ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ - ΔΥΟ ΦΙΛΟΙ ΛΑΟΙ (μέρος β')

ΟΙ ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗΣ ΚΑΝΟΥΝ ΗΡΩΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1941

Μετά την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Αλβα­νίας, στις 8 Νοέμβρη 1941, η Κεντρική Επιτροπή απηύθυνε στον αλβανικό λαό την Πρώτη Εκκληση της, γραμμένη από τον σύντροφο Ενβέρ Χότζα, στην οποία γίνεται λόγος και για τον ηρωικό αγώνα των λαών της Βαλκανικής.
Όλοι οι υποδουλωμένοι λαοί της Ευρώπης καθώς και οι λαοί των Βαλκανίων κάνουν ηρωικό αγώνα για την απελευθέρωση τους. Οι Μαυρο­βούνιοι, οι Σέρβοι, οι Κροάτες, οι Μακεδόνες, οι Έλληνες, των οποίων οι χώρες είναι υποδουλωμένες από το γερμανικό και ιταλικό φασισμό, διεξάγουν εντατικό αγώνα για την εθνική απελευθέρωση1. Με τον ασίγαστο αγώνα των παρτιζάνικων αποσπασμάτων, με τις σαμποταριστικές ενέργειες δεν αφήνουν το φασισμό να τους αρμέγει και να τους καταπιέζει με την ησυχία του, συντρίβουν τα ζωτικά κέντρα του, δεν του επιτρέπουν να πάρει τη σοδειά τους, τα όπλα, τα πολεμοφόδια και τους ανθρώπους για να τα χρη­σιμοποιήσει στον πόλεμο ενάντια στους άλλους λαούς.

Και στην Απόφαση της Ιδρυτικής Σύσκεψης του Κομμουνιστικού Κόμματος Αλβανίας τονίζεται: «Να αναπτύξουμε την αγάπη και τη μαχητική συνεργασία με όλους τους λαούς των Βαλκανίων, που αγωνίζονται ηρωικά για-την εθνική τους απελευθέρωση».

Ο ΚΑΤΑΧΤΗΤΗΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΛΟΝΙΖΕΤΑΙ

ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1942

Στα άρθρα του δημοσιευμένα στην εφημερίδα «Ζέρι ι Πόπουλλιτ» ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, παράλληλα με τα γραπτά για τον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα του αλβανικού λαού, έγραφε και για τον αντιφασιστικό αγώνα του ελληνικού λαού και των άλλων λαών της Βαλκανικής.

- Ο καταχτητής φασισμός το έχει καταλάβει όπως ένα κι ένα κάνουν δύο ότι βρίσκεται σε ανοιχτό πόλεμο με τον αλβανικό λαό, ότι η θέση του εδώ γίνεται κρίσιμη, ότι οι αποθήκες των πολεμοφοδίων του δεν είναι εξασφαλι­σμένες, ότι ο στρατός του βρίσκεται σε κίνδυνο, ότι η θέση του στην Ελλάδα κλονίζεται, ότι η βοήθεια που στέλνει στους φασίστες στρατιώτες στη Γιουγκοσλαβία γίνεται ανέφικτη· με λίγα λόγια, όλοι οι λαοί των Βαλκανίων, καταπιεζόμενοι από το φασισμό, γίνονται γι' αυτόν τρομερός κίνδυνος. Οι φασίστες στρατηγοί ομολόγησαν μεγαλόστομα ότι ο φασισμός πρέπει να πολεμήσει και στο μέτωπο των Βαλκανίων.

Ο ΛΑΟΣ ΤΗΣ ΔΡΟΠΟΛΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΑΦΟΣΙΩΣΗ αφοσίωση

6 Σεπτέμβρη 1943

Στη Δεύτερη Εθνικοαπελευθερωτική Συνδιάσκεψη που διεξήγαγε τις εργασίες της στο Λαμπινότι του Ελμπασάν στις 4-9 Σεπτέμβρη 1943, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα έκαμε την εισήγηση «Σχετικά με τη στάση απέναντι στα διάφορα ρεύματα έξω από το Εθνικοαπελευθερωτικό Κίνημα», όπου μεταξύ άλλων τονίζει:

Στο Εθνικοαπελευθερωτικό Κίνημα θα προσπαθήσουμε να μπάσουμε και άλλα ρεύματα. Έτσι πράξαμε, λόγου χάρη, με τους ανθρώπους της ελληνικής μειονότητας. Αυτοί σήμερα είναι καταχτημένοι από τον ίδιο εχθρό. Χρειάστηκε σ' αυτούς να αγωνιστούν πλάι μας, ο αγώνας μας είναι δικός τους αγώνας, τον ίδιο εχθρό έχουμε στο σβέρκο μας. Ο λαός της Δρόπολης το ξέρει και το κατάλαβε καλά. Ο λαός της ελληνικής μειονότητας στάθηκε στο απαιτούμενο ύψος, πολέμησε με αφοσίωση και υπεράσπισε τα συμφέροντα της Αλβανίας, ενάντια στους ελληνικούς αντιδραστικούς κύκλους.


Ο ΑΛΒΑΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΕ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΚΗ ΦΑΣΙΣΤΗΚΗ ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
20 ΜΑΡΤΗ 1944

Στο θεωρητικό φροντιστήριο των κυριότερων στελεχών που έγινε κατά τον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα στο Παναρίτι της Κορυτσάς, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα έκαμε την εισήγηση με θέμα «Ο Εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας, οι προοπτικές και τα καθήκοντα μας». Κάνο­ντας ανάλυση της διεθνούς κατάστασης μίλησε και για την επίθεση της φασιστικής Ιταλίας κατά της Ελλάδας και για τον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα σ' αυτή τη χώρα.

Η φασιστική Ιταλία ετοίμαζε τότε1 την επίθεση κατά της Ελλάδας. Προσπάθησε να μπάσει το λαό μας σε πόλεμο για παλιούς σωβινιστικούς ανταγωνισμούς και για να επιστρατεύσει ανθρώπους στις τάξεις -της μιλιτσίας. Όμως, ο λαός μας δεν υποτάχτηκε σ' αυτή τη δημαγωγία και άρχισε να σαμποτάρει αυτόν τον πόλεμο2...
Ο Ελληνικός Εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας προωθείται κι αυτός αρκετά. Υπάρχει εκεί το ΕΑΜ κι ένας οργανωμένος στρατός, ο ΕΛΑΣ. Το Μέτωπο αυτό, όπως παντού, συγκρούεται με εχθρούς, προπαντός με τους υποστηριχτές του βασιλιά Γεωργίου και του Ζέρβα. Ο Ζέρβας σαμποτάρισε το κίνημα του ΕΑΜ. Τώρα το ΕΑΜ σταμάτησε τον πόλεμο εναντίον του Ζέρβα και έκλεισε μια συμφωνία μ" αυτόν να πολεμήσουν τον καταχτητή από κοινού, ή χωριστά, να σταματήσουν τον πόλεμο μεταξύ τους και να ανταλλάξουν τους αιχμαλώτους. Δεν μπορούμε να δώσουμε γνώμη για τον
αγώνα που γίνεται στην Ελλάδα, αλλά ξέρουμε μόνο ότι εμείς βρισκόμαστε σε σωστή γραμμή1.
Παρά τη συμφωνία αυτή, ο αγώνας στην Ελλάδα προσλαμβάνει διαστάσεις και αναπτύσσεται καλά η αντίσταση στη γερμανική αντίδραση.

1. Οχτώβρης 1940.
2. Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, αναφερόμενος στο σαμποτάρισμα που ο αλβανικός λαός έκανε σ' αυτή την κατά της Ελλάδας φασιστική επιδρομή, έγραφε:
«Ποτέ δε θα ξεχάσω εκείνες τις σκοτεινές νύχτες του Νοέμβρη 1940, όταν μαζί με το Βασίλη Σάντο, κολλούσαμε στους τοίχους συνθήματα με τις εκκλήσεις: «Κάτω ο ιταλικός φασισμός!», «Ζήτω ο αδελφός ελληνικός λαός που πολεμά για λευτεριά!»

Ήταν η περίοδος που η φασιστική Ιταλία, σε συνέχεια της προσαρτηστικής πολιτικής της, εξαπέλυσε επίθεση ενάντια στον αδελφό ελληνικό λαό. Καταδικάσα­με αμέσως αυτή την καινούργια επιδρομή, γράψαμε και μοιράσαμε στα Τίρανα, Κορυτσά κι αλλού πολλές προκηρύξεις όπου, εκτός από το ξεσκέπασμα της φασιστικής πολιτικής, κάναμε έκκληση στο λαό μας να σαμποτάρει με ό,τι μπορούσε αυτό τον πόλεμο και προπαντός, να σαμποτάριζε τις προσπάθειες των φασιστών να στείλουν στο μέτωπο, σαν κρέας για τα κανόνια, αλβανούς στρατιώτες.
Συνέβηκε αυτό που έπρεπε χωρίς άλλο να συμβεί: ο αλβανικός λαός όχι μόνο δέχτηκε με απεριόριστη αγανάχτηση και μίσος τη νέα επίθεση των φασιστών ενάντια στον ελληνικό λαό, αλλά κι αυτοί οι λίγοι αλβανοί στρατιώτες που στάλθηκαν στο μέτωπο δια της βίας, με τη δύναμη των λογχών, δεν έριξαν καμιά τουφεκιά ενάντια στα αδέλφια Έλληνες, απεναντίας, "ή έστρεψαν τα όπλα στους φασίστες επιδρομείς, ή λιποτάχτησαν μαζικά». («Όταν γεννήθηκε το Κόμμα», «Απομνημονεύματα», τρίτη έκδοση, σελ. 97).


ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ
ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

Επιστολή προς το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας

2 ΑΠΡΙΛΗ 1944

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ
ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ
ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ
ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Αγαπητοί σύντροφοι,
Λάβαμε την επιστολή σας της 12 Μάρτη 1944. Όσον αφορά την πρόταση σας για μια ενδεχόμενη συνάντηση μεταξύ δύο αντιπροσώπων των δύο κομμάτων μας, εμείς τη θεωρούμε αναγκαία και επείγουσα για να γίνει συζήτηση πάνω σε ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος, και ιδιαίτερα για το ζήτημα των μειονοτήτων.
Όσο για το λεπτό ζήτημα των μειονοτήτων ζητούμε από το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας να στείλει να δουλέψουν σε μας έλληνες συντρόφους που να γνωρίζουν καλά το θέμα των εθνικοτήτων, δεδομένου ότι εύκολα μπορεί κανείς να πέσει σε σφάλματα και να ζημιωθεί ο αγώνας που γίνεται κατά των Γερμανών και των λακέδων τους. Γι' αυτό εμείς επιθυμούμε να εξηγήσετε καλά στους έλληνες συντρόφους που θα ' ρθούν σε μας ότι πρέπει να δουλέψουν με ζήλο και να εξοικειωθούν προς τις οδηγίες του Κόμματος μας, καθώς και προς αυτές του Αλβανικού Εθνικοαπελευθερωτικού Μετώπου. Από μέρους μας θα κάνουμε το παν ώστε οι έλληνες σύντροφοι να γνωρίσουν καλά τις οδηγίες μας. Η από μέρους του ΕΑΜ μη κατανόηση των οδηγιών μας θα προκαλέσει σύγχυση και ανεπίτρεπτο λάθος, που είναι επιζήμια για τον αγώνα που κάνουμε και για τη συναδέλφωση των δύο λαών μας. Οι έλληνες σύντροφοι που θα 'ρθούν σε μας πρέπει, όπως καλά τονίζετε κι εσείς στην επιστολή σας, να τεθούν στη διάθεση του Κόμματος μας, να κινητοποιήσουν τις μάζες στις γραμμές μας και να δουλέψουν για τη συναδέλφωση των δύο λαών μας. Κάνουμε αυτές τις παρατηρήσεις, διότι έγιναν λάθη από τους συντρόφους μας και από τους έλληνες συντρόφους που δούλευαν μαζί στην ελληνική μειονότητα στην Αλβανία.
Είναι απαραίτητο να μας ενημερώνετε για τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων που είχατε με τον ΕΔΕΣ και σε ποιο σημείο φτάσανε αυτές οι συνομιλίες αν τις σεβάστηκε ο Ζέρβας. Σε κάθε περίπτωση και άσχετα απ' όσα επιτεύχθηκαν ανάμεσα σε σας και στον ΕΔΕΣ, εμείς δε θα επιτρέψουμε να μπούνε εδώ ζερβικά στοιχεία. Εμείς θα καταπολεμή­σουμε και την παραμικρή απόπειρα που μπορεί να κάμουν αυτά τά στοιχεία από τη μεριά των συνόρων μας με το πρόσχημα της συμφωνίας με το ΕΑΜ. Τα ζερβικά. στοιχεία στην Αλβανία είναι άμεσα συνδεμένα με τους Γερμανούς^ και την αλβανική αντίδραση και σε ανοιχτό πόλεμο εναντίον μας. Οι Έλληνες σύντροφοι που θα ' ρθούν σε μας να δουλέψουν πρέπει να ακολουθήσουν αυτή τη γραμμή δουλειάς.
Σας παρακαλούμε να μας ενημερώσετε με τον κομιστή της παρούσας επιστολής αν έχετε σύνδεση με το Γενικό Επιτελείο των γιουγκοσλαβικών δυνάμεων.
Συντροφικούς χαιρετισμούς

Για την Κεντρική Επιτροπή
του Κομμουνιστικού Κόμματος
της Αλβανίας
[Ενβέρ Χότζα]


με τον ελληνικο λαο πολεμήσαμε και χύσαμε αιμα απο κοινου

28 ΝΟΕΜΒΡΗ 1944

Τη μέρα που η Δημοκρατική Κυβέρνηση της Αλβανίας μπήκε στα Τίρανα, στη μεγάλη συγκέντρωση με το λαό της πρωτεύουσας, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα1 εκφώνησε τον προγραμματικό Του λόγο, όπου, μεταξύ άλλων, μίλησε και για τη φιλία του αλβανικού λαού με τον ελλη­νικό λαό.
Με το γείτονα ελληνικό λαό πολεμήσαμε κι από κοινού χύσαμε το αίμα, έχουμε δέσει ο ένας τις πληγές του άλλου σ' αυτόν τον κοινό αντιφασιστικό αγώνα και επιθυμία μας είναι να έχουμε πάντα καλές σχέσεις μ' αυτόν το γενναιόψυχο λαό. Μετά λύπης σημειώνουμε ότι ον σοβινιστικές και αντιδραστικές συμμορίες του Ζέρβα βασανίζουν τον τσάμικο πληθυσμό, αρπάζουν τον πλούτο τους και τους διώχνουν προς τούτη τη μεριά των συνόρων. Στοιχεία του Ζέρβα περνούν κρυφά τα σύνορα μας, ματώνουν και σκοτώνουν παρτιζάνους μας. Τέτοιες πράξεις εμείς δε θα τις επιτρέψουμε στη χώρα μας. Οι ελληνικοί αντιδραστικοί κύκλοι πρόβαλαν αξιώσεις προσάρτησης και επί των περιοχών μας του Αργυροκάστρου και της Κορυ­τσάς, επί της «Βορείου Ηπείρου», όπως τους αρέσει να τη λένε. Φυσικά, παρόμοιες αξιώσεις δε διευκολύνουν τις καλές σχέσεις με τους νότιους γείτονες. Τα σύνορα μας είναι αδιαμφισβήτητα, εντός αυτών δεν υπάρχουν παρά μόνον εδάφη δικά μας, τα εδάφη που μας άφησαν οι προπαππούδες και που τα έχουμε ποτισμένα με το αίμα μας. Κανείς δε θα τολμήσει να τα θίξει γιατί θα ξέρουμε πώς να τα υπερασπίσουμε.
Το Εθνικοαπελευθερωτικό μας Κίνημα έδωσε στην ελληνική μειονότη­τα στην Αλβανία ίσα δικαιώματα μ' αυτά του αλβανικού λαού. Η Δη­μοκρατική Κυβέρνηση της Αλβανίας θα εγγυηθεί στην ελληνική μειονότη­τα στη χώρα μας τις ελευθερίες και τα δημοκρατικά και εθνικά συμφέροντα για τα οποία τα παιδιά της μειονότητας αγωνίστηκαν ηρωικά στις εθνικο-απελευθερωτικές ταξιαρχίες.

Ι. Εκείνη την εποχή Πρόεδρος της Δημοκρατικής Κυβέρνησης της Αλβανίας και Γενικός Αρχηγός του Εθνικοαπελευθερωτικού Στρατού.

Ο ΗΡΩΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

16 ΑΠΡΙΛΗ 1945

Στο 2ο Συνέδριο της Αλβανικής Αντιφασιστικής Νεο­λαίας, που διεξήγαγε τις εργασίες του στα Τίρανα, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα χαιρέτισε τους αντιπροσώπους και όλη την αντιφασιστική νεολαία της χώρας μας. Στο λόγο Του, εκτός από τ' άλλα, μίλησε και για τις αξιώσεις της ελληνικής αντίδρασης επί της Αλβανίας.

Ανάμεσα σας βρίσκονται οι αντιπρόσωποι της ΕΠΟΝ, αντιπρόσωποι της ηρωικής Αντιφασιστικής Νεολαίας του γενναίου ελληνικού λαού, με τον οποίο οι σοβινιστές της Αθήνας επιδιώκουν να μας διασπάσουν. Πήγε ο νους των αντιδραστικών φασιστών κυρίων της Αθήνας στα εδάφη μας και άνοιξε η όρεξη τους. Αλλά οι περιοχές μας της Κορυτσάς και του Αργυρόκαστρου δεν καταβροχθίζονται γιατί έχουν ποιος να τις υπερασπίσει. Αυτοί που ήταν ικανοί να απελευθερώσουν την Αλβανία από τους Γερμανούς, θα ξέρουν κάλλιστα να υπερασπίσουν και την εδαφική ακεραιό­τητα της χώρας τους από τους λακέδες του φασισμού, που φυτοζωούν στην Αθήνα. Οι φασίστες της «Μεγάλης Ιδέας»1 ζουν ακόμη στον κόσμο του Χίτλερ και με τα τρελά όνειρα του Χίτλερ. Αλλά, υπάρχουν γνωστικοί για τους τρελλούς. Χίλιες δυο προκλήσεις γίνονται στα νότια σύνορα της χώρας μας, για να θολώνουν τα νερά. Οι έλληνες σοβινιστές αλυχτούν σαν οι σκύλοι στο φεγγάρι για βασανιστήρια που δήθεν κάνουμε σε βάρος της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία. Εμείς δεν είμαστε αγρίμια όπως αυτοί, αλλά είμαστε άνθρωποι. Εμείς ούτε σκοτώνουμε, ούτε σφαγιάζουμε, ούτε αρπάζουμε· σε μας με τη μειονότητα δε γίνονται αυτά που διαπράττουν οι συμμορίες του Ζέρβα και του Πλαστήρα με τον τσάμικο πληθυσμό, που τον σφάγιασαν και τον σκότωσαν κατά τρόπο κτηνώδη. Αντίθετα, η στάση μας απέναντι στη μειονότητα είναι συμπεριφορά ενός λαού από τους πιο προοδευτικούς στον κόσμο, ενός λαού με ανθρώπινα αισθήματα και υποδειγματική δικαιοσύνη. Η ελληνική μειονότητα στη δημοκρατική Αλβανία χαίρει όλα τα δικαιώματα· έχει τα σχολεία της, τους δασκάλους της, τον Τύπο της, τους ανθρώπους της στην εξουσία και στο στρατό. Αυτά τα απαράγραπτα δικαιώματα η ελληνική μειονότητα τα έχει κερδισμένα με αίμα, πολεμώντας πλάι πλάι με τους αλβανούς αδελφούς της, ενάντια στον κοινό εχθρό, το φασισμό και τα ζαγάρια του· το αίσθημα της αδιάρρηκτης αδελφοσύνης και την αγάπη της ελληνικής μειονότητας προς το γενναιό­ψυχο αλβανικό λαό το εξέφρασε η μειονοτική γιά μάνα του μάρτυρα Θανάση Ζήκου2, στη Σύσκεψη του Μπερατιού, όταν είπε: «Έρχομαι να χαρώ μαζί σας γι' αυτή την ευτυχισμένη μέρα που φτάσαμε, έρχομαι να ιδώ τους συντρόφους του παιδιού μου που πέθανε για τη δημο­κρατική Αλβανία!» Αυτή την ευτυχισμένη μέρα, για την οποία μιλάει η μειονοτική γριά, θέλουν οι κύριοι της Αθήνας να τη σκοτεινιάσουν, θέλουν να καλύψουν τα εγκλήματα τους συκοφαντώντας σε βάρος μας. Μα οι συκοφαντίες θα πέσουν στα μούτρα τους, επειδή η μικρή, αλλά ηρωική Αλβανία, έχει γερούς φίλους. Παράλληλα με όλο τον προοδευτικό κόσμο και τους λαούς της Σοβιετικής Ένωσης, έχει όλους τους φιλοπρόοδους λαούς των Βαλκανίων, η μικρή Αλβανία έχει ακριβώς φίλο τον ηρωικό ελληνικό λαό, αυτόν το λαό που ποτέ δεν υπέστειλε τη σημαία της αντίστασης εναντίον της Γερμανίας και των εσωτερικών πρακτόρων, αυτόν τον ελληνικό λαό με τον οποίο από κοινού χύσαμε αίμα για λευτεριά και δημοκρατία, αυτόν το λαό, που καμιά δεν έχει σχέση με τους σοβινιστές της Αθήνας.
Εμείς είμαστε ένας λαός που θέλουμε να ζούμε σε ειρήνη με όλους, αλλά όταν πρόκειται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, όταν πρόκειται για την υπεράσπιση της ακεραιότητας της πατρίδας μας και της ανεξαρτησίας της Αλβανίας, δε φοβούμαστε να αναμετρηθούμε με οποιονδήποτε και κανείς δε μας φοβίζει. Ας το πάρουν αυτό καλά υπό σημείωση οι κύριοι μοναρχοφασίστες της Αθήνας.
Ιδεολογική πλατφόρμα της ελληνικής σωβινιστικής αστικής τάξης που αποσκοπούσε στη δημιουργία ενός μεγάλου ελληνικού κράτους με τα σύνορα της παλιάς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Επαναστάτης πατριώτης από την ελληνική μειονότητα. Εργάστηκε και αγωνίστηκε για την ανατροπή του αστικοφεουδαρχικού καθεστώτος του Α. Ζώγου. Πέθανε εξορία στο Βελιγράδι, το Φλεβάρη 1941.


ΔΕΝ ΗΤΑΝ Ο ΑΛΒΑΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΚΗΡΥΞΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

10 ΜΑΡΤΗ 1946

Στις 12 Φλεβάρη 1946 υποβλήθηκε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού Ενωμένων Εθνών το θέμα εισδοχής της Αλβανίας σ' αυτόν τον οργανισμό. Με την ευκαιρία αυτή ο αρχηγός της ελληνικής αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ, Ρέντης, με επιστολή που απηύθυνε στο Συμβούλιο Ασφαλείας, θεωρώντας την Αλβανία χώρα που ήταν με το μέρος του Άξονα, ζήτησε την αναβολή της εξέτασης του θέματος της εισδοχής μέχρι την προσεχή σύνοδο της Συνέλευσης. Σχετικά μ ' αυτό, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, απαντώ­ντας σε μια ερώτηση που του έκαμε η εφημερίδα «Μπασκίμι», μεταξύ άλλων, τόνισε:

Το επιχείρημα του κυρίου Ρέντη στον ΟΕΕ για τη μη εισδοχή της Αλβανίας σ' αυτόν τον οργανισμό, επιχείρημα στήριξης των ιμπεριαλιστι­κών τους ισχυρισμών (των ελλήνων φασιστών), είναι τόσο γελοίο όσο και ο ισχυρισμός της φασιστικής Ιταλίας όταν κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα με αφορμή «το φόνο κάποιου Νταούτ Χότζα».

Ο κύριος Ρέντης, η κυβέρνηση του και όλοι οι έλληνες φασίστες πρέπει να γνωρίζουν ένα πράγμα, πως αυτό που έπαθε η Ελλάδα το 1940 από την Ιταλία, η χώρα μας το έπαθε στις 7 Απρίλη του 1939. Και, όταν ο αλβανικός λαός πολεμούσε στις 7 Απρίλη και στις αρχές της κατοχής, οι φίλοι του κυρίου Ρέντη, ο Μεταξάς και συντροφιά, όχι μόνο δε σήκωσαν τη φωνή γι' αυτόν τον όλεθρο που συνέβαινε στη μικρή γειτόνισσα τους, μα και ούτε θεώρησαν αυτή την επίθεση επικείμενο κίνδυνο που απειλούσε την Ελλάδα και όλη την Βαλκανική.
Δεν ήταν ο αλβανικός λαός που κήρυξε τον πόλεμο ενάντια στην Ελλάδα, αλλά η φασιστική Ιταλία και ο κουΐσλινγκ Σεφκέτ Βερλάτσι και συντροφιά.
Όσον αφορά την κήρυξη του πολέμου και τη διεξαγωγή του, ο αλβανικός λαός όχι μόνο δε φέρει καμιά ευθύνη, αλλά και αντιτάχτηκε στον Ιταλοελληνικό Πόλεμο, ήταν με το μέρος του ηρωικού ελληνικού λαού, που σκοτωνότανε και έμπαινε σε μια βαριά σκλαβιά, όπως είχε μπει κι ο ίδιος ο λαός μας από τις 7 Απρίλη του 1939. Αυτά τα αισθήματα που έτρεφε προς το γείτονα του, ο λαός μας τα εκδήλωσε πολεμώντας ενάντια στους ιταλούς φασίστες. Ο κύριος Ρέντης πρέπει να ξέρει πως όταν η φασιστική Ιταλία κήρυξε πόλεμο στην Ελλάδα, οι φυλακές γέμισαν με αλβανούς πατριώτες που διαδήλωναν στους δρόμους των πόλεων και ματώνονταν με την ιταλική καραμπινιερία· χιλιάδες αλβανοί πατριώτες γέμισαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Ιταλία· η Luogotenenza προσπάθησε να κάνει tabula rasa στέλνοντας σε στρατόπεδα συγκέντρωσης την αλβανική νεολαία, γιατί η αντίσταση του λαού μας φούντωνε. Ο κύριος Ρέντης πρέπει να ξέρει ότι οι τοίχοι των Τιράνων γέμισαν με αφίσσες ενάντια στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο, ότι οι αντιστασιακές ομάδες με προκηρύξεις και με προπαγάνδα έκαμαν να λιποταχτήσουν από τις τάξεις του κουϊσλινγκικού στρατού όλοι οι αλβανοί στρατιώτες, οι οποίοι στάλθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του φασισμού. Ο κύριος Ρέντης πρέπει να γνωρίζει ότι οι τσέτες του Εθνικοαπελευθερωτικού Κινήματος στην Κεντρική Αλβανία χτύπησαν με τα όπλα τους Ιταλούς που μετέφεραν τους ανεφοδιασμούς τους στο ελληνικό μέτωπο και ότι η επιθυμία του λαού μας να πολεμήσει κατά των Ιταλών στο πλευρό του ελληνικού στρατού απορρίφθηκε κατηγορηματικά από την ελληνική διοίκηση. Όχι μόνον τόσο, μα αφοπλίστηκε ο πληθυσμός σε εκείνες τις περιοχές της Νότιας Αλβανίας όπου μπήκε ο ελληνικός στρατός! Τη συμπάθεια του προς τον ελληνικό λαό και την αλληλεγγύη στον αγώνα για την κοινή υπόθεση, ο αλβανικός λαός τη συνέχισε και κατά τη γερμανική κατοχή. Τα τάγματα των ταξιαρχιών μας, αδερφωμένα με τον ΕΛΑΣ και με όλον τον ελληνικό λαό, πέρασαν τα σύνορα και χτύπησαν στο ελληνικό έδαφος τον κοινό εχθρό, το γερμανό καταχτητή. Αυτά τα ξέρει ο τίμιος ελληνικός λαός, τα ξέρει όμως κι ο συμμορίτης Ζέρβας και οι σύντροφοι του.

Ο ΑΛΒΑΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΕΧΕΙ ΖΗΣΕΙ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΚΑΛΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

21 αυγουστου 1946

Αυτή την εποχή στο Παρίσι διεξήγε τις εργασίες της η Διάσκεψη της Ειρήνης. Στην ολομελή συνεδρίαση αυτής της Διάσκεψης, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, αρχηγός της αντιπροσωπείας της Δημοκρατικής Κυβέρνησης της Αλβανίας, μίλησε για τον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα του αλβανικού λαού, για τις θυσίες και τη συμβολή του στην επίτευξη της νίκης επί του φασισμού. Υπέβαλε επίσης τις απόψεις και τις θέσεις της Αλβανίας για τα εκεί υπό' συζήτηση προβλήματα και απέρριψε τις ψεύτικες κατηγορίες του Τσαλδάρη.

Όταν οι Ιταλοί επiτέθηκαν στην Ελλάδα, ο αλβανικός λαός με ένοπλες, τολμηρές και ισχυρές ενέργειες έδωσε μεγάλη βοήθεια στον ελληνικό λαό, που είχε την ίδια τύχη με μας. Ήμασταν συνδεμένοι από την ίδια συμφορά που μας την προκάλεσε ο κοινός εχθρός. Στους δρόμους του Δυρραχίου, των Τιράνων, του Αργυροκάστρου, οι αλβανοί παρτιζάνοι έκαναν επιθέσεις ενάντια στις ιταλικές φάλαγγες στρατιωτικών αυτοκινήτων που πήγαιναν στην Ελλάδα.
Οι Ιταλοί και οι αλβανοί κουΐσλινγκς, όργανα τους, έβλεπαν καθαρά τον κίνδυνο που διέτρεχαν, γι' αυτό ενέτειναν τις προσπάθειες τους και την τρομοκρατία. Τα βουνά ήταν γεμάτα από παρτιζάνους οργανωμένους σε ταχτικούς σχηματισμούς, που τους χτυπούσαν αδιάκοπα. Σαν αντίποινα, εκατοντάδες χωριά κάηκαν, αλλά εμείς υπερασπίζαμε σπιθαμή προς σπιθαμή τις απελευθερωμένες περιοχές. Οι Ιταλοί αναγκάστηκαν να στριμωχτούν στις πόλεις, γιατί στα βουνά κάπως δεν τους έστρεγε το κλίμα. Κάτω από την ιταλική κυριαρχία, οι κυβερνήσεις των κουΐσλινγκς έπεφταν και άλλαζαν κάθε δέκα μήνες. Ο αλβανικός λαός έκανε μαύρη τη ζωή τόσο εκείνων όσο και των πατρώνων που τους διάταζαν. Αυτό έδειχνε το μεγάλο χάσμα που χώριζε τους κουΐσλινγκς από τον ηρωικό αλβανικό λαό.
Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας και την κατάληψη της χώρας μας από τα γερμανικά στρατεύματα που έρχονταν από την Ελλάδα, ο αλβανικός λαός πύκνωσε περισσότερο τις γραμμές του, γιατί ήξερε ότι είχε να κάνει με έναν άλλο άγριο και αιμοβόρο εχθρό...
Ο αλβανικός λαός έρχεται περήφανος μπροστά σ' αυτή τη Διάσκεψη Ειρήνης πεπεισμένος ότι εκτέλεσε πλέρια το χρέος του συμμάχου. Η Αλβανία παρουσιάζεται εδώ να διεκδικήσει τα δικαιώματα για επανορθώ­σεις και δικαιοσύνη εναντίον της Ιταλίας που της έβαλε φωτιά και την έπνιξε στο αίμα, και για να επιβάλει τη θέληση της νικήτριας, ώστε η Ιταλία να μην αποτελεί πια κίνδυνο για την ειρήνη του κόσμου και για την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της χώρας μου.
Πριν όμως παραθέσω την άποψη της χώρας μου γι αυτό το ζήτημα, οφείλω να απαντήσω στις ψεύτικες κατηγορίες του κ. Τσαλδάρη, αρχηγού της ελληνικής αντιπροσωπείας, κατηγορίες και διεκδικήσεις που διατύπωσε εναντίον της Αλβανίας στις προηγούμενες συνεδριάσεις της Διάσκεψης.
Ο κ. Τσαλδάρης επιχειρεί να αποδείξει ότι η Αλβανία δεν είναι χώρα σύμμαχος, ότι η Αλβανία επετέθηκε ενάντια στην Ελλάδα και ότι είναι σε εμπόλεμη κατάσταση μ' αυτή. Από την άλλη μεριά, ο κ. Τσαλδάρης διεκδικεί τη Νότια Αλβανία ισχυριζόμενος ότι αυτή είναι έδαφος της Ελλά­δας και ότι δίκαια ανήκει σ' αυτή.
Είναι η Αλβανία σύμμαχος χώρα και της ανήκει απόλυτα ή όχι αυτός ο χαρακτηρισμός, την απάντηση μας γι αυτό ο κ. Τσαλδάρης την έχει στα λόγια που μόλις πριν είπα. Ο αλβανικός λαός απορρίπτει με περιφρόνηση την ταπεινωτική κατηγορία του έλληνα αντιπροσώπου, που κατηγορεί τη χώρα μου σαν επιθετική. Ο αλβανικός λαός ποτέ δεν επετέθηκε ενάντια στον τίμιο ελληνικό λαό, ποτέ δεν του κήρυξε πόλεμο. Απεναντίας, έχει συμπαθήσει την υπόθεση του που ήταν ταυτόχρονα και η υπόθεση του αλβανικού λαού, διότι και οι δύο λαοί είχαν την ίδια τύχη, δεδομένου ότι είχαν να κάνουν με τον ίδιο εχθρό.
Ο αλβανικός λαός το έδειξε όχι μόνο κατά τη διάρκεια του Αντιφασι­στικού Αγώνα, αλλά και κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, πόσο αποφασισμένος ήταν να πολεμήσει τον ιταλικό ιμπεριαλισμό που εποφθαλ­μιούσε τα εδάφη και τον πλούτο μας. Μεταξύ του αλβανικού λαού και των Ιταλών φασιστών έγινε πόλεμος τρομερός και αμείλιχτος. Να γιατί ο κ. Τσαλδάρης δε θα μπορούσε με το «περίφημο» επιχείρημα του να πείσει κανέναν, ούτε και τους ηλίθιους ακόμα- ο κ. Τσαλδάρης πρέπει από τη φασιστική Ιταλία να ζητήσει λογαριασμό για την πρόστυχη επίθεση ενάντια στη χώρα του και όχι από μας. Ας ζητήσει λογαριασμό από τον εγκληματία πολέμου Βίκτωρ Εμμανουήλ και όχι από τον αλβανικό λαό, που κι αυτός καταχτήθηκε από τους ίδιους εχθρούς της Αλβανίας και της Ελλάδας και που πολεμούσε, όπως και ο ελληνικός λαός, με πείσμα για την ανεξαρτησία και την κυριαρχία του.
Θα ήταν γελοίο, να σκεφτεί κανείς ότι ένα ξηρό διάταγμα του Βίκτωρ Εμμανουήλ, βασιλιά της Ιταλίας, θα φόρτωνε με ευθύνη τον αλβανικό λαό, ο οποίος πολεμούσε αμείλιχτα κατά της Ιταλίας από την πρώτη κιόλας ημέρα της κατάληψης και που αποπειράθηκε να σκοτώσει και τον ίδιο το βασιλιά κατά τη μοναδική του επίσκεψη που έκαμε στην Αλβανία το Μάη του 1941. Ο κ. Τσαλδάρης σαν επιχείρημα να υπερασπίσει τη θέση του προβάλλει την πράξη της κήρυξης πολέμου από τον Αλβανό κουΐσλινγκ, Βερλάτσι. Ο αλβανικός λαός έβαλε σε ένα σακκί τους καταχτητές και τους κουΐσλινγκς και δεν έκανε καμιά διάκριση μεταξύ τους. Οι αλβανοί κουΐσλινγκς, όπως όλοι οι κουΐσλινγκς της Ευρώπης, δεν είχαν τίποτα το κοινό με το λαό μας. Αυτοί ήταν οι πιο βρωμεροί εχθροί του λαού και, σαν τέτοιους, τους πολεμήσαμε ακατάπαυστα. Οι αλβανοί κουΐσλινγκς δεν μπόρεσαν να συγκεντρώσουν ενάντια στο στρατό της απελευθέρωσης και ενάντια στους συμμάχους παρά μόνο μερικά αδύναμα τάγματα, αλλά ο αλβανικός λαός ξεσηκώθηκε σαν ένας άνθρωπος ενάντια στους καταπιεστές και ενάντια στους προδότες. Να λοιπόν πού έγκειται η διαφορά μεταξύ του λ«ού μας και των κουΐσλινγκς. Θέλει ο κ. Τσαλδάρης να ξέρει περισσότερα για το τι τους έκανε ο αλβανικός λαός αυτούς τους κουΐσλινγκς; Να λοιπόν: όλους τους εξάλειψε και πλήρωσαν έτσι με το κεφάλι τους τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει. Και αν ακόμα θέλει να ξέρει για την παραπέρα τύχη των συντρόφων τους του πολέμου, που έφυγαν μαζί με τα γερμανικά στρατεύματα, ας το ξέρει ότι αυτοί οι εγκληματίες βρίσκονται τώρα στα καλύτερα ξενοδο­χεία της Ρώμης, αυτής της πόλης, απ' όπου ξεκίνησαν τα αεροπλάνα που βομβάρδισαν με βάρβαρο τρόπο τα γυναικόπαιδα της Αλβανίας και της Ελλάδας.
Θα ήθελα να ρωτήσω τον κ. Τσαλδάρη: Γιατί δε μιλάει για τους κουΐσλινγκς της Ευρώπης που τόσο βαριά ζημίωσαν την υπόθεση των συμμάχων και ιδιαίτερα για τους κουΐσλινγκς που, ύστερα από τα αποτρόπαια εγκλήματα τους, βρίσκονται σήμερα ελεύθεροι; Γιατί ο κ. Τσαλδάρης δεν τολμά να μπερδέψει τους άλλους κουΐσλινγκς της Ευρώπης με τους αντίστοιχους λαούς τους;
Θέλω να αναφέρω ότι κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο μερικές εκατοντάδες αλβανοί στρατιώτες, που ήταν δια της βίας επιστρατευμένοι από τους Ιταλούς, ξεσηκώθηκαν ενάντια σ' αυτούς σε κοινή υπόθεση με τον ελληνικό λαό· ένα μέρος τους λιποτάχτησαν και πέρασαν με τους έλληνες στρατιώτες για να πολεμήσουν από κοινού μ' αυτούς, αλλά τους μεταχειρί­στηκαν σαν αιχμαλώτους πολέμου και τους έστειλαν στην Κρήτη, όπου κατά τη γερμανική απόβαση εκεί, πολέμησαν παλληκαρίσια στο πλευρό των Βρετανών στρατιωτών. Μια άλλη μερίδα τους ενώθηκε με τους Αλβανούς παρτιζάνους, οι άλλοι αφοπλίστηκαν από τους Ιταλούς, τους τράβηξαν από το μέτωπο, τους έκλεισαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Σιγιάκ και παραπέμφθηκαν στο στρατοδικείο για «εσχάτη προδοσία».
Σχετικά μ' αυτό το γεγονός το πρακτορείο «Ρώυτερ» στις 22.12.1940, μετέδιδε από το Μοναστήρι την εξής είδηση: «Αλβανοί στρατιώτες επιστρατευμένοι δια της βίας στον ιταλικό στρατό εξεγέρθηκαν χθες σε έναν τομέα στα μετόπισθεν των Ιταλών και προκάλεσαν μεγάλες απώλειες στον εχθρό, ώσπου πιάστηκαν. Ένα μέρος απ' αυτούς βγήκαν στα βουνά, όπου συνεχίζουν την αντίσταση».
Στις 4.12.1940 το πρακτορείο «Ανατολή» μετέδιδε από την Αθήνα ότι «ένας ιταλός στρατηγός, που αιχμαλωτίστηκε από τους Έλληνες, δήλωσε ότι ο ιταλικός στρατός παθαίνει μεγάλες απώλειες εξ αιτίας της προδοσίας των Αλβανών».
Και ο ίδιος ο Μουσσολίνι, σε επιστολή του προς το Χίτλερ στις 22 Νοέμβρη 1940, με τον ίδιο τρόπο ήθελε να δικαιολογήσει τις αποτυχίες.
Και να τι λέει ο Μπαντόλιο στα απομνημονεύματα του:
«Η εκστρατεία αρχίζει λοιπόν. Όλος ο κόσμος ξέρει για τη διε­ξαγωγή της. Τα ελληνικά στρατεύματα στην Ήπειρο ανθίστανται γεν­ναία επί του Καλαμά, ενώ τα αλβανικά σώματα και συμμορίες, που συμμετείχαν στις μεραρχίες μας ή μας πρόδωσαν ενεργώντας σαμποτάζ ή αυτομόλησαν στους Έλληνες».
Η εφημερίδα «Φιγκαρό», Αριθ. 588, 4 Ιούλη 1946, κάνοντας λόγο για τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο έγραφε:
«Τα αλβανικά αποσπάσματα έκαναν επιθέσεις ενάντια στα στρατεύματα και τις ιταλικές φάλλαγες αυτοκινήτων στις γραμμές που οδηγούσαν στο μέ­τωπο».
Ενώ ο Ραδιοσταθμός του Λονδίνου στις 26.10.1940 μετέδιδε:
«Πληροφορούμαστε από την Αλβανία ότι αλβανικές τσέτες που δρουν στα μετόπισθεν των Ιταλών κόβουν και σαμποτάρουν τις γραμμές συγκοινω­νίας, προκαλώντας τον πανικό στα απομονωμένα ιταλικά τμήματα.
Ομάδες οπλοφόρων κατόρθωσαν να μπουν στην πρωτεύουσα και τοιχοκόλλησαν σ' όλα τα κυβερνητικά χτίρια μέχρι και στο μέγαρο της ιταλικής κυβέρνησης προκηρύξεις με τις οποίες κάνουν έκκληση στους Ιταλούς να εκκενώσουν την Αλβανία».
Επίσης στις 4.1.1941 το ΒΒC (Ραδιοσταθμός Λονδίνου) μετέδιδε:
«Στους στρατιωτικούς κύκλους παρατηρείται ότι οι Αλβανοί προσφέ­ρουν μεγάλη βοήθεια στους Έλληνες κατά των Ιταλών».
Μα παράλληλα με τις ψεύτικες κατηγορίες σε βάρος του αλβανικού λαού, ο κ. Τσαλδάρης πρέπει να ξέρει να μας διασαφηνίσει εδώ και τούτα τα ερωτήματα:
— Θεωρεί μήπως επιδρομείς, όπως θεωρεί την Αλβανία, και τους διάφορους λαούς της Ευρώπης, οι κουΐσλινγκς των οποίων όχι μόνον έχουν στείλει τάγματα αλλά έχουν οργανώσει ολόκληρες εκστρατείες ενάντια στον ηρωικό Κόκκινο Στρατό, που για όλους τους λαούς, ήταν παράδειγμα ηρωισμού και ανδρείας και ταυτόχρονα το μεγαλύτερο στήριγμα τους; Δύσκολο είναι να απαντήσει σ' αυτό το ερώτημα.
— Θα θεωρήσει μήπως ο κ. Τσαλδάρης σαν επιδρομέα και τη Γαλ­λία, μέσα από την οποία ο Χίτλερ σκέφτηκε να εξαπολύσει την επίθεση
εναντίον της Αγγλίας; Και σ' αυτό το ερώτημα δύσκολο είναι να απαντήσει. Ο κ. Τσαλδάρης νομίζει πως του επιτρέπεται να κάνει το καθετί σε βάρος της μικρής Αλβανίας, αλλά ξεγελιέται. Τα χωρίς καμία αξία επιχειρήματα του δεν είναι δυνατό να ευσταθούν.
Όχι, ο αλβανικός λαός, ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν πρόκειται να είναι επιδρομέας και δεν αποτελεί κανέναν κίνδυνο για τον ελληνικό λαό, όπως ισχυρίζεται ο κ. Τσαλδάρης. Οι κατά της χώρας μου επιθέσεις του πρώτου έλληνα αντιπροσώπου, που διατείνεται ότι είμαστε εμείς που θολώνουμε τα νερά, μας θυμίζουν το μύθο του Λα Φονταίν. Έχουμε ζήσει πάντα καλά με τον ελληνικό λαό, με τον οποίο πολεμήσαμε πλάι - πλάι ενάντια στους Ιταλούς και Γερμανούς φασίστες καταχτητές.
Κατά τον αντιφασιστικό μας αγώνα ο αλβανικός λαός συνδέθηκε σε ειλικρινή φιλία με τους γείτονες του, με τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας και με τον ελληνικό λαό.
Στο φως αυτών των γεγονότων, οι κατηγορίες της ελληνικής αντιπρο­σωπείας βγαίνουν φανερά στην αληθινή τους μορφή, ψεύτικες κι ανυπό­στατες. Τόσο γρήγορα το ξέχασε ο κ. Τσαλδάρης ότι οι Έλληνες κουΐσλινγκς, σε συνεργασία με τους Γερμανούς, πολλές φορές έχουν πολεμήσει κατά των Αλβανών και ευθύνονται για χίλια δυο κακά; Να ορισμένα αποδειχτικά στοιχεία:
Στις 8 Σεπτέμβρη 1943, τη μέρα της συνθηκολόγησης της Ιταλίας, οι Γερμανοί που έρχονταν από τη Σαγιάδα μπήκαν στην Κονίσπολη, με οδηγό έναν ζερβίστα λοχαγό ονόματι Βίτος, έκαψαν πάνω από 50 σπίτια. Κατά την μεγάλη Χειμερινή Επίθεση 1943- 1944, που οργάνωσαν οι Γερμανοί ενάντια στον Εθνικοαπελευθερωτικό μας Στρατό, οι γερμανικές δυνάμεις σε συμμο­ρίες του Ζέρβα ήρθαν από την Ελλάδα στην Αλβανία και βάλανε φωτιά στις περιοχές της Ζαγοριάς και του Πωγωνιού.
Άλλες συμμορίες του Ζέρβα μαζί με Γερμανούς πολέμησαν ενάντια στους Αλβανούς παρτιζάνους το Γενάρη 1944 κι έκαψαν τα χωριά Κρανιά και Ντερμίσι, καθώς και τα σπίτια των μειονοτικών παρτιζάνων της Δρόπολης, ενώ το Φλεβάρη του 1944 οι συμμορίες αυτές έκαψαν το χωριό Δρόβιανη.
Στη διάρκεια της άλλης μεγάλης επίθεσης των Γερμανών τον Ιούνη του 1944, οι δυνάμεις του Ζέρβα ήρθαν πάλι με γερμανικά στρατεύματα από την Ελλάδα, μέσω Βοστίνας και στη Ζαγόρια έκαψαν ό,τι είχε απομείνει. Έτσι λοιπόν όσες φορές οι Γερμανοί ερχόντουσαν από την Ελλάδα για να χτυπήσουν τις δυνάμεις του Εθνικοαπελευθερωτικού μας Στρατού, η βασικό­τερη υποστήριξη τους αποτελούνταν από συμμορίες του έλληνα κουΐσλινγκ στρατηγού, Ναπολέων Ζέρβα.
Η ελληνική αντιπροσωπεία ισχυρίζεται ότι η τωρινή Αλβανική Κυβέρ­νηση ακολουθεί πολιτική που στερεί την εθνική υπόσταση της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία.
Κύριοι, η ελληνική μειονότητα στην Αλβανία πολέμησε στο πλευρό όλου του αλβανικού λαού ενάντια στους φασίστες και ναζιστές καταχτητές και ενάντια στους αλβανούς και έλληνες κουΐσλινγκς. Σήμερα στους κόλπους της Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας απολαβαίνει τα ίδια δικαιώματα με τον αλβανικό λαό. Έχει 79 σχολεία κι ένα λύκειο στην ελληνική γλώσσα, ασκεί η ίδια την τοπική εξουσία όπως και ο αλβανικός λαός· έχει τους αντιπροσώπους της στη Λαϊκή Βουλή· στις γραμμές του στρατού και της κρατικής διοίκησης συμμετέχουν επίσης στελέχη της Ελ­ληνικής μειονότητας.
Από την άλλη μεριά, δεν ξέρω αν οι κύριοι αντιπρόσωποι είναι σε γνώση της τρομοκρατίας που ασκείται σε βάρος του τσάμικου πληθυσμού στην Ελλάδα. Τον Ιούλη του 1944 και το Μάρτη του 1945, οι συμμορίες του κουΐσλινγκ στρατηγού Ναπολέων Ζέρβα κάψανε τα χωριά τους, καταλήστε­ψαν τον πλούτο τους και σκότωσαν χιλιάδες άντρες και γυναίκες, παιδιά και γέροντες. Πάνω από 20 χιλιάδες Τσάμηδες, που μπόρεσαν να γλιτώσουν από το θάνατο, κατέφυγαν στην Αλβανία," όπου, όσο κι αν έχουν τη βοήθεια της Κυβέρνησης και του αλβανικού λαού, ζουν σε μεγάλη αθλιότητα.
Ο πραγματικός όμως στόχος για όλα αυτά τα λόγια του έλληνα αντιπροσώπου, είναι να αποσπαστούν από την Αλβανία δυο περιοχές: η Κορυτσά και το Αργυρόκαστρο, που ήταν πάντα από τα πιο φλογερά κέντρα του αλβανικού πατριωτισμού, τόσο κατά τη μακρά οθωμανική κατοχή όσο και κατά τον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα ενάντια στους Ιταλούς και Γερμανούς καταχτητές. Οι επιδιώξεις αυτές αντανακλούν την παλιά ελληνική πολιτική της «Μεγάλης Ιδέας», δηλαδή την ελληνική ιμπεριαλι­στική επέκταση σε όλη τη Βαλκανική, ιδέα αυτή που φύτρωσε και στο κεφάλι των τωρινών ελλήνων κυβερνητών. Στην πραγματικότητα, με τις διεκδικήσεις που κάνουν ενάντια στην Αλβανία, με τις καθημερινές τους προκλήσεις στα σύνορα μας και με τις σκευωρίες που σκαρώνουν, όπως η πρόταση που ο ίδιος ο κ. Τσαλδάρης έκανε στο γιουγκοσλάβο αντιπρόσωπο να μοιραστούν την Αλβανία1 ζητούν να διαταράξουν την ειρήνη στα Βαλκά­νια.
Κύριοι, εμείς φρονούμε ότι είναι άτοπο και απαράδεχτο να θίγεται σ' αυτή τη Διάσκεψη το θέμα της εδαφικής ακεραιότητας της Αλβανίας. Ο αλβανικός λαός, μικρός στον αριθμό, αλλά μεγάλος από τις θυσίες που έκανε για την κοινή υπόθεση, δε βρίσκεται εδώ για να συζητεί τα σύνορα της χώρας του, αλλά για να εκφράσει και να διεκδικήσει τα δίκαια του.
Δηλώνουμε επίσημα ότι εντός των σημερινών συνόρων μας δεν υπάρχει καμιά σπιθαμή ξένης γης και ποτέ δε θα επιτρέψουμε να θιχτούν τα σύνορα μας, γιατί για μας αυτά είναι ιερά.
1. Στη Διάσκεψη της Ειρήνης στο Παρίσι, ο Τσαλδάρης έκανε εμπιστευτικά στον αρχηγό της γιουγκοσλάβικης αντιπροσωπείας μια πρόταση για το μοίρασμα της Αλβανίας μεταξύ Ελλάδας και Γιουγκοσλαβίας. Ο αντιπρόσωπος της Γιουγκοσ­λαβίας δε δέχτηκε την πρόταση γιατί έλπιζε πως μια μέρα η Αλβανία θα γινόταν όλη για τη Γιουγκοσλαβία.

Συνέχεια...