ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ - ΔΥΟ ΦΙΛΟΙ ΛΑΟΙ (μέρος ε')

ΠΕΜΠΤΗ 27 ΑΠΡΙΛΗ 1961
Η ΜΠΛΟΦΑ ΤΗΣ «ΒΑΛΚΑΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗΣ»

Στη διάσκεψη που έγινε στην Αθήνα για τη «βαλκανική συνεννόηση» εμείς δεν πήραμε μέρος διότι οι Έλληνες δεν έδωσαν βίζα στην αντιπροσωπεία μας, ενώ οι Γιουγκοσλάβοι σίγουρα επηρέασαν τους Έλληνες για να «απομονωθούμε» εμείς. Οι Ρουμάνοι και οι Βούλγαροι τα στρίψανε. Δεν κράτησαν το λόγο τους ότι δε θα πήγαιναν, σε περίπτωση που οι Έλληνες δεν έδιναν σ' εμάς βίζα. Μάλιστα ούτε μας ενημέρωσαν για το τι έγινε και τι ειπώθηκε εκεί. Εννοείται ότι σε βάρος μας έγιναν οι συνηθισμένες συκοφαντίες. Οι «φίλοι», βέβαια, σιώπησαν, αλλά μ' αυτή τη στάση τον εαυτό τους ξεμασκαρεύουν. Η ανακοίνωση που εκδόθηκε ήταν ένα ανάλατο και ανάρτυτο νερόπλυμα.
Αργυρόκαστρο, τριτη 14 νοεμβρη 1961
μεγαλη παλλαϊκη συγκεντρωση στο Αργυρόκαστρο
Μεγάλη παλλαϊκή συγκέντρωση στην πλατεία «Τσερτσίζ Τόπουλι» στο Αργυρόκαστρο. Στο λόγο που εκφώνησα, αφού χαιρέτησα τον ηρωικό λαό του Αργυροκάστρου εξ ονόματος της ΚΕ του Κόμματος και της Κυβέρνησης, τον ευχαρίστησα για την αγάπη που δείχνει προς το Κόμμα Εργασίας, χωρίς το οποίο ο λαός μας ακόμα και σήμερα στις μέρες μας θα ζούσε σε βαριά σκλαβιά, υποδουλωμένος και σε αθλιότητα, η πατρίδα μας δε θα ήταν ελεύθερη και ανεξάρτητη. Μιλώντας για το ένδοξο παρελθόν του λαού μας, ανέφερα τους μακροχρόνιους αγώνες των προσπάππων και παππούδων μας, που έχυσαν ποτάμι το αίμα τους για να υπερασπίσουν την τιμή τους, να ζήσουν ελεύθεροι κι ανεξάρτητοι, για τη γη και το ψωμί τους.
Τόνισα σε συνέχεια τις μεγάλες αλλαγές που έγιναν στη χώρα μας κατά τα 17 αυτά χρόνια μετά την Απελευθέρωση.
Στο τέλος μίλησα για μερικά προβλήματα της παρούσας διεθνούς κατάστασης, για την ορθή πολιτική αρχών που ακολουθεί η χώρα μας στην πάλη κατά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, για τις υποχωρήσεις και τις οπορτουνιστικές απόψεις του Χρουστσιόφ απέναντι στις κεφαλές του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, για τις αντιαλβανικές πράξεις του, για την καλή μας θέληση για σχέσεις με τις γειτονικές χώρες όπως με τη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα χωρίς ποτέ να παραιτηθούμε από την πολιτική και ιδεολογική πάλη μας ενάντια στους γιουγκοσλάβους ρεβιζιονιστές, ούτε να παραιτηθούμε από την προάσπιση των δικαιωμάτων των αδελφών μας στην Κοσόβα, στη Μακεδονία και το Μαυροβούνιο, ούτε από το ξεμασκάρεμα και την εναντίωσή μας στις αξιώσεις των Βενιζέλων και Ζωγράφων να κατατεμαχίσουν την Αλβανία.

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΛΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
14 ΝΟΕΜΒΡΗ 1961

Από το λόγο στη μεγάλη συγκέντρωση με το λαό της επαρχίας Αργυροκάστρου.
Εμείς ακολουθούμε με αφοσίωση τη γραμμή της ειρηνικής συνύπαρξης, αλλά εκείνη τη συνύπαρξη που μας διδάσκουν ο Λένιν και ο Στάλιν, όχι αυτή του ρεβιζιονιστή Χρουστσιόφ. Εμείς θέλουμε να έχουμε καλές σχέσεις με τη γιουγκοσλάβικη κυβέρνηση, μα ποτέ δε θα παύσουμε να ξεσκεπάζουμε τη φιλοαμερικάνικη πολιτική και τις αντιμαρξιστικές θέσεις της τιτοϊκής κλίκας. Εμείς κάνουμε εμπόριο και θέλουμε να συνεχίσουμε το εμπόριο με τη Γιουγκοσλαβία. Θέλουμε επίσης να έχουμε καλές σχέσεις και με την Ελλάδα, άσχετα από το καθεστώς που υπάρχει σ' αυτή τη χώρα.
Μα ο Ν. Χρουστσιόφ αλλιώς τα παίρνει αυτά τα ζητήματα. Αλλιώς την καταλαβαίνει τη συνύπαρξη μας με την Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία. Αυτός θέλει να παύσουμε εμείς αμέσως την πολιτική και ιδεολογική πάλη ενάντια στους γιουγκοσλάβους ρεβιζιονιστές. Τη συνύπαρξη μας με την Ελλάδα ο Ν. Χρουστσιόφ την καταλαβαίνει με το να δώσουμε σ' αυτή το δικαίωμα να καταβροχθίσει την Κορυτσά και το Αργυρόκαστρο, για τις οποίες η ελληνική αντίδραση πρόβαλλε από καιρό αξιώσεις. Αυτό είναι ένα παλιό όνειρο της. Προπαντός μετά την Ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Αλβανίας το 1912, η αντιδραστική κυβέρνηση του Ε. Βενιζέλου, κάτω από τις λόγχες του ελληνικού σοβινιστικού στρατού, ανακήρυξε την άνοιξη του 1914 τη λεγόμενη αυτονομία της Βορείου Ηπείρου, σαν πρώτο βήμα για την προσάρτηση της Νότιας Αλβανίας. Αλλά οι έλληνες σοβινιστές, ο Χρουστσιόφ και οι άλλοι εχθροί, να το ξέρουν καλά ότι έδυσαν μια για πάντα εκείνοι οι καιροί, οπόταν τα εδάφη της Αλβανίας γίνονταν μέσο ανταλλαγής, ότι η Κορυτσά και το Αργυρόκαστρο ήταν, είναι και θα είναι αλβανικά εδάφη, ότι για να υπερασπίσει την ακεραιότητα της χώρας του, ο αλβανικός λαός στο παρελθόν έχυσε αίμα κι αν παραστεί ανάγκη θα χύσει αίμα και στο μέλλον.
Όλοι σας το ξέρετε τι ήταν αυτή η «αυτονομία της Βορείου Ηπείρου». Όπως πολλοί από σας, έτσι κι εγώ ήμουν μικρός τον καιρό αυτής της «αυτονομίας», αλλά οι πατεράδες και οι παππούδες μας το ξέρανε καλά τι κρυβόταν πίσω απ' αυτή. Η «αυτονομία» της Νότιας Αλβανίας που από καιρό την κήρυσσαν και την εφάρμοσαν ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Ζωγράφος, επεδίωκε το διαμελισμό της Αλβανίας. Στον καιρό της «αυτονομίας» κάηκαν και κατεδαφίστηκαν αλβανικά χωριά, από τους ανθρώπους του Ζωγράφου, σφάχτηκαν γέροι και γυναικόπαιδα. Τώρα, ο γιος του Ελευθέριου, ο Σοφοκλής Βενιζέλος, πήγε στη Μόσχα και είπε στο Ν. Χρουστσιόφ ότι «με την Αλβανία εμείς θα συνεννοηθούμε αν συζητήσουμε και για το ζήτημα της «Βορείου Ηπείρου», η υπόθεση της οποίας πρέπει να λυθεί με τη μορφή της αυτονομίας»1. Εκείνος συζήτησε αυτό το νεκρό ζήτημα με το Χρουστσιόφ διότι το ξέρει καλά σε τι νερά πλέει τούτος. Ο Χρουστσιόφ, που παριστάνει το μαρξιστή και το σύμμαχο της Αλβανίας, παρ' όλο που είναι και Πρώτος Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ της ΣΕ, λέει στο Σοφοκλή ότι «αυτά τα ζητήματα εσείς πρέπει να τα λύσετε κατά τρόπο ειρηνικό, αλλά εγώ την άποψη αυτή θα την πω στους Αλβανούς συντρόφους», και με τη μεγαλύτερη αναίδεια μας ενημερώνει γι" αυτή τη συνομιλία τους. Η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος μας έδωσε αυστηρή απάντηση στο Χρουστσιόφ, λέγοντας του ότι αυτό που συζήτησε με το Βενιζέλο δεν ήταν καθόλου μαρξιστικό, ότι τα σύνορα της Αλβανίας είναι απαραβίαστα και ότι στην Αλβανία δεν υπάρχει ούτε σπιθαμή ξένης γης. Συνεπώς, ακυρώσαμε αυτή τη συνομιλία που έκανε με το Βενιζέλο, του είπαμε πως, όταν αυτός ο αντιδραστικός έθεσε τις αξιώσεις του επί της Νότιας Αλβανίας, εσείς αντί να συνομιλούσατε μ' αυτόν έπρεπε να τον βάλετε στη θέση του.
Στον Ν. Χρουστσιόφ δεν αρέσει η θέση μας, αλλά δε μας χαλάει η δουλειά. Η γραμμή του Κόμματος μας αρέσει κατά πρώτο λόγο στο λαό μας που υπερασπίζει την πατρίδα, τα ιερά της σύνορα τη λευτεριά και την ανεξαρτησία της. Αυτό είναι το μαρξιστικό και καθόλου δεν είναι εθνικιστικό και σοβινιστικό. Ποτέ το Κόμμα μας δεν εκδήλωσε αισθήματα σωβινισμού.' Ενας πληθυσμός σχεδόν ίσος μ' αυτόν της Αλβανίας ζει στην Κοσόβα, στη Μετοχία, στη Μακεδονία και το Μαυροβούνιο. Αυτός ο πληθυσμός σφαγιάστηκε, τρά- βήξε του λιναριού τα πάθη από τους κράληδες της Σερβίας. Αυτά τραβάει και στις μέρες μας από τους νέους γιουγκοσλάβους κράληδες. Να υπερασπίζεις την πατρίδα και το λαό σου είναι απόλυτα μαρξιστικό. Γι' αυτό και το Κόμμα μας, έχει υψώσει επανειλημμένα τη φωνή προς υπεράσπιση των δικαιωμάτων των αδελφών μας στη Γιουγκοσλαβία, μα ποτέ δεν έτρεφε αισθήματα σοβινιστικά.
Οι ρεβιζιονιστές μας κατηγορούν πως εμείς δεν επιθυμούμε τη συμβίωση με τους γείτονες βαλκανικούς λαούς. Αυτό είναι ψέμα. Πώς είναι δυνατό εμείς, μια μικρή χώρα, να μην επιθυμούμε να ζούμε ήρεμα και σε καλές σχέσεις με τους γείτονες; Μα με ποιον να συμβιούμε; Η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να δηλώνει ότι είναι σε εμπόλεμη κατάσταση με την Αλβανία, ότι αυτή έχει αξιώσεις για την Κορυτσά και το Αργυρόκαστρο και κάνει επανειλημμένα προκλήσεις στα σύνορα μας. Τότε, ποιος είναι που δε θέλει να συζεί;!...
1. Σ’ αυτή τη συνομιλία, μέσα στα άλλα, ο Χρουτστιόφ είχε πει στο Σοφοκλή Βενιζέλο ότι είχε δει στην Κορυτσά πώς δούλευαν αδελφωμένοι Έλληνες και Αλβανοί, παρ' όλο που στην Κορυτσά δεν υπάρχει καθόλου ελληνική μειονότητα.
Σχετικά μ' αυτό το ζήτημα στη Σύσκεψη των 81 Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στη Μόσχα (Νοέμβρης 1960), ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, απευθυνόμενος στο Χρουστσιόφ τόνισε: «Εμείς δεν είμαστε σε αντίθεση να κάνετε πολιτική με το Σοφοκλή Βενιζέλο, όμως με τα σύνορα και τα δίκαια μας να μην κάνετε πολιτική, γιατί εμείς ούτε το επιτρέψαμε, ούτε θα το επιτρέπουμε. Και γι' αυτό δεν είμαστε εθνικιστές, μά διεθνιστές». (Ενβέρ Χότζα. «Η Αλβανία αντιμέτωπη με το χρουστσιοφικό ρεβιζιονισμό». Εκδόσεις «Πορεία», Αθήνα 1976, σελ. 317).

ΣΑΡΑΝΤΙ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1961
Η ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΣΤΕΚΕΙ ΣΕ ΓΕΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ

Στη συζήτηση που έκαμα σήμερα στη σύσκεψη του Γραφείου της Κομματικής Επιτροπής της Επαρχίας Σαραντιού, στάθηκα σε μερικά προβλήματα της παρούσας διεθνούς κατάστασης, της ανάπτυξης των σχέσεων ανάμεσα στη χώρα μας, τη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες χώρες της λαϊκής δημοκρατίας.
Τόνισα στους παρευρισκόμενους ότι οι ρεβιζιονιστικές ομάδες στα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα θα μας δημιουργήσουν προβλήματα, όπως θα έχουμε προβλήματα και από τους τριγυρινούς εχθρούς μας. Εμείς ξέρουμε ότι αφού ο Ν. Χρουστστιόφ μιλάει εναντίον μας και κάνει ανοιχτά έκκληση στον αλβανικό λαό για εξέγερση, οι τιτοϊκοί ενεργούν δραστικά και με ραφιναρισμένες μεθόδους ενάντια στη χώρα μας. Το ίδιο συμβαίνει και με τους έλληνες μοναρχοφασίστες.
Οι έλληνες σοβινιστές, κατά τη λογική τους, νομίζουν ότι για να αναπτύξουν εχθρική δουλειά σε βάρος της χώρας μας, έχουν τη μειονότητα. Αυτή είναι μια αντιδραστική σωβινιστική κρίση, γιατί η πραγματικότητα στέκει ολωσδιόλου διαφορετικά. Η εθνική ελληνική μειονότητα στην Αλβανία στέκει σε γερές θέσεις, αυτή είναι συνδεμένη στενά με τον αλβανικό λαό και όχι μόνο τώρα στο καθεστώς της λαϊκής δημοκρατίας, αλλά και από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ακόμα, όταν τα στρατεύματα του Βενιζέλου κατέλαβαν την Κορυτσά και το Αργυρόκαστρο, στον καιρό του Ζώγου, στον καιρό της ελληνικής κατοχής της Νότιας Αλβανίας το 1940, και κατά τον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα. Είναι ιστορικό γεγονός ότι και σε εκείνους τους συγκεχυμένους καιρούς, η μειονότητα δεν έπεσε στις θέσεις των ελλήνων σωβινιστών. Μιλάω για το λαό και όχι για τους εμπόρους και τις αντιδραστικές κεφαλές όπως οι Βασίλ Σαχίνηδες. Οι μάζες δεν ήταν ποτέ στις θέσεις του ελληνικού σωβινισμού. Όταν ήρθαν οι Έλληνες στη Νότια Αλβανία, πολύ εύκολα οι μειονοτικοί θα μπορούσαν να γυρίσουν τις πλάτες στους Αλβανούς, αλλά αυτοί, παρ' όλο που υπέφεραν οι ίδιοι, το ψωμί το μοιράζονταν και τους το πήγαιναν μέχρι το Αργυρόκαστρο. Αυτό είναι γεγονός. Τώρα η προπαγάνδα και ο ελληνικός αντιδραστικός Τύπος προσπαθούν να χωρίσουν την ελληνική μειονότητα από τον αλβανικό λαό.

ΣΑΡΑΝΤΙ, ΣΑΒΒΑΤΟ 18 ΝΟΕΜΒΡΗ 1961
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΧΡΟΥΣΤΣΙΟΦΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Στη μεγάλη συγκέντρωση που έγινε σήμερα με το λαό της επαρχίας Σαραντιού, μίλησα για τις μεγάλες προοπτικές που διανοίγονται για το μέλλον στη χώρα μας και στην επαρχία του Σαραντιού, καθώς και για μερικά ζητήματα της σημερινής διεθνούς κατάστασης· για την από κοινού συνωμοτική αντιμαρξιστική κι αντεπαναστατική δραστηριότητα των σοβιετικών ρεβιζιονιστών και των αμερικάνων ιμπεριαλιστών, για τις συκοφαντίες και τις συνωμοσίες τους σε βά·ρος της χώρας μας, καθώς και για την αποφασιστική και αδιάλλαχτη πάλη που το Κόμμα μας έκαμε και συνεχώς θα κάνει ενάντια στους σύγχρονους ρεβιζιονιστές, κλπ..
Ξεσκεπάζοντας δριμύτατα τη χρουστσιοφική πολιτική της συνύπαρξης με τις καπιταλιστικές χώρες, στο λόγο μου τόνισα ότι ο Ν. Χρουστσιόφ κηρύσσει τη συνύπαρξη μας με τις καπιταλιστικές χώρες, αλλά τη συμβίωση την καταλαβαίνει ανάποδα, ότι η εργατική τάξη και οι εκμεταλλευόμενοι των καπιταλιστικών χωρών να μην κάνουν απεργίες, να μην καταπολεμούν τους καπιταλιστές των χωρών τους, αλλά να μονοιάζουν μ' αυτούς και να προσπαθούν να πάρουν την εξουσία με εκλογές. Έτσι, κατά το Χρουστσιόφ, το προλεταριάτο μέσω ψηφοφοριών θα στείλει τους εκπροσώπους του στο κοινοβούλιο, θα κερδίσει εκεί τις περισσότερες θέσεις και θα κάνει τους δικούς του νόμους. Από δω συνάγεται ότι η αστική τάξη ένα καλό πρωί θα παραδώσει εθελοντικά την εξουσία στο προλεταριάτο! Ναι, αλλά αυτή η άποψη είναι πολύ βλαβερή, γιατί βάζει τους λαούς στον ύπνο, βάζει στον ύπνο και την εργατική τάξη. Να, λοιπόν, πού σε οδηγεί η οπορτουνιστική πολιτική του Ν. Χρουστσιόφ.
Ας πάρουμε, για παράδειγμα, το κόμμα της ΕΔΑ στην Ελλάδα. Ως γνωστό, αυτό είναι προοδευτικό κόμμα. Οι Έλληνες κομμουνιστές και πατριώτες είχαν πετύχει να έχουν 75 βουλευτές στην Ελληνική Βουλή. Μα ακριβώς τον καιρό που ο Ν. Χρουστσιόφ διακήρυξε τη ρεβιζιονιστική θέση του, η ελληνική κυβέρνηση έσφιξε περισσότερο τα λουριά, εξέδωσε ένα νόμο που περιόρισε ακόμα πιο πολύ τη δυνατότητα αντιπροσώπευσης των δημοκρατικών στρωμάτων του πληθυσμού στη Βουλή. Έτσι στις τελευταίες εκλογές που έγιναν στην Ελλάδα, το κόμμα της ΕΔΑ, από 75 βουλευτές που είχε, τώρα έχει μόνο 20 βουλευτές και ο ήρωας του ελληνικού λαού Μανώλης Γλέζος, που ο λαός τον εξέλεξε, συνεχίζει να κρατείται στις φυλακές της Κέρκυρας, παρ’ όλο που είχε ψήφους περισσότερους από κάθε άλλον βουλευτή. Αυτό δείχνει ότι οι μοναρχοφασιστικοί κύκλοι ούτε και ρωτάνε για τη θέληση του λαού.

ΤΕΤΑΡΤΗ 3 ΓΕΝΑΡΗ 1962
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Με την ευκαιρία της παράδοσης στην Κακαβιά μερικών ελλήνων προσφύγων, που επιθυμούσαν να γυρίσουν στη χώρα τους, η ελληνική "αντιπροσωπεία έδειξε φιλοφροσύνη και αγαθή προαίρεση και ζήτησε να συζητήσει και για σύναψη διπλωματικών σχέσεων. Φυσικά αυτές ήταν βολιδοσκοπήσεις από μέρους τους. Οι δικοί μας τους είπαν πως δεν ήταν εξουσιοδοτημένοι να συζητήσουν γι' αυτό το ζήτημα, επομένως, «άμα θέλετε αποτανθείτε στην Κυβέρνηση μας μέσω διπλωματικών καναλιών». Αργότερα οι Έλληνες έκαμαν στους δικούς μας την πρόταση για «να έρθει μια επίσημη ελληνική αντιπροσωπεία στα Τίρανα για συνομιλίες σχετικά με τον επαναπατρισμό των άλλων προσφύγων, να συνομιλήσει και για τις διπλωματικές σχέσεις». Εμείς ειδοποιήσαμε τους συντρόφους μας να τους πούνε πως δεν έχουμε καμιά αντίρρηση, να κοπιάσουν.
Χτες ο Χαλίμ Μπούντο, αντιπρόσωπος της χώρας μας στον ΟΕΕ, προσκλήθηκε για γεύμα από τον έλληνα συνάδελφο του, αντιπρόσωπο της Ελλάδας σ' αυτόν τον οργανισμό.

ΤΡΙΤΗ 22 ΜΑΗ 1962
ΘΕΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΜΕΡΚΟΥΡΗ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Ο Σταμάτης Μερκούρης1, που ήρθε για φιλική επίσκεψη στη χώρα μας, είχε επαφές με τους ανθρώπους μας, είδε τη χώρα και μίλησε πολύ καλά. Εξέφρασε τη μεγάλη έκπληξη του για τις προόδους της Αλβανίας. Όπως είπε ο ίδιος, ήταν ανώτερος αξιωματικός του ελληνικού στρατού στον καιρό του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, είχε δει την Αλβανία τότε, έχει διαβάσει και έχει ακούσει πολλά κακά λόγια για μας από τους εχθρούς μας. Γι' αυτό, είπε: «Έμεινα κατάπληκτος».
Ασφαλώς, ο Μερκούρης, με το πρόσχημα της «βαλκανικής συνεννόησης», είναι επιφορτισμένος από την ελληνική κυβέρνηση να κάμει βολιδοσκοπήσεις για σύναψη διπλωματικών σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες μας. Αυτός ήταν υπέρ. Και από τη μεριά μας εκφράστηκε η προθυμία, τονίζοντας του ταυτόχρονα ότι εμείς απορρίπτουμε με περιφρόνηση τις αξιώσεις μερικών ελληνικών κύκλων, που και ο ίδιος ο Μερκούρης τις χαρακτήρισε παράλογες.
Τότε πρόεδρος της ελληνικής κίνησης για τη βαλκανική συνεννόηση.

ΓΕΝΑΡΗΣ 1964
ΟΙ ρεβιζιονιστές υποστηρίζουν ΤΙΣ ΑΝΤΙΑΛΒΑΝΙΚΕΣ ΑΞΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Στην καμπάνια για τις κοινοβουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα, ο Σοφοκλής Βενιζέλος επανειλημμένα και κατά τρόπο προκλητικό έβαλε το λεγόμενο πρόβλημα της Βορείου Ηπείρου. Στις 17 Δεκέμβρη 1963, σε συνέντευξη που έδωσε σε ανταποκριτή της εφημερίδας «Το Βήμα», πρόβαλε πάλι αξιώσεις για εδαφικές και πολιτικές παραχωρήσεις από τη χώρα μας, λέγοντας: «Εμείς θα συνεννοούμασταν εύκολα με την Αλβανία, εάν αυτή η χώρα θα δεχότανε να δώσει διοικητική αυτονομία στην ελληνική μειονότητα στη Νότια Αλβανία».
Οι αντιαλβανικές δηλώσεις και στάσεις αυτού του λυσσαλέου μοναρχοφασίστα βρήκαν υποστήριξη από διάφορους ρεβιζιονιστές. Είναι γνωστή η συνομιλία που είχε για την ελληνική μειονότητα στην Αλβανία με το ρεβιζιονιστή Χρουστσιόφ και οι διαβεβαιώσεις που ο τελευταίος του έδωσε ότι θα διαβιβάσει στους «Αλβανούς συντρόφους» τις σωβινιστικές και από τις θέσεις της Μεγάλης Ιδέας σκέψεις και αξιώσεις του. Τον τελευταίο καιρό στο σοβιετικό Τύπο δεν έλειψαν οι χαιρετισμοί προς τους έλληνες «συμμάχους».
Και τα επίσημα όργανα της προπαγάνδας των γιουγκοσλάβων ρεβιζιονιστών δεν καθυστέρησαν σ' αυτή την κατεύθυνση. Έτσι, λόγου χάρη, το πρακτορείο Τ ΑΝ ΥUG όχι μόνον αναμετάδωσε τη συνέντευξη του Σοφοκλή Βενιζέλου με τον ανταποκριτή της εφημερίδας «Το Βήμα», αλλά πήγε και πιο πέρα. Στο αίτημα του «για διοικητική αυτονομία της ελληνικής μειονότητας στη Νότια Αλβανία» αυτό το πρακτορείο πρόσθεσε τη φράση «υπό την εξάρτηση της Ελλάδας». Αυτό δεν είναι τυχαίο και μ' αυτό οι Γιουγκοσλάβοι έδειξαν και μια φορά ακόμη ότι είναι υπέρ του διαμελισμού της Αλβανίας. Μ' αυτό απευθύνθηκαν και στον ίδιο το Βενιζέλο (ο οποίος δεν την αποκάλυψε πλέρια την κρυφή συμφωνία και συμμαχία ανάμεσα στους τιτοϊκούς και την ελληνική μοναρχοφασιστική αντίδραση για το διαμελισμό της Αλβανίας) και του έκαμαν παρατήρηση σχετικά με το ζήτημα αυτό, μιλώντας απερίφραστα.
Για μας, η στάση των τιτοϊκών ήταν από καιρό ξεκάθαρη, αλλά την ομολόγησαν για άλλη μια φορά οι ίδιοι με το στόμα τους.
Σχετικά μ' αυτό το ζήτημα είπε τα δικά του και ο βουλγαρικός Τύπος. Η γνώμη όμως των οργάνων του βουλγαρικού Τύπου δεν αντιπροσωπεύει φυσικά τη γνώμη ούτε των βουλγάρων κομμουνιστών ούτε και του αδελφού βουλγαρικού λαού. Αντιπροσωπεύει, καθώς έγινε συνήθιο εκεί, τη γνώμη του διευθυντή της ορχήστρας. Ο Τύπος του Χρουστσιόφ δεν μπορούσε ασφαλώς ο ίδιος να μιλήσει επί του προκειμένου, κι έτσι τη φορά αυτή μίλησε γι' αυτόν ο βουλγαρικός Τύπος, που προσπάθησε να διορθώσει το ΤΑΝ ΥUG και να εκφράσει την «ορθοέπεια» του κύριου Βενιζέλου. Αλλά και ο βουλγαρικός Τύπος, στις προσπάθειες του να τοποθετήσει «ορθά» τη στάση του Χρουστσιόφ και τη συμφωνία του με το Βενιζέλο, συνάμα δε να ικανοποιούσε και τους τιτοϊκούς, με μια «σπάνια εξυπνάδα» πρόσθεσε κάτι από μέρους του. Δεν είπε ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε μόνον να δοθεί αυτονομία στη Νότια Αλβανία, όπως έκαμαν οι Γιουγκοσλάβοι για τους Αλβανούς της Κοσόβας.
Ωστόσο, ο βουλγαρικός Τύπος λησμονεί ολωσδιόλου ότι ανάμεσα στους δύο λαούς μας και τις δύοχώρες μας υπάρχει κάποιο σύμφωνο συμμαχίας και είναι γνωστό για ποιο λόγο υπογράφτηκε αυτό το σύμφωνο, ενώ τη βρίσκει πολύ κανονική και σωστή την αξίωση του Βενιζέλου. Πέρα απ' αυτό, ο βουλγαρικός Τύπος δίνει στην Αλβανία και τη συμβουλή για το πως πρέπει αυτή να λύσει ένα εσωτερικό της «πρόβλημα», που δεν είναι καθόλου πρόβλημα, αλλά τέτοιο το παρουσιάζουν οι άρπαγες ιμπεριαλιστές και ρεβιζιονιστές. Μ' αυτή την ευκαιρία, στο βουλγαρικό Τύπο και σ' αυτούς που τον εξώθησαν να εκφέρει αυτή τη γνώμη, εμείς τους υπενθυμίζουμε τα εξής:
1. Η Γιουγκοσλαβία το ζήτημα των Αλβανών της Γιουγκοσλαβίας «το έχει λύσει» με σκοτωμούς, με γενοκτονία, με διωγμούς, με εκτοπίσεις κλπ.
2. Εμείς δεν έχουμε αναμιχθεί κι ούτε αναμιγνυόμαστε στις εσωτερικές υποθέσεις της Βουλγαρίας, αλλά είμαστε αναγκασμένοι να βάλουμε μπροστά στους βούλγαρους ρεβιζιονιστές και στο βουλγαρικό Τύπο το ερώτημα: Προτού μας δώσετε εμάς συμβουλές κι αυτή τη «φωτεινή» σας γνώμη βασισμένη και στη «γιουγκοσλαβική πείρα», γιατί δε ζητάτε να εφαρμοστεί αυτό για την τουρκική μειονότητα στη Βουλγαρία; Εσείς που δεν παραλείψατε να υπογραμμίσετε στα γρήγορα την «ιδέα» του Βενιζέλου και την «έξυπνη» πρόταση του, θα βάλετε άραγε και τη δική μας άποψη στις σελίδες των εφημερίδων σας για να τη μάθει αυτή και η κοινή γνώμη του αδελφού βουλγαρικού λαού;
Εμείς δεν έχουμε ελπίδες πως τέτοιο πράγμα μπορεί να γίνει, γιατί αυτός ο Τύπος στη Βουλγαρία κι αυτοί οι άνθρωποι που υποστήριξαν τις αντιαλβανικές δηλώσεις του Βενιζέλου και που είχαν διαπράξει κι άλλα κακά σε βάρος της χώρας μας, μόνο το όνομα έχουν βουλγαρικό και τίποτε το κοινό με το γενναίο, το μπεσαλή και σύμμαχο βουλγαρικό λαό.

ΔΕΥΤΕΡΑ 24 ΓΕΝΑΡΗ 1966
το δραμα των ελληνων κομμουνιστών προσφυγών στισ ρεβιζιονιστικεσ χωρεσ

Λαβαίνω ολοένα και συνέχεια επιστολές, μηνύματα, δηλώσεις, ψηφίσματα από τους έλληνες συντρόφους πρόσφυγες στις ρεβιζιονιστικές χώρες, και πάντα η καρδιά μου πονεί γι' αυτούς, αισθάνομαι θλίψη μεγάλη και απερίγραπτη γι' αυτούς τους ηρωικούς συντρόφους, που αγωνίστηκαν με απαράμιλλη ανδρεία ενάντια στο φασισμό, ενάντια στους μοναρχικούς, ενάντια στους Εγγλέζους και τους Αμερικάνους. Εμείς τους βοηθήσαμε ολόψυχα· μοιραστήκαμε μ' αυτούς τη μπουκιά μας, σ" έναν καιρό που και μόνοι μας πεινούσαμε, εκθέσαμε σε κίνδυνο τα σύνορα της πατρίδας μας, τα οποία δέχτηκαν επίθεση από μεγάλες μοναρχοφασιστικές δυνάμεις1, εκεί πολεμήσαμε και δεν αφήσαμε σπιθαμή του εδάφους μας να πέσει στα χέρια του εχθρού· σκοτωθήκανε άνθρωποι μας, αλλά τους συντρόφους και αδελφούς μας, το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, τους έλληνες ηρωικούς παρτιζάνους τους σώσαμε όλους, τους μπάσαμε στα σπίτια μας. Ήμουν ο ίδιος σ' αυτή τη λεπτή και οδυνηρή επιχείρηση. Οι έλληνες σύντροφοι που πολέμησαν με ανδρεία, έκλαιγαν με λυγμούς για την ήττα και ήθελαν να ξαναγυρίσουν, να πολεμήσουν, πράγμα που ήταν αδύνατο. Στις καταστάσεις που δημιουργήθηκαν μετά, αυτοί συγκινήθηκαν από τη θερμή φιλοξενία του λαού μας και του Κόμματος μας. Εμείς εκπληρώσαμε το διεθνιστικό μας χρέος, τους βοηθήσαμε να πάρουν κουράγιο, να εμψυχωθούν. Εμείς συζητήσαμε και με το Στάλιν, μάλιστα στη συζήτηση με το Στάλιν και το Μολότοφ, όπου ήταν και ο Ζαχαριάδης με τον Παρτσαλίδη, εγώ εξέθεσα τις απόψεις μας για τον αγώνα των ελλήνων παρτιζάνων και μίλησα ανοιχτά για μερικά λάθη των ελλήνων ηγετών, τις οποίες έκρινε σωστές ο Στάλιν κι από τη συνάντηση αυτή χωρίσαμε σαν συναγωνιστές.
Τους αδελφούς μας Έλληνες, τους ηρωικούς συντρόφους μας, τους έλληνες παρτιζάνους, με συγκίνηση τους ξεπροβοδίσαμε για τις σοσιαλιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης όπου επιθυμούσαν να πάνε, και με ακλόνητη πίστη πως εκεί που πήγαιναν θα ήταν όπως στην Αλβανία, με τη μόνη διαφορά ότι την πατρίδα τους δε θα την είχαν τόσο κοντά όσο την είχαν όταν βρισκόντουσαν σε μας. Και στην πραγματικότητα έτσι και συνέβηκε όσο ζούσε ο Στάλιν. Παντού όπου πήγαν, αυτοί εγκαταστάθηκαν, ταχτοποιήθηκαν σε δουλειές, οργανώθηκαν, μπήκαν σε στρατιωτικές σχολές, σε επαγγελματικές και κομματικές σχολές κλπ.. Οργάνωσαν το κόμμα τους, έκαμαν ανάλυση του αγώνα τους με τις νίκες, με τα λάθη και με τις αποτυχίες του.
Μετά το θάνατο του Στάλιν άρχισε το μεγάλο δράμα των ελλήνων συντρόφων, δράμα που δεν έχει τελειωμό.
Οι χρουστσιοφικοί ρεβιζιονιστές είναι οι δήμιοι των ελλήνων συντρόφων, αυτοί ευθύνονται μπροστά στην παγκόσμια κοινή γνώμη και μπροστά στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας για όλες αυτές τις φρικαλεότητες που γίνονται σε βάρος των ηρώων της μαρτυρικής Ελλάδας.
Αυτά που κάνουν οι χρουστσιοφικοί σε βάρος των ελλήνων συντρόφων στη Σοβιετική Ένωση, δεν τα έκαναν εναντία τους ούτε οι μοναρχοφασίστες μέσα στην Ελλάδα. Αυτή είναι μια ολόκληρη τραγική ιστορία, γεμάτη θλιβερά γεγονότα, εξολόθρευση του ίδιου του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, της ηγεσίας του, σωματικές εξοντώσεις, εξορίες, δαρμούς, φρικιαστικούς σκοτωμούς, που είναι αδύνατο εδώ να περιγραφτούν, γιατί χρειάζονται ολόκληροι τόμοι.
Ωστόσο, η φωνή των ηρώων, των ελλήνων συντρόφων μας, που ταλαιπωρούνται στην εξορία, διασχίζει τους παγετώνες και τα σύνορα κι έρχεται στο Κόμμα μας, το Κόμμα στο οποίο αυτοί έχουν απέραντη εμπιστοσύνη, απερίγραπτη αγάπη. Αυτοί ζητάνε τη βοήθεια μας, γιατί μόνο σ" εμάς έχουν εμπιστοσύνη. Μέσα από το σκοτάδι της προσφυγιάς, αυτοί ακούνε το Ραδιοσταθμό Τιράνων. Αυτοί θέλουν ν' ακούνε ως και τα τραγούδια του λαού μας, γιατί θυμούνται την αγάπη και τη μεγάλη μπέσα του «αρβανίτικου» λαού και του μαρξιστικού - λενινιστικού Κόμματος του.
Σύντροφοι κι αδέρφια Έλληνες που υποφέρετε από τους σύγχρονους ρεβιζιονιστές, πόση συμπόνια αισθάνομαι για σας τώρα, επειδή εσείς έχετε πόνους μεγάλους!
Έλληνες σύντροφοι, για λόγους πολιτικών συγκυριών, όταν η χώρα μας είναι κυκλωμένη από εχθρούς και μέσα σ' αυτούς και οι έλληνες μοναρχοφασίστες, εμείς δε σας έχουμε βοηθήσει καθώς πρέπει και όσο πρέπει, και ιδιαίτερα εσάς, της προσφυγιάς. Αισθανόμαστε βαθιά αυτήν την έλλειψη,
γι' αυτό και υποφέρουμε. Θα κάνουμε όμως ότι το δυνατό και θα εκπληρώσουμε αυτό το χρέος. Παρήγγειλα στους συντρόφους να δουλέψουν μια σειρά ντοκουμέντα, να βρουν μεθόδους και τρόπους ώστε η παγκόσμια και η κομμουνιστική κοινή γνώμη να μάθει την αλήθεια για σας, για την υπόθεση σας, για τον ηρωικό σας αγώνα και για την άγρια σε βάρος σας έχθρα των σύγχρονων ρεβιζιονιστών.
Αγαπητοί σύντροφοι, σταθείτε κρατερά σαν τ' ατσάλι, καθώς σταθήκατε στις μπόρες στα βουνά της ηρωικής και μαρτυρικής Ελλάδας. Σταθείτε βράχος ριζιμιός ενάντια στην προδοσία των σοβιετικών ρεβιζιονιστών και όλων των άλλων. Παλέψτε, πυκνώστε τις γραμμές σας ενάντια στους εχθρούς, προετοιμαστείτε για το μεγάλο αγώνα κατά του ιμπεριαλισμού. Ας σας εμπνέουν κι ας σας οδηγούν και στις μελλοντικές μάχες τα διδάγματα των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν και Στάλιν. Εμείς οι Αλβανοί, όπως πάντα, στην αρχαία και γεμάτη αγώνες ιστορία των δύο λαών μας έχουμε σταθεί και έχουμε πολεμήσει από κοινού για τη λευτεριά. Και τώρα θα είμαστε στο πλευρό σας, στο πλευρό του εργαζόμενου ελληνικού λαού.
Αυτό συνέβηκε τον Αύγουστο του 1949, όταν οι έλληνες μοναρχοφασίστες διέπραξαν μια σειρά ένοπλες προκλήσεις στα νότια σύνορα της χώρας μας. Οι προκλήσεις αυτές αποτελούσαν μέρος της σκαρωμένης από τους Αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές συνωμοσίας σε βάρος της Λαϊκής Δημοκρατίας Αλβανίας.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 ΜΑΡΤΗ 1966
ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΜΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ
Η ελληνική κυβέρνηση, μέσω του πρεσβευτή της στη Ρουμανία, ζήτησε την αποκατάσταση διπλωματικών σχέσεων με τη χώρα μας.

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΗ 1966
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ειδοποιήσαμε το σύντροφο Χαλίμ Μπούντο που βρίσκεται στη Νέα Υόρκη να ασχοληθεί με την πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης για σύναψη διπλωματικών σχέσεων με τη χώρα μας.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28 ΑΠΡΙΛΗ 1967
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
Η μοναρχοφασιστική δικτατορία επιβλήθηκε στην Ελλάδα. Η εξουσία των φασιστών στρατηγών, που επικεφαλής έχει το βασιλιά Γκλύξ-μπουργκ1 και στο πλευρό τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, επαναφέρει στην Ελλάδα την τρομοκρατία, γεμίζει με ανθρώπους τα φρικιαστικά στρατόπεδα των νησιών, όπου χρόνια ολόκληρα βασάνιζαν και σκότωναν τους κομμουνιστές και τους στρατιώτες του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Οι έλληνες φασίστες πήραν δια της βίας την εξουσία, επειδή το παιχνίδι των «δημοκρατικών» εκλογών έβαζε σε κίνδυνο τη μοναρχία και τα άμεσα συμφέροντα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Ο τελευταίος κάνει το νόμο στην Ελλάδα και τη μετέτρεψε σε κυριότερη βάση του στη Μεσόγειο, απ' όπου επιβλέπει και υποστηρίζει τις ανατρεπτικές ενέργειες του και απειλεί όλους τους λαούς της Μεσογείου που δεν υποτάσσονται. Οι Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής θεωρούν την Ελλάδα νότια πόρτα της Ευρώπης και προσπαθούν να την κρατήσουν κάτω από τη σιδερένια τους πτέρνα.
Και οι ίδιοι οι σύμμαχοι των Αμερικανών στο ΝΑΤΟ, όπως η Τουρκία, η Ιταλία κλπ., δε φαίνονται καθόλου ικανοποιημένοι απ' αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα, για το λόγο ότι οι μοναρχικοί έλληνες σοβινιστές θα ρίξουν μεγαλοϊδεατικές κλωτσιές και ενάντια στην Τουρκία, και ενάντια στην ιταλική επιρροή στη Μεσόγειο. Οι Ιταλοί θέλουν βέβαια να φυλάξουν τη συμμαχία της «κέντρο - αριστεράς», όπου οι σοσιαλιστές του Νέννι και του Σαραγκάτ δε μπορεί τόσο εύκολα να παραδεχτούν ώστε στην Ιταλία, οι νεοφασίστες, εμπνευσμένοι από τους έλληνες μοναρχοφασίστες και ενθαρρυμένοι από το πραξικόπημα τους, να πάρουν την εξουσία, γι' αυτό και η κυβέρνηση του Μόρο φαίνεται δυσαρεστημένη από τα γεγονότα στην Ελλάδα.
Η ιταλική κυβέρνηση νομίζει ότι οι έλληνες μοναρχοφασίστες θα επιτεθούν στην Αλβανία όπως επιτέθηκε ο Μουσσολίνι το 1939, έτσι και τα συμφέροντα της ιταλικής μεγαλοαστικής τάξης διακινδυνεύουν. Εδώ υπάρχει μια πραγματική αντίθεση ανάμεσα στους ιταλικούς κυβερνητικούς κύκλους και τους έλληνες μοναρχοφασίστες από τη μια μεριά και τους γιουγκοσλάβους τιτοϊκούς από την άλλη.
Εμείς όμως υπολογίζουμε στη δύναμη μας, στην οργάνωση μας, στην αποφασιστικότητα μας να υπερασπίσουμε κάθε σπιθαμή της σοσιαλιστικής μας πατρίδας. Δε μας φοβίζει τίποτε για ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, όμως δεν υποτιμούμε καθόλου τον κίνδυνο, γι' αυτό πήραμε όλα τα αναγκαία μέτρα.
Τώρα, για τώρα δεν υπάρχει λόγος να αναστατωθούμε, διότι οι μοναρχοφασίστες σε τέτοιες στιγμές δεν ξέρουν που έχουν το κεφάλι τους, έχουν τη φροντίδα να σταθεροποιήσουν στο εσωτερικό, αργότερα μπορεί να αρχίσουν τις προκλήσεις εναντίον μας, όπως πάντα θα πάρουν κεραυνοβόλα απάντηση από μας που θα τους χαλάσει κάθε σχέδιο και θα τους κόψει εντελώς την όρεξη.
Τώρα οι μοναρχοφασίστες συλλαμβάνουν μαζικά κομμουνιστές και δημοκράτες. Τα πρακτορεία ειδήσεων λένε ότι συνελήφθησαν πάνω από 10.000 άτομα, ανάμεσα τους και ο Μανώλης Γλέζος, για τον οποίο σήμερα οι ειδήσεις αναφέρουν ότι καταδικάστηκε σε θάνατο. Αν αυτό αληθεύει πρέπει να διαμαρτυρηθούμε, γιατί ο Γλέζος είναι γνωστός σαν αγωνιστής ενάντια στο ναζιφασισμό. Εγώ τον-γνωρίζω προσωπικά.
Η προδοσία,τών σοβιετικών ρεβιζιονιστών δεν έχει άκρη και τέλος. Αυτοί εξόρισαν, βασάνισαν καλούς έλληνες κομμουνιστές, συμβούλεψαν συντρόφους τους και έλληνες πρόσφυγες να μπουν νόμιμα στην Ελλάδα. Τώρα όλοι αυτοί που μπήκαν, τους εσάρωσε η Ασφάλεια και θα τους σκοτώσει, θα τους βασανίσει, επαναλαμβάνοντας τη φρικιαστική τραγωδία της Μακρονήσου1.
Γενικά όλοι οι ρεβιζιονιστές, οι τιτοϊκοί, είναι ανήσυχοι επειδή αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα δείχνει την αποτυχία της πολιτικής τους, των συμμαχιών, της συνύπαρξης, των «φιλικών» σχέσεων κλπ.
Οι αντιθέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων θα πληθύνουν και θα οξυνθούν.
Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός εντείνει τις ταραχές. Στην Ευρώπη, σε μερικές χώρες, εγκαθιδρύθηκε η φασιστική δικτατορία.
Οι σύγχρονοι ρεβιζιονιστές, με τους σοβιετικούς επικεφαλής, είναι τρομοκρατημένοι και μετατράπηκαν σε υπηρέτες του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και της ευρωπαϊκής αντιδραστικής μπουρζουαζίας. Ζητούν ελεημοσύνη: την ειρηνική συνύπαρξη, αλλά αυτή η προδοτική συνύπαρξη μετατρέπεται σε ήττα έτσι όπως προβλέπει το Κόμμα μας.
Όπως και να "χει, πάντα θα είμαστε πολύ επάγρυπνοι, ψύχραιμοι, να κρατούμε ολοένα στεγνό ίο μπαρούτι, να βαδίζουμε με θάρρος στον επαναστατικό μας δρόμο, να δυναμώνουμε τη σοσιαλιστική μας πατρίδα, να ξεσκεπάζουμε ανελέητα τους ιμπεριαλιστές και τους ρεβιζιονιστές. Οι εχθροί δεν έχουν τι να μας κάνουν. Αν μας χτυπήσουν θα βρουν το θάνατο. Αυτοί γνωρίζουν καλά την αποφασιστικότητα των αλβανών κομμουνιστών, του ηρωικού αλβανικού λαού.
1. Πρωσσική βασιλική δυναστεία απ' όπου καταγόταν και ο πρώην βασιλιάς της Ελλάδας, Κωνσταντίνος.
2. Στα τέλη Αυγούστου του 1950, ήρθε στην εξουσία με τη βοήθεια των αμερικάνων ιμπεριαλιστών η κυβέρνηση του Βενιζέλου και εξαπέλυσε άγρια τρομοκρατία ενάντια στο λαό. Περισσότερους από 37.000 πατριώτες που αγωνίζονταν ενάντια στη φασιστική καταπίεση και την αγγλοαμερικάνικη επέμβαση τους πέταξαν στα στρατόπεδα του θανάτου, στα νησιά της Μακρονήσου, του Άη Στράτη, στο Τρίκερι κλπ.

ΣΑΒΒΑΤΟ 17 ΙΟΥΝΗ 1967
η πολιτικη κανονιοφορων των αμερικανικων και σοβιετικών στολών στη μεσόγειο

Συμπλήρωμα στο λόγο1 που θα εκφωνήσει ο αντιπρόσωπος μας στη φετινή σύνοδο του ΟΕΕ:

Η Κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας υποβάλλει το ζήτημα και βάζει το ερώτημα ενώπιον της Συνέλευσης των Ενωμένων Εθνών: Για ποιο λόγο στη Μεσόγειο, σ’ αυτήν την περιοχή λαών με αρχαίο πολιτισμό εισχώρησε σαν λάμια ο αμερικάνικος πολεμικός στόλος; Τι ζητάει αυτός στη Μεσόγειο και τι κάνει εκεί; Ποιον υπερασπίζεται και από ποιόν; Τι ζητάει στη Μεσόγειο, όπου κατέβηκε τώρα, ένα μέρος του πολεμικού στόλου της σημερινής σοβιετικής ρεβιζιονιστικής ηγεσίας; Τι κάνει κι αυτός εκεί, ποιόν θέλει να υπερασπίσει και από ποιον;
Και τους δύο αυτούς στόλους οι ιμπεριαλιστο - ρεβιζιονιστικές κυβερνήσεις δεν παραλείπουν να τους βαφτίσουν «στόλους ειρήνης», «για την υπεράσπιση και την ασφάλεια των λαών» κλπ., κλπ.. Μπορούμε να διαβεβαιώσουμε, χωρίς καθόλου να κάνουμε λάθος, ότι αντίθετα, αυτοί σπέρνουν τον πόλεμο, απειλούν τους ελεύθερους και κυρίαρχους λαούς και κάνουν την πολιτική των κανονιοφόρων για να καταπατούν τη λευτεριά των λαών, για να μοιράζονται τις ζώνες επιρροής, για να μοιράζονται το πλιάτσικο που είναι προϊόν κάθε συνωμοσίας τους σκαρωμένης σε βάρος των άλλων λαών.
Μπορούμε επίσης να διαβεβαιώσουμε ότι η αμερικανοσοβιετική συμμαχία είναι τόσο καταφανής, ώστε αν στα πολεμικά πλοία αυτών των δύο δυνάμεων υπήρχαν γυναίκες, θα οργανώνονταν κάθε βράδυ και χοροεσπερίδες στο κατάστρωμα αυτών των πολεμικών πλοίων, τη στιγμή που στον κόσμο οι λαοί αγωνίζονται για λευτεριά και τα παιδιά τους πέφτουν στα πεδία των μαχών.
Βάζουμε το ερώτημα: Ποια είναι αυτά τα κράτη της Μεσογειακής λεκάνης που απειλούν την Ιταλία, την Ελλάδα, τη Γαλλία, την Ισπανία κ.ά.; Μάλιστα ορισμένα απ* αυτά τα κράτη είναι και συνδεμένα με συμμαχία στο ΝΑΤΟ. Μήπως τις χώρες αυτές τις απειλεί η Αλγερία, η Αλβανία, το Μαρόκο, η Λιβύη, η Τυνησία, η Αίγυπτος, η Συρία, ή ο Λίβανος; Ας διαβαστεί η αρχαία ιστορία κι αυτή η νεώτερη και θα βρεθεί η απάντηση στο ποιος ήταν το θύμα και ποιος ο επιδρομέας.
Βάζουμε και πάλι το ερώτημα: Δεν έχει η Γαλλία δικό της αρκετό στόλο για να υπερασπίσει τις ακτές της, το ίδιο και η Ισπανία, η Ιταλία, η Ελλάδα κλπ.; Ασφαλώς έχουν, μάλιστα και πολύ, πολύ περισσότερο απ" ό,τι χρειάζεται.
Τότε, τι γυρεύει ο 6ος Αμερικάνικος Στόλος στη Μεσόγειο; Βρίσκεται εκεί ως μαντρόσκυλο για επιδρομή και για να υποστηρίζει την επίθεση και τον πόλεμο.
Όχι, Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές, κανένα λαό και καμιά τίμια κυβέρνηση που υπερασπίζει τα συμφέροντα της πατρίδας και του λαού της δε θα ξεγελάσετε με το δικό σας ψεύτικο κλάδο ελαίας, με την αιμοσταγή δημαγωγία σας.
Εσείς πιθανόν να πείτε πως αμύνεστε στη Μεσόγειο ενάντια στη Σοβιετική Ένωση, εσείς όμως είστε φίλοι και σύμμαχοι στενοί με τους σημερινούς ηγέτες της.
Εσείς πολύ καλά το ξέρετε ότι η λεγόμενη βοήθεια των Σοβιετικών ρεβιζιονιστών ηγετών προς τους λαούς της Μεσογειακής λεκάνης είναι μεγάλη μπλόφα. Σωστό είναι να λέγεται ότι οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές ιμπεριαλιστές έχουν τους ίδιους σκοπούς που έχετε κι εσείς απέναντι στους λαούς του κόσμου, και ιδιαίτερα σε βάρος του φιλελεύθερου αλβανικού λαού και των φιλελεύθερων αραβικών λαών και φαίνεται καθαρά ότι εσείς πασχίζετε να μας υποδουλώσετε, να μας βάλετε κάτω από το ζυγό σας. Αλλ' όμως, εσείς δε θα πετύχετε αυτό το σκοπό. Οι λαοί μας θα σας νικήσουν. Εσείς φοβάστε τρομερά τους λαούς σας, γι' αυτό, τα όπλα κι αυτούς τους στόλους τους έχετε για να υπερασπίζετε τον εαυτό σας και από τους λαούς σας, οι οποίοι από κοινού με μας θα σας τιμωρήσουν μια μέρα όπως σας αξίζει.
Εσάς, Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές και Σοβιετικοί ρεβιζιονιστές, πρέπει να σας το κάνουμε δημόσια ξεκάθαρο, ότι δε μπορείτε να φοβίσετε κανέναν και πολύ περισσότερο εκείνους τους λαούς που σ' όλους τους καιρούς έχουν χύσει αίμα για να ζουν ελεύθεροι και που είναι και τώρα αποφασισμένοι να πεθάνουν πολεμώντας και πάλι να νικήσουν. Ένας απ' αυτούς τους ηρωικούς και άκαμπτους λαούς ήταν και είναι και ο αλβανικός λαός. Ποτέ
δε θα μας αιφνιδιάσετε. Όχι μόνον εσείς που ποτέ δε μας αιφνιδιάσατε και δεν πρόκειται να μας αιφνιδιάσετε, αλλά ούτε η προδοσία του Χρουστσιόφ, ούτε και η προδοσία των υποταχτικών του μας αιφνιδίασε.
Ο συμμορίτης Νικήτα Χρουστσιόφ και οι σύντροφοι του προσπάθησαν να στραγγαλίσουν τη νέα σοσιαλιστική Αλβανία. Σκάρωσε συνωμοσίες, από κοινού με τον 6ο Στόλο και με το Βενιζέλο, για να κομματιάσει την Αλβανία, προσπάθησε να καταχτήσει το λιμάνι της Αυλώνας, μας άρπαξε τα δικά μας υποβρύχια και τελικά διέκοψε καν τις διπλωματικές σχέσεις και εφάρμοσε άγριο αποκλεισμό κατά της νέας Αλβανίας.
Ο αλβανικός λαός, το Κόμμα και η Κυβέρνηση του του έδωσαν τέτοιο τρομερό χαστούκι που τον παράχωσαν.
Έτσι θα την πάθουν όλοι εκείνοι, οποιοιδήποτε κι αν είναι, μόνοι ή και με άλλους, σε περίπτωση που θίξουν την Αλβανία. Η Αλβανία ξέρει να αμυνθεί, ξέρει να πολεμήσει και να νικήσει. Τα ιερά σύνορα και τα λιμάνια της πατρίδας μας είναι απαραβίαστα, αυτά είναι μόνον δικά μας και κανενός άλλου. Όποιος τα θίξει, θα βρει το θάνατο.
Μη νομίσετε επίσης, κύριοι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές, ότι η Αλβανία είναι μόνη και απομονωμένη. Αν θιχτούν τα σύνορα της Αλβανίας θα προκληθεί μεγάλη σύρραξη.
Και σεις, κύριοι Σοβιετικοί ρεβιζιονιστές, που από το Ραδιοσταθμό της Μόσχας κάνετε υπαινιγμούς και έκκληση στην Αλβανία για ενότητα με σας μπροστά στην ιμπεριαλιστική απειλή, να το ξέρετε ότι εμείς με απέχθεια απορρίπτουμε αυτή τη δική σας φιλία γιατί έχουμε δοκιμάσει τι στιλέτο πισώπλατα είναι. Αυτή την κάποια φιλία τη δοκίμασαν και οι αραβικοί λαοί, την έχουν δοκιμάσει και άλλοι λαοί.
Ωστόσο, εμείς έχουμε δηλώσει και δηλώνουμε επίσημα ότι είμαστε ολοζωής πιστοί φίλοι των αδερφών σοβιετικών λαών. Αυτοί ποτέ δεν έχουν προδώσει και δε θα προδώσουν κανένα λαό, τόσο πολύ περισσότερο τον αλβανικό λαό που τον αγαπούν και τον σέβονται. Οι σοβιετικοί λαοί θα σας καταδικάσουν αμείλιχτα και οριστικά.
Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που ακούν τον αντιπρόσωπο ενός μικρού, αδούλωτου λαού να μιλάει σήμερα εδώ ανοιχτά, άφοβα, χωρίς γάντια και χωρίς διαλεγμένη διπλωματική ορολογία, λένε πως αυτός είναι ένας λόγος σκληρός και ότι ο Αλβανός αντιπρόσωπος μιλάει στην έρημο. Εγώ δεν απειλώ κανέναν ούτε με ατομικές βόμβες, ούτε με ναπάλμ και ούτε με στόλους.
Επίσης, κύριοι, εγώ δε μιλώ στην έρημο. Εσείς είστε απομονωμένοι, όχι εμείς. Εμείς εδώ είμαστε πλειοψηφία, είμαστε η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, εμείς είμαστε εκείνοι που τσακίσαμε τον ιταλικό και γερμανικό φασισμό. Εμείς είμαστε οι αθάνατοι ήρωες του Βιετνάμ, της Αλγερίας, του Κογκό, της Κούβας, της Λατινικής Αμερικής, της Κίνας, του Πακιστάν, οι ήρωες των αραβικών λαών, των λαών της Ασίας, της Αφρικής, οι ήρωες των υποδουλωμένων λαών της Ευρώπης και του κόσμου.
Γι’ αυτό, εμείς θα σας νικήσουμε, εσείς ποτέ δε θα μας λυγίσετε.

Εκφωνήθηκε στις 26 Ιούνη 1967 στην Έκτακτη Σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΕΕ. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ζέρι Πόπουλιτ», 28 Ιούνη 1967.

τέταρτη 2 Αυγούστου 1967
ΤΑ «ΑΛΥΧΤΗΜΑΤΑ» ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΟΝΟΡΧΟΦΑΣΙΣΤΩΝ
ΚΑΙ ΟΙ «ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ» ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΤΩΝ
Οι έλληνες μοναρχοφασίστες, όπως είχαν πάντοτε συνήθιό τους, γαυγίζουν και πάλι για τη «Βόρειο Ήπειρο». Εμείς έχουμε ακούσει και δυνατότερα αλυχτήματα και οι σκύλοι έχουν βάλει την ουρά στα σκέλη μπροστά στην ακατάβλητη αντίσταση της σοσιαλιστικής Αλβανίας. Οι έλληνες φασίστες έχουν δοκιμάσει τη δύναμη μας, αν θέλουν ας την ξαναδοκιμάσουν. Αυτοί θα βρουν το σίγουρο θάνατο. Έχουμε πάρει όλα τα μέτρα. Ποτέ ο εχθρός δε μας αιφνιδίασε και δε θα μας αιφνιδιάσει. Γνωρίζουμε ότι οι φασίστες μπορεί να κάνουν τυχοδιωκτισμούς κάθε στιγμή, αλλά κι αυτοί κάνουν φυσικά τους υπολογισμούς τους. Στους έλληνες φασίστες, σ' αυτές τις καταστάσεις που βρίσκονται, δε βγαίνουν οι λογαριασμοί για έναν τέτοιο τυχοδιωκτισμό. Μέσα στη χώρα τους είναι πολύ μακριά από το να έχουν σταθεροποιήσει την κατάσταση. Βρίσκονται στην αρχή της κρίσης, ο λαός είναι ενάντια τους και κινείται. Οι φυλακές και τα νησιά εξορίας είναι γεμάτα. Όλα τα αστικά κόμματα συντρίφτηκαν από τη φασιστική κλίκα, αυτό όμως δε σημαίνει ότι εξαφανίστηκαν. Ο ίδιος ο μοναρχοφασιστικός στρατός βρίσκεται σε χάος, χιλιάδες στελέχη έχουν φυλακιστεί κλπ., κλπ. Μέσα στην Ελλάδα Le torchon brule 1 και είναι δύσκολο γι" αυτούς και τους πάτρωνες τους να επιχειρήσουν έναν τυχοδιωκτισμό σε βάρος της χώρας μας, τουλάχιστον προτού ρυθμίσουν την εσωτερική τους κατάσταση.
Οι διεκδικήσεις τους σε βάρος της Αλβανίας είναι ένα παντοτινό τους λαϊτμοτίβ, είναι ένας πολιτικός τσορβάς που σερβίρεται στη ντόπια κοινή γνώμη για να απαλλαχτούν από τις κρίσεις, για να κερδίσουν στις εκλογές, για να ενθαρρύνουν τον αντικομμουνισμό κλπ., αλλά από τα λόγια μέχρι τα έργα είναι μακρύς δρόμος, γεμάτος κινδύνους και αίμα, που πρέπει να περάσουν και δε μπορούν να περάσουν.
Μα το «ωραιότερο» σ’ αυτό το ζήτημα είναι η «έξυπνη πολιτική» των σύγχρονων ρεβιζιονιστών, με επικεφαλής τους Σοβιετικούς.
Οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές και όλοι οι δορυφόροι τους, οργάνωσαν χορωδία για να μας φοβίσουν. «Συναγερμός! Οι έλληνες φασίστες θα επιτεθούν κατά της Αλβανίας». «Η σοβιετική κυβέρνηση διαθέτει έγκυρες πληροφορίες, επειδή αυτό έχει αποφασιστεί από τους Αμερικάνους και τους Έλληνες, ότι, μετά την επίθεση του Ισραήλ κατά των αραβικών χωρών, θα αρχίσει η ελληνική επίθεση εναντίον σας». Από την άλλη μεριά ο Τίτο, βάζει δήθεν σε κίνηση στρατεύματα στα μακεδονοελληνικά σύνορα, επειδή οι Έλληνες θα επιτεθούν, λέει, και κατά της Γιουγκοσλαβίας. Όλοι οι ρεβιζιονιστές πρεσβευτές, σ' όλες τις χώρες, συναντούν τους πρεσβευτές μας και, ανήσυχοι δήθεν για την τύχη μας, τους μιλούν για τον κίνδυνο που «απειλεί την Αλβανία». Αυτοί έφθασαν μέχρι το σημείο που ο τσεχοσλοβάκος αντιπρόσωπος στα Τίρανα, είχε την αναίδεια να έρθει στο Υπουργείο μας Εξωτερικών και «εξ ονόματος της σοβιετικής κυβέρνησης» να μας προειδοποιήσει για «τον κίνδυνο που. διατρέχουμε». Όλοι αυτοί πήραν την κλωτσιά όπως τους άξιζε, ο Τύπος τους από την άλλη πλευρά και, ιδιαίτερα, αυτός των ιταλών τιτοϊκών ρεβιζιονιστικών, ενορχήστρωναν αυτή την καμπάνια.
Κι όλο αυτό απόβλεπε σε ένα σκοπό. Να μας φοβίσουν, για να χτυπούσαμε συναγερμό, και να «τείναμε» το χέρι σ' αυτούς τους «σωτήριους ιππότες», ή γι' αυτούς τουλάχιστον να εκνευριζόμασταν, να πέφταμε στην παγίδα της εκστρατείας τους, για να δίναμε πρόσχημα στους εχθρούς να έκαναν μεγάλο θόρυβο και πάνω σ' αυτό να κερδοσκοπούσαν. Κι αυτό όμως δεν τους έφεξε. Ο Τύπος μας δεν εκδήλωσε ούτε το παραμικρό ενδιαφέρον για ό,τι λεγόταν και σκαρωνόταν. Μα εμείς, λίγα λόγια και πολλή δουλειά.
Οι ρεβιζιονιστές έμειναν στα κρύα του λουτρού. Οι μοναρχοφασίστες ας τολμήσουν αν θέλουν να θίξουν τα σύνορα μας. Αυτοί και οι σύμμαχοι τους, οι ρεβιζιονιστές, θα πάθουν ήττα.
Γαλλική φράση με την έννοια: υπάρχουν αλληλοφαγωμάρες.

ΤΕΤΑΡΤΗ 22 ΝΟΕΜΒΡΗ 19676
Η ΔΡΟΠΟΛΗ ΑΝΘΙΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΘΑ ΑΝΘΙΖΕΙ

Χθες πήρα ένα πολύ θερμό και επαναστατικό γράμμα από τους Δροπολίτες νεολαίους και νεολαίισες του χωριού Μπουλιαράτι. Θα τους απαντήσω.
Στο γράμμα προς τους νεολαίους και νεολαίισες του Μπουλιαρατιού, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα έγραφε:
Αγαπητοί Δροπολίτες νεολαίοι και νεολαίισες του χωριού Μπουλιαρά-
Με κάματε να χαρώ πολύ με το γράμμα που μου στείλατε, γιατί αυτό είναι όλο επαναστατική φλόγα, όλο αγάπη και απέραντη πίστη προς το Κόμμα και την ακριβή μας πατρίδα. Εσείς είστε οι θυγατέρες και οι γιοι αυτού του ηρωικού, απλού κι εργατικού λαού της Δρόπολης, που όπως όλος ο αλβανικός λαός υπόφερε πολύ στο παρελθόν, αλλά που ζει τώρα ελεύθερος, ευτυχισμένος, σε ατσάλινη ενότητα με όλο τον αλβανικό λαό.
Η Δρόπολη τώρα ανθίζει και κάθε χρόνο ακόμα περισσότερο θα ανθίζει. Εσείς χτίσατε καινούργια σπίτια, έχετε τώρα πόσιμο νερό1, εστίες και σπίτια πολιτισμού, παντού έχετε σχολεία στη μητρική και την αλβανική γλώσσα, οι δρόμοι σας ασφαλτοστρώθηκαν, πολύ σύντομα θα ηλεκτροδοτηθεί όλη η Δρόπολη2, ενώ ο εύφορος κάμπος σας αγγειοβελτιώνεται και γίνεται ορμητική δουλειά για την άρδευση του κλπ., κλπ..
Όλο αυτό είναι έργο του Κόμματος, έργο δικό σας, έργο όλου του λαού μας.
Πόσο χαίρεται το Κόμμα κι ο αλβανικός λαός που η δροπολίτικη νεολαία ρίχτηκε σε εξορμήσεις και δρέπει καινούργιες νίκες σ’ όλους τους τομείς, στην οικονομία, στην κουλτούρα, στην ενίσχυση της άμυνας της πατρίδας, νίκες αυτές για τις οποίες μας ζηλεύουν οι εχθροί, οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές, οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές, οι έλληνες μοναρχοφασίστες και άλλοι αντιδραστικοί. Οι εχθροί όμως ας αλυχτούν, ένας λαός σαν το δικό μας, ένα Κόμμα σαν αυτό το δικό μας, δε μπορεί να καταβληθεί ποτέ.
Πατεράδες, αδελφές και αδέλφια σας έπεσαν ηρωικά στον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα, ενώ εσείς και όλος ο λαός σήμερα, με τη σημαία του Κόμματος ξεδιπλωμένη, βαδίζετε πάντα μπροστά στα ίχνη των ηρώων και των ηρωίδων.
Ο ηρωισμός της Σκούρτε Βάτα και η σιδερένια θέληση του Φουάτ Τσέλια μας ενθουσιάζει και μας εμπνέει. Όταν έγραψα στον τυφλό σύντροφο Φουάτ Τσέλια, σκέφτηκα πολύ για το μειονοτικό κομμουνιστή σύντροφο μας Ηλία Γκάζγκα, τον οποίο γνωρίζω προσωπικά, έχω συνομιλήσει μαζί του και ξέρω πως αυτός αν και τυφλός είναι ένας ηρωικός κομμουνιστής πολύ δραστήριος και ζωηρός στις συσκέψεις του Κόμματος και σε κάθε άλλη σύσκεψη, που στα σχολεία μαθαίνει στα παιδιά το βιολί, κλ. Σφιχταγκαλιάστε με πόνο εκ μέρους μου τον Ηλία, ευχηθείτε τον από καρδιάς αυτόν και όλους σας επιτυχίες και πάντα νίκες.
Σας αγκαλιάζω εσάς, τους γονείς, τις αδερφές και τα αδέρφια σας όλης της Δρόπολης και σας εύχομαι να περάσετε χαρούμενοι τις γιορτές 28 και 29 Νοέμβρη.
Τίρανα, 22 Νοέμβρη 1967
Δικός σας Ενβέρ Χότζα
1. Αληθινό δράμα ήταν πριν από την Απελευθέρωση η ζωή στα χωριά της Δρόπολης από την έλλειψη του πόσιμου νερού, που ή με χρήμα το αγόραζαν, ή από τις βροχές το μάζευαν σε στέρνες. Το πρώτο υδραγωγείο σ' αυτά τα χωριά εγκαινιάστηκε το 1950.
2. Η ηλεκτροδότηση όλων των μειονοτικών χωριών στην περιοχή της Δρόπολης τερματίστηκε τον Ιούλη του 1968, ενώ η ηλεκτροδότηση όλης της χώρας τον Οχτώβρη 1970.
ΟΙ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΟΙ ΧΑΙΡΟΥΝ
ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΗΣ
ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΑΣ
5 ΜΑΗ 1969
Στη σύσκεψη της Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας που έγινε στις 5 Μάη 1969 συζητήθηκε και για τη μαρξιστική - λενινιστική στάση που" τηρείται προς την ελληνική μειονότητα στη χώρα μας.
Η ομιλία του συντρόφου Ενβέρ Χότζα:
Όπως για κάθε άλλο θέμα, και για τη στάση προς τη μειονότητα, το Κόμμα αγωνίστηκε και αγωνίζεται να εφαρμοστεί η ορθή γραμμή του. Για μας είναι τελείως ανεπίτρεπτες και επιβλαβείς οι εθνικιστικές και σοβινιστικές παρεκκλίσεις. Η ελληνική μειονότητα είναι στενά συνδεμένη με τη σοσιαλιστική Αλβανία· οι μειονοτικοί είναι Αλβανοί πολίτες, αδέρφια μας που ζούνε στο σοσιαλισμό και χαίρουν χωρίς καμιά διάκριση όλα τα δικαιώματα, όπως κάθε πολίτης της Δημοκρατίας μας. Έχουν το δικαίωμα να διατηρήσουν τη μητρική τους γλώσσα, τα ήθη και έθιμα τους, έτσι καθώς έχει το δικαίωμα αυτό όλος ο αλβανικός λαός1. Αυτό είναι μαρξιστικό - λενινιστικό.
Το Κόμμα έχει σωστά προσδιορίσει ότι στους μειονοτικούς με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να αρνείται ή να χαθεί η μητρική τους γλώσσα. Τη μητρική τους γλώσσα πρέπει να την μαθαίνουν οπωσδήποτε κι αυτό είναι, επίσης, μαρξιστικό. Εμείς είμαστε διεθνιστές, γι' αυτό, αν κάποιος μιλάει ελληνικά ή όποια άλλη γλώσσα, για το μαρξιστή αυτό δεν έχει καμιά σημασία τόσο περισσότερο για τους μειονοτικούς στη χώρα μας, που είναι πολίτες με ίσα δικαιώματα και ζουν στη σοσιαλιστική μας κοινωνία, όπου εφαρμόζεται η μαρξιστική - λενινιστική θεωρία. Στα δημοτικά σχολεία της ελληνικής μειονότητας να διδάσκεται με τη μεγαλύτερη σοβαρότητα η ελληνική, η γλώσσα της μητέρας, και οι δάσκαλοι που δίνουν αυτό το μάθημα να είναι αρμόδιοι. Συνεπώς, πρέπει να καταβάλλονται προσπάθειες ώστε οι δάσκαλοι της ελληνικής να είναι από τη μειονότητα, ενώ οι αλβανοί δάσκαλοι που δίνουν μάθημα σ' αυτά τα σχολεία να είναι με υψηλό ιδεολογικό και επαγγελματικό επίπεδο κατάρτισης.
Στα δημοτικά σχολεία της μειονότητας, όπου όλα τα μαθήματα γίνονται ελληνικά, διδάσκεται ασφαλώς και η αλβανική, αλλά η αλβανική γλώσσα σ' αυτά τα σχολεία, δίνεται ταχτικά στις τέσσερις ανώτερες τάξεις του 8χρονου, στις οποίες συνεχίζεται επίσης η δουλειά για την τελειοποίηση της ελληνικής γλώσσας, που είναι μητρική για το μειονοτικό μαθητή. Μ' αυτό το μάτι πρέπει να βλέπονται και τα προγράμματα.
Η εκμάθηση της αλβανικής γλώσσας στα σχολεία της μειονότητας γίνεται διότι θα τη χρειαστούν στη ζωή οι μειονοτικοί. Είναι γνωστό ότι επίσημη γλώσσα στη Λαϊκή μας Δημοκρατία είναι η αλβανική, ότι στα γραφεία και παντού ομιλείται και γράφεται η αλβανική. Σα μεγαλώσει ο μειονοτικός μπορεί να του τύχει να γίνει εργάτης, διευθυντής μιας κρατικής επιχείρησης, δάσκαλος, υπάλληλος, αξιωματικός κλπ., δηλαδή δε θα ζήσει μόνο στη Δρόπολη, αλλά θα πάει να δουλέψει και να διευθύνει παντού, όπως όλοι οι άλλοι πολίτες της Δημοκρατίας. Ο μειονοτικός χαίρει αυτό το δικαίωμα, να γιατί πρέπει να ξέρει την αλβανική.
Γι' αυτό χρειάζεται προσοχή και να γίνει καλύτερη δουλειά ώστε η εφημερίδα «Λαϊκό Βήμα», που εκδίδεται στα ελληνικά1 να βγαίνει με επίπεδο ολοένα και πιο υψηλό, με καθαρή και ξάστερη γλώσσα. Αυτή η εφημερίδα πρέπει να γράφει για όλα τα προβλήματα που ανησυχούν τη μειονότητα, με έναν ευρύ κύκλο από αναγνώστες όλων των ηλικιών. Εκτός απ' αυτό, να κοιταχτούν για τους μειονοτικούς οι δυνατότητες έκδοσης περισσοτέρων βιβλίων στη γλώσσα τους. Αυτό δε σημαίνει ότι αυτοί να μη γίνουν συνδρομητές στις εφημερίδες «Ζέρι ι Πόπουλλιτ», «Ζέρι ι Ρινίς» ή σε άλλα όργανα του Τύπου και της προπαγάνδας, καθώς όλοι οι άλλοι πολίτες. Σαν πολίτες με ίσα δικαιώματα και δραστήριοι αγωνιστές σε όλη τη ζωή της χώρας, οι μειονοτικοί το θεωρούν απαραίτητο να είναι συνδρομητές και σ' αυτά τα όργανα, όπως και γίνεται, αλλά έχω υπόψη εδώ ότι, παρ' όλο που αυτοί μαθαίνουν την αλβανική γλώσσα, υπάρχει ακόμα αριθμός ανθρώπων, ιδιαίτερα των μεγαλύτερων ηλικιών, που δεν ξέρουν την αλβανική. Είναι καθήκον μας ώστε αυτή η γενιά να μη μείνει πίσω από τους άλλους όσον αφορά το μορφωτικό επίπεδο, γι’ αυτό να ασκηθεί μεγαλύτερη φροντίδα ώστε, παράλληλα με τη μελέτη στη μητρική γλώσσα μέσα από τις εκδόσεις μας στην ελληνική, να μάθουν καλά και την αλβανική, διότι έτσι θα επωφεληθούν πολύ από το πλατύ φόντο της σοσιαλιστικής μας κουλτούρας. Ο καθένας απ' αυτούς το καταλαβαίνει αυτό, ανεξάρτητα που δεν ξέρει την αλβανική. Επομένως, οι μειονοτικοί νιώθουν την αναγκαιότητα να μάθουν την αλβανική, να την κατέχουν για να διαβάζουν τουλάχιστον την εφημερίδα.
Η ανάπτυξη της σοσιαλιστικής μας κοινωνίας γενικά, η ανάπτυξη των γερών σχέσεων μεταξύ μας βαίνουν ομαλά και χωρίς προκαταλήψεις, σε ενότητα σκέψης και δράσης, εξαιρετική επιτυχία αυτή της σωστής γραμμής του Κόμματος. Όσον αφορά τις σχέσεις με τους μειονοτικούς, αυτές ήταν και είναι υγιείς όπως σ' όλη τη χώρα. Λόγου χάρη, οι παντρειές μεταξύ τους βλέπονται σαν ένα δικαίωμα του καθενός να αποφασίζει ο ίδιος με ελεύθερη θέληση για τη δημιουργία της οικογένειας. Αν μια κοπέλα μειονοτική αγαπάει ένα αγόρι αλβανό, ας τον παντρευτεί, αυτό είναι δικό της δικαίωμα, έτσι όπως για όλους τους άλλους πολίτες της Δημοκρατίας. Ή αν μια αλβανίδα κοπέλα επιθυμεί να παντρευτεί ένα αγόρι της ελληνικής μειονότητας, ας το παντρευτεί, αλλά ποτέ να μην υποκινηθεί ούτε ο ένας ούτε ο άλλος, γιατί διαφορετικά, όχι μόνον δε θα τύχαιναν σεβασμού τα αισθήματα των νέων, αλλά αυτό θα μετατρεπόταν και σε μια τάση με όχι καλές συνέπειες.
Αυτά λοιπόν τα ζητήματα πρέπει να κοιταχτούν σωστά, στη μαρξιστική - λενινιστική γραμμή. Έχουμε στη μειονότητα έναν πατριώτη λαό, που είναι εξαιρετικά στενά συνδεμένος με το λαό μας και με το Κόμμα, που τη γραμμή του Κόμματος και τις οδηγίες του στην πολιτική, στην ιδεολογία, στη στάση απέναντι στη θρησκεία, στην οικονομία και σε καθετί άλλο τις έχει αγκαλιάσει και τις εφαρμόζει καθώς πρέπει. Οι μειονοτικοί είναι εργατικοί, ο καθένας θεωρεί τον εαυτό του αλβανό πολίτη και αγαπάει τη σοσιαλιστική Αλβανία, αγαπάει το Κόμμα Εργασίας και πολέμησε γι' αυτά.
Έχουμε δώσει στη μειονότητα αυτά τα δικαιώματα όχι μόνον για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω, αλλά κι επειδή εμείς είμαστε μαρξιστές - λενινιστές.
Πρέπει, επίσης, να διατηρηθεί η λαογραφία της μειονότητας, τα τραγούδια, οι χοροί, τα ποιήματα κλπ., ως πνευματικός θησαυρός του λαού. Ασφαλώς, οι μειονοτικοί και λιάμπικα μπορεί να χορέψουν, αλλά να χορέψουν πρώτα τους χορούς τους. Εμείς δεν απαγορεύουμε στη μειονότητα να χορέψει λιάμπικα ή το χορό του Κούξι, ενώ για να χορέψει τους χορούς της πρέπει να την παρακινήσουμε. Το φολκλόρ της μειονότητας αποτελεί μέρος στο θησαυρό όλης της λαϊκής μας κουλτούρας.
Ενεργώντας έτσι, όταν βλέπουν πως τα αναγνωρισμένα δικαιώματα εφαρμόζονται αυστηρά, οι μειονοτικοί το αγαπούν ακόμα πιο πολύ το Κόμμα, γιατί από την ίδια τη ζωή επιβεβαιώνουν την ορθότητα της μαρξιστικής -λενινιστικής γραμμής του.
1. Τα δικαιώματα αυτά καθιερώθηκαν στο Σύνταγμα της ΛΣΔΑ, στο Άρθρο 42 του οποίου λέγεται: «Στις εθνικές μειονότητες εξασφαλίζεται η προστασία και η ανάπτυξη της κουλτούρας και των λαϊκών παραδόσεων, η χρησιμοποίηση της μητρικής γλώσσας και η διδασκαλία της στο σχολείο, η ίση ανάπτυξη σ' όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής».
2. Όργανο του Δημοκρατικού Μετώπου της Επαρχίας Αργυροκάστρου, για την ελληνική μειονότητα στην Αλβανία, που άρχισε να εκδίδεται από το Μάη του 1945.

ΤΕΠΕΛΕΝΙ, ΠΕΜΠΤΗ 29 ΜΑΗ 1969
Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΛΑΩΝ ΓΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
Συναντήθηκα σήμερα με τους κατοίκους της πόλης του Τεπελενίου και των τριγυρινών χωριών. Στη μεγάλη συγκέντρωση που έγινε μ' αυτή την ευκαιρία, εκτός από τα εσωτερικά ζητήματα της ζωής της χώρας και μερικά διεθνή προβλήματα, μίλησα και για τη συμβολή που οι Αλβανοί έδωσαν στους αγώνες των άλλων λαών για λευτεριά.
Στο λόγο του αυτό, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, μεταξύ άλλων, είπε:
Η αξία ενός λαού δε μετριέται με το μέγεθος του εδάφους στο οποίο ζει, ούτε με τον αριθμό των ανθρώπων που τον αποτελούν, αλλά με τις στάσεις του· με το πόσο ικανός και πόσο άξιος είναι να επιζεί και να πάει εμπρός αψηφώντας τις φουρτούνες και τις μπόρες των αιώνων με το πόσο αντιστάθηκε, αντιστέκεται και καταβάλλει τον ένα μετά τον άλλο τους πολλούς εχθρούς του· με το να κατορθώνει να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες και τις μπόρες των καιρών με θάρρος, με εξυπνάδα, με ζωτικότητα, με την τακτική και τη στρατηγική του. Σε τέτοιο λαό, έστω και ολιγάνθρωπο, καθώς είναι ο λαός μας, ανήκει να επιζεί και σίγουρα θα ζει αιώνια. Ο μικρός αλλά ακατάβλητος στους αιώνες λαός μας, το επιβεβαίωσε αυτό καθ' όλη την ύπαρξη του και μέχρι σήμερα.
Ας ρίξουμε μια σύντομη ματιά στην ιστορία πριν την χρονολογία μας. Εδώ σ' αυτά τα μέρη ήπιε γάλα από το βυζί μιας μάνας από την ιλλυρική φυλή των Μολοσσών της Ηπείρου, ο Μέγας Αλέξανδρος της Μακεδονίας. Οι προγονοί μας, οι Ιλλυριοί, που έδωσαν πολλούς αυτοκράτορες στη Ρώμη άντεξαν στις ορδές της. Για τους αυτοκράτορες εμείς δεν καυχιόμαστε, ας τους θεωρήσουν οι Ρωμαίοι σα δικούς τους, αλλά σημασία έχει το γεγονός πως αυτοί οι άνθρωποι βγήκαν από τους κόλπους τον προγόνων μας.
Ρεαλιστές συγγραφείς και αντικειμενικοί εξαίρετοι ιστοριογράφοι έχουν γράψει ότι οι Αλβανοί έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην κατάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο αλβανικός λαός, κάτω από την ηγεσία του Σκεντέρμπεη, σύντριψε τις ορδές του σουλτάνου Μουράτ και του σουλτάνου Μεχμέτ. Τα θρυλικά στρατεύματα του αθάνατου ήρωα μας, επί 25 χρόνια συνέχεια, έγιναν οι υπερασπιστές όχι μόνο του μικρού λαού μας, αλλά κι όλης της Ευρώπης. Και μετά το θάνατο του Σκεντέρμπεη, ο αλβανικός λαός δε λύγισε, απεναντίας, συνέχισε με ανδρεία και ηρωισμό τον πόλεμο στα βουνά και τα κατσάβραχα, στους κάμπους και τα ρέματα ενάντια στους οσμανλήδες καταχτητές και τις· ορδές τους, που μέρα με τη μέρα, από χρόνο σε χρόνο και συνεχώς δεν τους άφησε ήσυχους, μέχρις ότου κέρδισε την εθνική ανεξαρτησία.
Οι ιδεολόγοι και οι αγωνιστές της Εθνικής μας Αναγέννησης, εμπνευσμένοι και στηριζόμενοι από τις λαϊκές μάζες, πολέμησαν όχι μόνο για τη λευτεριά της Αλβανίας, αλλά εγκαρδίωσαν και τους Νεότουρκους που ανέτρεψαν το σουλτανάτο. Έτσι ένδοξη συνεχίζεται η θρυλική ιστορία του λαού μας και αργότερα όταν αυτός ξεσηκώθηκε με το όπλο στο χέρι για να πολεμήσει ενάντια στους ληστρικούς σκοπούς των σοβινιστών γειτόνων που ήθελαν να κατατεμαχίσουν την Αλβανία και να πατήσουν πάνω στο αίμα και τα κόκκαλα των δεκάδων χιλιάδων ηρώων που έπεσαν κατά τους αιώνες. Μα κανένας εχθρός δε μπόρεσε να εξαφανίσει την Αλβανία. Οι βουλιμίες και τα σχέδια τους συνεχίστηκαν, εμείς υποστήκαμε τόσες φορές τις βαριές συνέπειες των καταχτήσεων τους, μα ποτέ δεν καταβληθήκαμε.
Και σ' αυτόν το μεγάλο, το γενικό αγώνα του αλβανικού λαού (θέλω να σας μιλήσω με ιστορικά δοσμένα κι όχι να σας καλοκαρδίσω), οι παππούδες και προπαππούδες σας, αγαπητοί αδερφοί και αδερφές του Τεπελενίου, έχουν δώσει πολύτιμη συμβολή καθ' όλη την ιστορία, για να ζούσε, να άνθιζε η Αλβανία και η φωνή της να ακουγόταν δυνατή στον κόσμο.
Εδώ ακριβώς στο Τεπελένι γεννήθηκε ο Αλή Πασάς, που ήταν πράγματι ένας μεγάλος φεουδάρχης και σατράπης, αλλά κι ένας έξυπνος πολιτικός, που κατατρόπωσε την αυτοκρατορία των σουλτάνων. Ο ευρωπαϊκός κόσμος εκτιμούσε στον καιρό του τον Αλή πασά Τεπελενλή. Οι ιστορίες και οι εγκυκλοπαίδειες της Ευρώπης μιλούν κατά ιδιαίτερο τρόπο για το Τεπελένι και λένε πως ο Αλή, για τις δικές του φεουδαρχικές επιδιώξεις σηκώθηκε ενάντια στους σουλτάνους και ίδρυσε το πασαλίκι των Γιαννίνων, το οποίο και έκαμε να δυναμώσει αρκετά. Επεδίωκε να αποσπάσει τελειωτικά το πασαλίκι του από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και ήθελε να το συνδέσει και με τη Βόρεια Αλβανία, με το πασαλίκι της Σκόντρας, που κυριαρχούσαν τότε οι Μπουσατλήδες. Αυτή ήταν μια έξυπνη πολιτική που έκανε ο Αλής. Αυτή την πολιτική την εγνώριζε καλά ο αυτοκράτορας των Γάλλων ο Ναπολέων Βοναπάρτης, στρατιωτικός και εξαίρετος μάστορας της τακτικής, που κατάχτησε όλη την Ευρώπη κι έγινε ο τρόμος των Άγγλων, των Γερμανών, των Αυστριακών και των Ρώσων, αλλά που, τελικά, εξορίστηκε στο νησί της Αγίας Ελένης. Όταν ήταν στο ζενίθ της δύναμης του, ο Ναπολέων έστειλε τους πρεσβευτές του να κλείσουν συμμαχία με τον Αλή Πασά, που τον θεωρούσε, όπως και ήτανε, ένα σημαντικό παράγοντα, χωρίς την υποστήριξη του οποίου, οι στρατηγικές θέσεις της γαλλικής κυριαρχίας στις ανατολικές ακτές της Μεσογείου εκτίθονταν σε κίνδυνο.
Στα αρχεία του Παρισιού βρέθηκαν σημαντικά ντοκουμέντα, γραμμένα από το Ναπολέοντα, στα οποία παραγγέλει στον απεσταλμένο του, στρατηγό Ντονζελό, που διοικούσε τότε τις γαλλικές δυνάμεις στην Κέρκυρα, να προσπαθήσει να συνδεθεί με τον Αλή Πασά Τεπελενλή, αλλά να είχε, ταυτόχρονα, και το νου του μη τυχόν ο μεγάλος αυτός πολιτικός —όπως τον εκτιμούσε εκείνος— τον βάλει στο σακκί, αν δεν τον είχε βάλει ακόμα μέχρι τη στιγμή εκείνη που θα λάβαινε την επιστολή.
Ο πόλεμος του Αλή Πασά συνέβαλε στις πρώτες νίκες της Ελληνικής Επανάσταστης του 1821 - 1822 και παρά τις συγκρούσεις που είχαν συμβεί μεταξύ Αλή και μιας μερίδας του ελληνικού πληθυσμού, οι ηγέτες της Ελληνικής Επανάστασης έγραφαν στον Υψηλάντη να ενωθούν με τον Αλή τον Τεπελενλή, να έκαναν έκκληση στα παλληκάρια Αλβανούς, στους Τσαπαραίους της Τσαμουριάς και στους Αλβανούς του Μωριά να ξεσηκωθούν μαζί σε επανάσταση. Εκείνοι έκαναν έκκληση στους έλληνες εξεγερμένους να ξεχάσουν αυτά που είχε κάνει ο Αλή, διότι μόνο με τη βοήθεια του και τη βοήθεια των Αλβανών, θα μπορούσαν να βγουν θριαμβευτές.

ΤΕΤΑΡΤΗ 8 ΟΧΤΩΒΡΗ 1969
ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΘΕΤΙΚΑ
Στην πρόταση που ο αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΕΕ έκανε στο Χαλίμ Μπούντο, για εμπορικές ανταλλαγές, μπορεί να απαντήσουμε θετικά. Να του τονίσουμε όμως ότι το σημαντικότερο είναι η ελληνική κυβέρνηση να προβεί στην άρση του παράλογου νόμου της «εμπόλεμης κατάστασης με την Αλβανία» και να συνάψει διπλωματικές σχέσεις με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Αλβανίας.

ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΝΟΕΜΒΡΗ 1969
ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ
Στη σημερινή σύσκεψη του Πολιτικού Γραφείου, στην ημερήσια διάταξη μεταξύ άλλων είχαμε «τα προβλήματα της παραπέρα ανάπτυξης των αλβανολογικών επιστημών στη χώρα μας».
Μιλώντας για τα αποτελέσματα που είχαν οι σύντροφοι που ασχολούνται με αλβανολογικές μελέτες, τόνισα σύντομα ότι οι αλβανολογικές επιστήμες και ιδιαίτερα η γένεση και η εθνογένεση, στην ιδιαίτερη μελέτη τους, να στηρίζονται μόνο σε επιστημονικά, αντιιδεαλιστικά, μαρξιστικά -λενινιστικά δοσμένα και πορίσματα, καταπολεμώντας κάθε σωβινιστική και μεγαλομανή τάση. Οι αρχαιολογικές μας έρευνες πρέπει να προσανατολιστούν πιο ορθά και να συγκεντρωθούν περισσότερο απ' ό,τι μέχρι τώρα σ' αυτές τις ανακαλύψεις που θα εξυπηρετήσουν για να τεκμηριωθεί η γένεση και η εθνογένεση του λαού μας παρά να βαδίσουν προς τις ελληνορωμαϊκές ανακαλύψεις. Και αυτές οι τελευταίες δεν πρέπει βέβαια να αφεθούν εντελώς στη λήθη, γιατί έχουν κι αυτές τη σημασία τους, επειδή δείχνουν και τη συμβολή μας στην παγκόσμια επιστήμη, αλλά να είναι σε δεύτερη μοίρα. Ένα τέτοιο πράγμα πρέπει να το έχουμε καλά υπόψη.

ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ, ΤΗ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΓΕΝΕΣΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ
3 ΝΟΕΜΒΡΗ 1969

Από την ομιλία στη σύσκεψη τον Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ τον ΚΕΑ.

Επιθυμώ να πω ότι οι εργαζόμενοι μας στις ιστορικές μελέτες πρέπει πάντα να έχουν υπόψη ότι οι αλβανολογικές μελέτες1 (και εδώ αναφέρομαι όχι στους άλλους αλλά σε μας) για κάθε πρόβλημα πρέπει να στηρίζονται στην επιστήμη, σε πρώτη γραμμή, στη μαρξιστική - λενινιστική επιστήμη. Κάθε μελέτη που γίνεται στην Αλβανία να έχει βάσεις, να μην έχει μέσα της ίχνη σωβινισμού, αντίθετα κάθε ίχνος του να καταπολεμιέται ως ξένη αντίληψη από τους μελετητές μας. Στις μελέτες μας πρέπει να απαντούμε επιστημονικά και τεκμηριωμένα σε εκείνους που έχουν εδαφικές αξιώσεις έναντι της Αλβανίας. Γι αυτές τις αξιώσεις πρέπει φυσικά ν' απαντούμε όχι μόνο πολιτικά αλλά και σε άλλες κατευθύνσεις, πάντα όμως επιστημονικά.
Όταν λέμε οι αλβανολογικές μας μελέτες πρέπει να στηρίζονται σε βάσεις επιστημονικές, αντιιδεαλιστικές, αντισωβινιστικές, μαρξιστικές - λενινιστικές, σημαίνει να χειριζόμαστε ορθά τα προβλήματα ώστε οι μελέτες μας σ' αυτό το πεδίο, όπως παντού, να είναι πάντα ανώτερες έναντι εκείνων που γίνονται έξω από την Αλβανία. Έτσι θα επιβληθούμε σε εκείνους τους ξένους μελετητές που έχουν αντεπιστημονικές απόψεις, διαφορετικά, ανεξάρτητα που είμαστε η χώρα για την οποία γίνονται αυτές οι μελέτες, δε θα μπορούσαμε να τους επιβληθούμε. Βασισμένοι στη μαρξιστική - λενινιστική επιστήμη εμείς θα κάνουμε πάντα ορθές παρατηρήσεις και έρευνες, εμπεριστατωμένες, εθνικού και διεθνούς χαρακτήρα, θα δώσουμε την απαιτούμενη σημασία και απασχόληση τόσο στην εθνική όσο και στη διεθνή πλευρά του θέματος.
Στη γένεση του αλβανικού λαού, στα ζητήματα της γλωσσολογίας, στη διαμόρφωση του έθνους και σε όλα τα άλλα υπό συζήτηση προβλήματα, θα δώσουμε την απαιτούμενη βαρύτητα τοποθετώντας τα σε επιστημονικές βάσεις. Εκείνο που είναι δικό μας να το υπερασπιστούμε με τεκμηριωμένες μελέτες. Εμείς δεν έχουμε κάνει και δεν κάνουμε ιδιοποιήσεις παρουσιάζοντας αλβανικά εκείνα που δεν είναι τέτοια. Με κανέναν τρόπο δε μπορούμε να πούμε, λόγου χάρη, στους σημερινούς Δαλματούς ότι όλος ο πολιτισμός που υπάρχει στη χώρα τους είναι δικός μας, επειδή στο παρελθόν οι Ιλλυριοί εξαπλώνονταν και στη χώρα τους. Ούτε υποθετικά πρέπει να πάμε και να πούμε, λόγου χάρη, πως οι Ετρούσκοι (τους οποίους μέχρι σήμερα κανείς δεν εξακρίβωσε ποιοι είναι και το ζήτημα παραμένει ακόμα άγνωστο) είναι πρόγονοι των Αλβανών. Κατά πόσο θα αποδειχτεί αυτή η υπόθεση, είναι άλλο πράγμα, αλλά όσο παραμένει υποθετική, δεν πρέπει στις μελέτες μας να καθοδηγούμαστε απ' αυτή. Είναι γεγονός πως ο ετρουσκικός πολιτισμός, ήταν πιο προχωρημένος σε σύγκριση με το ρωμαϊκό, που εκείνη την εποχή ήταν, ας πούμε, ακόμα βάρβαρος. Ωστόσο, στηριζόμενοι μόνο σε υποθέσεις, δεν πρέπει αυτό να μας κάνει να πούμε πως οι Ετρούσκοι είναι οι πρόγονοι των Αλβανών.
Εκείνοι που υπερασπίζουν την άποψη της πελασγικής προέλευσης των Αλβανών νομίζουν ότι οι Πελασγοί δεν έχουν ποτέ αφομοιωθεί από τους Έλληνες, πηγαίνουν μάλιστα και πιο πέρα, λέγοντας πως είναι ο πελασγικός πολιτισμός εκείνος που επέδρασε επί του ελληνικού πολιτισμού κλπ. Αυτό θα πει ότι ο πελασγικός πολιτισμός πρέπει να ήταν πολύ πιο ανεπτυγμένος από τον ελληνικό, ναι, αλλά μέχρι τώρα δεν υπάρχουν λίγο πολύ καλά καθορισμένα στοιχεία γι' αυτόν τον πολιτισμό. Αν κάποιος θελήσει να αποδείξει ότι ο ελληνικός πολιτισμός είναι επηρεασμένος από τους αυτόχθονες, των οποίων η εθνικοπολιτιστική παρουσία είναι ακόμα συζητήσιμη, αφού βασίζεται μόνο σε ό,τι λέει ο Όμηρος και μερικοί άλλοι αρχαίοι συγγραφείς, πρώτα πρέπει τεκμηριωμένα να απορρίψει τα ως τώρα δοσμένα της παγκόσμιας επιστήμης. Ο κόσμος γνωρίζει πλατιά τον ελληνικό πολιτισμό, που, όπως ξέρουμε έχει την επίδραση του αρχαιότερου πολιτισμού των λαών της Ασίας. Αυτό είναι πολύ καλά γνωστό, ενώ η επίδραση του πολιτισμού των Πελασγών είναι μια υπόθεση, για την οποία ακόμα δεν έχουμε τεκμήρια και αποδείξεις για να τη θεωρήσουμε σαν αλήθεια. Συνεπώς, για να μη λαθέψουμε, χρειάζεται σ' αυτήν την κατεύθυνση να κάνουμε σοβαρή δουλειά και να μη βαδίζουμε με επιθυμίες.
Το λέω αυτό επειδή, απ' ό,τι έχω διαβάσει στις εφημερίδες, οι άνθρωποι μας που ασχολούνται με την επιστήμη προσπαθούν καμιά φορά να παρουσιάζουν ιλλυρικού πολιτισμού τα μνημεία του ελληνικού, ρωμαϊκού ή του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού που ανακαλύφτηκαν στη χώρα μας, πράγμα που καθόλου δεν είναι σωστό. Είναι γνωστό πως ο πολιτισμός της Απολλωνίας, όπως και του Δυρραχίου, είναι ένας ανάμικτος ελληνορωμαϊκός πολιτισμός· συνεπώς αν προσπαθούσαμε να τον ιδιοποιηθούμε και να διακηρύξουμε ότι τον ανέπτυξαν οι προγονοί μας, δε θα ήμασταν αντικειμενικοί. Χωρίς άλλο μπορούμε να πούμε πως τον χρησιμοποίησαν και οι Ιλλυριοί, πως και αυτοί συνέβαλαν σ ‘ αυτόν, δημιουργώντας σ' αυτό το ρυθμό, πλουτίζοντας τον.
Ιστορικά είναι γνωστό πως η Ρώμη έχει καταλάβει πολλές χώρες της Μεσογείου, περιλαβαίνοντας και την Απολλωνία και το Δυρράχιο, όπου προηγούμενα είχε πιάσει θέση ο ελληνικός πολιτισμός, και, όπως παντού όπου είχε κυριαρχήσει, έφερε εκεί και την κουλτούρα της. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για το βυζαντινό πολιτισμό, που διαδόθηκε στη χώρα μας μερικούς αιώνες αργότερα. Είναι αλήθεια ότι στην Αλβανία βρίσκονται πολλά μνημεία οικοδομημένα από τους Αλβανούς. Έτσι, λόγου χάρη, ο αλβανός αρχιτέκτονας που έχτισε την εκκλησία στο Λάμποβο του Σταυρού, είναι μεγάλος καλλιτέχνης, ωστόσο ο ρυθμός αυτής της εκκλησίας είναι βυζαντινός, διότι, όπως είναι γνωστό, πληθώρα τέτοιες εκκλησίες έχουν χτιστεί σε όλες τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου. Συνεπώς νομίζω αυτά τα ζητήματα να τα τοποθετήσουμε σωστά, ώστε ο χειρισμός τους να γίνεται με αυστηρή επιστημονική αντικειμενικότητα.
Οι εργαζόμενοι μας των αλβανολογικών επιστημών είναι σε θέση να προσανατολίζονται και να καθορίζουν μόνοι τους το πεδίο των μελετών και των εργασιών που κάνουν, αλλά κατά τη γνώμη μου, περισσότερο πρέπει να βάλουν τον τόνο στους Ιλλυριούς, για το λόγο ότι τα γεγονότα, τα αποδεικτικά κι όλα τα αρχαιολογικά, ιστορικά και λοιπά στοιχεία είναι πιο αληθή για να αποδειχτεί η προέλευση των Αλβανών απ' αυτούς. Πλην όμως αυτό το θέμα πρέπει να μελετηθεί επιστημονικά με στοιχεία και με ντοκουμέντα και, αν μελετηθούν ορθά, μια τέτοια τεκμηριωμένη μελέτη την επιβάλλουμε σε οποιονδήποτε.
Και στις αρχαιολογικές έρευνες πρέπει να δοθεί περισσότερη προσοχή για να καταστρώνονται ορθά τα ζητήματα. Φυσικά, για να ιδούμε τι συμβολή πρόσφερε ο λαός μας στο θησαυροφυλάκιο του παγκόσμιου πολιτισμού, είναι απαραίτητο να εργαστούμε για να ανακαλύψουμε και τα μνημεία της ρωμαϊκής και ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας και κάθε είδος άλλου πολιτισμού στον τόπο μας. Παρ' όλα αυτά, οι ανασκαφές πρέπει να γίνονται σε ορθό συσχετισμό με όλους τους άλλους, οι αρχαιολογικές μας εργασίες να συγκεντρώνονται περισσότερο στην ανακάλυψη των μνημείων των Ιλλυριών και όλων των φυλών και λαών, με τους οποίους αποδείχνεται η καταγωγή και ο πολιτισμός του αλβανικού λαού. Τέτοιες ανασκαφές νομίζω πρέπει να συνεχιστούν πιο εντατικά, ενώ οι άλλες να βαδίσουν με αργότερο ρυθμό.
Αλλά γιατί πρέπει εμείς να ανακαλύψουμε και μνημεία που δε σχετίζονται με τον πολιτισμό των προγόνων μας; Αυτό το κάνουμε για προσφορά μας στον παγκόσμιο πολιτισμό. Τέτοια μνημεία, όπως το Κολοσσαίο της Ρώμης, υπάρχουν και στην Αλγερία, στη Συρία κλπ., μάλιστα ίχνη ενός τέτοιου μνημείου, που δεν είναι άσχημο να αποκαλύψουμε βρήκαμε κι εμείς στο Δυρράχιο. Ή αποκαλύψαμε αγάλματα των αρχόντων της πόλης και τα τοποθετήσαμε στην αντίστοιχη θέση στην Απολλωνία. Φυσικά μ' αυτό κάναμε μια καλή δουλειά, διότι η αποκάλυψη τέτοιων πολιτιστικών αξιών έχει μεγάλη βαρύτητα και δείχνει ότι, όπως πολλές χώρες, και η Αλβανία συμβάλλει στον πλουτισμό του θησαυροφυλακίου του παγκόσμιου πολιτισμού. Οι ξένοι επιθυμούν να έρθουν στη χώρα μας να δουν, να μελετήσουν και να γράψουν για αυτά τα μνημεία που αποκαλύπτουμε. Παρ' όλα αυτά, η ανακάλυψη τέτοιων μνημείων δεν έχει τόση σημασία για μας, εκτός από το γεγονός ότι υπάρχουν σαν έργα αρχιτεκτονικής αξίας. Ας δούμε τις αρχαιολογικές μελέτες και ανασκαφές που έχουν κάμει στο παρελθόν στην Αλβανία οι ξένοι αρχαιολόγοι και ιστορικοί όπως ο Ρέι, ο Ουγκολίνι κι όλοι οι άλλοι. Εμείς γνωρίζουμε ότι τις ανασκαφές αυτοί δεν τις άρχισαν προς το συμφέρον μας, αλλά προς τα συμφέροντα τους. ·
Τις ανασκαφές για την αποκάλυψη των μνημείων που αφορούν την προσφορά μας στο θησαυροφυλάκιο του διεθνούς πολιτισμού, νομίζω πως είναι απαραίτητο να τις κάνουμε στην κατάλληλη αναλογία. Αυτό το ζήτημα πρέπει να το δούμε με προσοχή, να μη ρίξουμε όλες τις δυνάμεις που διαθέτουμε για την ανακάλυψη των ψηφιδωτών του Πογιάν κ.λπ., μα να τις προσανατολίσουμε κυρίως στην ανακάλυψη και τεκμηρίωση των θέσεων μας που δεν είναι σοβινιστικές και εξυπηρετούν να εξηγήσουμε την ύπαρξη μας σα λαός, την αρχαία και όμορφη κουλτούρα μας, που μας την έχουν αρνηθεί εκείνοι που μας καταπίεζαν στο παρελθόν. Δηλαδή, να ξέρουμε να διαλέγουμε τι να μελετούμε κι όχι να καυχιόμαστε, λόγου χάρη, με το ιστορικό γεγονός ότι ο Βελισάριος1 παρέμεινε τρεις μήνες στο Δυρράχιο περιμένοντας το ιππικό του Ιουστινιανού μαζί με τα ιλλυρικά στρατεύματα που ο δεύτερος έστειλε στη Ραβένα, όταν γνωρίζουμε ότι αυτά προσλήφθηκαν μισθοφόροι. Αν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι αυτά τα στρατεύματα έχουν δώσει κάποια συμβολή, αξίζει να ανασκαλέψουμε στα έγγραφα για να μάθουμε πιο πέρα τι έκανε ο Βελισάριος και τι έκαμαν αυτά τα στρατεύματα, διαφορετικά δε μας χρειάζεται μια τέτοια μελέτη. Είναι επίσης γνωστό από την ιστορία ότι ο Μάρκος Αντώνιος και ο Καίσαρ έχουν έρθει στην Αλβανία. Αλλά τι μας χρειάζεται να αρχίσουμε να αναζητούμε υλικά στοιχεία γι' αυτό; Γιατί να μπούμε σ' αυτή τη δουλειά; Είναι όμως ενδιαφέρον να γνωρίσουμε ότι ο εμφύλιος πόλεμος στη Ρώμη έδωσε αφορμή στους Ιλλυριούς να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία να επαναστατήσουν ενάντια στη Ρώμη. Σε πρώτη γραμμή, τις επιστημονικές δυνάμεις πρέπει να τις δεσμεύσουμε σε μερικές κατευθύνσεις που μας φέρνουν οφέλη. Μ' αυτή την ευκαιρία δε θέλω να πω να μην προσφέρουμε στον παγκόσμιο πολιτισμό, αλλά, όπως είπα, αυτή τη δουλειά να την κάνουμε πάντα φυλάσσοντας τις αναλογίες.
Εσείς σύντροφοι1 δεν έχετε μείνει με σταυρωμένα τα χέρια, απεναντίας, κάνατε προς αυτή την κατεύθυνση μια αξιόλογη δουλειά, που έδωσε αποτελέσματα και γι" αυτό σας συγχαίρουμε. Όμως, αν επιθυμείτε το Πολιτικό Γραφείο να σας βοηθήσει για ζητήματα που χρειάζονται εξηγήσεις και για τα οποία πρέπει να δοθούν μερικοί προσανατολισμοί, τότε όταν θα το βρείτε βολικό, να μας τα παρουσιάσετε σε ιδιαίτερες μελέτες. Στους ξένους, λόγου χάρη, στη γλωσσολογία υπάρχουν μερικές θεωρίες που δεν είναι υπολείμματα, αλλά σχολές, αντιλήψεις ολόκληρων σχολών. Αυτές οι θεωρίες είναι, έτσι να πούμε, χωρίς επιστημονικές βάσεις, αλλά έχουν ριζοβολήσει στα κεφάλια των ανθρώπων, των διαφόρων καθηγητών οι οποίοι, να το έχουμε καλά υπόψη, δεν είναι χορτάρια αλλά μεγάλα δέντρα της αστικής τάξης, που έχουν επιχειρηματολογημένες τις θεωρίες τους, επομένως δεν απορρίπτονται εύκολα. Συνεπώς, αν θεωρείται απαραίτητο να δώσουμε τη συμβολή μας στην πάλη ενάντια σ' αυτές τις απόψεις που διαδίδονται στο εξωτερικό, και απαιτείται χωρίς άλλο να δώσουμε όταν η υπόθεση είναι για τη χώρα μας, πρέπει να παρατηρήσουμε με προσοχή και επιστημονικά ποιοι είναι οι προσανατολισμοί που έχουν οι ξένοι σχετικά με την αλβανολογία. Να μην έχουμε την αξίωση ότι και χωρίς πολλά επιχειρήματα μπορούμε να απορρίψουμε τις πλαστές θεωρίες που διαδόθηκαν. Η άποψη μας πρέπει να επικρατήσει και να απορρίψει επιστημονικά και με επιχειρήματα τις ξένες απόψεις, δηλαδή να πάρει με το μέρος της τους άλλους, να τους πείσει πλέρια για την ορθότητα των μελετών μας έτσι όπως ένα κι ένα κάνουν δύο.
Για να πετύχουμε αυτό το σκοπό, οι αλβανολογικές μας επιστήμες πρέπει να εμπνέονται και να καθοδηγούνται από τη μαρξιστική - λενινιστική επιστήμη, να δώσουν στο καθετί την απαιτούμενη δόση, να μην παρασύρονται από παλιούς προσανατολισμούς, από παλιές πραχτικές και απόψεις στον καθορισμό της δουλειάς- να μην ξεχνούν το παρελθόν, αλλά να παίρνουν υπόψη και το παρόν και την προοπτική. Δε θα ήταν σωστό να πούμε ότι τώρα δε μας χρειάζεται η μελέτη του θέματος των Πελασγών ή του θέματος της επίδρασης που η Μολοσσία είχε στο Μέγα Αλέξανδρο, επειδή αυτός ήταν Έλληνας, διότι κι αυτό δεν είναι πλέρια επακριβές. Ο Μέγας Αλέξανδρος είχε τη μητέρα Ηπειρώτισσα (Μολοσσίδα), τον πατέρα Μακεδόνα κι ο ίδιος για μερικό καιρό μεγάλωσε στη Μολοσσία. Όλα αυτά επέδρασαν στη διάπλαση του, τόσο που όταν πήγε στην Περσία πήρε τα χαρακτηριστικά ενός κοσμοπολίτη αυτοκράτορα. Με τη μελέτη αυτού του θέματος εμείς με κανέναν τρόπο δεν αποσκοπούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο Αλέξανδρος ήταν Αλβανός, ούτε να πούμε στους Έλληνες ότι η μητέρα του ήταν Αλβανίδα, μα για να αποδείξουμε ότι αυτό το τμήμα των Βαλκανίων, όπου εκείνος πέρασε την παιδική ηλικία και απ' όπου είχε τη μητέρα, δεν ήταν καθόλου ελληνικό, ότι στη Μολοσσία έχει ζήσει ένας λαός εντελώς διαφορετικός και, όντας έτσι, οι εκεί φυλές έχουν αναπτυχθεί κατά τρόπο που δεν αφομοιώθηκαν από τους Έλληνες. Αυτές οι φυλές πήραν μεν πολιτισμό και μερικά έθιμα ελληνικά, αλλά στη γενικότητα ο πολιτισμός και τα έθιμα τους ήταν εντελώς διαφορετικά απ' αυτά των Ελλήνων. Αποδείχνοντας επιστημονικά αυτό, θα προκύψει ότι οι Μολοσσοί δεν ήταν οι ίδιοι με τους Έλληνες.
Στη σύσκεψη της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΕΑ, 9 Μάη 1983, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα ερμήνευσε τον όρο «Αλβανολογικές επιστήμες» και συμβούλεψε να αντικατασταθεί με την ονομασία «Επιστήμη που μελετά την ιστορία, τη γλώσσα και τον εθνικό μας πολιτισμό».
Βυζαντινός στρατηγός (494 - 565), γεννήθηκε στη Θράκη.
Απευθύνεται στο σύντροφο Καχρεμάν Ύλλι, τότε πρύτανη του Πανεπιστημίου των Τιράνων και στους λοιπούς συντρόφους από το Ινστιτούτο Ιστορίας και Γλωσσολογίας κι από το Ινστιτούτο Λαογραφίας, οι οποίοι παρευρίσκονταν στη συνεδρίαση.

ΠΕΜΠΤΗ 25 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 1969
σημείωση
Ομάδα από γυναίκες και νεανίδες της Κάτω Δρόπολης με την ευκαιρία της Πρωτοχρονιάς μου έστειλαν ένα πολύ θερμό ευχετήριο τηλεγράφημα. Το τηλεγράφημα τους, στο οποίο περιγράφεται και το πικρό παρελθόν της μειονοτικής γυναίκας κάτω από το αντιλαϊκό καθεστώς του Ζώγου, μου προκάλεσε πόνο και πολλές αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια1. Θα απαντήσω σ' αυτές τις πρωτοπόρες, γενναίες και εργατικές γυναίκες.
1. Στο τηλεγράφημα που οι 50 γυναίκες και νεανίδες της Κάτω Δρόπολης έστειλαν στο σύντροφο Ενβέρ Χότζα, μεταξύ άλλων αναφέρεται: «Εμείς, οι γυναίκες της μειονότητας υποφέραμε πολύ στο παρελθόν, δικαιώματα και ελευθερίες δεν είχαμε, ήμασταν καταπιεζόμενες και εκμεταλλευόμενες, οι μπέηδες και οι αγάδες μας έχουν πιεί το αίμα, οι έλληνες σωβινιστές μας έχουν σκοτώσει. Το ψωμί δεν το χορτάσαμε ποτέ, τα αγριολάχανα ήταν το παντοτινό μας φαΐ, ούτε νερό δεν είχαμε. Το αγοράζαμε με χρήμα πηγαίνοντας μέχρι το Λιμπόχοβο. Πόσα τράβηξε η ράχη μας, η ξενιτιά ήταν μεγάλη πληγή. Πόσες πικρές αναμνήσεις έχουμε από το παρελθόν, όμως ήρθε μια μέρα να λάμψουν τα μάτια μας, να τραγουδήσει η καρδιά μας, να γελάσουν τα χείλη μας. Το Κόμμα μας έβγαλε από το σκοτάδι στο φως, εσείς μας δώσατε την πολιτική ελευθερία, μας δώσατε δώρα το ένα μετά το άλλο: τη γη, το ψωμί, το νερό, τα σχολεία, τους παιδικούς και βρεφικούς σταθμούς, το ηλεκτρικό φως κλπ., που δεν τα είχαμε».

Συνέχεια...