Πέμπτη, Ιουνίου 07, 2012

Το βάθαιμα της κρίσης αυξάνει την ανεργία

«ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ», Οκτώβρης 1985 

Το βάθαιμα της κρίσης αυξάνει την ανεργία

Το συνεχές βάθαιμα της οικονομικής κρίσης, που διέρχεται σήμερα ο καπιταλιστικός και ρεβιζιονιστικός κόσμος συνοδεύεται με την παράλληλη αύξηση της ανεργίας.
Η καπιταλιστική οικονομία δε μπορεί να υπάρχει και να αναπτύσσεται χωρίς την ύπαρξη του βιομηχανικού εφεδρικού στρατού, όπως έλεγε ο Μαρξ, που στην περίοδο της γενικής κρίσης του καπιταλισμού λόγω της χρόνιας υποαπασχόλησης των επιχειρήσεων αποχτά τεράστιες διαστάσεις. Η ανεργία γίνεται χρόνια και παίρνει μαζικό χαραχτήρα.
Η ύπαρξη μιας τεραστίων διαστάσεων ανεργίας δίνει τη δυνατότητα στους καπιταλιστές να αυξάνουν ακόμα παραπέρα την εντατικοποίηση της εργασίας και να βρίσκουν φτηνότερη εργατική δύναμη. Επί πλέον οι καπιταλιστές χρησιμοποιούν την ύπαρξη της χρόνιας μαζικής ανεργίας για να μειώνουν σε μεγάλο ποσοστό τους μισθούς των απασχολούμενων εργατών.
Αυτά από τη μια οδηγούν σ' ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και σε παραπέρα αύξηση των κερδών των καπιταλιστών και από την άλλη σε μείωση του εισοδήματος της εργατικής τάξης, σε μεγάλη πτώση του βιοτικού της επιπέδου και σε ακόμη μεγαλύτερη εξαθλίωση.
Σήμερα, στην περίοδο της βαθιάς και ολόπλευρης κρίσης του καπιταλιστικό - ρεβιζιονιστικού κόσμου, η ανεργία έχει πάρει πρωτοφανείς διαστάσεις και έχει γίνει μια ολοφάνερα αθεράπευτη πληγή του καπιταλιστικού συστήματος.
Αν στη 10ετία του 60 ο αριθμός των ανέργων στις βιομηχανικές καπιταλιστικές χώρες που συμπεριλαμβάνονται στον ΟΟΣΑ έφτανε τα 8 εκατομμύρια άτομα, στο δεύτερο μισό της 10ετίας του 70 έφτασε τα 15 εκατομμύρια. Σήμερα ο αριθμός αυτός έφτασε σε 32.300.000. αριθμός που ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη των αστών οικονομολόγων.
Ιδιαίτερα βαριά είναι η κατάσταση στην Ευρώπη. Τα 2/3 των ανέργων στην παγκόσμια βιομηχανία, επομένως 20 εκατομμύρια άτομα είναι στην Ευρώπη, όπου από το 1975 δεν έχουν ανοίξει νέες θέσεις εργασίας. Οι χώρες της ΕΟΚ, σύμφωνα με μια έκθεση του γραφείου στατιστικής της ίδιας, είχαν στις αρχές του Αυγούστου 12.4 εκατομμύρια ανέργους ή 11 % του ενεργού πληθυσμού. Σε σύγκριση με την ίδια περίοδο της περασμένης χρονιάς η ανεργία στις χώρες αυτές αυξήθηκε κατά 400 χιλιάδες άτομα. Στις ΕΠΑ ο αριθμός των ανέργων είναι 8,5 εκατομμύρια, που αποτελεί τα 7,4 % του εργατικού δυναμικού.
Η ανεργία σήμερα μετατράπηκε σε μαζική και χρόνια. Μαζική γιατί η κρίση χτύπησε όλους τους κλάδους της καπιταλιστικής οικονομίας και όλες τις καπιταλιστικές χώρες και χρόνια γιατί ο αριθμός των ανέργων όχι μόνο δε μειώνεται αλλά αντίθετα αυξάνεται συνεχώς πάνω στη βάση της μόνιμης ανεργίας. Οι ρυθμοί της αύξησης της παραγωγής στις περιόδους των οικονομικών κρίσεων είναι από τους χαμηλότερους. Σαν συνέπεια αυτής της κατάστασης είναι να μειώνεται η δυνατότητα για το άνοιγμα νέων θέσεων εργασίας ή το άνοιγμά τους γίνεται με τόσο μικρό ρυθμό που δεν ανταποκρίνεται σ' αυτόν της αύξησης του αριθμού των ανέργων. Έτσι για παράδειγμα στις ΕΠΑ εντελώς διαφορετικά απ' ότι διαδίδει η αστική προπαγάνδα, σήμερα δε μπορεί να γίνει λόγος για άνοιγμα θέσεων εργασίας αλλά για το αντίθετο, τη μείωσή τους. Από τις αρχές του 1985 και μόνο στη βιομηχανία της επεξεργασίας στις ΕΠΑ έχουν μειωθεί 220 χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Πρέπει να σημειωθεί ότι τα παραπάνω στοιχεία δε δίνουν τις πραγματικές διαστάσεις της ανεργίας, γιατί η αστική στατιστική έχει κάθε λόγο να εμφανίζει χαμηλό το ποσοστό και περιλαμβάνει μόνο όσους έχουν δηλωθεί στα γραφεία ανέργων, χωρίς να περιλαμβάνει τους υπόλοιπους που δε μπορούν να δηλωθούν καθώς επίσης δεν περιλαμβάνει τους μερικά απασχολούμενους, της γυναίκες που διώχτηκαν από την παραγωγή και τους νέους που είναι σε θέση να εργαστούν και δε βρίσκουν δουλειά.
Η απόλυση των εργατών από την εργασία από τη μια, η μη δημιουργία ή η δημιουργία ενός μικρού αριθμού νέων θέσεων εργασίας ή η ανεπαρκής επέχτασή τους, μεγαλώνει πολύ τη στρατιά των ανέργων. Η αύξηση αυτή των ανέργων, σαν μια από τις συνέπειες της κρίσης, επιδεινώνει την κατάσταση του συνόλου της εργατικής τάξης. Μαζί με την αύξηση των φόρων, της συνεχούς ανόδου των τιμών, της περικοπής των κοινωνικών δαπανών, της μείωσης του εργατικού μισθού, η ανεργία μειώνει αισθητά την αγοραστική δύναμη του συνόλου των εργαζομένων, ακριβαίνει το κόστος ζωής, μειώνει το βιοτικό επίπεδο τους.
Τα παραπάνω οδηγούν αναπόφευχτα σε παραπέρα όξυνση των αντιθέσεων, που υπάρχουν μεταξύ της εργασίας και του κεφαλαίου, μεταξύ του προλεταριάτου και της αστικής τάξης. Αυτός είναι ο λόγος που εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες κατεβαίνουν σε μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις ενάντια στην αύξηση της ανεργίας και τις άλλες συνέπειες της οικονομικής κρίσης και ρίχνουν το σύνθημα: "Την κρίση να πληρώσουν οι πλούσιοι".

Δεν υπάρχουν σχόλια: