Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΤΟΥ ΚΚΣΕ

ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

ΣΑΝ ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ "ΚΟΜΣΟΜΟΛΣΚΑΓΙΑ ΠΡΑΒΝΤΑ"

ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ, ΘΑΡΡΑΛΕΟΣ, ΔΥΝΑΤΟΣ, ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ

Αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους χαρακτηρισμούς της εφημερίδας.

Με τον τίτλο: "Ό Μυστικός δεσμώτης του ΚΚΣΕ...", η "Κομσομόλσκαγια Πράβντα" στις 9.12.1990 δημοσίευε εκτεταμένο άρθρο, στηριζόμενη σε προηγούμενο δημοσίευμα τοπικής εφημερίδας, της "Τιουμένσκαγια Ιζβέστια" (Τιουμένικες Ειδήσεις) που πρώτη, με υπόδειξη της Μόσχας, δημοσίεψε άρθρο του αντισυνταγματάρχη της KGB Πετρούσκιν για την αυτοκτονία... του Νίκου Ζαχαριάδη. Το έναυσμα δόθηκε από το ρεβιζιονιστικό χαλκείο του Κρεμλίνου.

Για τον αστικό τύπο που περνάει αγιάτρευτη κρίση, αυτή η "είδηση" ήταν θεόπεμτο δώρο, και μη μας πούνε πως ταξίδεψαν μεσοχείμωνα στη Βόρεια Σιβηρία με τους 50 βαθμούς θερμοκρασία κάτω από το μηδέν, γιατί άξαφνα τους πήρε ο πόνος να ερευνήσουν σε βάθος τα αίτια της παράνομης κράτησης και της στυγερής δολοφονίας του Νίκου Ζαχαριάδη!!! Αν ναι, τότε γιατί δεν το έκαναν αυτό έντεκα ολόκληρα χρόνια από το 1962; Άρπαξαν λοιπόν το κελεπούρι στον αέρα, το σουλούπωσαν στα μέτρα τους, σκάρωσαν και τερατώδη τίτλο: "Η αυτοκτονία του Ν. Ζαχαριάδη", και άρχισε η γνωστή ακατάσχετη... ανούσια φλυαρία, στοχεύοντας σε δυο κατευθύνσεις: Πρώτο, στον εξευμενισμό και προβολή της "αναδόμησης" και του πατενταρισμένου αντικομμουνιστή Γκορμπατσόφ. Και δεύτερο, στην αύξηση της κυκλοφορίας των εντύπων τους, "αρπάζοντας" τα κατοστάρικα των μεροκαματιάρηδων, τα οποία σε συνέχεια, αφού μετατρέπουν σε ολοστρόγκυλα εκατομμύρια, ρέουν στις τσέπες των μεγαλοεκδοτών.

Αλλά δεν είναι μόνο οι αστικές εφημερίδες, που ανεπίτρεπτα επεμβαίνουν στα εσωκομματικά μας ζητήματα και βάναυσα κακοποιούν και παραμορφώνουν την ιστορία του επαναστατικού ΚΚΕ και του εκλεγμένου αρχηγού του που έμεινε πιστός στην ιδέα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, στην ιερή υπόθεση της εργατικής τάξης. Είναι και οι εξ αγχιστείας "συγγενείς" τους ο "Ριζοσπάστης", η θλιμένη "γεροντοκόρη" "Αυγή" και φυσικά τα δυο ρεβιζιονιστικά ΚΚ-παγίδες, ο ΣΥΝ και τα άλλα υποπροϊόντα τους, που άψογα στοιχίζονται με την αστική τάξη και τα μέσα προπαγάνδα τους, στην προσπάθεια τους να δυσφημίσουν την επαναστατική πολιτική του παλιού ΚΚΕ, να συγκαλύψουν την προδοσία τους για την τεχνητή κρίση, την πολυδιάσπαση και τη διάλυση , το 1957, τόσο του κόμματος της Εργατικής Τάξης όσο και ολόκληρου του αριστερού κινήματος, της ΕΔΑ, κλπ. και να αποφύγουν τις πολιτικές και ποινικές ευθύνες για την άγρια δολοφονία του εκλεγμένου ΓΓ, της ΚΕ του ΚΚΕ σύντροφου Νίκου Ζαχαριάδη. Γι' αυτό 35 ολόκληρα χρόνια κρύβουν από τα μέλη τους και το λαό την αλήθεια.

Ακόμα και τέτοια δημοσιεύματα, φιλικών σ' αυτούς εντύπων, σαν αυτό της "Κομσομόλσκαγια Πράβντα" με την τόση άγνοια, ασάφειες και παραποιήσεις των γεγονότων δεν τόλμησαν μέχρι σήμερα να το δημοσιέψουν ολόκληρο, όπως έχει, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά πως και μέσα από αυτό το "νεφέλωμα" ξεπηδάνε και κάποιες τσεκουράτες αλήθειες που καίνε τους σοβιετικούς και έλληνες οπορτουνιστές - συνθηκολόγους, την ύπουλη αυτή εφεδρεία της αστικής τάξης.

Ξεχνάνε όμως οι παραπάνω "σύντροφοι", ότι οι έλληνες κομμουνιστές δεν είναι ούτε σοβιετικοί, ούτε πολωνοί, ούτε βούλγαροι "κομμουνιστές", αλλά ιδεολόγοι επαναστάτες και μοιάζουν πολύ με τον αδάμαστο αρχηγό τους. Δεν φοβούνται και δεν υποτάσσονται στο σοβιετικό ρεβιζιονισμό. Αντίθετα από το 1956 αντιστέκονται μαζικά, τον ξεμασκαρεύουν και οργανωμένα τον αντιπαλεύουν. Κι αυτό γιατί στηριζόμαστε στο δίκαιο, στην αλήθεια, "Σωστή πολιτική", λέει ο Λένιν, "είναι η αληθινή πολιτική", την οποία τρέμουν οι αναθεωρητές "συντηρητικοί" και "ανανεωτικοί".

Δίνουμε σήμερα σε πιστή μετάφραση το άρθρο της "Κομσομόλσκαγια Πράβντα". Και οι εργάτες, οι αδικημένοι, οι σύντροφοι, όσοι θέλουν να ξαναγεννηθεί από τη στάχτη του το παλιό, μα πάντα νέο ΚΚΕ, ο μόνος συνεπής υπερασπιστής των συμφερόντων τους Ας βγάλουν μόνοι τους τα συμπεράσματά τους.

Η μόνη "επέμβασή" μας στο άρθρο είναι να κάνουμε ορισμένες διευκρινίσεις και επεξηγήσεις τις οποίες ίσως από άγνοια αποσιωπάει ή παραποιεί ο ανταποκριτής της κ. Φ. Σίζιϊ.

***

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΤΟΥ ΚΚΣΕ

ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ "ΑΔΕΛΦΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ"

ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ "ΚΟΜΣΟΜΟΛΣΚΑΓΙΑ ΠΡΑΒΝΤΑ"

Η πολιτική τους στέρησε τα παιδικά τους χρόνια. Και τους αφαίρεσε την Πατρίδα. Η πολιτική τους έκλεψε τα ονοματεπώνυμα. Ο Αλέξης¹ (Ιωσήφ) έγραφε στη μάνα του γράμματα στη φυλακή "άλλης χώρας". Η Όλγα* συναντήθηκε με τον πατέρα της ύστερα από επίσημη άδεια της ΚΕ του ΚΚΣΕ μια μοναδική φορά στη ζωή της. Τον 13χρονο Παύλο³ (Κόρο) κρυφά τον έστειλαν στην Ελλάδα στο ΔΣΕ όπου και τραυματίστηκε. Τους έκαναν σωματική έρευνα. Τους ανέκριναν⁴. Αυτά ήταν όχι μόνο τόσο παιδιά παράνομων κομμουνιστών, όσο παιδιά της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ⁵. Ήταν ιδιόμορφα παιδιά, χωρίς παιδική ηλικία. Αυτά υποθέτω, νωρίτερα από κάθε άλλον συνομήλικό τους γνώρισαν τι θα πει υποκρισία.

Ίσως γι' αυτό, κάποια στιγμή λυπημένος ο θρυλικός πατέρας τους παρατήρησε: "Υπάρχει ένα βρώμικο πράγμα στη ζωή - η πολιτική". Ο Νίκος Ζαχαριάδης ο ίδιος ανήκε μόνο στην πολιτική. Ολοκληρωτικά. Και η πολιτική τον πλήρωσε με το παραπάνω. Εθελοντικά αρνήθηκε όλες τις απολαύσεις της ζωής - εκτός από την ιδέα της οικοδόμησης του κομμουνισμού.

Πρώην Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, επιφανής παράγοντας της Κομμουνιστικής Διεθνούς πιστός συναγωνιστής του Στάλιν. Ο άνθρωπος που έπαιξε σημαντικό ρόλο όχι μόνο στην νεότατη ιστορία της Ελλάδας αλλά και στο διεθνές κίνημα. Ο Νίκος Ζαχαριάδης αργά πέθαινε στον Τιουμένικο Βορρά, στο Σούργκουτ, εγκατελειμένος σε μια ξύλινη συνοικία. Κάτω από την άγρυπνη παρακολούθηση της τοπικής KGB⁶ Νο 1, που βρίσκονταν δίπλα στο σπίτι.

Ο Νίκος Ζαχαρώδης πέρασε από τα βασανιστήρια της Γκεστάπο, τα στρατόπεδα των ναζιστών, τις φυλακές της πατρίδας του⁷. Στάθηκε τιμητική φρουρά στη σωρό του Στάλιν. Παραβρέθηκε στην κηδεία του Λένιν το 1924.

Με το όνομα του Νίκου Ζαχαριάδη πολεμούσαν και πέθαιναν οι έλληνες πατριώτες Στην αρχή ενάντια στους ντόπιους διχτάτορες και αργότερα ενάντια στους φασίστες επιδρομείς.

Είναι υπόθεση των ιστορικών να ερευνήσουν τις αιτίες της ήττας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας το 1949. Όμως όπως θυμάται ο Παύλος το 1946 στην Αθήνα συγκεντρώνονταν πάνω από 200 χιλιάδες λαού. Σήμερα από ορισμένους ερμηνεύονται διαφορετικά αυτά τα γεγονότα του σαραντάχρονου παρελθόντος Όμως το γεγονός που παραμένει είναι ότι, ο ,Νίκος Ζαχαριάδης από το βήμα του 19ου Συνεδρίου του ΚΚ(μπ) της ΕΣΣΔ το 1952, με οργή στιγμάτισε την προδοτική κλίκα του Τίτο.

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς·του 1950, ο Στάλιν κάλεσε το Νίκο Ζαχαριάδη στο εξοχικό σπίτι στην Πιτσούντα⁸, εκεί ο Στάλιν καθησύχαζε τον πιστό σύντροφό του: " Ότι η ήττα του ΔΣΕ είναι προσωρινή. Ότι οι έλληνες κομμουνιστές οπωσδήποτε θα νικήσουν. Μόνο λίγο αργότερα".

Επιστρέφοντας ο Νίκος Ζαχαρώδης από την Πιτσούντα έδωσε στη γυναίκα του ένα μεγάλο αχλάδι: "Ορίστε είναι από τον ίδιο τον Στάλιν"⁹.

Όμως ο Στάλιν πέθανε. Τον Ζαχαριάδη στην πατρίδα του τον είχαν καταδικάσει ερήμην σε θάνατο...

Στο ΚΚΕ, ανάμεσα σε πολλούς πολιτικούς πρόσφυγες¹⁰ που ζούσαν στην ΕΣΣΔ άρχισαν διαφωνίες καυγάδες υποψίες κατηγορίες. Αναμφίβολα όχι χωρίς την υποκίνηση και βοήθεια των σοβιετικών κομμουνιστών. Το Προεδρείο της ΚΕ του ΚΚΣΕ πήρε μια απόφαση "για την κατάσταση στην Κ.Ο. των πολιτικών προσφύγων της Τασκένδης"¹¹. Και οι έλληνες άρχισαν να εκπληρώνουν τις οδηγίες του "μεγάλου αδελφού κόμματος". Η πίεση αποδείχθηκε σκληρή. Αφού οι "φιλοξενούμενοι" αποτάνθηκαν για βοήθεια στον Α' Γραμματέα του ΚΚ Ουζμπεκιστάν Μουχιντίνοφ¹².

Αργότερα ορισμένα μέλη του κόμματος παρουσίασαν τον Ζαχαριάδη σαν υπεύθυνο για τα λάθη. Μια Διεθνή Επιτροπή¹³ με την αιγίδα του ΚΚΣΕ γενίκευσε τις κατηγορίες κατά του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ. Το 1956 συνήλθε μια ολομέλεια της ΚΕ του Ελληνικού Κομμουνιστικού Κόμματος και καθαίρεσαν το Νίκο Ζαχαριάδη από τα καθοδηγητικά πόστα, χαρακτηρίζοντάς τον προδότη για τον αγώνα κατά των άγγλων καταχτητών¹⁴.

-              Μπορείς να παραμείνεις μέλος της ΚΕ - του πρότειναν συγκαταβατικά και μεγαλόψυχα...

-              "Οι προδότες δεν μπορεί να είναι μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ" - τους δήλωσε ο περήφανος Νίκος

Τον διέγραψαν από το κόμμα. Και από τότε εξαφανίστηκε από τη Μόσχα.

... Ο νέος διευθυντής του Δασικού Συνεταιρισμού "Ρώσικος" - της επαρχίας Μποροβιτσί του νομού Νόβγκοροντ- Νικολάϊ Νικολάγεβιτς Νικολάεφ αγαπήθηκε αμέσως από τους εργάτες και τους συνεργάτες του. Ήξερε να δουλεύει με τους ανθρώπους. Κατείχε θαυμάσια τη ρούσικη γλώσσα γι' αυτό και δεν υποψιάζονταν. ότι ο διευθυντής τους ήταν¹⁵ ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ. Ώσπου μια μέρα πολλοί κατάλαβαν την αλήθεια και ένιωσαν μια ευχάριστη έκπληξη: Όταν ο Νικολάγεφ συνδέθηκε απευθείας τηλεφωνικά με τον αρμόδιο Υπουργό στη Μόσχα, όταν χρειάστηκε να υπερασπιστεί δυο εργάτες Τότε κατάλαβαν πως ο Νίκος δεν ήταν ένας απλός Διευθυντής.

Μαζί με το Νίκο μεγάλωνε και ο μικρότερος γιός του Αλέξης Ακριβέστερα - Ιωσήφ. Αργότερα, ο γιός συνειδητοποιώντας όλο το βάρος των εγκλημάτων του ανθρώπου, προς τιμή του οποίου τον ονόμασαν, ουσιαστικά θα αρνηθεί το "κακούργο"¹⁶ όνομα.

... Πατέρας και γιός Νικολάγεφ ασχολούνταν πολύ με τα βιβλία. Ο μεγάλος Νικολάγεφ, σαν άτομο χωρίς υπηκοότητα¹⁷, χωρίς πατρίδα, βρίσκονταν πάντα κάτω από την άγρυπνη παρακολούθηση της KGB. Πως ζούσε ο μικρός Νικολάγεφ, που η μάνα του, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, βρίσκονταν κρατούμενη στις ελληνικές φυλακές;

Ο μεγαλύτερος αδελφός του Αλέξη, ο Παύλος Νικολάγεβιτς Αντώνοφ (Αντώνοφ - αυθαίρετο επίθετο που του δώσαν οι ρουμάνοι), σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Μόσχας. Μετά τη διαγραφή του πατέρα του από το ΚΚΕ, το 1957, βρέθηκε στο δρόμο. Κι αυτός χωρίς υπηκοότητα και σπίτι, τον βοήθησε η Φουρτσέβα, Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΣΕ, και σ' αυτό βοήθησε μια ομαδική φωτογραφία που φαίνονταν και ο Παύλος δίπλα στη Φουρτσέβα. Ήταν ακόμα τότε 1950 που ο πατέρας του μόλις είχε επιστρέφει από την επίσκεψή του στο Στάλιν στην Πιτσούντα¹⁸. Με δυο λόγια, δώσανε στο νεαρό ζευγάρι, ένα δωμάτιο 9τμ.

Το 1962 ο Ζαχαριάδης - Νικολάγεφ κατάλαβε, ότι "προσωρινή εξορία του" στο Μποροβιτσί, ήταν μόνιμη και ισόβια. Επαναστάτησε, θέλησε να του δώσουν την πραγματική του ταυτότητα:

Νίκος Ζαχαριάδης.Το Μάη του 1962 πήγε στη Μόσχα στην Ελληνική Πρεσβεία ζητώντας διαβατήριο για την Ελλάδα.

-              Πρέσβης: Γνωρίζετε ότι σας έχουν καταδικάσει σε θάνατο...

-              Νίκος Ζαχαριάδης: Το γνωρίζω, είμαι έτοιμος να αναλάβω τις ευθύνες μου και μπροστά στο δικαστήριο...¹⁹

Ήρθε η άρνηση από την Αθήνα. Για τον Ζαχαριάδη δεν ίσχυε το καθεστώς του πολιτικού πρόσφυγα. Όλο κι όλο ήταν ένας Νικολάγεφ Νικολάι Νικολάγεβιτς ένας άνθρωπος με ταυτότητα προσωρινής παραμονής.

Η ανυπακοή του να εγκαταλείψει τον τόπο εξορίας δυσαρέστησε την ΚΕ του ΚΚΣΕ. Ήταν η εποχή της εξομάλυνσης των σχέσεων με τον Μπροζ Τίτο και της αντισταλινικής υστερίας.²⁰

Τον Νικολάγεφ τον χώρισαν από τον γιό του Αλέξη και κατεπείγον τον έστειλαν στο Σουργκούτ²¹. Υπολογίζοντας ο Τιουμενικός Βορράς να λυγίσει τον υπέρμετρα θαρραλέο Έλληνα.

Τον τοποθέτησαν στη δουλιά. Πολύ ευχάριστο. Αυτή την ικανοποίηση δεν του τη στέρησαν. Για ένα διάστημα ο αγαπημένος του γιός Αλέξης ή Ιωσήφ δεν μπορούσε να τον επισκευθεί. Το γιό του τον έστειλαν στη Στρατιωτική Σχολή Σούβοροφ, όσο γίνεται μακρύτερα από τον πατέρα του. Αρχίζει τώρα τη "μάχη" ο μεγαλύτερος αδελφός ο Παύλος ή Κύρος που την εποχή αυτή ήταν δημοσιογράφος. Ήξερε καλά να γράφει. Μετά την πρώτη απεργία πείνας του πατέρα του το 1966 έγραφε επανηλειμένα στους Μπρέζνιεφ, Κοσίγκιν και Ποτγκόρνιϊ. Το 1977 μετά τη δεύτερη απεργία πείνας διαρκείας ο Πάβελ Αντώνοφ έγραφε: "...Σύντροφοι από το τμήμα Διεθνών Υποθέσεων της ΚΕ του ΚΚΣΕ δήλωσαν, ότι τον αδελφό μου δεν τον άφησε να πάει στο Σουργκούτ ο διευθυντής της Σχολής αυτός δεν επέτρεψε. Αρνήθηκαν στον πατέρα, την τελευταία του ίσως επιθυμία της ζωής του, να δει το γιο του. Μιλώντας για τελευταία επιθυμία δεν προσπαθώ καθόλου να υπερβάλω. Εγώ μόλις τώρα επέστρεψα από το Σουργκούτ - ο οργανισμός του πατέρα μας κλονίστηκε από την περσινή απεργία πείνας και γρήγορα χειροτερεύει. Η αδύνατη καρδιά του μπορεί να σταματήσει σε κάθε λεπτό, αφού δεν τρώει, ήδη 18η μέρα..."

Ο Ζαχαριάδης με δυσκολία αναγνώρισε το μεγαλύτερο γιό του. Μετά την ένεση γλυκόζης που του κάνανε οι γιατροί, χωρίς ο Νίκος να αισθάνεται. Συνήλθε, κρέμασε το κυνηγητικό του όπλο στο κρεβάτι και σιγανά πρόσφερε στο γιό του: "Εάν ξανάρθει ο γιατρός - εγώ θα αυτοπυροβοληθώ..."²².

Δεν τον ξαναεπισκέφθηκαν γιατροί. Μόνο τα παιδιά του έρχονταν κι αυτά με δυσκολία. Τον Αλέξη αρκετές φορές τον συνέλαβαν στο αεροδρόμιο της Μόσχας.

Μια φορά με τη δικαιολογία ότι έμοιαζε με κάποιον εγκληματία. Μετά τον ερεύνησαν εξονυχιστικά.²³

Η κόρη του Όλγα, από την Τσεχοσλοβακία, επισκέφτηκε τον πατέρα της μόνο μια φορά. Μοναδική φορά στη ζωή της είδε τον βασανισμένο μα ακατάβλητο, αδάμαστο πατέρα της Κι αυτό στις προσπάθειες και την επιμονή του μεγαλύτερου αδελφού της Παύλου. Την Όλγα, με τσεχοσλοβάκικη υπηκοότητα, κατά την επιστροφή της την κράτησαν τα όργανα της KGB, την έγδυσαν τελείως και την έκαναν εξονυχιστική έρευνα. Της βρήκαν ένα γράμμα για τους έλληνες κομμουνιστές..

Αμέσως κάλεσαν τον Παύλο στο τμήμα Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΣΕ και αυστηρά τον παρατήρησαν: Εσείς φταίτε. Μας δώσατε το λόγο ότι οι επισκέπτες δεν θα μεταφέρουν τίποτα. Θα σας διώξουμε από τη Μόσχα.

Από την άλλη μεριά ο Νίκος Ζαχαριάδης επέμεινε να φύγει απ' την εξορία. Δραπέτευε. Τον έπιαναν και σαν κλέφτη συνοδεία τον έφερναν πίσω σπίτι. Ποιό σπίτι; Ο Ζαχαριάδης απαιτούσε να του δοθεί ο τίτλος του πολιτικού πρόσφυγα. Και το 1970 πέτυχε την πρώτη νίκη. Του επιστράφηκε το πραγματικό του όνομα και επίθετο.²⁴

Επέτρεψαν να τον επισκέπτονται ορισμένοι, πολύ λίγοι σύντροφοι. Από την ΚΕ του ΚΚΣΕ του κάνανε πολύ καθοριστική πρόταση, όπως εάν σταματήσει την πολιτική του δραστηριότητα, θα του δώσουν τη δυνατότητα να μεταφερθεί στις νότιες περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης²⁵

Γιατί η ΚΕ του ΚΚΣΕ έβαζε τέτοιους όρους; Τι τους ένοιαζαν οι πολιτικές πεποιθήσεις του καθαιρεμένου έλληνα Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ; Όλα αυτά αποτελούν αινίγματα.²⁶

Αν ο Νίκος Ζαχαριάδης έμεινε παλιός δυνατός και ακατάβλητος δυνατός και μάλιστα στις συνθήκες της εξορίας στη Σιβηρία. Αδάμαστος ακόμα και σε συνθήκες του Δεσμώτη του ΚΚΣΕ.²⁷

Τον Ιούλη του 1973 τελευταία φορά συναντήθηκε με τον αγαπημένο του ,γιο Αλέξη - Ιωσήφ. Με την ευκαιρία αναφέρω ότι ο Αλέξης μέχρι το 1980 ήταν άτομο χωρίς ταυτότητα. Ο πατέρας του τον παρακάλεσε να δώσει στη μάνα του (όχι στη γυναίκα του, σημ. μεταφ.), ένα γράμμα, να το δώσει όμως μετά την 1η Αυγούστου. Ένα γράμμα διαθήκη²⁸. Την 1η Αυγούστου απαγχονίστηκε.

"...Υπάρχει ένα βρώμικο πράγμα στη ζωή - η πολιτική". Τους προειδοποίησε - αν δεν του επιτρέψουν να φύγει στην πατρίδα του θα έβαζε τέρμα στη ζωή του²⁹... Η Σοβιετική Ένωση γι αυτόν δεν ήταν ποτέ πατρίδα του³⁰.

Παρακάλεσε να μεταφέρουν τα λείψανά του στην Ελλάδα³⁰ Τώρα τα παιδιά του θέλουν να εκπληρώσουν αυτή τη θέληση του πατέρα τους.

"Κομσομόλσκαγια Πράβντα"

Κυριακή, 9 Νοέμβρη 1990

Φ. Σίζιϊ

(Του ανταποκριτή μας)

***

ΜΕΡΙΚΕΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ "ΚΟΜΣΟΜΟΛΣΚΑΓΙΑ ΠΡΑΒΝΤΑ"

Ο Νίκος Ζαχαριάδης είχε τρία παιδιά. Τον Κύρο και την Όλγα από την πρώτη του γυναίκα την Τσέχα Μαρία Νοβάκοβκ, και τον Ιωσήφ από την Κουκούλου.

1)            Αλέξης, ο ίδιος Ιωσήφ γεννήθηκε το 1950. Τον ονόμασαν Ιωσήφ προς τιμή του Ιωσήφ Στάλιν.

2)            Όλγα Ζαχαριάδη, τώρα Ντουριτσιόβα - Ζαχαριάδη, γεννήθηκε στην Πράγα το 1947.

3)            Παύλος, ο ίδιος Κύρος, γεννήθηκε το 1937. Το όνομα Κύρος του δώθηκε προς τιμή του συμφοιτητή και φίλου του Νίκου, εξέχοντα κομματικού παράγοντα του ΚΚΣΕ, Γραμματέα της Κ.Ο. του Λένινγκραντ Σ.Μ.Κύροφ που δολοφονήθηκε από την αντεπαναστατική, τρομοκρατική, τροτσκιστική ομάδα το 1934.

4)            Οι ανακρίσεις και οι έρευνες από τους Καγκεμπίτες ήταν χιτλεροφασιστικού τύπου και αποσκοπούσαν στην ταπείνωση και τον εκφοβισμό.

5)            ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ: Κομμουνιστίτσεσκαγια Ιντερνατσιονάλ-Κομμουνιστική Διεθνής

6)            KGB, Επιτροπή Κρατικής Ασφάλειας

7)            Ο σ. Νίκος Ζαχαριάδης έμεινε στις φυλακές και εξορίες συνολικά 26 χρόνια. Από αυτά: 5 στην Ελλάδα, 4 στο Νταχάου και 17 (1956 - 1973) στη Σοβιετική Ένωση. Έξη στο_ Μποροβι τσί και δυο στο Σουργκούτ, από τους αντισταλινικούς "κομμουνιστές" με περισσότερη... δημοκρατία!!!

8)            Πιτσούντα: Το αρχαίο ελληνικό θείο. Ένα από τα θέρετρα για τους εργαζόμενους στη Μαύρη Θάλασσα. Εδώ και το εξοχικό σπίτι του Στάλιν και άλλων ανώτατων στελεχών. Σ' αυτό την Πρωτοχρονιά του 1950 ο Στάλιν κάλεσε το Νίκο Ζαχαριάδη για γεύμα και συνεργασία. Ο Στάλιν σπάνια προέβαινε σε τέτοιες ενέργειες Ο σ. Νίκος αποτελούσε εξαίρεση. Τον εκτιμούσε αφάνταστα για το θάρρος την εξυπνάδα του και την απλότητά του, γι' αυτό τον καλούσε συχνά για φαγητό και συζήτηση, πράγμα που δεν έκανε ούτε για τους πολύ στενούς του συνεργάτες.

9)            Το περιβόητο αχλάδι. Πάνω στη συζήτηση για τις αιτίες της ήττας του ΔΣΕ, ο Στάλιν μίλησε αυτοκριτικά. Συμφώνησε απόλυτα με τη θέση της ΚΕ του ΚΚΕ, χαραχτηρίζοντάς την προσωρινή. Κάποια στιγμή πρόσφερε στο Νίκο ένα μεγάλο αχλάδι, με τη συμβολική έννοια, ότι πίσω έχει το αχλάδι το κοτσάνι. Εδώ ο Στάλιν υποσχέθηκε στο σ. Ζαχαριάδη ολόπλευρη βοήθεια στην επόμενη φάση του αγώνα μας που ωρίμαζε το 1951 - 1953 με τον πόλεμο στην Κορέα. Αυτό που οι εχθροί του σοσιαλισμού το ονόμαζαν πανικόβλητοι: Τρίτο γύρο.

10)          Δεν ήταν πολλοί, όπως αφήνει να νοηθεί ο ανταποκριτής παρά μια δράκα κάπου 300 - 500 όλοι κι όλοι φραξιονιστές - πράκτορες των σοβιετικών αναθεωρητών στο ΚΚΕ.

11)          Πρόκειται για την απόφαση του Προεδρείου του ΚΚΣΕ Σούσλοφ κ.α. μετά το μίνι αποτυχημένο πογκρόμ στις 9.9.1955, όπου αναγνώριζαν το Νίκο Ζαχαριάδη σαν ΓΓ του ΚΚΕ και τον εξουσιοδοτούσαν εν λευκώ να χειριστεί το κομματικό ζήτημα της ΚΟΤ. Μια απόφαση που, με μυστική υπόδειξη του Χρουστσιόφ, ο Π. Δημητρίου. με τους φραξιονιστές του σαμποτάρισαν, για να πραγματοποιήσουν το Μάρτη του 1956 το πραξικόπημα στο ΚΚΕ και να το διαλύσουν.

12)          Μουχιντίνοφ: Στο κόμμα μπήκε το 1942. Τον ανάδειξε ραγδαία ο Χρουστσιόφ. Ως τελευταία παρακολουθούσε κοκορομαχίες στο παζάρι της παλιάς Τασκένδης. Αντισταλινικός φραξιονιστής εχθρός του επαναστατικού ΚΚΕ. Διαφθαρμένο επικείμενο. Καθαιρέθηκε αργότερα για ανάμιξη σε μαύρη αγορά διαμαντιών στις Ινδίες.

13)          Δεν ήταν Διεθνή Επιτροπή, αλλά διορισμένα στελέχη από υποταχτικές ηγεσίες έξη "αδελφών" κομμάτων: ΕΣΣΔ, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Ουγγαρίας και Τσεχοσλοβακίας. Αυθαίρετα αποκλείστηκαν τα ΚΚ Κίνας, Β. Κορέας, Αλβανίας Αν. Γερμανίας κ.α. που αποτελούσαν το Γραφείο Πληροφοριών, στη Διεθνή Επιτροπή.

14)          Εννοεί το δεύτερο ένοπλο αγώνα, το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας.

15)          Διευθυντής Κρατικού Δασικού Συνεταιρισμού. Οι εξόριστοι στη Σιβηρία και το Καρακαλπάκι με πρόταση των συντρόφων Σάββα Παλαί και Γιάννη Βλαμόπουλου, για λόγους συνομωτικότητας τον αναφέραμε σαν "δασοφύλακα".

16)          Είναι κατάφορο ψέμμα, ότι το όνομά του από Ιωσήφ σε Αλέξη το άλλαξε ο ίδιος. Τα ονοματεπώνυμα των Ζαχαριάδη τα άλλαξαν οι Πανομαριόφ, Κουουσίνεν, η KGB μετά το 1956, για να μην γνωρίζουν οι σοβιετικοί ποιοί είναι και να κοπούν οι συνδέσεις με τους πολιτικούς πρόσφυγες της Τασκένδης. Απόδειξη ότι και η Φούρτσεβα αναγνώρισε τον Κύρο από τη φωτογραφία. Ο Νίκος πάντα τον φώναζε Σήφη. Όταν το 1974 συναντήθηκα στην Πράγα με την Όλγα και τη μητέρα της τους έλεγαν Γιόσα - Ιωσήφ και Κύρο.

17)          Με καφέ ή πράσινη ταυτότητα, σαν αυτές που έδιναν σε αποφυλακισμέ νους ή εκτοπισμένους εγκληματίες, κακούργους, κλέφτες, αλήτες, κ.α, με μόνο δικαίωμα την εργασία. Δεν μπορεί να μη θαυμάσει κανείς την "αποσταλινοποίηση" και το "κράτος όλου του λαού", που κατά κόρο διακήρυξαν οι Χρουστσιόφ, Μπρέζνιεφ, Γκορμπατσόφ.

18)          Τότε ο Παύλος λεγόνταν ακόμα Κύρος.

19)          Πρόκειται για το γράμμα του σ. Νίκου προς τον εισαγγελέα Αθηνών μέσω της Ελληνικής Πρεσβείας στη Μόσχα, όχι το Μάη, αλλά την 1 Φλεβάρη 1962.

20)          Για την εξομάλυνση των σχέσεων Τίτο - ΕΣΣΔ, ο πρώτος έβαλε ορισμένους όρους. Δυο από αυτούς ήταν: Να βγάλουν από το Μαυσωλείο και να εξαφανίσουν τη σωρό και όλα τα αγάλματα του Ι.Β.Στάλιν, και να εξοντώσουν το Νίκο Ζαχαριάδη, τον οποίο έτρεμε και μισούσε για το ανελέητο ξε μασκάρεμα που δημόσια του έκανε, χωρίς ο Ιούδας να μπορέσει ούτε μια φορά να τον αντικρούσει.

21)          Στις 4.6.1962 τον εξόρισαν στο Σουργκούτ. Ένα μικρό χωριό με ξύλινα σπίτια, χτισμένο το 1593 στην όχθη του ποταμού 'Ομπ. Με την ανακάλυψη πετρελαίου το 1965 άρχισε να οικοδομείται το σύγχρονο Σουργκούτ, που το 1985 αριθμούσε 203 χιλιάδες κατοίκους. Ο Ν. Ζαχαριάδης έμεινε στην παλιά συνοικία. Σ' αυτό το άγριο μέρος με το πολικό ψύχος, τους βάλτους με δισεκατομμύρια κουνούπια, εξόρισαν το σύντροφο Ζαχαριάδη για να τον εξοντώσουν βιολογικά. Είναι άξιο προσοχής το γεγονός, ότι σε κανέναν από τα σοβιετικά και ξένα στελέχη που οι αντισταλινικοί εξόρισαν, όπως το Μολότοφ, Μπουλγκάνιν, Ράκοσι, κ.α. δεν συμπεριφέρθηκαν με τόση αγριότητα όσο κατά του Ν. Ζαχαριάδη. Κι αυτό γιατί ο Ζαχαριάδης έμεινε ακλόνητος στις πιέσεις τους και πιστός στις ιδέες του κομμουνισμού. Πάλευε συνεχώς. Ενώ οι άλλοι υποτάχθηκαν στη μοίρα τους και πέθαναν στην αφάνεια. Και αυτό ήταν φυσικό, αφού ο ίδιος ο σ. Νίκος, όχι μόνο μας δίδασκε αλλά ήταν και η προσωποποίηση της αρχής: "Σκλάβος δεν γίνεται κανείς όταν του περνάνε τις αλυσίδες, αλλά όταν πάψει να πιστεύει και να παλεύει".

22)          Προσοχή στη λεπτό μέρια. Ο Νίκος δεν είπε... θα κρεμαστώ, αλλά "θα αυτοπυροβοληθώ". Η απειλή βέβαια στόχευε μόνο στο να τρομοκρατήσει τους Καγκεμπίτες γιατρούς, τύπου Πλετενιόφ, που δεν θέλαν να πεθάνει πάνω στον αγώνα του - στην απεργία πείνας.

23)          Τους ερευνούσαν με εξεφτελιστικό, κντηνώδικο τρόπο, που υποβάθμιζε τον "λογικό" άνθρωπο κάτω και από το επίπεδο κι αυτών των θηρίων. Την Όλγα, μια κοπελίτσα 20 - 22 χρόνων, την ξεγύμνωσαν και οι Καγκεμπίτες την ερεύνησαν και γυναικολογικά μήπως στην εφηβική της μήτρα είχε "κρυμμένο" κάποιο μικροφίλμ από τον μεγαλοπράκτορα... Ζαχαριάδη. Όταν αποδειγμένοι πράκτορες βρίσκονταν και βρίσκονται μέσα στο ίδιο το Κρεμλίνο.

24)          Τον Αλέξη ή Ιωσήφ του έδωσαν την ιθαγένεια μόλις το 1980. Ως τότε ήταν άνθρωπος χωρίς δικό του ονοματεπώνυμο, χωρίς εθνικότητα. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς από τους "ανανεωτές" που βάλθηκαν να διορθώσουν... τα εγκλήματα του Στάλιν!!!

25)          Του πρότειναν δήλωση μετάνοιας, πράγμα που ο Νίκος Ζαχαρώδης με οργή και αγανάκτηση απέρριψε. Βλέπετε δεν έμοιαζε με τους "νεοφώτιστους" ηγέτες... του "Κ"ΚΕ Φλωράκη και ΣΙΑ, που για να εξασφαλίσουν την καλοπέρασή τους, υποτάχθηκαν στην αστική τάξη με το νόμο 59/1974, όπου παραδέχονται μόνο την κοινοβουλευτική πάλη... και χαντάκωσαν το λαϊκό - εργατικό κίνημα της χώρας μας.

26)          Να γιατί την πολιτική δράση των κομμουνιστών - εδώ του Νίκου Ζαχαριάδη - φοβούνται οι ταξικοί μας εχθροί, οι σοβιετικοί και οι έλληνες συνθηκολόγοι.

27)          Θέλει να υπογραμμίσει, ότι αν οι συνθήκες της Σιβηρίας για έναν οποιοδήποτε ποινικό κρατούμενο ήταν πολύ σκληρές, για τον πολιτικό, μυστικό κρατούμενο Ζαχαριάδη, από το ίδιο το ΚΚΣΕ ήταν απίστευτα σκληρότερες, πιο απάνθρωπες και πολλαπλάσια πιο επικίνδυνες.

28)          Αν υπήρχε τέτοιο γράμμα η κ. Κουκούλου έπρεπε αμέσως να το κάνει γνωστό, αφού μετά το 1956 τα αποκάλυψαν όλα... μπροστά στην αστική τάξη, χειρότερα και από την Τσιτσιολίνα, στο γράμμα του Νίκου τους πήρε η ντροπή;

29)          Την εποχή αυτή δεν μπορούσε ο σ. Ζαχαριάδης να βάλει τέτοιον ανεδαφικό όρο. Η απαίτησή του για τώρα ήταν να του επιστραφεί η ιθαγένεια και να μεταφερθεί σε νοτιότερες περιοχές της χώρας για να ζήσει γιατί έβλεπε την αλλαγή.

30)          Ο δημοσιογράφος συχνά κάνει αυθαίρετες κρίσεις. Η Σοβιετική Ένωση μέχρι το 1956, ήταν για όλους μας και πρώτα για το Νίκο η δεύτερη πατρίδα μας η μάνα των εργαζομένων όλου του κόσμου. Ο σ. Ζαχαριάδης δεν μπορούσε να βάλει άλλη θέση, ότι "ποτές δεν ήταν πατρίδα του".

31)          Αγαπούσε όσο λίγοι έλληνες την πατρίδα μας την Ελλάδα, είχε πάντα μαζί του λίγο χώμα ελληνικό. Το 1953, όταν επισκέφθηκε την Τασκέντη, παρατήρησε τον πρόεδρο της 9ης Πολιτείας γιατί στην εκδήλωση για την επέτειο της 25ης Μαρτίου, υποχώρησε στις πιέσεις του Π. Δημητρίου να μην αναρτήσει δίπλα στην κόκκινη και την ελληνική σημαία. Ο Ζαχαριάδης του είπε: "Σύντροφε έπρεπε να την υψώσεις και ας σε διέγραφαν. Ο ελληνικός λαός κάτω από τη γαλανόλευκη σημαία παλεύει". Έτσι η επιθυμία του να πεθάνει και να ταφεί στην Ελλάδα είναι ανθρώπινη και απόλυτα δικαιολογημένη, και πρέπει όλοι να βοηθήσουμε στην προσπάθεια αυτή.

Νομίζω πως τόσο η εισαγωγή, όσο και η κατά λέξη σχεδόν μετάφραση, καθώς και οι διευκρινήσεις είναι απαραίτητες για τη σωστή κατανόηση από τους απλούς ανθρώπους του άρθρου της "Κομσομόλσκαγια Πράβντα"

Αλμυρός 31.3.1991 Γιάννης Β. Καραστάθης

Επανάσταση, αρ.φυλ. 106 Μάρτης-Απρίλης 1991, σελ.. 4-6