«ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ», Φλεβάρης 1983
ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΙΑ
Το βιβλίο του σ. Ενβέρ Χότζια «Οι τιτοϊκοί» (ιστορικές σημειώσεις) που εκδόθηκε τελευταία στα αλβανικά και σε μια σειρά ξένες γλώσσες, είναι ένα πολύ αξιόλογο έργο στη σειρά των πολιτικών απομνημονευμάτων του. Το νέο βαρυσήμαντο αυτό έργο του σ. Ενβέρ Χότζια παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον για τους μαρξιστές - λενινιστές, γιατί δείχνει ανάγλυφα και με πειστικό τρόπο από τη μια τις συνωμοσίες και τις συστηματικές, καλά οργανωμένες και ολόπλευρες προσπάθειες των ιμπεριαλιστών να χρησιμοποιήσουν τους πράχτορές τους προδότες ρεβιζιονιστές για να ανατρέψουν το σοσιαλισμό και από την άλλη την νικηφόρα πάλη του ΚΚΑ σημερινού ΚΕΑ με επικεφαλής το μεγάλο προλετάριο επαναστάτη σ. Ενβέρ Χότζια, ενάντια στους ρεβιζιονιστές, αυτούς τους θανάσιμους και επικίνδυνους εχθρούς του μαρξισμού - λενινισμού, της επανάστασης και του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Τό έργο του σ. Ε. Χότζια διδάσκει τους μαρξιστές - λενινιστές να οξύνουν την επαγρύπνησή τους απέναντι στον ιμπεριαλισμό, τον σοσιαλιμπεριαλισμό, την αντίδραση και τον ρεβιζιονισμό όλων των αποχρώσεων. Αναδημοσιεύουμε παρακάτω άρθρο που δημοσιεύτηκε στο "Λαϊκό Βήμα" και αναφέρεται στο περιεχόμενο του βιβλίου του σ. Ε. Χότζια.
Οι κομμουνιστές, τα στελέχη και όλοι οι εργαζόμενοί μας πήραν στα χέρια τους αυτές τις μέρες το καινούργιο και πολύ βαρυσήμαντο έργο του σύντροφου Ενβέρ Χότζια το βιβλίο «Οι τιτοϊκοί».
Επίκεντρο του έργου είναι οι σχέσεις του ΚΚΑ (σήμερα ΚΕΑ) και του σοσιαλιστικού αλβανικού κράτους με το ΚΚΓ και το ομόσπονδο γιουγκοσλαβικό κράτος από τις πρώτες επαφές ανάμεσα στα τα κόμματα (1941) και μέχρι τις μέρες μας.
Σ’ αυτές τις ιστορικές σημειώσεις απεικονίζεται ο ιδιαίτερος και πολύ περίπλοκος χαρακτήρας των αλβανο-γιουγκοσλαβικών σχέσεων σε όλο το πλέγμα τους με πλούσιο αριθμό γεγονότων, αυθεντικών ντοκουμέντων, προσωπικών εντυπώσεων και θεωρητικής τεκμηρίωσης από το συγγραφέα. Ο σύντροφος Ενβέρ με οξύτητα αναλύει τα αίτια και τους αντικειμενικούς και υποκειμενικούς παράγοντες που καθόρισαν τον τρόπο πως αναπτύχτηκαν αυτές οι σχέσεις από τη μια και την άλλη πλευρά, εκθέτει την πλατφόρμα από την όποια ξεκινούσαν και τους σκοπούς που υποστήριζαν σ' αυτούς τους δεσμούς και σχέσεις το ένα και το άλλο κόμμα και αποκαλύπτει τους εσωτερικούς δεσμούς που διέπουν σαν άκοπο νήμα τα γεγονότα 40 χρόνων στη σειρά. Η υλιστική μεθοδολογία που εφαρμόζεται στην ανάλυση του ξεχωριστού και της ολότητας· το αγωνιστικό πνεύμα και η υψηλή προλεταριακή κομματικότητα· η έντονη ταξική τάση στην απεικόνιση και τη στάση σε κάθε γεγονός και φαινόμενο· τα σημαντικά πορίσματα και γενικεύσεις που εξάγονται· το ευκίνητο και μαχητικό στύλ, κλπ, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που κάνουν το νέο βιβλίο του σύντροφου Ενβέρ Χότζια ένα από τα πιο εξέχοντα έργα της αλβανικής πολίτικο -ιστορικής επιστήμης.
Σε κάθε παράγραφο και σελίδα του βιβλίου, με βαθύ ρεαλισμό, με σιδερένια λογική και με πλούσιες αποχρώσεις εκφραστικών μέσων, ο αναγνώστης βρίσκει λαξευμένο ένα από τα πιο δραματικά και ταυτόχρονα πιο ηρωικά μέρη της ιστορίας του Κόμματος και του λαού μας.
Αυτή τη 40-χρονη ιστορία τη γράφει όχι μόνο ο άμεσος μάρτυρας όλων των γεγονότων, όχι μόνο το κύριο πρόσωπο πάνω στο όποιο από τις αρχές συγκεντρώθηκαν οι επιθέσεις και τα πλήγματα των τιτοϊκών με επιδίωξη ώστε με την εξόντωσή του και με την εξόντωση της υγιούς κομματικής ηγεσίας να υποτάξουν και να καταστρέφουν εντελώς το Κόμμα, αλλά ταυτόχρονα και ο εμπνευστής, ο οργανωτής και ο άμεσος καθοδηγητής όλου του τιτάνιου αγώνα του ΚΕΑ για την ανακάλυψη και συντριβή της εχθρικής δραστηριότητας των τιτοϊκών. Αυτό έκανε ώστε κάθε σελίδα του βιβλίου να προβάλει πλέρια επακριβής και συγκεκριμένη, με μια ένταση που σε κρατεί καθηλωμένον από την αρχή και ως το τέλος. Ιδιαίτερη δύναμη και γνησιότητα δίνει στο έργο το γεγονός ότι ο συγγραφέας στηρίχτηκε όχι μόνο στη μνήμη μα και σε πολλά επίσημα έγγραφα που βρίσκονται στο Κεντρικό Αρχείο του Κόμματος, καθώς και σε αυθεντικές σημειώσεις του καιρού που ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια είχε και έχει τη συνήθεια να κρατεί.
Τα δέκα κεφάλαια του βιβλίου, όπου αναλύονται λεπτομερειακά τα γεγονότα 40 χρόνων, διαπνέονται από την αρχή ως το τέλος από το σκληρό αγώνα ανάμεσα στις δυο πολιτικές, δυο στάσεις, δυο ιδεολογίες διαμετρικά αντίθετες ανάμεσά τους. Τούτο επειδή, όπως συμπεραίνει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια, όλη η ιστορία των σχέσεών μας με το ΚΚΓ και το ρεβιζιονιστικό γιουγκοσλάβικο κράτος «από τη μια μεριά... είναι ιστορία αδιάκοπων επεμβάσεων, παγίδων και συνωμοσιών από μέρους τους σε βάρος του Κόμματος και του σοσιαλιστικού μας κράτους, από την άλλη μεριά, είναι ιστορία του δίκαιου και συνεπούς αγώνα του Κόμματος και του λαού μας για να μη πέσομε ποτέ στις παγίδες και συνωμοσίες που μας έχουν στήσει, για να τις ανακαλύψομε και συντρίψομε, χωρίς να αφήσομε να μας προκαλέσουν σοβαρές ζημιές».
Στο βιβλίο έπιβεβαιώνεται ότι η ηγεσία του ΚΚΓ από τις στιγμές των αρχικών δεσμών με το ΚΚΑ και ως το τέλος ορμόνταν και δρούσε από αντιμαρξιστικές και βαθιά αντιαλβανικές θέσεις. Ο Τίτο και συντροφιά, στις καταστάσεις που δημιουργήθηκαν μετά την έκρηξη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, υπολόγιζαν να επεξεργάζονταν και να διεύθυναν τον αγώνα του αλβανικού λαού ενάντια στους καταχτητές σε τρόπο ώστε στο τέλος του πολέμου να δημιουργούνταν συνθήκες και δυνατότητες για την προσάρτηση της Αλβανίας στη Γιουγκοσλαβία. Για να πετυχαίνονταν αυτό, η τιτοϊκή ηγεσία γνώριζε ότι σαν προκαταρκτικός όρος, έπρεπε να βάζονταν στο χέρι ο αποφασιστικός παράγοντας που θα ξεσήκωνε και καθοδηγούσε τον αλβανικό λαό στον αγώνα, το ΚΚΑ. Συνεπώς, συμπεραίνεται στο έργο, ο άμεσος σκοπός από τον όποιο ξεκίνησαν ο Τίτο και συντροφιά για τους δεσμούς με το ΚΚΑ ήταν η υποταγή και μετατροπή του σε ουρά και τυφλό όργανο του ΚΚΓ. Αυτό το σκοπό θα εξυπηρετούσε και όλη η λεγόμενη βοήθεια που το ΚΚΓ ισχυρίζεται ότι έχει δώσει στο ΚΚΑ στα χρόνια του αγώνα.
Με θεωρητικά και πραχτικά επιχειρήματα, στηριζόμενο στις μαρξιστικές - λενινιστικές αρχές και στον τρόπο κατά τον όποιο εξελίχτηκαν τα γεγονότα, το βιβλίο απορρίπτει τις συκοφαντίες των τιτοϊκών σχετικά με τη «βοήθεια» που τάχα έδωσαν για την ίδρυση του ΚΚΑ και τον παράλογο ισχυρισμό ότι αυτοί τάχα είναι «οι ιδρυτές του ΚΚΑ»! «Το ΚΚΑ, - συμπεραίνει ο σύντροφος Ενβέρ, - δεν ιδρύθηκε επειδή έτσι του ρέχτηκε, ή επειδή το αξίωσε κάποιος Τίτο από τη Γιουγκοσλαβία, μα δημιουργήθηκε επειδή την ίδρυσή του απαιτούσε σαν μια αναγκαιότητα ο αλβανικός λαός, το αλβανικό κομμουνιστικό κίνημα, το απαιτούσε η ιστορική στιγμή την οποία περνούσε η χώρα, το απαιτούσε το παρελθόν, το τότε παρόν και το μέλλον της ίδιας της Αλβανίας».
Σε συνέχεια, στο έργο «Οι τιτοϊκοί» τεκμηριώνεται ότι και η λεγόμενη βοήθεια που η ηγεσία του ΚΚΓ έδωσε τάχα στο ΚΚΑ και στον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα του αλβανικού λαού στα χρόνια 1942 - 1944, ήταν μέρος των σχεδίων και των προσπαθειών των τιτοϊκών για την υποταγή και την απόκλιση του ΚΚΑ από τον ορθό δρόμο. Οι σφοδρές λογομαχίες και έριδες του σύντροφου Ενβέρ Χότζια με δυο-τρεις απεσταλμένους του Τίτο στην Αλβανία για «προσανατολισμούς» και «σχέδια» τέτοια των τιτοϊκών όπως σχετικά με το ρόλο του Κόμματος και των επιτελείων στην καθοδήγηση του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα· σχετικά με τη στάση προς τα εθνικιστικά στοιχεία και προς τις προδοτικές οργανώσεις· σχετικά με το διαβόητο «Βαλκανικό Αρχηγείο» του Τίτο και του Ζ. Β. Τέμπο· οι κοφτές εναντιώσεις προς τις «κατηγορίες» και «παρατηρήσεις» των τιτοϊκών για τον τάχα «οπορτουνισμό» και «σεχταρισμό» στη γραμμή του ΚΚΑ, κλπ, κλπ, αποδείχνουν όχι μόνο την αλήθεια ότι η ηγεσία του ΚΚΓ που εκείνη την περίοδο ήταν σε αντιμαρξιστικές και αντιαλβανικές θέσεις, μα και την άλλη αλήθεια ότι το ΚΚΑ αντιτάχθηκε σθεναρά στις στραβές απόψεις και ενέργειες των τιτοϊκών από τη στιγμή που αυτές εμφανίζονταν.
Όταν όλες αυτές οι προσπάθειες των τιτοϊκών πρόσκοψαν στην ισχυρή αντίσταση και εναντίωση της ηγεσίας του ΚΚΑ, τότε οι τιτοϊκοί, για την πραγματοποίηση των σκοπών τους, πέρασαν στο δρόμο των συνωμοσιών.
Ιδιαίτερη θέση κατέχει στο έργο η λεπτομερειακή ανάλυση της ποταπής και πολύ επικίνδυνης συνωμοσίας που σκάρωσε η γιουγκοσλάβικη ηγεσία με τους απεσταλμένους της Β. Στόινιτς και Ν. Ντιζντάρεβιτς καθώς και των πραχτόρων της Κ. Τζότζε, Ν. Σπύρου, Σ. Μαλεσιόβα, Λ. Γκέγκα, Π. Κρίστο, κλπ, στη 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΑ που συνήλθε στο Μπεράτι το Νοέμβρη του 1944.
Αναλύοντας όλες αυτές τις αντιμαρξιστικές προσπάθειες και συνωμοσίες σε όλα τα απόκρυφα και τις πτυχές τους, ο σύντροφος Ενβέρ συμπεραίνει ότι η ισχυριζόμενη «βοήθεια» που τάχα η ηγεσία του ΚΚΓ έδωσε στο ΚΚΑ και τον Εθνικοαπελευθερωτικό μας Αγώνα δεν ήταν άλλο παρά «βοήθεια» για να προσδέσει το ΚΚΑ και το Εθνικοαπελευθερωτικό Κίνημα του αλβανικού λαού στο άρμα της τιτοϊκής Γιουγκοσλαβίας, με σκοπό ώστε διαμέσου αυτού να καταβρόχθιζαν την Αλβανία.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει στο έργο η μαρξιστική -λενινιστική προβολή που κάνει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια στο πρόβλημα της Κοσόβας και των άλλων αλβανικών περιοχών στη Γιουγκοσλαβία, και στις στάσεις του ΚΕΑ και του ΚΚΓ τόσο στα χρόνια του Αγώνα όσο και υστέρα. Ανάμεσα στα άλλα ο σύντροφος Ενβέρ επισημαίνει και τεκμηριώνει ότι η πολιτική του ΚΚΓ προς την Κοσόβα και τις άλλες αλβανικές περιοχές στη Γιουγκοσλαβία από τις αρχές ήταν αυτή η ίδια που είχαν ακολουθήσει οι μεγαλοσέρβικοι σοβινιστικοί κύκλοι των προηγούμενων εποχών - πολιτική σωβινιστικού μίσους προς τους Αλβανούς, παραμέλησης και υπονόμευσης του Εθνικοαπελευθερωτικού τους Αγώνα, άρνησης των εθνικών τους δικαιωμάτων, μαζικής εξολόθρευσης και προσπαθειών των μεγαλοσέρβων για αφομοίωση ή μαζικό ξεκλήρισμα του αλβανικού πληθυσμού από τα χώματά του. Σ’ αυτή την πολιτική που εφαρμόστηκε ακόμα από τα χρόνια του πολέμου, στα βαριά σφάλματα που έγιναν από κείνο τον καιρό, τονίζεται στο έργο, έχουν την πηγή όλες οι σημερινές αδικίες πάνω στην Κοσόβα καθώς και οι νόμιμες και διαρκείς δυσαρέσκειες και εξεγέρσεις του κοσοβάρικου λαού προς τη συνεχή μεγαλοσέρβικη καταπίεση.
Σημαντική θέση κατέχουν στο έργο οι αναλύσεις, οι γενικεύσεις και τα συμπεράσματα σχετικά με τις αμοιβαίες σχέσεις ανάμεσα στα δυο κόμματα και στα δυο κράτη στα χρόνια 1945-1948. Ο σύντροφος Ενβέρ, με παράθεση συγκεκριμένων γεγονότων και τη λεπτομερειακή απεικόνιση των συμβάντων εκείνης της περιόδου, καταγγέλλει τη λεγόμενη «συμβολή» του ΚΚΓ σχετικά με την ανοικοδόμηση και οικοδόμηση της νέας Αλβανίας και βγάζει στη φόρα όλες τις βρωμιές που κρύβονταν πίσω από τους τιτοϊκούς «προσανατολισμούς», «συμβουλές» και «βοήθειες» για τον πολιτικό προσανατολισμό και την οικονομική ανάπτυξη της Αλβανίας, για την οργάνωση του στρατού μας, των οργάνων εσωτερικών, κλπ. Στο έργο αναλύονται ιδιαίτερα οι πιέσεις, οι μηχανορραφίες και οι άλλες πραχτορειακές ενέργειες που χρησιμοποίησαν συστηματικά ο Τίτο και οι άνθρωποί του για να υποχρεώσουν την ηγεσία του ΚΚΑ ώστε, ανεξάρτητα από τις σοβαρές παρατηρήσεις που είχε, να υπόγραφε τη διαβόητη «Αλβανό - Γιουγκοσλάβικη οικονομική σύμβαση» (Νοέμβρης του 1946). Διαμέσου αυτής η γιουγκοσλάβικη ηγεσία αρχικά εντατικοποίησε τη ληστρική πολιτική ενάντια στη χώρα μας και, ταυτόχρονα εργάζονταν ώστε διαμέσου των μηχανισμών της Σύμβασης των «ενώσεων», των «ενοποιήσεων», των «συντονιστικών επιτροπών», κλπ, κλπ, να ένωνε οικονομικά, υστέρα και πολιτικά την Αλβανία με τη Γιουγκοσλαβία.
Στο έργο βγαίνει καθαρά, πώς αυτά τα σύμφωνα και όλες οι νεοαποικιακές ενέργειες της ηγεσίας του ΚΚΓ πρόσκρουσαν στην ισχυρή αντίσταση της υγιούς ηγεσίας του ΚΚΑ και μετατράπηκαν σ’ ένα από τα πεδία της πιο σκληρής πάλης ανάμεσα στο ΚΚΑ και την τιτοϊκή ηγεσία. Οι κοφτές αντιθέσεις, οι σφοδρές λογομαχίες και φιλονικίες του σύντροφου Ενβέρ Χότζια με τους στιγματισμένους αντιαλβανούς, τους περιβόητους Σάβο Ζλάτιτς, Γιοσίπ Γκέργκια, Σεργκέι Κράιγκερι, το στρατηγό Κουπρέσιαν, κλπ, που στο έργο απεικονίζονται λεπτομερειακά και ακριβολογημένα, αποτελούν ολοκληρωτικό ξεσκέπασμα για τους τιτοϊκούς εκείνης της εποχής και των μετέπειτα χρόνων, προπαντός για κείνους που ακόμα διακηρύσσουν τη γιουγκοσλάβικη «βοήθεια» για την Αλβανία στα χρόνια 1945 - 1948. «Η τιτοϊκή βοήθεια προς εμάς - συμπεραίνεται στο βιβλίο - αν πρέπει να θεωρηθεί βοήθεια, είχε μόνο ένα σκοπό: Να βοηθούσε τον Τίτο για να υποδουλώσει πιο γρήγορα οικονομικά και πολιτικά την ’Αλβανία».
Όταν είδαν ότι τα όνειρά τους για την αρπαγή της Αλβανίας «με το καλό» έγιναν στάχτη και κουρνιαχτός από την ηρωική αντίσταση του ΚΚΑ, τότε οι τιτοϊκοί, με τους πράχτορές τους Κ. Τζότζε, Π. Κρίστο, κλπ, οργάνωσαν νέες συνωμοσίες πράγμα που στο έργο απεικονίζεται προπαντός στα γεγονότα που προηγήθηκαν από την 8η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΑ (Φλεβάρης του 1948), που διαπέρασαν τις εργασίες της και την ακολούθησαν. Επίσης σε πραχτορειακό δρόμο με τη συκοφαντία του «επικείμενου κινδύνου» που τάχα απειλούσε την ’Αλβανία, κλπ, σ’ αυτές τις βαριές στιγμές για το ΚΚΑ προσπάθησαν να μπάσουν στρατιωτικές μεραρχίες στο έδαφος της Αλβανίας, συνεπώς, να καταλάβουν στρατιωτικά την Αλβανία. Οι περιστάσεις ήταν από τις πιο σοβαρές, οι τύχες του ΚΚΑ και της ανεξαρτησίας της σοσιαλιστικής Αλβανίας απειλούνταν περισσότερο από ποτέ. Ακριβώς σ’ αυτές τις στιγμές στην ΚΕ του ΚΚΑ ήρθαν τα γράμματα υπογραμμένα από τον I. Β. Στάλιν, οπού φαίνονταν ότι και η ηγεσία του ΚΚ της ΣΕ μ’ επικεφαλής τον I. Β. Στάλιν, είχε καταλήξει στα ίδια συμπεράσματα σχετικά με την ουσία και το έργο του ΚΚΓ.
Στο έργο επισημαίνεται ότι το ΚΚΑ ήταν από τα πρώτα που δοκίμασε στη ράχη περισσότερο από κάθε άλλο κόμμα τις τιτοϊκές επεμβάσεις και συνωμοσίες, από τα πρώτα που από χρόνια αντιστάθηκε με σθένος στις αντιμαρξιστικές και αντιαλβανικές τους απόψεις και ενέργειες και, κατά συνέπεια, ανάμεσα στα κομμουνιστικά κόμματα που ρίχτηκαν από την αρχή με πλέρια πεποίθηση, με ατέλειωτα επιχειρήματα και με αστείρευτη δύναμη στην ανοιχτή πάλη για τη δημόσια καταγγελία και ξεσκέπασμα του αντιμαρξιστικού και αντεπαναστατικού έργου της ηγεσίας του ΚΚΓ.
Στο βιβλίο «Οι τιτοϊκοί» ιδιαίτερη θέση κατέχει η απεικόνιση της σκληρής πάλης που διεξήγαγε και διεξάγει το ΚΚΑ, από τα 1945 -1948 και ως τις μέρες μας, ενάντια στην τιτοϊκή παραλλαγή του σύγχρονου ρεβιζιονισμού, όπως και ενάντια στις άλλες παραλλαγές του ίδιου κορμού, του χρουστσιοφικού, του κινέζικου, κλπ. Αυτή την πάλη στο ιδεολογικό και πολιτικό πεδίο ο σύντροφος Ενβέρ την αναλύει σε στενή σύνδεση με τον τιτάνιο αγώνα που διεξήγαγε το ΚΚΑ σ’ αυτή την περίοδο και ενάντια στις αλλεπάλληλες επεμβάσεις, στους πράχτορες και τις συνωμοσίες, τη μια πιο αποτρόπαια από την άλλη, που έχει σκαρώσει η ηγεσία του ΚΚΓ πότε μόνη και πότε σε συνεργασία με τους χρουστσιοφικούς, τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, κλπ, ενάντια στο Κόμμα και τη σοσιαλιστική μας Πατρίδα. Το δέκατο κεφάλαιο του έργου, συνταγμένο με βάση τα γεγονότα που αποκαλύφτηκαν και καταγγέλθηκαν από χρόνια, μα προπαντός, με βάση τα γεγονότα και τις αναλύσεις του ΚΕΑ υστέρα από την αυτοκτονία του πολυπράχτορα Μεχμέτ Σιέχου, επιβεβαιώνει κάλλιστα πόσο άγριος και σκληρός ήταν και παραμένει ο μεγαλοσέρβικος ζήλος για την εξάλειψη της ηγεσίας του ΚΕΑ και την καταβρόχθιση της Αλβανίας, και, ταυτόχρονα, πόσο επάγρυπνο, γενναίο και αλύγιστο φάνηκε το ΚΕΑ με το σύντροφο Ενβέρ Χότζια επικεφαλής, για ν’ αποκαλύψει και συντρίψει τις αποτρόπαιες παγίδες και συνωμοσίες των τιτοϊκών και μαζί τους και των ιμπεριαλιστών, των σοσιαλιμπεριαλιστών, των σωβινιστών, κλπ.
Οι ιδέες, οι άξιες και τα ζωοποιά διδάγματα αυτού του έργου είναι πολλά και ολόπλευρα. Πάνω απ’ όλα αυτό είναι ένα υπέρτατο μήνυμα για τους κομμουνιστές και το λαό να αγαπούν το Κόμμα σαν τα μάτια τους, να εφαρμόζουν και να υπερασπίζουν τη γραμμή του σε κάθε βήμα και σε κάθε καθήκον. Αν στους τιτάνιους αγώνες με τόσο λυσσαλέους εχθρούς και σε καταστάσεις από τις πιο επικίνδυνες, η σοσιαλιστική ’Αλβανία βγήκε νικήτρια, αυτό οφείλεται, σε πρώτη γραμμή στο Κόμμα, στη σωστή γραμμή του, στη γενναία ηγεσία του με επικεφαλής το δοξασμένο γιο του λαού σύντροφο Ενβέρ Χότζια. Έσφαλαν και κατέληξαν στο καλάθι της ιστορίας όλοι εκείνοι που δεν αγάπησαν το Κόμμα και αντιτάχτηκαν στη γραμμή του και στα συμφέροντα του λαού. Στο έργο «Οι τιτοϊκοί», λεπτομερειακά και τεκμηριωμένα απεικονίζεται το προτσές μεταμόρφωσης των πολλών αντικομματικών και εχθρικών στοιχείων αρχίζοντας από τους Κώτσι Τζώτζηδες των πρώτων χρόνων και ως τους Μεχμέτ Σιέχηδες που αποκαλύφθηκαν τον τελευταίο καιρό. Όπως αποδείχνει ο σύντροφος Ενβέρ, εκφυλίστηκαν και έγιναν πράχτορες των ξένων όλοι εκείνοι που δεν είχαν εμπιστοσύνη στο Κόμμα και στη μαρξιστική - λενινιστική γραμμή του, εκείνοι που δεν αγαπούσαν το λαό και την Πατρίδα, εκείνοι που υπόφερναν από την παλιά αρρώστια της μειονεχτικότητας, από την έλλειψη εμπιστοσύνης στις κολοσσιαίες δυνάμεις του λαού, εκείνοι που ζητούσαν τη σωτηρία με τη στήριξη στους «ξένους και ισχυρούς», εκείνοι που υπόφερναν από τα συμπλέγματα της μεγαλομανίας, του οπορτουνισμού και του σεχταρισμού, οι δουλοπρεπείς και θεσιθήρες, οι αυθάδεις και αυταρχικοί.
Το νόμιμο μίσος που κοχλάζει προς αυτά τα νόθα γεννήματα και προς τους αφέντες τους, όταν διαβάζομε το έργο, απαιτεί το ίδιο νόμιμα να ένισχύσομε περισσότερο την πάλη για να μη πιάσουν σε κανέναν θέση αυτά τα συμπτώματα με ανυπολόγιστες ζημιές για το Κόμμα, για τη γραμμή του και για τα συμφέροντα του λαού. Αυτό είναι ένα από τα άλλα διδάγματα του έργου «Οι τιτοϊκοί», έργο με μεγάλες αξίες για το παρόν και για το μέλλον. Με τέτιες αξίες είναι και τα άλλα διδάγματα του έργου όπως εκείνα για την αναγκαιότητα πιο θεμελιακής αφομοίωσης του μαρξισμού-λενινισμού, της διαφύλαξης και παραπέρα ατσάλωσης της ενότητας στο Κόμμα και στο λαό, του ακονίσματος της επαναστατικής επαγρύπνησης, της κινητοποίησης στη δουλιά, στη δράση και στην άμυνα, κλπ. Ο λόγος είναι καθετί να εξυπηρετεί το δυνάμωμα του παρόντος και του μέλλοντος, «για να κρατούμε, - όπως μας καλεί ο σύντροφος Ενβέρ, - πάντα τιμημένο το όνομα του ηρωικού μας Κόμματος, για να ανεβάσομε ψηλά και πιο ψηλά το κύρος της σοσιαλιστικής Αλβανίας, για να διατηρήσομε άθιχτη την ιερή ανεξαρτησία της Πατρίδας μας»
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΗΡΩΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΚΕΑ
ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΙΑ
«ΟΙ ΤΙΤΟΪΚΟΙ» (ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ)
Το βιβλίο του σ. Ενβέρ Χότζια «Οι τιτοϊκοί» (ιστορικές σημειώσεις) που εκδόθηκε τελευταία στα αλβανικά και σε μια σειρά ξένες γλώσσες, είναι ένα πολύ αξιόλογο έργο στη σειρά των πολιτικών απομνημονευμάτων του. Το νέο βαρυσήμαντο αυτό έργο του σ. Ενβέρ Χότζια παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον για τους μαρξιστές - λενινιστές, γιατί δείχνει ανάγλυφα και με πειστικό τρόπο από τη μια τις συνωμοσίες και τις συστηματικές, καλά οργανωμένες και ολόπλευρες προσπάθειες των ιμπεριαλιστών να χρησιμοποιήσουν τους πράχτορές τους προδότες ρεβιζιονιστές για να ανατρέψουν το σοσιαλισμό και από την άλλη την νικηφόρα πάλη του ΚΚΑ σημερινού ΚΕΑ με επικεφαλής το μεγάλο προλετάριο επαναστάτη σ. Ενβέρ Χότζια, ενάντια στους ρεβιζιονιστές, αυτούς τους θανάσιμους και επικίνδυνους εχθρούς του μαρξισμού - λενινισμού, της επανάστασης και του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Τό έργο του σ. Ε. Χότζια διδάσκει τους μαρξιστές - λενινιστές να οξύνουν την επαγρύπνησή τους απέναντι στον ιμπεριαλισμό, τον σοσιαλιμπεριαλισμό, την αντίδραση και τον ρεβιζιονισμό όλων των αποχρώσεων. Αναδημοσιεύουμε παρακάτω άρθρο που δημοσιεύτηκε στο "Λαϊκό Βήμα" και αναφέρεται στο περιεχόμενο του βιβλίου του σ. Ε. Χότζια. Οι κομμουνιστές, τα στελέχη και όλοι οι εργαζόμενοί μας πήραν στα χέρια τους αυτές τις μέρες το καινούργιο και πολύ βαρυσήμαντο έργο του σύντροφου Ενβέρ Χότζια το βιβλίο «Οι τιτοϊκοί».
Επίκεντρο του έργου είναι οι σχέσεις του ΚΚΑ (σήμερα ΚΕΑ) και του σοσιαλιστικού αλβανικού κράτους με το ΚΚΓ και το ομόσπονδο γιουγκοσλαβικό κράτος από τις πρώτες επαφές ανάμεσα στα τα κόμματα (1941) και μέχρι τις μέρες μας.
Σ’ αυτές τις ιστορικές σημειώσεις απεικονίζεται ο ιδιαίτερος και πολύ περίπλοκος χαρακτήρας των αλβανο-γιουγκοσλαβικών σχέσεων σε όλο το πλέγμα τους με πλούσιο αριθμό γεγονότων, αυθεντικών ντοκουμέντων, προσωπικών εντυπώσεων και θεωρητικής τεκμηρίωσης από το συγγραφέα. Ο σύντροφος Ενβέρ με οξύτητα αναλύει τα αίτια και τους αντικειμενικούς και υποκειμενικούς παράγοντες που καθόρισαν τον τρόπο πως αναπτύχτηκαν αυτές οι σχέσεις από τη μια και την άλλη πλευρά, εκθέτει την πλατφόρμα από την όποια ξεκινούσαν και τους σκοπούς που υποστήριζαν σ' αυτούς τους δεσμούς και σχέσεις το ένα και το άλλο κόμμα και αποκαλύπτει τους εσωτερικούς δεσμούς που διέπουν σαν άκοπο νήμα τα γεγονότα 40 χρόνων στη σειρά. Η υλιστική μεθοδολογία που εφαρμόζεται στην ανάλυση του ξεχωριστού και της ολότητας· το αγωνιστικό πνεύμα και η υψηλή προλεταριακή κομματικότητα· η έντονη ταξική τάση στην απεικόνιση και τη στάση σε κάθε γεγονός και φαινόμενο· τα σημαντικά πορίσματα και γενικεύσεις που εξάγονται· το ευκίνητο και μαχητικό στύλ, κλπ, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που κάνουν το νέο βιβλίο του σύντροφου Ενβέρ Χότζια ένα από τα πιο εξέχοντα έργα της αλβανικής πολίτικο -ιστορικής επιστήμης.
Σε κάθε παράγραφο και σελίδα του βιβλίου, με βαθύ ρεαλισμό, με σιδερένια λογική και με πλούσιες αποχρώσεις εκφραστικών μέσων, ο αναγνώστης βρίσκει λαξευμένο ένα από τα πιο δραματικά και ταυτόχρονα πιο ηρωικά μέρη της ιστορίας του Κόμματος και του λαού μας.
Αυτή τη 40-χρονη ιστορία τη γράφει όχι μόνο ο άμεσος μάρτυρας όλων των γεγονότων, όχι μόνο το κύριο πρόσωπο πάνω στο όποιο από τις αρχές συγκεντρώθηκαν οι επιθέσεις και τα πλήγματα των τιτοϊκών με επιδίωξη ώστε με την εξόντωσή του και με την εξόντωση της υγιούς κομματικής ηγεσίας να υποτάξουν και να καταστρέφουν εντελώς το Κόμμα, αλλά ταυτόχρονα και ο εμπνευστής, ο οργανωτής και ο άμεσος καθοδηγητής όλου του τιτάνιου αγώνα του ΚΕΑ για την ανακάλυψη και συντριβή της εχθρικής δραστηριότητας των τιτοϊκών. Αυτό έκανε ώστε κάθε σελίδα του βιβλίου να προβάλει πλέρια επακριβής και συγκεκριμένη, με μια ένταση που σε κρατεί καθηλωμένον από την αρχή και ως το τέλος. Ιδιαίτερη δύναμη και γνησιότητα δίνει στο έργο το γεγονός ότι ο συγγραφέας στηρίχτηκε όχι μόνο στη μνήμη μα και σε πολλά επίσημα έγγραφα που βρίσκονται στο Κεντρικό Αρχείο του Κόμματος, καθώς και σε αυθεντικές σημειώσεις του καιρού που ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια είχε και έχει τη συνήθεια να κρατεί.
Τα δέκα κεφάλαια του βιβλίου, όπου αναλύονται λεπτομερειακά τα γεγονότα 40 χρόνων, διαπνέονται από την αρχή ως το τέλος από το σκληρό αγώνα ανάμεσα στις δυο πολιτικές, δυο στάσεις, δυο ιδεολογίες διαμετρικά αντίθετες ανάμεσά τους. Τούτο επειδή, όπως συμπεραίνει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια, όλη η ιστορία των σχέσεών μας με το ΚΚΓ και το ρεβιζιονιστικό γιουγκοσλάβικο κράτος «από τη μια μεριά... είναι ιστορία αδιάκοπων επεμβάσεων, παγίδων και συνωμοσιών από μέρους τους σε βάρος του Κόμματος και του σοσιαλιστικού μας κράτους, από την άλλη μεριά, είναι ιστορία του δίκαιου και συνεπούς αγώνα του Κόμματος και του λαού μας για να μη πέσομε ποτέ στις παγίδες και συνωμοσίες που μας έχουν στήσει, για να τις ανακαλύψομε και συντρίψομε, χωρίς να αφήσομε να μας προκαλέσουν σοβαρές ζημιές».
Στο βιβλίο έπιβεβαιώνεται ότι η ηγεσία του ΚΚΓ από τις στιγμές των αρχικών δεσμών με το ΚΚΑ και ως το τέλος ορμόνταν και δρούσε από αντιμαρξιστικές και βαθιά αντιαλβανικές θέσεις. Ο Τίτο και συντροφιά, στις καταστάσεις που δημιουργήθηκαν μετά την έκρηξη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, υπολόγιζαν να επεξεργάζονταν και να διεύθυναν τον αγώνα του αλβανικού λαού ενάντια στους καταχτητές σε τρόπο ώστε στο τέλος του πολέμου να δημιουργούνταν συνθήκες και δυνατότητες για την προσάρτηση της Αλβανίας στη Γιουγκοσλαβία. Για να πετυχαίνονταν αυτό, η τιτοϊκή ηγεσία γνώριζε ότι σαν προκαταρκτικός όρος, έπρεπε να βάζονταν στο χέρι ο αποφασιστικός παράγοντας που θα ξεσήκωνε και καθοδηγούσε τον αλβανικό λαό στον αγώνα, το ΚΚΑ. Συνεπώς, συμπεραίνεται στο έργο, ο άμεσος σκοπός από τον όποιο ξεκίνησαν ο Τίτο και συντροφιά για τους δεσμούς με το ΚΚΑ ήταν η υποταγή και μετατροπή του σε ουρά και τυφλό όργανο του ΚΚΓ. Αυτό το σκοπό θα εξυπηρετούσε και όλη η λεγόμενη βοήθεια που το ΚΚΓ ισχυρίζεται ότι έχει δώσει στο ΚΚΑ στα χρόνια του αγώνα.
Με θεωρητικά και πραχτικά επιχειρήματα, στηριζόμενο στις μαρξιστικές - λενινιστικές αρχές και στον τρόπο κατά τον όποιο εξελίχτηκαν τα γεγονότα, το βιβλίο απορρίπτει τις συκοφαντίες των τιτοϊκών σχετικά με τη «βοήθεια» που τάχα έδωσαν για την ίδρυση του ΚΚΑ και τον παράλογο ισχυρισμό ότι αυτοί τάχα είναι «οι ιδρυτές του ΚΚΑ»! «Το ΚΚΑ, - συμπεραίνει ο σύντροφος Ενβέρ, - δεν ιδρύθηκε επειδή έτσι του ρέχτηκε, ή επειδή το αξίωσε κάποιος Τίτο από τη Γιουγκοσλαβία, μα δημιουργήθηκε επειδή την ίδρυσή του απαιτούσε σαν μια αναγκαιότητα ο αλβανικός λαός, το αλβανικό κομμουνιστικό κίνημα, το απαιτούσε η ιστορική στιγμή την οποία περνούσε η χώρα, το απαιτούσε το παρελθόν, το τότε παρόν και το μέλλον της ίδιας της Αλβανίας».
Σε συνέχεια, στο έργο «Οι τιτοϊκοί» τεκμηριώνεται ότι και η λεγόμενη βοήθεια που η ηγεσία του ΚΚΓ έδωσε τάχα στο ΚΚΑ και στον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα του αλβανικού λαού στα χρόνια 1942 - 1944, ήταν μέρος των σχεδίων και των προσπαθειών των τιτοϊκών για την υποταγή και την απόκλιση του ΚΚΑ από τον ορθό δρόμο. Οι σφοδρές λογομαχίες και έριδες του σύντροφου Ενβέρ Χότζια με δυο-τρεις απεσταλμένους του Τίτο στην Αλβανία για «προσανατολισμούς» και «σχέδια» τέτοια των τιτοϊκών όπως σχετικά με το ρόλο του Κόμματος και των επιτελείων στην καθοδήγηση του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα· σχετικά με τη στάση προς τα εθνικιστικά στοιχεία και προς τις προδοτικές οργανώσεις· σχετικά με το διαβόητο «Βαλκανικό Αρχηγείο» του Τίτο και του Ζ. Β. Τέμπο· οι κοφτές εναντιώσεις προς τις «κατηγορίες» και «παρατηρήσεις» των τιτοϊκών για τον τάχα «οπορτουνισμό» και «σεχταρισμό» στη γραμμή του ΚΚΑ, κλπ, κλπ, αποδείχνουν όχι μόνο την αλήθεια ότι η ηγεσία του ΚΚΓ που εκείνη την περίοδο ήταν σε αντιμαρξιστικές και αντιαλβανικές θέσεις, μα και την άλλη αλήθεια ότι το ΚΚΑ αντιτάχθηκε σθεναρά στις στραβές απόψεις και ενέργειες των τιτοϊκών από τη στιγμή που αυτές εμφανίζονταν.
Όταν όλες αυτές οι προσπάθειες των τιτοϊκών πρόσκοψαν στην ισχυρή αντίσταση και εναντίωση της ηγεσίας του ΚΚΑ, τότε οι τιτοϊκοί, για την πραγματοποίηση των σκοπών τους, πέρασαν στο δρόμο των συνωμοσιών.
Ιδιαίτερη θέση κατέχει στο έργο η λεπτομερειακή ανάλυση της ποταπής και πολύ επικίνδυνης συνωμοσίας που σκάρωσε η γιουγκοσλάβικη ηγεσία με τους απεσταλμένους της Β. Στόινιτς και Ν. Ντιζντάρεβιτς καθώς και των πραχτόρων της Κ. Τζότζε, Ν. Σπύρου, Σ. Μαλεσιόβα, Λ. Γκέγκα, Π. Κρίστο, κλπ, στη 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΑ που συνήλθε στο Μπεράτι το Νοέμβρη του 1944.
Αναλύοντας όλες αυτές τις αντιμαρξιστικές προσπάθειες και συνωμοσίες σε όλα τα απόκρυφα και τις πτυχές τους, ο σύντροφος Ενβέρ συμπεραίνει ότι η ισχυριζόμενη «βοήθεια» που τάχα η ηγεσία του ΚΚΓ έδωσε στο ΚΚΑ και τον Εθνικοαπελευθερωτικό μας Αγώνα δεν ήταν άλλο παρά «βοήθεια» για να προσδέσει το ΚΚΑ και το Εθνικοαπελευθερωτικό Κίνημα του αλβανικού λαού στο άρμα της τιτοϊκής Γιουγκοσλαβίας, με σκοπό ώστε διαμέσου αυτού να καταβρόχθιζαν την Αλβανία.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει στο έργο η μαρξιστική -λενινιστική προβολή που κάνει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια στο πρόβλημα της Κοσόβας και των άλλων αλβανικών περιοχών στη Γιουγκοσλαβία, και στις στάσεις του ΚΕΑ και του ΚΚΓ τόσο στα χρόνια του Αγώνα όσο και υστέρα. Ανάμεσα στα άλλα ο σύντροφος Ενβέρ επισημαίνει και τεκμηριώνει ότι η πολιτική του ΚΚΓ προς την Κοσόβα και τις άλλες αλβανικές περιοχές στη Γιουγκοσλαβία από τις αρχές ήταν αυτή η ίδια που είχαν ακολουθήσει οι μεγαλοσέρβικοι σοβινιστικοί κύκλοι των προηγούμενων εποχών - πολιτική σωβινιστικού μίσους προς τους Αλβανούς, παραμέλησης και υπονόμευσης του Εθνικοαπελευθερωτικού τους Αγώνα, άρνησης των εθνικών τους δικαιωμάτων, μαζικής εξολόθρευσης και προσπαθειών των μεγαλοσέρβων για αφομοίωση ή μαζικό ξεκλήρισμα του αλβανικού πληθυσμού από τα χώματά του. Σ’ αυτή την πολιτική που εφαρμόστηκε ακόμα από τα χρόνια του πολέμου, στα βαριά σφάλματα που έγιναν από κείνο τον καιρό, τονίζεται στο έργο, έχουν την πηγή όλες οι σημερινές αδικίες πάνω στην Κοσόβα καθώς και οι νόμιμες και διαρκείς δυσαρέσκειες και εξεγέρσεις του κοσοβάρικου λαού προς τη συνεχή μεγαλοσέρβικη καταπίεση.
Σημαντική θέση κατέχουν στο έργο οι αναλύσεις, οι γενικεύσεις και τα συμπεράσματα σχετικά με τις αμοιβαίες σχέσεις ανάμεσα στα δυο κόμματα και στα δυο κράτη στα χρόνια 1945-1948. Ο σύντροφος Ενβέρ, με παράθεση συγκεκριμένων γεγονότων και τη λεπτομερειακή απεικόνιση των συμβάντων εκείνης της περιόδου, καταγγέλλει τη λεγόμενη «συμβολή» του ΚΚΓ σχετικά με την ανοικοδόμηση και οικοδόμηση της νέας Αλβανίας και βγάζει στη φόρα όλες τις βρωμιές που κρύβονταν πίσω από τους τιτοϊκούς «προσανατολισμούς», «συμβουλές» και «βοήθειες» για τον πολιτικό προσανατολισμό και την οικονομική ανάπτυξη της Αλβανίας, για την οργάνωση του στρατού μας, των οργάνων εσωτερικών, κλπ. Στο έργο αναλύονται ιδιαίτερα οι πιέσεις, οι μηχανορραφίες και οι άλλες πραχτορειακές ενέργειες που χρησιμοποίησαν συστηματικά ο Τίτο και οι άνθρωποί του για να υποχρεώσουν την ηγεσία του ΚΚΑ ώστε, ανεξάρτητα από τις σοβαρές παρατηρήσεις που είχε, να υπόγραφε τη διαβόητη «Αλβανό - Γιουγκοσλάβικη οικονομική σύμβαση» (Νοέμβρης του 1946). Διαμέσου αυτής η γιουγκοσλάβικη ηγεσία αρχικά εντατικοποίησε τη ληστρική πολιτική ενάντια στη χώρα μας και, ταυτόχρονα εργάζονταν ώστε διαμέσου των μηχανισμών της Σύμβασης των «ενώσεων», των «ενοποιήσεων», των «συντονιστικών επιτροπών», κλπ, κλπ, να ένωνε οικονομικά, υστέρα και πολιτικά την Αλβανία με τη Γιουγκοσλαβία.
Στο έργο βγαίνει καθαρά, πώς αυτά τα σύμφωνα και όλες οι νεοαποικιακές ενέργειες της ηγεσίας του ΚΚΓ πρόσκρουσαν στην ισχυρή αντίσταση της υγιούς ηγεσίας του ΚΚΑ και μετατράπηκαν σ’ ένα από τα πεδία της πιο σκληρής πάλης ανάμεσα στο ΚΚΑ και την τιτοϊκή ηγεσία. Οι κοφτές αντιθέσεις, οι σφοδρές λογομαχίες και φιλονικίες του σύντροφου Ενβέρ Χότζια με τους στιγματισμένους αντιαλβανούς, τους περιβόητους Σάβο Ζλάτιτς, Γιοσίπ Γκέργκια, Σεργκέι Κράιγκερι, το στρατηγό Κουπρέσιαν, κλπ, που στο έργο απεικονίζονται λεπτομερειακά και ακριβολογημένα, αποτελούν ολοκληρωτικό ξεσκέπασμα για τους τιτοϊκούς εκείνης της εποχής και των μετέπειτα χρόνων, προπαντός για κείνους που ακόμα διακηρύσσουν τη γιουγκοσλάβικη «βοήθεια» για την Αλβανία στα χρόνια 1945 - 1948. «Η τιτοϊκή βοήθεια προς εμάς - συμπεραίνεται στο βιβλίο - αν πρέπει να θεωρηθεί βοήθεια, είχε μόνο ένα σκοπό: Να βοηθούσε τον Τίτο για να υποδουλώσει πιο γρήγορα οικονομικά και πολιτικά την ’Αλβανία».
Όταν είδαν ότι τα όνειρά τους για την αρπαγή της Αλβανίας «με το καλό» έγιναν στάχτη και κουρνιαχτός από την ηρωική αντίσταση του ΚΚΑ, τότε οι τιτοϊκοί, με τους πράχτορές τους Κ. Τζότζε, Π. Κρίστο, κλπ, οργάνωσαν νέες συνωμοσίες πράγμα που στο έργο απεικονίζεται προπαντός στα γεγονότα που προηγήθηκαν από την 8η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΑ (Φλεβάρης του 1948), που διαπέρασαν τις εργασίες της και την ακολούθησαν. Επίσης σε πραχτορειακό δρόμο με τη συκοφαντία του «επικείμενου κινδύνου» που τάχα απειλούσε την ’Αλβανία, κλπ, σ’ αυτές τις βαριές στιγμές για το ΚΚΑ προσπάθησαν να μπάσουν στρατιωτικές μεραρχίες στο έδαφος της Αλβανίας, συνεπώς, να καταλάβουν στρατιωτικά την Αλβανία. Οι περιστάσεις ήταν από τις πιο σοβαρές, οι τύχες του ΚΚΑ και της ανεξαρτησίας της σοσιαλιστικής Αλβανίας απειλούνταν περισσότερο από ποτέ. Ακριβώς σ’ αυτές τις στιγμές στην ΚΕ του ΚΚΑ ήρθαν τα γράμματα υπογραμμένα από τον I. Β. Στάλιν, οπού φαίνονταν ότι και η ηγεσία του ΚΚ της ΣΕ μ’ επικεφαλής τον I. Β. Στάλιν, είχε καταλήξει στα ίδια συμπεράσματα σχετικά με την ουσία και το έργο του ΚΚΓ.
Στο έργο επισημαίνεται ότι το ΚΚΑ ήταν από τα πρώτα που δοκίμασε στη ράχη περισσότερο από κάθε άλλο κόμμα τις τιτοϊκές επεμβάσεις και συνωμοσίες, από τα πρώτα που από χρόνια αντιστάθηκε με σθένος στις αντιμαρξιστικές και αντιαλβανικές τους απόψεις και ενέργειες και, κατά συνέπεια, ανάμεσα στα κομμουνιστικά κόμματα που ρίχτηκαν από την αρχή με πλέρια πεποίθηση, με ατέλειωτα επιχειρήματα και με αστείρευτη δύναμη στην ανοιχτή πάλη για τη δημόσια καταγγελία και ξεσκέπασμα του αντιμαρξιστικού και αντεπαναστατικού έργου της ηγεσίας του ΚΚΓ.
Στο βιβλίο «Οι τιτοϊκοί» ιδιαίτερη θέση κατέχει η απεικόνιση της σκληρής πάλης που διεξήγαγε και διεξάγει το ΚΚΑ, από τα 1945 -1948 και ως τις μέρες μας, ενάντια στην τιτοϊκή παραλλαγή του σύγχρονου ρεβιζιονισμού, όπως και ενάντια στις άλλες παραλλαγές του ίδιου κορμού, του χρουστσιοφικού, του κινέζικου, κλπ. Αυτή την πάλη στο ιδεολογικό και πολιτικό πεδίο ο σύντροφος Ενβέρ την αναλύει σε στενή σύνδεση με τον τιτάνιο αγώνα που διεξήγαγε το ΚΚΑ σ’ αυτή την περίοδο και ενάντια στις αλλεπάλληλες επεμβάσεις, στους πράχτορες και τις συνωμοσίες, τη μια πιο αποτρόπαια από την άλλη, που έχει σκαρώσει η ηγεσία του ΚΚΓ πότε μόνη και πότε σε συνεργασία με τους χρουστσιοφικούς, τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, κλπ, ενάντια στο Κόμμα και τη σοσιαλιστική μας Πατρίδα. Το δέκατο κεφάλαιο του έργου, συνταγμένο με βάση τα γεγονότα που αποκαλύφτηκαν και καταγγέλθηκαν από χρόνια, μα προπαντός, με βάση τα γεγονότα και τις αναλύσεις του ΚΕΑ υστέρα από την αυτοκτονία του πολυπράχτορα Μεχμέτ Σιέχου, επιβεβαιώνει κάλλιστα πόσο άγριος και σκληρός ήταν και παραμένει ο μεγαλοσέρβικος ζήλος για την εξάλειψη της ηγεσίας του ΚΕΑ και την καταβρόχθιση της Αλβανίας, και, ταυτόχρονα, πόσο επάγρυπνο, γενναίο και αλύγιστο φάνηκε το ΚΕΑ με το σύντροφο Ενβέρ Χότζια επικεφαλής, για ν’ αποκαλύψει και συντρίψει τις αποτρόπαιες παγίδες και συνωμοσίες των τιτοϊκών και μαζί τους και των ιμπεριαλιστών, των σοσιαλιμπεριαλιστών, των σωβινιστών, κλπ.
Οι ιδέες, οι άξιες και τα ζωοποιά διδάγματα αυτού του έργου είναι πολλά και ολόπλευρα. Πάνω απ’ όλα αυτό είναι ένα υπέρτατο μήνυμα για τους κομμουνιστές και το λαό να αγαπούν το Κόμμα σαν τα μάτια τους, να εφαρμόζουν και να υπερασπίζουν τη γραμμή του σε κάθε βήμα και σε κάθε καθήκον. Αν στους τιτάνιους αγώνες με τόσο λυσσαλέους εχθρούς και σε καταστάσεις από τις πιο επικίνδυνες, η σοσιαλιστική ’Αλβανία βγήκε νικήτρια, αυτό οφείλεται, σε πρώτη γραμμή στο Κόμμα, στη σωστή γραμμή του, στη γενναία ηγεσία του με επικεφαλής το δοξασμένο γιο του λαού σύντροφο Ενβέρ Χότζια. Έσφαλαν και κατέληξαν στο καλάθι της ιστορίας όλοι εκείνοι που δεν αγάπησαν το Κόμμα και αντιτάχτηκαν στη γραμμή του και στα συμφέροντα του λαού. Στο έργο «Οι τιτοϊκοί», λεπτομερειακά και τεκμηριωμένα απεικονίζεται το προτσές μεταμόρφωσης των πολλών αντικομματικών και εχθρικών στοιχείων αρχίζοντας από τους Κώτσι Τζώτζηδες των πρώτων χρόνων και ως τους Μεχμέτ Σιέχηδες που αποκαλύφθηκαν τον τελευταίο καιρό. Όπως αποδείχνει ο σύντροφος Ενβέρ, εκφυλίστηκαν και έγιναν πράχτορες των ξένων όλοι εκείνοι που δεν είχαν εμπιστοσύνη στο Κόμμα και στη μαρξιστική - λενινιστική γραμμή του, εκείνοι που δεν αγαπούσαν το λαό και την Πατρίδα, εκείνοι που υπόφερναν από την παλιά αρρώστια της μειονεχτικότητας, από την έλλειψη εμπιστοσύνης στις κολοσσιαίες δυνάμεις του λαού, εκείνοι που ζητούσαν τη σωτηρία με τη στήριξη στους «ξένους και ισχυρούς», εκείνοι που υπόφερναν από τα συμπλέγματα της μεγαλομανίας, του οπορτουνισμού και του σεχταρισμού, οι δουλοπρεπείς και θεσιθήρες, οι αυθάδεις και αυταρχικοί.
Το νόμιμο μίσος που κοχλάζει προς αυτά τα νόθα γεννήματα και προς τους αφέντες τους, όταν διαβάζομε το έργο, απαιτεί το ίδιο νόμιμα να ένισχύσομε περισσότερο την πάλη για να μη πιάσουν σε κανέναν θέση αυτά τα συμπτώματα με ανυπολόγιστες ζημιές για το Κόμμα, για τη γραμμή του και για τα συμφέροντα του λαού. Αυτό είναι ένα από τα άλλα διδάγματα του έργου «Οι τιτοϊκοί», έργο με μεγάλες αξίες για το παρόν και για το μέλλον. Με τέτιες αξίες είναι και τα άλλα διδάγματα του έργου όπως εκείνα για την αναγκαιότητα πιο θεμελιακής αφομοίωσης του μαρξισμού-λενινισμού, της διαφύλαξης και παραπέρα ατσάλωσης της ενότητας στο Κόμμα και στο λαό, του ακονίσματος της επαναστατικής επαγρύπνησης, της κινητοποίησης στη δουλιά, στη δράση και στην άμυνα, κλπ. Ο λόγος είναι καθετί να εξυπηρετεί το δυνάμωμα του παρόντος και του μέλλοντος, «για να κρατούμε, - όπως μας καλεί ο σύντροφος Ενβέρ, - πάντα τιμημένο το όνομα του ηρωικού μας Κόμματος, για να ανεβάσομε ψηλά και πιο ψηλά το κύρος της σοσιαλιστικής Αλβανίας, για να διατηρήσομε άθιχτη την ιερή ανεξαρτησία της Πατρίδας μας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου