέρνηση σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ για να διαχειριστεί τα συμφέροντα των καπιταλιστών, διατύπωσε ένα αστικό εκλογικό πρόγραμμα που συνοψίζεται στα εξής βασικά σημεία : «δημιουργία δημοκρατικής κυβέρνησης» που θα προέρχεται από τις βουλευτικές εκλογές , η οποία θα προχωρήσει στον «εκδημοκρατισμό» της κοινωνικής ζωής, θα κάνει «εθνικοποιήσεις» (θα τις κάνει το «δημοκρατικό» αστικό κράτος και συνεπώς έχουν αστικό χαραχτήρα), θα «εξαλείψει την ασυδοσία των μονοπωλίων», θα εφαρμόσει «δημοκρατικό προγραμματισμό» και τον θεσμό της «συμμετοχής των εργατών» στη διοίκηση των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, θα πάρει μέτρα για την «έξοδο» της καπιταλιστικής οικονομίας από την κρίση , την «εξάλειψη» της ανεργίας και του πληθωρισμού , θα «βελτιώσει» το βιοτικό επίπεδο του λαού, θα οδηγήσει τέλος τη χώρα μας στην περιβόητη «πραγματική αλλαγή», η οποία θα «ανοίξει» στη συνέχεια «ειρηνικά» το δρόμο για τη «δημοκρατία του λαού και το σοσιαλισμό» (ΚΟΜΕΠ 6/81 σελ.3-15 και σελ. 23).
Την επομένη των βουλευτικών εκλογών το Π.Γ του "Κ"ΚΕ θριαμβολογώντας ανακοίνωνε : «η εκλογική νίκη της Κυριακής και ο σχηματισμός νέας κυβέρνησης δημιουργούν νέα κατάσταση. Δημιουργούνται προϋποθέσεις για το ξεκίνημα μιας δημοκρατικής πορείας του τόπου στο δρόμο της αλλαγής» (ΚΟΜΕΠ, 10-11/81,σ,3). Οι ρεβιζιονιστές ισχυρίζονται ακόμα ότι η «αλλαγή θα εξυπηρετούσε» τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού, των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων και ότι ακόμα θα έθιγε «στον ίδιο βαθμό, τα συμφέροντα της ντόπιας μονοπωλιακής ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού, θα καταργούσε «την ασυδοσία των μονοπωλίων» και θα χτυπούσε «την αμερικανοκρατία» (ΚΟΜΕΠ,9/81,σελ.33).
O ειρηνικός περίπατος στο σοσιαλισμό του "Κ"ΚΕ και του ΠΑΣΟΚ δεν πραγματοποιήθηκε και φυσικά δεν πρόκειται ποτέ να πραγματοποιηθεί γιατί το πέρασμα στο σοσιαλισμό δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη βίαιη ένοπλη επανάσταση και την συντριβή του αστικού κράτους. Το "Κ"ΚΕ όμως απορρίπτει την βίαιη επανάσταση και την συντριβή της αστικής κρατικής μηχανής γι’αυτό και το πρόγραμμά του είναι ρεφορμιστικό και δεν οδηγεί στην ανατροπή του καπιταλισμού. Όσοι περίμεναν τον «σοσιαλισμό» απογοητεύτηκαν και όσοι εξακολουθούν να τον περιμένουν σύντομα θα απογοητευθούν. Επίσης ούτε η καπιταλιστική οικονομία της χώρας μας βγήκε από την κρίση, ούτε εξαλείφθηκε η ανεργία και ο πληθωρισμός, ούτε το βιοτικό επίπεδο των λαϊκών μαζών καλυτέρευσε. Και αυτό γιατί τα παραπάνω προβλήματα δεν μπορούν ποτέ να λυθούν στα πλαίσια του καπιταλισμού. Αυτά μπορούν μόνο στο σοσιαλισμό να λυθούν. Σημειώνουμε ακόμα πως οι θεωρίες του "Κ"ΚΕ για «εξάλειψη» της κρίσης του πληθωρισμού και της ανεργίας, ενώ διατηρείται ο καπιταλισμός είναι οι γνωστές παμπάλαιες θεωρίες της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Είκοσι μήνες λοιπόν μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές του 1981, όχι μόνο αυξάνει καθημερινά η ανεργία και ο πληθωρισμός, όχι μόνο χειροτέρευσε και χειροτερεύει με γρήγορο ρυθμό η κατάσταση των εργαζομένων και τα ξένα και ντόπια μονοπώλια αυξάνουν τα κέρδη τους αλλά συνέβη και κάτι χειρότερο : το ΠΑΣΟΚ έφτασε στο σημείο να απαγορεύσει με νόμο τις αυξήσεις των μισθών και ημερομισθίων, να χτυπά με τα ΜΑΤ και την αστυνομία τους απεργούς, να τους συλλαμβάνει και να τους καταδικάζει, να ψηφίζει μια σειρά φασιστικούς νόμους και ακόμα να απαγορεύσει με το πρόσφατο νομοσχέδιο για την «κοινωνικοποίηση» που ψήφισε στην Βουλή και τις απεργίες στις κρατικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις με απώτερο στόχο να τις απαγορεύσει και στον ιδιωτικό τομέα.
Όλα αυτά και γενικά η οικονομικοπολιτική κατάσταση της χώρας μας στο σύνολό της , διαψεύδουν κατηγορηματικά τις αντεπαναστατικές θέσεις των ρεβιζιονιστών, δείχνουν την πλήρη χρεωκοπία της ρεφορμιστικής πολιτικής γραμμής του "Κ"ΚΕ και ταυτόχρονα αποκαλύπτουν την πολιτική απάτη και δημαγωγία του σε βάρος των εργαζομένων.
Σ' αντίθεση μ' αυτές τις χρεωκοπημένες αντεπαναστατικές θέσεις του "Κ"ΚΕ, που προκάλεσαν και προκαλούν μεγάλη ζημιά στην εργατική τάξη, η οργάνωση μας έδειχνε το σωστό δρόμο. Αναλύοντας τα προεκλογικά προγράμματα και των δυο κομμάτων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτά - πέρα από το ότι έχουν δημαγωγικό χαραχτήρα - και στην περίπτωση που τυχόν εφαρμοστούν «δεν πρόκειται ούτε στο ελάχιστο να θίξουν την καπιταλιστική ιδιοκτησία (ατομική και κρατική) στα μέσα παραγωγής ούτε θα αλλάξουν τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και κατά συνέπεια δεν πρόκειται να ανοίξουν το δρόμο στο σοσιαλισμό, πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να οικοδομηθεί κανένας σοσιαλισμός και ότι δεν πρόκειται να οδηγήσουν την καπιταλιστική οικονομία της χώρας στο δρόμο της εξόδου από την κρίση, ακόμα δεν πρόκειται να οδηγήσουν στον περιορισμό του πληθωρισμού και στην εξάλειψη της μαζικής ανεργίας και σε κατάσταση «πλήρους απασχόλησης» και ότι δεν πρόκειται να οδηγήσουν στην καλυτέρευση της κατάστασης των πλατιών λαϊκών μαζών και σε «δικαιότερη κατανομή του εισοδήματος , όπως ισχυρίζονται αλλά πως αντίθετα θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο η σχετική και απόλυτη εξαθλίωση τους» (Επανάσταση, αριθμ. φύλλου. 2, Φλεβάρης 1982).
Η σημερινή κατάσταση της χώρας μας επιβεβαιώνει πλέρια την παραπάνω θέση της οργάνωσης μας.
Σε σχέση με τις παραπάνω απόψεις των ρεφορμιστών γεννιέται τούτο το ερώτημα : ήξεραν οι ρεβιζιονιστές ηγέτες του "Κ"ΚΕ ότι το εκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ και το δικό τους δεν μπορούν ποτέ να οδηγήσουν στην ανατροπή του καπιταλισμού και στη λύση των προβλημάτων των λαϊκών μαζών καθώς και στο σοσιαλισμό ή είχαν απλώς αυταπάτες; Γνώριζαν εκ των προτέρων ότι τα προγράμματα τους ήταν προγράμματα υπεράσπισης των συμφερόντων της αστικής τάξης ή όχι. Οπωσδήποτε το γνώριζαν. Το γνώριζε και το γνωρίζει πολύ καλά και η αστική τάξη , γι αυτό δεν ανησύχησε αλλά και ούτε ανησυχεί. Το "Κ"ΚΕ και το ΠΑΣΟΚ εντελώς συνειδητά παραπλάνησαν και παραπλανούν την εργατική τάξη με τις δημαγωγίες τους για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Γνωρίζει πολύ καλά το ρεβιζιονιστικά "Κ"ΚΕ ότι ποτέ δεν είναι δυνατόν το αστικό κράτος να πάρει μέτρα «αντιμονοπωλιακά» και μέτρα «υπεράσπισης των συμφερόντων των εργατών» γιατί είναι όργανο κυριαρχίας της αστικής τάξης, είναι υπερασπιστής των συμφερόντων της και εχθρός των συμφερόντων των εργατών. Γι αυτό και το "Κ"ΚΕ να ήταν στην κυβέρνηση θα είχαμε την ίδια οικονομική και πολιτική, κατάσταση που έχουμε σήμερα με το ΠΑΣΟΚ. Το παράδειγμα της Γαλλίας με κυβέρνηση των σοσιαλιστών του Μιττεράν και των ρεβιζιονιστών του Μαρσαί το δείχνει καθαρά.
Η προδοτική πολιτική του "Κ"ΚΕ φαίνεται καλύτερα μετά την νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Οκτώβρη του 1981. Το "Κ"ΚΕ , παρά το γεγονός ότι υποχρεώθηκε να μείνει έξω από την κυβέρνηση γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν ήθελε να σχηματίσει κυβέρνηση μαζί του, υποστήριξε σ' όλο αυτό το χρονικό διάστημα την αντεργατική , αντιλαϊκή και φιλομονοπωλιακή πολιτική της κυβέρνησης.
Η συνδικαλιστική του οργάνωση ΕΣΑΚ-Σ αποτελούσε μαζί με την ΠΑΣΚΕ και το ΑΕΜ τη διορισμένη ΓΣΕΕ που ήταν και είναι όργανο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όργανο των καπιταλιστών.
Η ΕΣΑΚ-Σ υποστήριξε στο σύνολό της την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Ενώ η κυβέρνηση ψήφισε τον πρώτο κρατικό προϋπολογισμό για το 1982 και την αντιλαϊκή εισοδηματική πολιτική, ενώ ψήφισε και τον δεύτερο κρατικό προϋπολογισμό και την εισοδηματική πολιτική για το 1983 που απαγορεύει τις αυξήσεις μισθών και ημερομισθίων, ενώ η ΓΣΕΕ υπόγραψε το έκτρωμα της νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας που καταργεί το πενθήμερο και το 40ωρο, η ΕΣΑΚ-Σ όχι μόνο δεν κινητοποιεί την εργατική τάξη στα αντιλαϊκά οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που ρίχνουν όλα τα βάρη της κρίσης στις πλάτες της αλλά και εξακολουθεί να παραμένει στην διορισμένη κυβερνητική ΓΣΕΕ.
Ακόμα και όταν η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή το νομοσχέδιο για τις «κοινωνικοποιήσεις» που απαγορεύει τις απεργίες και είχαν ξεσηκωθεί οι εργάτες, οι 14 εργατοπατέρες της ΕΣΑΚ-Σ ταλαντεύονταν να παραιτηθούν και χαρακτηριστικό είναι ότι γραπτές παραιτήσεις υπέβαλαν μετά από ένα μήνα στις 13-6-83.
Μετά από τις διαμαρτυρίες των εργατών ενάντια στο άρθρο 4, οι εργατοπατέρες της ΕΣΑΚ-Σ φυσικό ήταν να μην τολμήσουν να παραμείνουν στην ΓΣΕΕ, όταν ακόμα και η αντιδραστική Ν.Δ. παρουσιάζονταν δημαγωγικά σαν «υπερασπιστής» του δικαιώματος της απεργίας.
Σ’ όλο το χρονικό διάστημα από τον Οκτώβρη του ‘81 δεν έχουμε πουθενά κινητοποιήσεις από την ΕΣΑΚ-Σ ενάντια στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα όσες απεργιακές κινητοποιήσεις ξέσπασαν παρά τη θέληση της, τις σαμπόταρε όπως π .χ. αυτές των ΗΛΠΑΠ και ΕΑΣ κ.λ.π..
Επίσης από την πλευρά του ρεβιζιονιστικού "Κ"ΚΕ ενώ ψηφίστηκαν μια σειρά φασιστικοί νόμοι στην Βουλή δεν έχουμε ούτε μια έκκληση για κινητοποίηση των εργατών ενάντιά τους. Ακόμα δεν έχουμε ούτε μια έκκληση για κινητοποίηση ενάντια στην αντιλαϊκή εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης. Έχουμε όμως εκκλήσεις στην εργατική τάξη «για εθνική ομοψυχία λόγω των κρίσιμων εθνικών θεμάτων». Κινητοποιήσεις εκ μέρους τους δεν έγιναν έτσι και αλλιώς καθόλου. Αντίθετα όταν εντείνονταν η πάλη των εργαζομένων ενάντια στην κυβέρνηση, όπως στην περίπτωση των ΗΛΠΑΠ και ΕΑΣ κ.λ.π., το ρεβιζιονιστικό "Κ"ΚΕ συνιστούσε «διάλογο μεταξύ απεργών και κυβέρνησης» ("Ρ", 24-4-83) αντί συνέχιση και ένταση του αγώνα των εργαζομένων.
Την ίδια στάση κρατάει και σήμερα το "Κ"ΚΕ παρά τους κάποιους φραστικούς διαξιφισμούς με το ΠΑΣΟΚ που εξυπηρετούν μόνο τους δημαγωγικούς τους σκοπούς. Με το να μην κινητοποιεί την εργατική τάξη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και να σαμποτάρει τους αγώνες της όταν ξεσπούν σημαίνει στην πράξη υποστήριξη της φιλομονοπωλιακής πολιτικής της κυβέρνησης.
Το ρεβιζιονιστικό "Κ"ΚΕ δεν έχει αλλάξει ούτε πρόκειται να αλλάξει την προδοτική του πολιτική γραμμή. Οι μανούβρες και η δημαγωγία του έχουν σαν σκοπό να συγκαλύψουν την προδοσία του απέναντι στην εργατική τάξη.
Και τώρα όπως και στο παρελθόν, το ενδιαφέρει να μπει στην κυβέρνηση για να διαχειριστεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης, αυτό το επιβεβαιώνει εκ νέου και η πρόσφατη πολιτική απόφαση της Κ.Ε. του "Κ"ΚΕ στην οποία επαναλαμβάνει πάλι την γνωστή πρόταση του για τον σχηματισμό «δημοκρατικής κυβέρνησης». Το "Κ"ΚΕ έχει διακηρύξει ότι «μοναδική λύση για να βγει ο τόπος από τα αδιέξοδα είναι η δημοκρατική κυβέρνηση που θα στηρίζεται στο λαϊκό κίνημα , στη συνεργασία των προοδευτικών-δημοκρατικών δυνάμεων και θα εφαρμόζει ένα πρόγραμμα αλλαγών σε αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση» ("Ρ",23-6-83). Το πρόγραμμα αυτής της αστικής κυβέρνησης θα είναι φυσικά το ίδιο το χρεωκοπημένο αστικό πρόγραμμα, στο οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω, και το οποίο δεν διαφέρει σε τίποτε στα βασικά του σημεία απ’αυτό που σήμερα εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ για να σώσει τον ελληνικό καπιταλισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου