«Ζέρι ι Πόπουλλιτ»: Η ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ, ΜΕ ΤΟΝ ΤΕΝΓΚ ΧΣΙΑΟ ΠΙΝΓΚ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ, ΕΠΕΤΕΘΗΚΕ ΕΝΟΠΛΑ ΣΤΟ ΒΙΕΤΝΑΜ

Άρθρο δημοσιευμένο στην εφημερίδα «Ζέρι ι Πόπουλλιτ»

21 Φλεβάρη 1979

Η επίθεση που η κινέζικη ηγεσία, με τον Τενγκ Χσιάο Πινγκ επι­κεφαλής, εξαπέλυσε ενάντια στο Βιετνάμ είναι γεγονός που επιδεινώ­νει πιο πολύ την περιπλεγμένη και συγκεχυμένη διεθνή κατάσταση. Ε­πομένως ό,τι συμβαίνει τώρα στην κινέζο - βιετναμική μεθόριο πρέπει να κριθεί με ψυχραιμία, ανοιχτά και χωρίς διφορούμενα. Αυτό πρέπει να γίνει για τους λαούς, για τα συμφέροντα τους, και όχι για κείνες τις άρχουσες τάξεις που σ' αυτή τη συγκεχυμένη κατάσταση ελίσσονται σε βάρος των λαών.

Πριν από δέκα χρόνια οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές ηγέτες διέταξαν τα τανκς να προελάσουν προς την Πράγα. Η Τσεχοσλοβακία έγινε στόχος βάρβαρης επίθεσης, την οποία καταδίκασε με μεγάλο μίσος και αγανάκτηση όλη η προοδευτική ανθρωπότητα. Αυτή η πράξη των ηγετών του Κρεμλίνου έδειξε έμπραχτα ότι η Σοβιετική Ένωση είχε πια μετατραπεί ολοκληρωτικά σε ιμπεριαλιστική υπερδύναμη. Και η ρεβιζιονιστική Κίνα, με την ύπουλη και ωμή της επίθεση ενάντια στο Βιετνάμ, έπραξε το ίδιο όπως η Σοβιετική Ένωση το 1968 ενάντια στην Τσεχοσλοβακία. Οι κινέζοι ρεβιζιονιστές βγήκαν κι αυτοί ανοι­χτά μπροστά σ' όλο τον κόσμο σαν ιμπεριαλιστική υπερδύναμη, που ζητεί σφαίρες επιρροής και «ζωτικούς χώρους».

Οι ηγέτες του Πεκίνου πέταξαν το προσωπείο. Δεν περίμεναν το 2000 να τελειώσουν οι «εκσυγχρονισμοί» και να μετατρέψουν την Κί­να σε μεγάλη δύναμη ίση και ικανή να συναγωνιστεί τη Σοβιετική Έ­νωση και τις Ενωμένες Πολιτείες για παγκόσμια κυριαρχία. Τα αυτο­κρατορικά όνειρα, η έμμονη ιδέα μεγάλης δύναμης και η φιλοπόλεμη ιδεολογία τους ετύφλωσαν και τους συσκότισαν το λογικό. Ρίχνοντας το στρατό τους ενάντια στο Βιετνάμ, οι κυρίαρχοι του Πεκίνου έδει­ξαν ότι η πολιτική τους είναι σωβινιστική και ηγεμονιστική πολιτική. Η επίθεση ενάντια στο Βιετνάμ είναι λογική συνέπεια της σοσιαλιμπεριαλιστικής γραμμής που διατύπωσε από καιρό η κινέζικη ηγεσία όταν ακόμη ζούσαν ο Μάο Τσε Τουνγκ και ο Τσου Εν Λάι και τέθηκε τώρα σ' εφαρμογή από τον Τενγκ Χσιάο Πινγκ και Χουά Κούο Φενγκ. Η κινέζικη ηγεσία, για να σώσει έστω και ελάχιστα τα προσχήμα­τα δήλωσε ότι η επίθεση της ενάντια στο Βιετνάμ έχει «χαρακτήρα τι­μωρίας». Αυτός ο ισχυρισμός είναι τυπική έκφραση της παλιάς ιμπε­ριαλιστικής πολιτικής των κανονιέρων, που εφαρμόζουν οι αποικιο­κράτες και οι νεοαποικιοκράτες.

Η Κίνα επετέθηκε σε μια αθώα χώρα και σ' έναν ηρωικό λαό που όχι μόνο δεν έκαμε στην ανθρωπότητα κανένα κακό, αλλά την εξυπη­ρέτησε λαμπρά εφόσον υπέστη εξαιρετικές θυσίες και βάσανα. Το Βιετνάμ αντιστάθηκε και νίκησε τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, τον πιο άγριο εχθρό των λαών και όλης της ανθρωπότητας.

Ο λαός του Βιετνάμ δεν έκανε κανένα κακό ούτε στον κινέζικο λαό, απεναντίας, ήταν φίλος του. Ενώ από τους κυρίαρχους της Κίνας, ό­λων των αιώνων, ο βιετναμικός λαός υπέφερε συνεχώς. Και στον αγώ­να ενάντια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό η κινέζικη ηγεσία, όπως και η σοσιαλιμπεριαλιστική σοβιετική ηγεσία, ανεξάρτητα από μερι­κές μικρές βοήθειες που έδωσε, εμπόδισε και έβλαψε τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του λαού του Βιετνάμ. Τον καιρό που ολόκληρο το Βιετνάμ, από το νότο ως το βορά καιγόταν από τις βόμβες των γιγά­ντιων αμερικάνικων αεροπλάνων «Β - 52», το Πεκίνο υποδεχόταν με μεγαλόπρεπες τιμές τον Νίξον και ο Μάο Τσε Τουνγκ και Τσου Εν Λάι έκαναν παζαρέματα με τον πρόεδρο των Ενωμένων Πολιτειών σε βά­ρος του βιετναμικού λαού.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας κατήγγειλε δημόσια την επικίνδυνη πολιτική που ακολουθούσε η Κίνα και προειδοποίησε για τους κινδύ­νους που παρουσιάζει για την ειρήνη και τη διεθνή ασφάλεια. Η ανά­λυση που έκανε το Κόμμα μας στην κινέζικη θεωρία των «τριών κό­σμων» και στην ιδεολογική της βάση — τη «μαοτσεντουνιδέα», στα κινέζικα σχέδια μετατροπής σε υπερδύναμη, στις ενέργειες της Κίνας στο διεθνή στίβο, διασαφήνιζε ότι η Κίνα δε θα αργούσε να επιτεθεί ένοπλα και άμεσα ενάντια στη λευτεριά, την ανεξαρτησία και την κυ­ριαρχία των λαών. Το Κόμμα μας έχει τονίσει επίσης ότι η επιδίωξη και οι πυρετώδεις προσπάθειες της Κίνας να γίνει υπερδύναμη για να αντισταθμίσει και τις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής και τη Σοβιετική Ένωση, δε μπορεί να μη οδηγήσουν σε νέες προστριβές, σε ανα­φλέξεις, σε πολέμους, οι οποίοι μπορεί να έχουν και τοπικό χαρακτή­ρα αλλά και χαρακτήρα γενικού πολέμου.

Με την ανοιχτή επίθεση που έκαναν ενάντια στο Βιετνάμ, οι κινέζοι ρεβιζιονιστές σοσιαλιμπεριαλιστές ξεσκεπάστηκαν ακόμη πιο πο­λύ. Βγήκαν ακόμη καλύτερα στη φόρα η πολιτική υποκρισία και τα πλαστά τους συνθήματα. Η Κίνα παρουσιαζόταν και παρουσιάζεται σαν σοσιαλιστικό κράτος, αλλά προκύπτει ότι είναι κράτος ψευδοσοσιαλιστικό όπως και η Σοβιετική Ένωση, κράτος που φέρει σοσιαλι­στικό προσωπείο για την εξαπάτηση των λαών. Ισχυρίζεται ότι είναι χώρα του «τρίτου κόσμου», αλλά προκύπτει ότι συγκαταλέγει τον εαυ­τό της σ' αυτό τον «κόσμο» για να επεκτείνει εκεί την κυριαρχία της. Και όταν δεν μπορεί να το πετύχει αυτό με «ειρηνικό δρόμο», κατα­φεύγει στη βία και τον πόλεμο, όπως ενεργούν ο αμερικάνικος ιμπε­ριαλισμός και ο σοβιετικός σοσιαλιμπεριαλισμός. Η Κίνα ισχυριζό­ταν όλα αυτά τα χρόνια διαμέσου των ηγετών της, από το Μάο Τσε Τουνγκ και ως τον Τενγκ Χσιάο Πινγκ, ότι «ποτέ δε θα επιδιώξει ηγε­μονία», ότι «ποτέ δε θα επιτεθεί πρώτη», ότι «κανένας κινέζος στρα­τιώτης δε θα βρεθεί ποτέ σε ξένα εδάφη» κ.λπ. Τα τετριμμένα κινέζικα συνθήματα είναι άσωτα. Μα τώρα τι θέλουν οι κινέζοι στρατιώτες στο Βιετνάμ, όπου σκοτώνουν το λαό και καίνε τη χώρα με τη φωτιά και το σίδερο, όπως έκαναν μόλις πριν λίγα χρόνια οι αμερικάνοι ιμπεριαλι­στές;

Η Κίνα επετέθηκε ένοπλα στο Βιετνάμ γιατί καθοδηγείται από την επιθετική ιδεολογία των υπερδυνάμεων, την ιδεολογία της «κάλυψης των κενών», από τη σωβινιστική αντίληψη ότι οι λαοί πρέπει να ζούνε κάτω από τη φτερούγα της, ότι πρέπει να υποτάσσονται στην υπαγό­ρευση της μεγάλης δύναμης, να υπακούνε σ' αυτή και να πληρώνουν χαράτσι στην «κεντρική αυτοκρατορία». Επετέθηκε στο Βιετνάμ γιατί μπήκε στο παιγνίδι των υπερδυνάμεων, γιατί θέλει να τις συναγωνιστεί για σφαίρες επιρροής.

Το γεγονός ότι η επίθεση ενάντια στο Βιετνάμ εξαπολύθηκε αμέ­σως μετά την επιστροφή του Τενγκ Χσιάο Πινγκ από τις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής [Ο Τενγκ Χσιάο Πινγκ επέστρεψε στην Κίνα στις 8 Φλεβάρη 1979, ενώ η κινέζικη επίδεση ενάντια στο Βιετνάμ έγινε" στις 17 Φλεβάρη του ίδιου έτους] αφήνει να εννοηθεί ότι έχει την ευλογία και την υποστήριξη του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Η επίθεση της Κί­νας ενάντια στο Βιετνάμ σχεδιάστηκε στο Πεκίνο και επιδοκιμάστηκε στην Ουάσιγκτον.

Στους λόγους του στις Ενωμένες Πολιτείες ο Τενγκ Χσιάο Πινγκ μίλησε ανοιχτά με φασιστικό ύφος ότι «η Κίνα θα δώσει ένα καλό μά­θημα στο Βιετνάμ» και κανένας από τους επίσημους φιλοξενητές του δεν τον αποδοκίμασε, ούτε τον διέψευσε. Η ευμενής στάση που τηρούν τώρα οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές προς την κινέζικη επίθεση δείχνει ότι έδωσαν πράσινο σήμα στο δρόμο της. Αυτό φαίνεται και από το γε­γονός ότι τώρα η αμερικάνικη κυβέρνηση θέλει να θέσει στην ίδια μοίρα τόσο την Κίνα που επετέθηκε στο Βιετνάμ όσο και το Βιετνάμ, γιατί αυτό επετέθηκε, λέει, στην Καμπότζη.

