ΠΟΛΩΝΙΑ: η ολοκληρωτική χρεοκοπία του παλινορθωμένου καπιταλισμού

«Επανάσταση», χρόνος 1, Αρ. Φύλλου 3, Μάρτης 1982

Με αφορμή την κήρυξη του στρατιωτικού νόμου στην καπιταλιστική Πολωνία από την προδοτική ρεβιζιονιστική σοσιαλφασιστική κλίκα του στρατηγού Γιαρουζέλσκι - εκπροσώπου της νέας πολωνικής αστικής τάξης - η ελληνική και η διεθνής αντίδραση εξαπόλησε μια άγρια συκοφαντική εκστρατεία ενάντια στο σοσιαλισμό , τον κομμουνισμό και τον μεγάλο Στάλιν. Η ελληνική και διεθνής αντίδραση, ταυτίζοντας σκόπιμα την καπιταλιστική Πολωνία με το σοσιαλισμό, μιλάει για «αποτυχία του σοσιαλισμού» και του μαρξισμού.

Οι κομμουνιστές δεν θεωρούν την Πολωνία, τη Σοβ. Ένωση και τις άλλες ρεβιζιονιστικές χώρες «σοσιαλιστικές» αλλά χώρες καπιταλιστικές γιατί σ' αυτές έχει ήδη πλέρια παλινορθωθεί ο καπιταλισμός.

Οι μόνοι που θεωρούν αυτές τις καπιταλιστικές χώρες σοσιαλιστικές είναι οι προδότες ρεβιζιονιστές όλων των αποχρώσεων και μαζί με αυτούς η ντόπια και η διεθνής αντίδραση.

Πάνω σ' αυτό το ζήτημα οι ηγέτες του «Κ»ΚΕ και του «Κ»ΚΕ εσ. συμφωνούν απόλυτα μ' όλους τους φασίστες και αντιδραστικούς της χώρας μας που και αυτοί θεωρούν την καπιταλιστική Πολωνία και τις άλλες καπιταλιστικές χώρες της ανατολικής Ευρώπης «σοσιαλιστικές». Η φασιστική εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος» γράφει: «τα τανκς εκλήθησαν να στηρίξουν το αποτυχόν μαρξιστικόν καθεστώς» («Ε.Κ» 15.12.81) και παρακάτω «ο σταλινισμός ξανακτύπησε δυναμικά τη Βαρσοβία» («Ε.Κ» 15.12.81 ). Και η φασιστική «Ακρόπολις» γράφει: «η κομμουνιστική δικτατορία της Πολωνίας αυτοσχηματίσθηκε σε στρατιωτική χούντα» («Α» 15.12.81).

Η ελληνική αντίδραση και οι προδότες του «Κ»ΚΕ και του «Κ»ΚΕ εσ. γνωρίζουν πολύ καλά, ότι η Πολωνία και οι άλλες ρεβιζιονιστικές χώρες της ανατολικής Ευρώπης δεν είναι «σοσιαλιστικές». Τις χαραχτηρίζουν όμως σκόπιμα σαν «σοσιαλιστικές» για να δυσφημίσουν και διασύρουν τον σοσιαλισμό στα μάτια του ελληνικού προλεταριάτου και των πλατιών λαϊκών μαζών.

Το σημερινό πολωνικό καθεστώς δεν είναι ούτε «μαρξιστικό», ούτε «κομμουνιστική δικτατορία» όπως ισχυρίζονται οι φασιστικές εφημερίδες, ούτε επίσης «σοσιαλιστικό» όπως ισχυρίζεται η προδοτική ρεβιζιονιστική κλίκα του Φλωράκη και του Δρακοπούλου, αλλά είναι ένα αντιδραστικό αστικό σοσιαλφασιστικό καθεστώς που προήλθε από την ανατροπή της Διχτατορίας του Προλεταριάτου και την πλήρη παλινόρθωση του καπιταλισμού στην Πολωνία. Συνεπώς αυτό που απέτυχε και χρεοκόπησε δεν είναι ο μαρξισμός, ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός αλλά ο παλινορθωμένος καπιταλισμός.

Αυτό που το «Κ»ΚΕ και το «Κ»ΚΕ εσ. χαραχτηρίζουν σαν «υπαρκτό σοσιαλισμό» δεν είναι παρά ο σημερινός «υπαρκτός» καπιταλισμός της Πολωνίας, της Σοβ. Ένωσης και των άλλων ρεβιζιονιστικών χωρών.

«Η Πολωνία ήταν, είναι και θα μείνει σοσιαλιστική» (Β. Γεωργίου/Θ. Γεωργίου, η Πολωνία θα μείνει σοσιαλιστική, σελ 38) ισχυρίζεται ο προδότης ρεβιζιονιστής Βάσος Γεωργίου. Η Πολωνία όμως ήταν σοσιαλιστική μόνο ως τα 1956, δηλ. ως τα τότε που το ΠΕΕΚ, κάτω από την καθοδήγηση του σ. Μπιέρουτ, ήταν κόμμα επαναστατικό, μαρξιστικό - λενινιστικό και εφάρμοζε την Διχτατορία του Προλεταριάτου. Μετά το θάνατο του σ. Μπιέρουτ, ο αντιδραστικός Γκομούλκα με τη συμμορία του (Κλίσκο, Σπιχάλσκι, Λόγκα - Σοβίνσκι, κλπ) πέρασε στην ηγεσία του ΠΕΕΚ με την ανοιχτή υποστήριξη της προδοτικής ρεβιζιονιστικής κλίκας των Χρουτσώφ - Μπρέζνιεφ και με την υποστήριξη της πολωνικής αντίδρασης. Η ρεβιζιονιστική κλίκα του Γκομούλκα ανέτρεψε την προηγούμενη επαναστατική γραμμή του ΠΕΕΚ και επέβαλε σ' αυτό μια αντεπαναστατική ρεβιζιονιστική γραμμή, που στόχο της είχε: πρώτο την μετατροπή του ΠΕΕΚ σ' αστικό κόμμα, δεύτερο την ανατροπή και συντριβή της διχτατορίας του προλεταριάτου και την αντικατάστασή της από την αστική διχτατορία και τρίτο την πλήρη παλινόρθωση του καπιταλισμού, πράγμα που δυστυχώς τα πέτυχε. Σήμερα η Πολωνία είναι πέρα για πέρα καπιταλιστική χώρα.

Ο ρεβιζιονιστής Βάσος Γεωργίου διερωτάται ακόμα: «εφαρμόστηκε στην Πολωνία το σοβιετικό πρότυπο του σοσιαλισμού και απότυχε οικτρά;» (στο ίδιο, σελ. 13). Θέτει προφανώς αυτό το ερώτημα με σκοπό να εμφανίσει την σημερινή καπιταλιστική - ιμπεριαλιστική Σοβ. Ένωση σαν «σοσιαλιστική». Πρώτα - πρώτα δεν υπάρχουν πολλά «πρότυπα» σοσιαλισμού όπως ισχυρίζεται ο Βάσος Γεωργίου. Ο σοσιαλισμός είναι μόνο ένας, αυτός που διατυπώθηκε θεωρητικά από τους Μαρξ - Ενγκελς - Λένιν - Στάλιν και εφαρμόστηκε στην πράξη στη Σοβιετική Ένωση την εποχή του Λένιν και Στάλιν. Σήμερα υπάρχει και οικοδομείται μόνο στη Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Αλβανίας. Δεύτερο η σημερινή Σοβιετική Ένωση δεν είναι σοσιαλιστική αλλά καπιταλιστική και επομένως δεν μπορεί κανείς να μιλάει για «σοβιετικό πρότυπο σοσιαλισμού». Η αντεπαναστατική ανατροπή πραγματοποιήθηκε πρώτα στη Σοβιετική Ένωση και από εκεί έγινε εξαγωγή της αντεπανάστασης στην Πολωνία και στις άλλες ρεβιζιονιστικές χώρες.

Η αντεπαναστατική γραμμή των Χρουτσώφ - Μπρέζνιεφ επικράτησε στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες λόγω των λαθών που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά κόμματα αυτών των χωρών. Αν τα κομμουνιστικά κόμματα αυτών των χωρών είχαν ξεκαθαρίζει καλά τις γραμμές τους από τα προδοτικά οπορτουνιστικά στοιχεία και τα είχαν συντρίψει τότε θα ήταν αδύνατον να περάσει σ' αυτά η αντεπαναστατική ρεβιζιονιστική γραμμή των Χρουτσώφ - Μπρέζνιεφ. Αυτή η θέση επιβεβαιώνεται από την περίπτωση του ηρωικού Κόμματος Εργασίας Αλβανίας, το όποιο απόκρουσε, χάρη στη σωστή μαρξιστική - λενινιστική γραμμή, νικηφόρα την ρεβιζιονιστική αντεπανάσταση και έσωσε τη Διχτατορία του Προλεταριάτου στην Αλβανία.

Η Σοβιετική Ένωση ήταν σοσιαλιστική μόνο τον καιρό των Λένιν - Στάλιν. Η Διχτατορία του Προλεταριάτου στη Σοβιετική Ένωση ανατράπηκε από την προδοτική ρεβιζιονιστική κλίκα των Χρουτσώφ - Μπρέζνιεφ και η όποια στη συνέχεια παλινόρθωσε πλέρια τον καπιταλισμό.

Ακόμα ο Βάσος Γεωργίου, σαν λακές των σοβιετικών σοσιαλιμπεριαλιστών που είναι, διερωτάται «έχει ευθύνη η Σοβιετική Ένωση για ότι γίνεται σήμερα στην Πολωνία και πως θα αντιμετωπίσει η σοσιαλιστική κοινότητα την κατάσταση εκεί; Με εξαγωγή επανάστασης;» (στο ίδιο σελ. 13). Σίγουρα η σημερινή καπιταλιστική - ιμπεριαλιστική Σοβιετική Ένωση και η λεγόμενη «σοσιαλιστική κοινότητα» δηλ, η «ΕΟΚ» της ανατολικής Ευρώπης δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τον σοσιαλισμό. Σ' όλες αυτές τις χώρες έχει παλινορθωθεί πλέρια ο καπιταλισμός.

Η συμμορία των Χρουτσώφ - Μπρέζνιεφ έκανε ήδη, αμέσως μετά το 1955, εξαγωγή της ρεβιζιονιστικής αντεπανάστασης στις πρώην λαϊκές δημοκρατίες όπου με την βοήθεια των οπορτουνιστών των χωρών αυτών ανέτρεψε τη διχτατορία του προλεταριάτου σ' αυτές τις χώρες και στη συνέχεια παλινόρθωσε τον καπιταλισμό. Η σημερινές καπιταλιστικές χώρες της ανατολικής Ευρώπης έχουν μετατραπεί σε αποικίες και στρατιωτικές βάσεις της καπιταλιστικής - ιμπεριαλιστικής Σοβιετικής Ένωσης.

Είναι γνωστό ότι οι κομμουνιστές ποτέ δεν μιλούσαν για «εξαγωγή επανάστασης» ούτε υποστήριζαν ποτέ παρόμοια θέση. Μόνο λακέδες της αστικής τάξης, αντικομμουνιστές και πράχτορες του σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού σαν τον προδότη ρεβιζιονιστή Β. Γεωργίου μιλούν για «εξαγωγή επανάστασης», που στην πραγματικότητα πρόκειται για εξαγωγή αντεπανάστασης, γιατί η σημερινή Σοβ. Ένωση είναι μια καπιταλιστική χώρα και μια ιμπεριαλιστική υπερδύναμη, επομένως δεν μπορεί κανείς να μιλάει για επανάσταση. Αυτό που εννοεί ο Β. Γεωργίου με την φράση «εξαγωγή επανάστασης» είναι η ενδεχόμενη μελλοντική στρατιωτική κατάληψη της Πολωνίας - όπως παλιότερα αυτές τις Τσεχοσλοβακίας και του Αφγανιστάν - από την ιμπεριαλιστική Σοβ. Ένωση για να σώσει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα της Πολωνίας και για να την κρατήσει κάτω από την κυριαρχία της με σκοπό να καταληστεύει ανενόχλητα τον εθνικό της πλούτο.

Τώρα τελευταία οι προδότες ρεβιζιονιστές ηγέτες του «Κ»ΚΕ άρχισαν να κάνουν κάποια ψευτοκριτική στην πολιτική του αγαπημένου τους συντρόφου Γκομούλκα και αυτό όχι φυσικά για να καταλήξουν στα συμπέρασμα ότι στην Πολωνία παλινορθώθηκε πλέρια ο καπιταλισμός αλλά για υπερασπίσουν το σημερινό σάπιο και ολοκληρωτικά χρεοκοπημένο καπιταλιστικό σύστημά της και να προβάλλουν σαν «κομμουνιστές» τους προδότες ρεβιζιονιστές της κλίκας του Γιαρουζέλσκι.

Σε σχέση μ' αυτή την ψευτοκριτική του «Κ»ΚΕ στον Γκομούλκα πρέπει πρώτα πρώτα να υπενθυμίσουμε και να τονίσουμε, ότι η προδοτική κλίκα των Χρουτσώφ - Μπρέζνιεφ ήταν αυτή που τον έβγαλε από την φυλακή, τον αποκατάστησε και τον τοποθέτησε στην ηγεσία του ΠΕΕΚ. Δικός τους σύντροφος ήταν και είναι ο αντεπαναστάτης ρεβιζιονιστής Γκομούλκα και δικό τους αδελφό κόμμα ήταν και είναι το ρεβιζιονιστικό ΠΕΕΚ. Δεύτερο, μετά το 1956 δεν ήταν μόνο ο καθοδηγητής του ΠΕΕΚ ρεβιζιονιστής και αντεπαναστάτης αλλά ολόκληρο το ΠΕΕΚ μετατράπηκε σ' ένα αντεπαναστατικό αστικορεβιζιονιστικό κόμμα. Το ίδιο αντεπαναστάτες και ρεβιζιονιστές, όπως ο Γκομούλκα, ήταν και είναι όλα τα ηγετικά στελέχη του ΠΕΕΚ, όπως οι Κλίσκο, Σπυχάλσκι, Γιάρόσεβιτς, Τσιράνκιεβίτς, Γκιέρεκ, Μότσαρ, Κάνια, Γιαρουζέλσκι κλπ. που υιοθέτησαν και εφάρμοσαν την αντεπαναστατική ρεβιζιονιστική γραμμή της χρουτσωφικής κλίκας. Τη συντριβή της Διχτατορίας του Προλεταριάτου και την αντικατάστασή της με τη διχτατορία της νέας πολωνικής αστικής τάξης καθώς και την πλήρη παλινόρθωση του καπιταλισμού στην Πολωνία, την πραγματοποίησαν όλοι μαζί. Τρίτο, οι ρεβιζιονιστές ηγέτες του «Κ»ΚΕ συμφωνούσαν μ' όλα τα αντεπαναστατικά μέτρα που εφάρμοσε το ΠΕΕΚ στον πολιτικό, ιδεολογικό και οικονομικό τομέα, μετά το 1956, και τα όποια αποσκοπούσαν στην πλήρη παλινόρθωση του καπιταλισμού στην Πολωνία. Τα αντεπαναστατικό αυτά μέτρα ήταν τα ίδια με εκείνα που εφάρμοσε η κλίκα των Χρουτσώφ - Μπρέζνιεφ στη Σοβιετική Ένωση. «Η Πολωνία από τον ερχομό του Χρουστσόφ στην εξουσία και μέχρι σήμερα ακολούθησε βήμα προς βήμα το παράδειγμα της Σοβιετικής Ένωσης στην παλινόρθωση του καπιταλισμού» («ZEPΙ ί ΠΟΠΟΥΛΙΤ» 7.7.1980).

Σήμερα, μετά από 25 ολόκληρα χρόνια, οι ηγέτες του «Κ»ΚΕ αναγκάζονται να ομολογήσουν ανοιχτά ότι τα 80 % της πολωνικής καλλιεργήσιμης γης είναι ατομική ιδιοχτησία, όπως και εδώ στην Ελλάδα, και αυτό για τον απλούστατο λόγο επειδή δεν μπορούν πλέον να το αποκρύψουν. Όμως 25 ολόκληρα χρόνια έκρυβαν από τους εργάτες και τους αγρότες της χώρας μας και αποσιωπούσαν το γεγονός ότι στη «σοσιαλιστική τους Πολώνια», στην πραγματικότητα όμως καπιταλιστική μετά το 1956, τα 80 % της καλλιεργήσιμης γης είναι ατομική ιδιοχτησία. Το μεγαλύτερο μέρος βέβαια της πολωνικής γης βρίσκεται στο χέρια των Πολωνών κουλάκων. Το ρεβιζιονιστικό ΠΕΕΚ και το ρεβιζιονιστικό «Κ»ΚΕ ήταν και είναι υπερασπιστές των πολωνών κουλάκων και της νέας πολωνικής αστικής τάξης και εχθροί του πολωνικού προλεταριάτου και της πολωνικής αγροτιάς.

Η ψευτοκριτική των προδοτών ρεβιζιονιστών ηγετών του «Κ»ΚΕ στο σύντροφό τους Γκομούλκα επιδιώκει: πρώτο να διασώσει το γόητρο της προδοτικής ρεβιζιονιστικής κλίκας του Κρεμλίνου και να συγκαλύψει την πλήρη παλινόρθωση του καπιταλισμού στην Σοβιετική Ένωση, δεύτερο να δικαιολογήσει την τυχόν στρατιωτική κατάληψη της καπιταλιστικής Πολωνίας από την καπιταλιστική - ιμπεριαλιστική Σοβιετική Ένωση και τρίτο να παρουσιάσει την προδοτική ρεβιζιονιστική σοσιαλφασιστική κλίκα του Γιαρουζέλσκι σαν «επαναστατική», δήθεν «πιο διαφορετική» από εκείνη του Γκομούλκα με σκοπό να δικαιολογήσει την κήρυξη του στρατιωτικού νόμου, ο όποιος επιβλήθηκε για να σώσει τάχα το «σοσιαλισμό» δηλαδή τον παλινορθωμένο καπιταλισμό της Πολωνίας από την αντεπαναστατική «Αλληλεγγύη».

Ο στρατιωτικός νόμος, όπως είναι γνωστό, δεν στρέφεται εναντίον των πολωνών κουλάκων που κατέχουν όλη την πολωνική καλλιεργήσιμη γη και εκμεταλλεύονται άγρια την φτωχιά αγροτιά ούτε εναντίον της αντιδραστικής καθολικής πολωνικής εκκλησίας ούτε εναντίον της νέας πολωνικής αστικής τάξης ούτε εναντίον των δυτικών μονοπωλίων και των τραπεζών που εκμεταλλεύονται το πολωνικό προλεταριάτο ούτε εναντίον του σοβιετικού κεφαλαίου που εκμεταλλεύεται και καταληστεύει τον εθνικό πλούτο της Πολωνίας, αλλά στρέφεται ενάντια στο πολωνικό προλεταριάτο, την φτωχή αγροτιά και γενικά στις πλατιές εργαζόμενες μάζες της Πολωνίας.

Ο στρατιωτικός νόμος κηρύχθηκε με σκοπό να υπερασπίσει τα προνόμια της νέας πολωνικής αστικής τάξης και των πολωνών κουλάκων,να εντείνει την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, της φτωχής αγροτιάς και γενικά των εργαζομένων μαζών της Πολωνίας και να τσακίσει την αντίσταση τους ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και καταπίεση.

Οι Κομμουνιστές Μαρξιστές-Λενινιστές καταδικάζουν αποφασιστικά την κήρυξη του στρατιωτικού νόμου στην Πολωνία και τα εγκλήματα της σοσιαλφασιστικής κλίκας του στρατηγού Γιαρουζέλσκι σε βάρος του πολωνικού λαού.

Η αλληλεγγύη και συμπαράσταση των κομμουνιστών είναι αλληλεγγύη και συμπαράσταση προς τον αγώνα του πολωνικού προλεταριάτου και γενικά του πολωνικού λαού, που αγωνίζεται ενάντια στη διχτατορία της νέας πολωνικής αστικής τάξης για την επαναστατική ανατροπή του πολωνικού καπιταλισμού, την επανεγκαθίδρυση της διχτατορίας του προλεταριάτου στη Πολωνία και την απαλλαγή της από το ζυγό του σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού.

Οι κομμουνιστές καταδικάζουν τόσο την αντεπαναστατική προδοτική ρεβιζιονιστική κλίκα του Γιαρουζέλσκι, εκπρόσωπο των συμφερόντων της νέας πολωνικής αστικής τάξης και πιστό όργανο του σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού, όσο και την αντεπαναστατική ηγεσία της «Αλληλεγγύης» που είναι όργανο της καθολικής εκκλησίας και των δυτικών ιμπεριαλιστών και εκμεταλλεύεται τους δίκαιους αγώνες του πολωνικού λαού για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των αμερικανών και των δυτικοευρωπαίων ιμπεριαλιστών στον ανταγωνισμό τους για σφαίρες επιρροής με τον σοβιετικό σοσιαλιμπεριαλισμό.

Το Πολωνικό ρεβιζιονιστικό κόμμα είναι εκφραστής των συμφερόντων της άρχουσας πολωνικής νέας αστικής τάξης και είναι το ίδιο αντιδραστικό όπως και οι ηγέτες της «Αλληλεγγύης». Και τα δυο είναι υπερασπιστές του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού και εχθροί του πολωνικού προλεταριάτου, της προλεταριακής επανάστασης, του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού. Εκεί που διαφέρουν είναι στο ότι η μεν κλίκα του Γιαρουζέλσκι, θέλει να κρατήσει την σημερινή καπιταλιστική Πολωνία κάτω από το ζυγό του σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού, η δε κλίκα των ηγετών της «Αλληλεγγύης» τη θέλει κάτω από το ζυγό του αμερικάνικου και του δυτικοευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού.

Το δίλημμα, πως πρέπει να τοποθετηθεί κανείς υποχρεωτικά ή με την ρεβιζιονιστική κλίκα του Γιαρουζέλσκι ή με την αντιδραστική ηγεσία της «Αλληλεγγύης», που προβάλλεται από τους ηγέτες του «Κ»ΚΕ , του «Κ»ΚΕ έσ. και τους μαοϊκούς ρεβιζιονιστές της χώρας μας είναι ψευτοδίλημμα. Οι κομμουνιστές μαρξιστές-λενινιστές απορρίπτουν και καταπολεμούν τόσο τον αμερικάνικο και το σοβιετικό ιμπεριαλισμό όσο και τα όργανά τους, την κλίκα των ηγετών της «Αλληλεγγύης» και την κλίκα του Γιαρουζέλσκι σαν εχθρούς του πολωνικού προλεταριάτου, της προλεταριακής επανάστασης και του σοσιαλισμού – κομμουνισμού. Δέν έχουν να διαλέξουν μεταξύ αντιδραστικών. Οι μαρξιστές - λενινιστές έχουν υποχρέωση να σταθούν στο πλευρό του πολωνικού προλεταριάτου που αγωνίζεται ενάντια στην καπιταλιστική καταπίεση και εκμετάλλευση, που όμως πρέπει να τονίσουμε ότι η πάλη αυτή πρέπει να συνδεθεί στενά με την πάλη για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού, την επανεγκαθίδρυση της Διχτατορίας του Προλεταριάτου στην Πολωνία και την απαλλαγή της από το ζυγό του σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού καθώς και την απόκρουση της διείσδυσης του αμερικάνικου και του δυτικοευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ιδιαίτερα ότι οι αγώνες του πολωνικού προλεταριάτου, έκτος βέβαια από τα δίκαια οικονομικά αιτήματά τους για το ανέβασμα του βιοτικού τους επιπέδου και την αντίστασή τους στην ένταση της εκμετάλλευσης, δυστυχώς δεν είχαν επαναστατικό χαραχτήρα, γι' αυτό και έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης από την διεθνή ιμπεριαλιστική αντίδραση και τους ρεβιζιονιστές. Στρέφονταν ενάντια σε ένα αντεπαναστατικό αστικό καθεστώς, όμως από αντεπαναστατικές θέσεις. Οι ηγέτες της «Αλληλεγγύης» ήθελαν να ξεφύγει η καπιταλιστική Πολωνία από το ζυγό του σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού και να περάσει κάτω από το ζυγό του αμερικάνικου και του δυτικοευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Ακριβώς γι' αυτό το λόγο ο αμερικάνικος και ο δυτικοευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός και το Βατικανό έδειχναν ιδιαίτερη συμπάθεια στην αντιδραστική ηγεσία της «Αλληλεγγύης».

Οι αγώνες του πολωνικού προλεταριάτου, παρά την αξιοσημείωτη και πρωτοφανή μαζικότητα που πήραν, πράγμα που δείχνει την γύμνια και την πλήρη απομόνωση του αστικορεβιζιονιστικού πολωνικού κόμματος, είχαν μια πολύ βασική αδυναμία που ήταν η έλλειψη επαναστατικού προσανατολισμού, η έλλειψη σωστής επαναστατικής γραμμής. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν υπήρχε στην Πολωνία ένα επαναστατικό μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα. Χωρίς ένα τέτοιο κόμμα δεν μπορεί να λυθεί το ζήτημα του επαναστατικού προσανατολισμού του πολωνικού προλεταριάτου. Μόνο ένα μαρξιστικό · λενινιστικό κόμμα μπορεί να καθοδηγήσει το πολωνικό προλεταριάτο στο δρόμο της προλεταριακής επανάστασης και όχι η καθολική εκκλησία και η αντιδραστική ηγεσία της «Αλληλεγγύης». Κεντρικό καθήκον του πολωνικού προλεταριάτου είναι η ίδρυση του επαναστατικού μαρξιστικού - λενινιστικού κόμματός του. Χωρίς αυτό ο αγώνας του ενάντια στον πολωνικό καπιταλισμό και όλη την πολωνική αντίδραση και το σοβιετικό σοσιαλιμπεριαλισμό δεν μπορεί να στεφθεί με επιτυχία, πολύ περισσότερο δε θα μπορέσει να ανατρέψει την κυρίαρχη νέα αστική τάξη της Πολωνίας, να αποτινάξει τα ζυγό του σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού και να εγκαθιδρύσει τη διχτατορία του προλεταριάτου. «Όταν δεν υπάρχει ένα τέτοιο κόμμα, τότε επεξεργάζονται εύκολα την εργατική τάξη οι σύγχρονοι ρεβιζιονιστές, η καπιταλιστική αστική τάξη, εσωτερική και εξωτερική, όπως συνέβηκε στην Πολωνία» (ΖΕΡΙ ί ΠΟΠΟΥΛΙΤ, 7.9.80)

Οι ρεβιζιονιστές ηγέτες του «Κ»ΚΕ και του «Κ»ΚΕ έσ. θεωρούν τη σημερινή Πολωνία, τη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες ρεβιζιονιστικές χώρες «σοσιαλιστικές» ενώ αυτές είναι στην πραγματικότητα καπιταλιστικές γιατί έχει ήδη παλινορθωθεί πλέρια ο καπιταλισμός.

Σύμφωνα με τους κλασσικούς του μαρξισμού Μαρξ - Ενγκελς - Λένιν - Στάλιν μια χώρα χαραχτηρίζεται σοσιαλιστική:

1. Όταν υπάρχει σ' αυτή Διχτατορία του Προλεταριάτου. Η Διχτατορία του Προλεταριάτου διατηρείται σ' όλη την μεταβατική περίοδο από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό και όχι όπως ισχυρίζονται οι χρουτσωφικοί ρεβιζιονιστές από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό.

2. Όταν υπάρχει ένα πραγματικά μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα γιατί «η Διχτατορία του Προλεταριάτου μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μέσω του κόμματος, που είναι η διευθυντική της δύναμη» (Στάλιν).

3. Όταν έχει καταργηθεί η καπιταλιστική ιδιοχτησία στα μέσα παραγωγής και έχει αντικατασταθεί από την κοινωνική ιδιοχτησία στα μέσα παραγωγής. Γενικά όταν έχουν καταργηθεί οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και έχουν αντικατασταθεί από τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής, τόσο στον τομέα της βιομηχανίας όσο και στον τομέα της αγροτικής οικονομίας.

4. Όταν κυρίαρχη τάξη είναι η εργατική τάξη και κυρίαρχη ιδεολογία ο μαρξισμός - λενινισμός.

Η Πολωνία δεν είναι σοσιαλιστική

1. Γιατί το ΠΕΕΚ δεν είναι μαρξιστικό - λενινιστικό αλλά αστικορεβιζιονιστικό κόμμα, εκφραστής των συμφερόντων της κυρίαρχης νέας πολωνικής αστικής τάξης και των πολωνών κουλάκων. Το ότι είναι αστικορεβιζιονιστικό κόμμα το δείχνουν καθαρά οι αντεπαναστατικές ρεβιζιονιστικές του απόψεις πάνω σ' όλα τα ζητήματα. Το ΠΕΕΚ εκφυλίστηκε σε αστικορεβιζιονιστικό κόμμα μετά το 1956 ακολουθώντας πιστά το χρουτσωφικό ρεβιζιονισμό.

2. Γιατί στην Πολωνία δεν υπάρχει Διχτατορία του Προλεταριάτου αλλά διχτατορία της νέας πολωνικής αστικής τάξης. Την ανατροπή και συντριβή της Διχτατορίας του Προλεταριάτου την πραγματοποίησε μετά το 1956 το ίδιο το ΠΕΕΚ όταν πέρασαν στην ηγεσία του οι προδότες ρεβιζιονιστές με την άμεση υποστήριξη της ρεβιζιονιστικής κλίκας των Χρουτσώφ - Μπρέζνιεφ. Εκτός από αυτό και οι ίδιοι οι ρεβιζιονιστές, πολωνοί και σοβιετικοί ομολογούν ανοιχτά ότι το κράτος των χωρών τους δεν είναι πλέον κράτος της Διχτατορίας του Προλεταριάτου αλλά «κράτος όλου του λαού» δηλ. αστικό κράτος. «Κράτος όλου του λαού» δηλ. κράτος που στέκεται «πάνω» από τάξεις δεν υπάρχει. Και αφού το βεβαιώνουν οι ίδιοι ότι δεν έχουν Διχτατορία του Προλεταριάτου, τότε έχουν οπωσδήποτε διχτατορία της αστικής τάξης, ακριβέστερα της νέας αστικής τάξης. Η πρώτη ανοιχτή εξάλειψη της Διχτατορίας του Προλεταριάτου έγινε στο 22ο συνέδριο του σοβιετικού ρεβιζιονιστικού κόμματος. Το ίδιο έκαναν αργότερα και οι άλλες ρεβιζιονιστικές κλίκες της Ανατολικής Ευρώπης.

Στη Σ.Ε. η Διχτατορία του Προλεταριάτου απαλείφτηκε και από το νέο αστικό σύνταγμα - το σύνταγμα του παλινορθωμένου καπιταλισμού - που ψηφιστήκε στα 1977. Στο πρώτο άρθρο του διαβάζουμε: «η ΕΣΣΔ είναι παλλαϊκό σοσιαλιστικό κράτος» («Το νέο σύνταγμα της ΕΣΣΔ», σελ. 41). Στο σύνταγμα μιας πραγματικά σοσιαλιστικής χώρας, της μόνης σήμερα στον κόσμο, της ΛΣΔ Αλβανίας διαβάζουμε: «η ΛΣΔ της Αλβανίας είναι κράτος της Διχτατορίας του Προλεταριάτου» (Σύνταγμα της ΛΣΔ της Αλβανίας, σελ. 11).

Στις ρεβιζιονιστικές χώρες δεν υπάρχει σοσιαλισμός, γιατί δεν υπάρχει Διχτατορία του Προλεταριάτου. Υπάρχει καπιταλισμός.

3. Γιατί η κρατική ιδιοχτησία στην Πολωνία έχασε το σοσιαλιστικό της χαραχτήρα και μετατράπηκε σε κρατική καπιταλιστική ιδιοχτησία. Και αυτό επειδή, όπως δείξαμε παραπάνω, το σημερινό πολωνικό κράτος δεν είναι κράτος της Διχτατορίας του Προλεταριάτου, αλλά αστικό κράτος, κράτος της νέας πολωνικής αστικής τάξης. Κρατική ιδιοχτησία έχουμε τόσο στο σοσιαλισμό όσο και στον καπιταλισμό. Ο χαραχτήρας της κρατικής ιδιοχτησίας καθορίζεται από τον ταξικό χαραχτήρα του κράτους. Αν το κράτος είναι στα χέρια της αστικής τάξης δηλ. είναι αστικό κράτος, τότε η κρατική ιδιοχτησία είναι καπιταλιστική ιδιοχτησία. Αν το κράτος είναι στα χέρια του προλεταριάτου, δηλ κράτος της Διχτατορίας του Προλεταριάτου, τότε η κρατική ιδιοχτησία είναι σοσιαλιστική ιδιοχτησία. Συνεπώς οι κρατικές επιχειρήσεις στην Πολωνία είναι κρατικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις, είναι ιδιοχτησία της νέας πολωνικής αστικής τάξης. Η νέα πολωνική αστική τάξη κατέχει και ελέγχει τα μέσα παραγωγής όχι ατομικά ή ομαδικά - υπάρχει και αυτό στην Πολωνία - αλλά σαν τάξη μέσω του ρεβιζιονιστικού ΠΕΕΚ και του αστικού της κράτους.

Η εργατική τάξη στο σοσιαλισμό κατέχει και ελέγχει τα μέσα παραγωγής, όχι ατομικά ή ομαδικά αλλά σαν τάξη μέσω του επαναστατικού της μαρξιστικού - λενινιστικού της κόμματος και της Διχτατορίας του Προλεταριάτου. Γι' αυτό ο εκφυλισμός του ΠΕΕΚ σε αστικορεβιζιονιστικό κόμμα και η αντικατάσταση της Διχτατορίας του Προλεταριάτου από τη διχτατορία της νέας αστικής τάξης, απογύμνωσε αυτόματα την εργατική τάξη της Πολωνίας από τα μέσα παραγωγής και από τότε αναγκάζεται να πουλάει την εργατική της δύναμη στην νέα αστική τάξη. Η εργατική δύναμη μετατρέπεται σε εμπόρευμα.

Σταν αγροτική οικονομία κυριαρχεί η ατομική καπιταλιστική ιδιοχτησία όπως και στις δυτικές καπιταλιστικές χώρες. Το παραδέχονται τώρα και οι ρεβιζιονιστές του «Κ»ΚΕ. Στο «Ρ» διαβάζουμε: «η Πολωνία είναι η χώρα της Κομεκόν με το μεγαλύτερο ποσοστό ατομικής ιδιοχτησίας στην αγροτική παραγωγή, 80 % μικρή ιδιοχτησία, 20 % κοινωνική» («Ρ», 24.8.80). Πρέπει να παρατηρήσουμε ότι και τα 20 % είναι καπιταλιστική ιδιοχτησία γιατί το σημερινό πολωνικό κράτος είναι αστικό κράτος.

Το μεγαλύτερο μέρος της γης είναι συγκεντρωμένο στα χέρια των πολωνών κουλάκων που εκμεταλλεύονται ωμά τους φτωχούς πολωνούς αγρότες. Πρέπει να τονίσουμε ότι το μέτρο για τη διάλυση των αγροτικών συνεταιρισμών και την μετατροπή της γης σε ατομική ιδιοχτησία το εφάρμοσε το ρεβιζιονιστικό ΠΕΕΚ μετά το 1956.Κατάργησε το νόμο της «αγροτικής μεταρρύθμισης» που απαγόρευε την πώληση και αγορά της γης ,την ενοικίασή της καθώς και την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και επανέφερε σε ισχύ το κληρονομικό δίκαιο.

Στην Πολωνία υπάρχουν επίσης πάρα πολλές ιδιωτικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις, ξενοδοχειακές κλπ, που εκμεταλλεύονται το πολωνικό προλεταριάτο. Αυτό το ομολογούν τώρα, μετά από 25 χρόνια,και οι ρεβιζιονιστές του «Κ»ΚΕ. «Δεν πήγαινε καλά το "ΠΟΛΩΝΙΑ", δεν έβγαζε τα έξοδά του και έπρεπε να δοθεί στην ιδιωτική εκμετάλλευση» (Β.Γεωργίου/Θ.Γεωργίου, Η Πολωνία θα μείνει σοσιαλιστική, σελ.11). Το σημερινό πολωνικό αστικό κράτος παραχώρησε τις λεγόμενες «μη αποδοτικές επιχειρήσεις, κυρίως στον τομέα της διατροφής, όπου γίνονταν μεγάλες ρεμούλες και καταχρήσεις....σε ιδιώτες που χρησιμοποιούσαν και εκμεταλλεύονταν κάμποσους μισθωτούς» (στο ίδιο, σελ. 11-12).

Στην οικονομία της Πολωνίας η εμπορευματική παραγωγή έχει αποχτήσει γενικό, καθολικό χαραχτήρα. Δέν είναι μόνο τα καταναλωτικά είδη εμπορεύματα αλλά και τα μέσα παραγωγής. Σ' αυτή συναντούμε τα δυο ουσιώδη γνωρίσματα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής: 1. η εργατική δύναμη μετατρέπεται σε εμπόρευμα, και 2. η εμπορευματική παραγωγή αποχτά γενικό, καθολικό χαραχτήρα.

Το κέρδος είναι ο σκοπός και το κύριο κριτήριο της δραστηριότητας όλων των έπιχειρήσεων, ιδιωτικών και κρατικών, στην Πολωνία.

Όπως βλέπουμε, κυρίαρχες σχέσεις παραγωγής στην Πολωνία είναι οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Επομένως υπάρχει και καπιταλιστική εκμετάλλευση.

4. Γιατί την οικονομία της Πολωνίας την ελέγχει το ξένο κεφάλαιο (δυτικό και σοβιετικό) και οι ξένες τράπεζες. Τα χρέη της Πολωνίας μόνο στις δυτικές χώρες άνέρχονται σε «27 δισεκατομμύρια δολάρια» («Λαϊκό Βήμα», 21.6.81).

5. Γιατί υπάρχουν εκεί όλες οι αρρώστιες του καπιταλισμού, όπως οικονομική κρίση, μαζική ανεργία, πληθωρισμός, ακρίβεια, φτώχεια και εξαθλίωση των πλατιών λαϊκών μαζών κλπ. Οι άνεργοι ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο («Λαϊκό Βήμα», 16.7.81).

6. Γιατί κυρίαρχη τάξη δεν είναι η εργατική τάξη αλλά η νέα αστική τάξη και κυρίαρχη ιδεολογία δεν είναι ο Μαρξισμός - Λενινισμός αλλά τα διάφορα αστικορεβιζιονιστικά ρεύματα και οι θεωρίες της καθολικής εκκλησίας. Η Πολωνία έχει σήμερα «14.000 εκκλησίες με 19.000 ιερωμένους, 2.400 μοναστήρια, που στεγάζουν 27.000 μοναχές και 500 μοναστήρια με 8.000 μοναχούς, με αρκετά καθολικό σχολεία γενικής και επαγγελματικής μόρφωσης, με 60 ρωμαιοκαθολικά περιοδικά με ιδρύματα κοινωνικής πρόνοιας, με μιαν ανυπολόγιστη σε άξια περιουσία...» («Ριζοσπάστης», 6.8.81). Και η καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική Σοβιετική Ένωση έχει ακόμα περισσότερες εκκλησίες. «Στή χώρα μας λειτουργούν πάνω από 20 χιλιάδες ναοί, οίκοι προσευχής και μοναστήρια που έχουν σχέση με διάφορες θρησκευτικές ενώσεις» ( «ΕΣΣΔ 100 ερωτήσεις και απαντήσεις» σελ. 120, Εκδόσεις "Σύγχρονη Εποχή" Αθήνα 1978).

Στην Πολωνία, τη Σοβ. Ένωση και τις άλλες ρεβιζιονιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης υπάρχει σήμερα κρατικομοπωλιακός καπιταλισμός που προήλθε από την ανατροπή του σοσιαλισμού και καθήκον του προλεταριάτου αυτών των χωρών είναι να τον ανατρέψουν με βίαιη επανάσταση. Αυτόν τον καπιταλισμό υποστηρίζουν οι προδότες ρεβιζιονιστές του «Κ»ΚΕ και του «Κ»ΚΕεσ. γι' αυτό είναι αντεπαναστάτες και αντικομμουνιστές, εχθροί του προλεταριάτου και του Κομμουνισμού.

Αυτό που χρεοκόπησε στην Πολωνία δεν είναι ο σοσιαλισμός αλλά ο κρατικό-μονοπωλιακός καπιταλισμός. Ο Σοσιαλισμός οικοδομείται με επιτυχία στην Αλβανία και δείχνει καθημερινά την υπεροχή του απέναντι στον καπιταλισμό.