Στην Καμπότζη ξεσηκώθηκαν ο λαός, οι κομμουνιστές και οι κα-μποτζιανοί πατριώτες ενάντια στη βάρβαρη κυβέρνηση του Πωλ Ποτ, η οποία δεν ήταν άλλο παρά ομάδα προβοκατόρων στην υπηρεσία της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης, ιδιαίτερα των κινέζων ρεβιζιονιστών, που επιδίωκε να δυσφημίσει την ιδέα του σοσιαλισμού στο διεθνή στί­βο. Για τα εγκλήματα της και για την εξόντωση του καμποτζιανού λα­ού μίλησε δημόσια στον ΟΕΕ και ο ίδιος ο πρίγκηπας Σιχανούκ, που έμεινε φυλακισμένος σχεδόν τέσσερα χρόνια στο Πνομ Πεν. Η αντι­λαϊκή γραμμή αυτού του καθεστώτος επιβεβαιώνεται και από το γεγο­νός ότι η αλβανική πρεσβεία στην καμποτζιανή πρωτεύουσα, πρε­σβεία μιας χώρας που έδωσε στο λαό της Καμπότζης κάθε βοήθεια, ή­ταν απομονωμένη, μάλιστα περιφραγμένη με συρματοπλέγματα, σαν να βρισκόταν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Σε τέτοια κατάσταση ή­ταν και οι άλλες πρεσβείες. Οι αλβανοί διπλωμάτες διαπίστωσαν ότι η κλίκα του Πωλ Ποτ και του Γενγκ Σάρι μεταχειρίστηκε απάνθρωπα τον καμποτζιανό λαό. Το Πνομ Πεν είχε μετατραπεί σε ερημωμένη πό­λη, εκκενωμένη από τους ανθρώπους, όπου και για τους διπλωμάτες με δυσκολία εξασφαλίζονταν τρόφιμα, όπου δε βρισκόταν γιατρός, μάλι­στα ούτε και ασπιρίνες. Εμείς νομίζουμε ότι ο λαός και οι πατριώτες της Καμπότζης άργησαν να ανατρέψουν αυτή την κλίκα, η οποία ήταν ολωσδιόλου συνδεμένη με το Πεκίνο και στην υπηρεσία του.

Όταν συνέβηκαν οι πρώτες συγκρούσεις στην καμποτζιανό -βιετναμική μεθόριο η άποψη της σοσιαλιστικής Αλβανίας ήταν —και σχετικά μ' αυτό είναι μάρτυρας ο κόσμος— ότι οι διαφωνίες μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών έπρεπε να λυθούν με συνομιλίες και χωρίς την επέμβαση των κινέζων ή των σοβιετικών σοσιαλιμπεριαλιστών. Αυτό όμως δεν έγινε. Αντίθετα η ομάδα του Πωλ Ποτ, υποκινούμενη από το Πεκίνο, έβγαζε κάθε μέρα στο Πνομ Πεν ανακοινωθέντα με τα οποία έκανε γνωστό ότι χιλιάδες Βιετναμέζοι σκοτώνονταν από το στρατό της στο βιετναμικό έδαφος.

Φαινόταν καθαρά ότι αυτή η προκλητική και εμπρηστική δράση υ­ποστηριζόταν από την ομάδα των Τενγκ Χσιάο Πινγκ και Χουά Κούο Φενγκ και γινόταν για λογαριασμό της, για τους επεκτατικούς σκο­πούς της. Και γιατί ο Τενγκ Χσιάο Πινγκ να μην υποστήριζε την κλί­κα του Πωλ Ποτ και του Γενγκ Σάρι αφού αποκατέστησε όλα τα αποβράσματα της κινέζικης αντίδρασης, αφού επέστρεψε τις περιουσίες, τα χρήματα και την εξουσία πάνω στα εργοστάσια και τις φάμπρικες στη μεγαλοαστική τάξη, στους ανθρώπους του Κουόμιντανγκ και σ' όλους τους αντεπαναστάτες και μετάτρεψε την Κίνα, όπως την αποκάλεσε σωστά το Κόμμα μας, καπιταλιστική σοσιαλιμπεριαλιστική χώρα; Στην Κίνα είναι στην εξουσία η παρείσαχτη στο κόμμα αστική τάξη και οι αστοί διανοούμενοι. Αυτά τα αποβράσματα εκεί θεωρούνται α­φρόκρεμα, ενώ από την εργατική τάξη ζητούν να σκύβει το κεφάλι και να δουλεύει για τους «εκσυγχρονισμούς». Ήταν ακριβώς αυτοί οι κα­πιταλιστές, ήταν η κλίκα του Τενγκ Χσιάο Πινγκ και συντροφιά που κράτησε τον Πωλ Ποτ στην εξουσία στην Καμπότζη και επιδιώκει να τον αποκαταστήσει με κάθε μέσο και μετά την ανατροπή του.

Την επιθετική της πράξη ενάντια στο Βιετνάμ η κινέζικη ηγεσία θέλει να τη σκεπάσει με το παράλογο πρόσχημα ότι το Βιετνάμ επι­διώκει «μικρή ηγεμονία», νομίζοντας ότι έτσι δικαιολογεί τη μεγάλη κινέζικη ηγεμονία.

Μπαίνει όμως το ερώτημα: Γιατί οι κινέζοι ιμπεριαλιστές έχουν δι­καίωμα να υπερασπίσουν τη βάρβαρη φασιστική ομάδα του Πωλ Ποτ και το Βιετνάμ δεν έχει δικαίωμα να υποστηρίξει τους επαναστάτες και το λαό της Καμπότζης να οικοδομήσουν μια ελεύθερη, ανεξάρτη­τη και κυρίαρχη χώρα; Η βιετναμική κυβέρνηση απέρριψε επίσημα και δημόσια τους κινέζικους ισχυρισμούς ότι επιδιώκει τη δημιουργία μιας ομοσπονδίας της Ινδοκίνας και δήλωσε ότι το Βιετνάμ επιθυμεί να ζήσουν ελεύθεροι οι λαοί αυτής της περιοχής, σε φιλία και ανεξάρ­τητοι, καθένας στον τόπο του.

Εμείς οι Αλβανοί μπορούμε να κάνουμε την εξής παρατήρηση στο Βιετνάμ, την οποία και του την είπαμε: Ούτε στον καιρό του αγώνα ε­νάντια στους Αμερικάνους, ούτε σήμερα δικαιολογείται μια συμμαχία με τη σοσιαλιμπεριαλιστική Σοβιετική Ένωση, ή με κάθε άλλο ιμπε­ριαλιστικό κράτος, καθώς και η προσχώρηση στην ΚΟΜΕΚΟΝ. Εί­ναι επιζήμια και επικίνδυνα τόσο για το ίδιο το Βιετνάμ όσο και για τους άλλους λαούς.
Η κινέζικη επίθεση ενάντια στο Βιετνάμ έχει όλα τα χαρακτηρι­στικά φασιστικής μάρκας. Οι κινέζικες δικαιολογίες για τη βάρβαρη επιχείρηση ενάντια στο Βιετνάμ είναι σαν να πάρθηκαν λέξη προς λέ­ξη από το Χίτλερ, ο οποίος, στην εποχή του, ισχυριζόταν ότι εισέβαλε στην Τσεχοσλοβακία, επειδή κακομεταχειριζόταν τους γερμανούς σουδήτες, ή στην Πολωνία επειδή άνθρωποι σταλμένοι από τους Πο­λωνούς διέπραξαν δολιοφθορές και δολοφονίες στο γερμανικό έδα­φος. Μα ποιος πιστεύει τους ηγέτες του Πεκίνου ότι είναι το Βιετνάμ που έστειλε τους ανθρώπους του να διαταράξουν «την ειρηνική ζωή των κινέζικων παραμεθόριων χωριών και πόλεων» και ότι «η Κίνα α­ναγκάστηκε να αντεπιτεθεί;» Οι κινέζικες προφάσεις είναι προφάσεις που τις χρησιμοποίησαν και τις χρησιμοποιούν όλοι οι ιμπεριαλιστές για ν' αρχίσουν και να δικαιολογήσουν τις επιθέσεις. Ο σκοπός να υ­ποτάξουν και υποδουλώσουν το λαό του Βιετνάμ, για να ανοίξουν το δρόμο προς το νότο στο νέο κινέζικο επεκτατισμό, δε μπορεί να καλυ­φθεί με φύλλο συκιάς.

Στην Ινδοκίνα σαν συνέπεια των επιθετικών ενεργειών της Κίνας και των επεκτατικών επιδιώξεων της δημιουργήθηκε επικίνδυνη εστία πολέμου. Οι φλόγες του απειλούν άλλους λαούς και χώρες.

Το Κόμμα μας κατήγγειλε δημόσια την πολιτική των κινέζων σοσιαλιμπεριαλιστών προς το Βιετνάμ και καταδίκασε τις πιέσεις και τις επεμβάσεις στις εσωτερικές του υποθέσεις, τους κινδύνους που παρου­σιάζει αυτή η πολιτική για τους λαούς της Ασίας. Οι κινέζοι σοσιαλι-μπεριαλιστές επενέβηκαν άγρια στις εσωτερικές υποθέσεις του Βιετ­νάμ. Για τους επεκτακτικούς σκοπούς τους, υποδαυλίζουν σύρραξη α­νάμεσα στην Καμπότζη και το Βιετνάμ κ.λπ. Όταν η κινέζικη ηγεσία συμπεριφέρεται έτσι με το Βιετνάμ, με μια χώρα που μέχρι χθες τη θε­ωρούσε σαν αδερφή και στενή φίλη χώρα, τι μπορεί να σκεφθούν οι άλλες χώρες της Ασίας για την κινέζικη πολιτική; Μπορούν να την πι­στέψουν;

Οι πραγματικοί επαναστάτες, οι πατριώτες αντιιμπεριαλιστές, οι τίμιοι άνθρωποι παντού στον κόσμο, καταδικάζουν δριμύτατα και με μεγάλο μίσος την κινέζικη ηγεσία, που είναι η υπαίτια για τα νέα βά­σανα και συμφορές σε βάρος του ηρωικού βιετναμικού λαού, αισθάνο­νται το μεγάλο κίνδυνο που απειλεί και άλλες χώρες. Οι λαοί της Α­σίας πρέπει να προσέξουν ότι εκείνο που κάνει σήμερα η Κίνα ενάντια στο Βιετνάμ, αύριο μπορεί να το κάνει και εναντίον τους.

Η επίθεση που εξαπέλυσε η Κίνα ενάντια στο Βιετνάμ δεν μπορεί να τελειώσει παρά με βαριά και επαίσχυντη ήττα γι' αυτή. Έχουμε την πεποίθηση ότι η κινέζικη επίθεση θα αποκρουστεί χωρίς τη βοή­θεια κανενός απ' έξω και ότι ο βιετναμικός λαός θα είναι άγρυπνος α­πέναντι στους κινδύνους που του επέρχονται όχι μόνο από τον κινέζι­κο σοσιαλιμπεριαλισμό, αλλά και από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και το σοβιετικό σοσιαλιμπεριαλισμό.

Ο λαός του Βιετνάμ έδειξε έμπραχτα ότι είναι ηρωικός και ακατά­βλητος λαός. Αγωνίζεται για μια δίκαιη υπόθεση και θα νικήσει, όπως νίκησε και ενάντια στις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Τους κινέ­ζους σοσιαλιμπεριαλιστές τους αναμένει η ίδια τύχη που είχαν οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές στο Βιετνάμ. Η Κίνα θα ξεσκεπαστεί και θα α­πομονωθεί ακόμη περισσότερο από την παγκόσμια κοινή γνώμη. Και εκείνες οι κλίκες που παρουσιάζονται σα δημοκρατικές, ακόμα και σαν κομμουνιστικές που για τις συγκυρίες και τα συμφέροντα τους δεν υποστηρίζουν τη σωστή υπόθεση του Βιετνάμ, θα την πάθουν μια μέρα στη ράχη τους. Εδώ σε οδηγεί η πολιτική με τα κούφια λόγια «της υποστήριξης των λαών» και της τάχα αδέσμευτης πολιτικής. Ό­ποιος δεν υποστηρίζει σήμερα το Βιετνάμ υποστηρίζει τους εμπρη­στές του πολέμου.

Η επίθεση ενάντια στο Βιετνάμ πρέπει να κάμει και τον κινέζικο λαό να σκεφτεί, ν' ανοίξει τα μάτια του να ιδεί σε τι γκρεμό τον οδη­γούν οι ρεβιζιονιστές ηγέτες του. Η επίθεση που αυτοί εξαπέλυσαν ε­νάντια στο Βιετνάμ, δε στρέφεται μόνο ενάντια στο λαό αυτής της χώ­ρας, αλλά και ενάντια στον ίδιο τον κινέζικο λαό.
Ένας μεγάλος λαός, όπως ο κινέζικος λαός, επέτρεψε μια σωβινιστική ηγεσία να επιτεθεί σε έναν αδερφό και φίλο λαό τη στιγμή που αυτός προσπαθεί να επουλώσει τις βαριές πληγές και να οικοδομήσει τη χώρα του, την καταστραμμένη από τον τριαντάχρονο πόλεμο. Α­πευθυνόμαστε στον αδερφό κινέζικο λαό να σκεφτεί και να μην επι­τρέψει τους τυχοδιώκτες που στέκουν πάνω από το κεφάλι του να τον οδηγήσουν σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους ενάντια στους άλλους λα­ούς, να μην τους αφήσει να υποκινήσουν τον παγκόσμιο πόλεμο. Ελ­πίζουμε ότι ο κινέζικος λαός δε θα το επιτρέψει αυτό, δεν θα επιτρέψει να γίνει ο ίδιος υπεύθυνος μπροστά στην ιστορία.

Ο αλβανικός λαός, που στάθηκε πάντα πλάι στο βιετναμικό λαό, που τον βοήθησε ολόκαρδα και που επιθυμούσε ειλικρινά το καλό του, διαμαρτύρεται ενάντια στο έγκλημα που διέπραξαν σε βάρος του οι κι­νέζοι σοσιαλιμπεριαλιστές και ζητεί να δοθεί τέλος το γρηγορότερο σ' αυτή την εγκληματική επίθεση.
Ο αλβανικός λαός είναι και θα είναι με τον ηρωικό βιετναμικό λαό και θα υπερασπίσει τη δίκαιη υπόθεση του. Έχουμε πλήρη πεποίθη­ση ότι ο αδερφός βιετναμικός λαός, όπως αντιστάθηκε και νίκησε ενά­ντια στους άλλους αποικιοκράτες και ιμπεριαλιστές, θα βγει ξανά νι­κητής και ενάντια στην ύπουλη επίθεση των κινέζων σοσιαλιμπεριαλιστών.

Από την εφημερίδα
«Ζέρι ι Πόπουλλιτ», 21 Φλεβάρη 1979