ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, Αρ. Φύλλου 4, Απρίλης 1986
Ε Ν Β Ε Ρ Χ Ο Τ Ζ Α
ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ
ΚΑΙ ΕΠΙΦΑΝΗΣ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ – ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΥ
Στις 11 Απρίλη κλείνει ένας χρόνος από το θάνατο του μεγάλου προλετάριου Επαναστάτη, επιφανή θεωρητικού του μαρξισμού - λενινισμού, δασκάλου και καθοδηγητή του διεθνούς προλεταριάτου σύντροφου Ενβέρ Χότζα.
Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα σ’ όλη την επαναστατική ζωή και δράση, θεωρητική και πραχτική υπήρξε ένας ατρόμητος και θαρραλέος υπερασπιστής της υπόθεσης της προλεταριακής επανάστασης και του κομμουνισμού, υπήρξε αδιάλλαχτος, συνεπής και λαμπρός υπερασπιστής της επαναστατικής κοσμοθεωρίας των Μαρξ - Ένγκελς -Λένιν - Στάλιν, την οποία διαφύλαξε από τις διαστρεβλώσεις των σύγχρονων ρεβιζιονιστών όλων των αποχρώσεων (χρουτσωφικών, τιτοϊκών, μαοϊκών, ευρωκομμουνιστών), την ανέπτυξε παραπέρα σε μια σειρά ζητήματα και την πλούτισε με νέες θέσεις και συμπεράσματα. Ήταν αυτός που γενίκευσε θεωρητικά ολόκληρη την επαναστατική πείρα του διεθνούς προλεταριάτου των 30 πρώτων χρόνων του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, που μελέτησε και έλυσε στη βάση του μαρξισμού - λενινισμού όλα τα σύνθετα και δύσκολα προβλήματα που προέκυψαν στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα με την προδοσία των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών και το προσανατόλισε στον επαναστατικό δρόμο της προλεταριακής επανάστασης και του κομμουνισμού.
Με την ανοιχτή εμφάνιση του αντεπαναστατικού ρεύματος του χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού στα μέσα της δεκαετίας του 50 που αγκάλιασε όλο το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και τη σχετικά γρήγορη επικράτησή του σ’ όλα τα κομμουνιστικά κόμματα των σοσιαλιστικών και καπιταλιστικών χωρών, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα ήταν ο πρώτος που όρθωσε το ανάστημά του στο αντεπαναστατικό αυτό προδοτικό ρεύμα, το απόρριψε και το καταπολέμησε με συνέπεια, πρώτα στο εσωτερικό του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και ύστερα, απ’ την αρχή της δεκαετίας του 60, ανοιχτά.
Σ’ αυτή την τιτάνια, σκληρή και οξύτατη πόλη μεταξύ του μαρξισμού - λενινισμού και του χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού, μεταξύ της επανάστασης και της αντεπανάστασης ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα αναδείχτηκε στη μεγαλύτερη επαναστατική φυσιογνωμία του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, σ’ έναν αλύγιστο προλετάριο επαναστάτη και ικανό καθοδηγητή του παγκόσμιου προλεταριάτου, σ’ έναν μεγάλο μαρξιστή - λενινιστή στοχαστή και επιφανή θεωρητικό. που καθοδήγησε για μια 25ετία, ως το θάνατό του, με παραδειγματική συνέπεια, με σύνεση και μεγάλη διορατικότητα και πλήρη επιτυχία την πάλη του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και του προλεταριάτου ενάντια στο σύγχρονο ρεβιζιονισμό όλων των αποχρώσεων.
Η μεγάλη ιστορική προσφορά του σύντροφου Ενβέρ Χότζα στο διεθνές κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα συνίσταται: Πρώτο στη διατήρηση και στερέωση της διχτατορίας του προλεταριάτου και την επιτυχή οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Αλβανία, γεγονός που αποτελεί ζωντανή απόδειξη της ορθότητας και πραχτικής εφαρμογής της επαναστατικής θεωρίας των Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν - Στάλιν και διαψεύδει τις θεωρίες των αστών και ρεβιζιονιστών ιδεολόγων για αναπόφευχτη παλινόρθωση του καπιταλισμού και για χρεωκοπία του σοσιαλισμού σαν θεωρία και πραχτική και επιπλέον κάνει την Αλβανία σημείο διαρκούς αναφοράς του διεθνούς προλεταριάτου, που σ’ αυτή βλέπει την ακλόνητη βάση της προλεταριακής επανάστασης και του σοσιαλισμού, βλέπει το ακατάβλητο φρούριο του σοσιαλισμού και το θρίαμβο των επαναστατικών ιδεών. Δεύτερο στην υπεράσπιση της καθαρότητας του μαρξισμού - λενινισμού από τις διαστρεβλώσεις των αντιδραστικών ιδεολόγων, αστών και ρεβιζιονιστών (όλων των αποχρώσεων) και στην παραπέρα ανάπτυξη και τον εμπλουτισμό του.
Το μεγάλο και πλούσιο θεωρητικό έργο του σ. Ενβέρ Χότζα από τις εισηγήσεις στα συνέδρια, τα άρθρα και τις ομιλίες ως τα αυτοτελή έργα "Ιμπεριαλισμός και Επανάσταση", "Ο Ευρωκομμουνισμός είναι αντικομμουνισμός", "Η γιουγκοσλάβικη αυτοδιαχείριση καπιταλιστική θεωρία και πράξη", "Σκέψη για την Κίνα", "Χρουστσιοφικοί", "Τιτοίκοί", κλπ. αποτελεί λαμπρή υπεράσπιση του μαρξισμού - λενινισμού και παραπέρα ανάπτυξή του.
Παρακάτω θα αναφερθούμε σύντομα μόνο σε ορισμένα από τα ζητήματα στα οποία ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα υπεράσπισε τον μαρξισμό - λενινισμό και τον εμπλούτισε παραπέρα με νέες ιδέες και συμπεράσματα.
1. Η ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ — ΛΕΝΙΝΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Στη θεωρητική συμβολή του σύντροφου Ενβέρ Χότζα ιδιαίτερη θέση κατέχει η υπεράσπιση και ανάπτυξη της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας της προλεταριακής επανάστασης που συνδέεται με το ζήτημα του ιμπεριαλισμού καθώς και με τα ζητήματα της επαναστατικής στρατηγικής και ταχτικής.
Στο κέντρο της επίθεσης όλων των ρεβιζιονιστών, παλιών και νέων, ενάντια στο μαρξισμό -λενινισμό υπήρξε πάντα η μαρξιστική - λενινιστική θεωρία της επανάστασης, η πάλη των τάξεων, η διχτατορία του προλεταριάτου, κλπ. Οι χρουτσωφικοί ρεβιζιονιστές από την πρώτη στιγμή αμφισβήτησαν και αρνήθηκαν το αναπόφευχτο και την αναγκαιότητα της προλεταριακής επανάστασης για τον επαναστατικό σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της σημερινής κοινωνίας. Για να στηρίξουν αυτή την αντεπαναστατική τους θέση επικαλέστηκαν τις λεγόμενες "ριζικές αλλαγές" που επήλθαν στην καπιταλιστική κοινωνία, την "αλλαγή" της φύσης του ιμπεριαλισμού, αλλαγές που κάνουν δήθεν ακατάλληλη και ξεπερασμένη τη λενινιστική θεωρία της προλεταριακής επανάστασης, που κάνουν περιττή την επανάσταση.
Επομένως για το επαναστατικό κίνημα έμπαινε το ζήτημα να δειχτεί αν η μαρξιστική - λενινιστική θεωρία της προλεταριακής επανάστασης διατηρεί την ισχύ της, αν η θεωρία των Λένιν - Στάλιν για τον ιμπεριαλισμό ισχύει ή αν οι αλλαγές που συνέβησαν "άλλαξαν" τη φύση του ιμπεριαλισμού, αν αυτές κάνουν περιττή ή αναγκαία την προλεταριακή επανάσταση, αν η επανάσταση μπορεί να πραγματοποιηθεί "ειρηνικά" ή αν η επαναστατική βία είναι οπωσδήποτε αναγκαία, αν ο δρόμος της βίαιης επανάστασης αποτελεί γενικό νόμο της προλεταριακής και αντιιμπεριαλιστικής επανάστασης ή αν το πέρασμα στο σοσιαλισμό μπορεί να γίνει μέσω του "ειρηνικού κοινοβουλευτικού δρόμου" και των "διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων".
Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα αναλύοντας τον παγκόσμιο καπιταλισμό (των αστικών και ρεβιζιονιστικών χωρών) έδειξε τη βαθιά αντίθεση μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου, έδειξε το ασυμφιλίωτο των εσωτερικών του αντιθέσεων που δε μπορούν να λυθούν στο εσωτερικό του, απέδειξε ότι δεν άλλαξε η φύση του, δεν άλλαξε ο εκμεταλλευτικός και καταπιεστικός του χαραχτήρας και θεμελίωσε έτσι εκ νέου και επιχειρηματολόγησε επιστημονικά τη θέση του Μαρξ για το αναπόφευχτο και την αναγκαιότητα της προλεταριακής επανάστασης τόσο στις αστικές όσο και στις ρεβιζιονιστικές χώρες.
Ακόμα αναλύοντας και εκτιμώντας όλα τα νέα φαινόμενα στις καπιταλιστικές και ρεβιζιονιστικές χώρες, όπως η παραπέρα συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, η ανάπτυξη του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού, τα διεθνή μονοπώλια, η επιστημονικό - τεχνική επανάσταση, η εμφάνιση της ΕΟΚ και της ΚΟΜΕΚΟΝ κλπ, απέδειξε ότι όλα αυτά δεν αποτελούν διάψευση αλλά αντίθετα επιβεβαίωση των θέσεων του μαρξισμού - λενινισμού. Μελετώντας τον ιμπεριαλισμό και τον σοσιαλιμπεριαλισμό και τα νέα φαινόμενα που παρατηρούνται και αντικρούοντας τις αντιμαρξιστικές θέσεις των σύγχρονων ρεβιζιονιστών κατέληξε στο επιστημονικό συμπέρασμα ότι ο σημερινός ιμπεριαλισμός δεν άλλαξε καθόλου τη φύση του ούτε έγινε κάποια "νέα" κοινωνία, δεν άλλαξε την εκμεταλλευτική καταπιεστική και επιθετική του φύση, αλλά αντίθετα έγινε ακόμα πιο επιθετικός και φιλοπόλεμος (ιδιαίτερα οι δυο ιμπεριαλιστικές υπερδυνάμεις ΕΠΑ και ΕΣΣΔ), ότι "διατηρεί πλέρια τα ίδια χαραχτηριστικά που του έδωσε ο Λένιν, ότι στέκεται ακλόνητος ο λενινιστικός ορισμός της εποχής μας σαν εποχή του ιμπεριαλισμού και των προλεταριακών επαναστάσεων, ότι η νίκη της επανάστασης είναι αναπόφευχτη".
Οι βαθιές αναλύσεις του σύντροφου Ενβέρ Χότζα επιβεβαιώνουν εκ νέου την ορθότητα και ισχύ της λενινιστικής θεωρίας της επανάστασης και των αναλύσεων του Λένιν για τη φύση του ιμπεριαλισμού, που δείχνει ότι η επανάσταση είναι ο μοναδικός δρόμος για την απαλλαγή του προλεταριάτου από την καπιταλιστική, ιμπεριαλιστική και σοσιαλιμπεριαλιστική εκμετάλλευση και καταπίεση και θεμελιώνει την αναπόφευχτη νίκη της.
Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα δεν περιορίστηκε μόνο στην επιστημονική θεμελίωση της αναγκαιότητας και της αναπόφευχτης νίκης της προλεταριακής επανάστασης αλλά προχώρησε και σε βαθιά και ολόπλευρη ανάλυση της σημερινής παγκόσμιας κατάστασης και διατύπωσε τη μαρξιστική θέση ότι σήμερα στον κόσμο υπάρχει γενικά επαναστατική κατάσταση, θέση που διατυπώθηκε στο 7ο Συνέδριο του ΚΕΑ: "0 κόσμος βρίσκεται σε μια φάση που η υπόθεση της επανάστασης και της εθνικής απελευθέρωσης των λαών δεν είναι μόνο πόθος και προοπτική, μα πρόβλημα που ζητάει λύση". Η θέση αυτή του σύντροφου Ενβέρ Χότζα δεν αφορά μόνο την προλεταριακή επανάσταση αλλά και την αντιιμπεριαλιστική, δημοκρατική και εθνικό - απελευθερωτική επανάσταση, αφορά το γενικό παγκόσμιο επαναστατικό προτσές.
Στη βάση της μαρξιστικής» λενινιστικής θεωρίας της επανάστασης ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα υπεράσπισε και τη θέση των κλασσικών για την ηγεμονία του προλεταριάτου στην προλεταριακή και αντιιμπεριαλιστική επανάσταση και απέρριψε τις αντιμαρξιστικές θέσεις των σύγχρονων ρεβιζιονιστών όλων των αποχρώσεων (χρουτσωφικών, τιτοϊκών, μαοϊκών, ευρωκομμουνιστών) που αρνούνται τον ηγεμονικό ρόλο του προλεταριάτου στην επανάσταση.
Παράλληλα υπογράμμισε με ιδιαίτερη δύναμη ότι για την προετοιμασία και τη νίκη, όχι μόνο της προλεταριακής αλλά και της αντιιμπεριαλιστικής επανάστασης είναι απαραίτητη η ύπαρξη επαναστατικού μαρξιστικού - λενινιστικού κόμματος γιατί τα πρώην κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα εκφυλίστηκαν σε ρεβιζιονιστικά κόμματα. Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα παρακολουθώντας το ρεβιζιονιστικά εκφυλισμό των πρώην κομμουνιστών και εργατικών κομμάτων κατέληξε στο βασικό συμπέρασμα ότι αυτό δεν είναι πλέον επαναστατικά κόμματα του προλεταριάτου, ότι έχουν προδώσει το μαρξισμό -λενινισμό, τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και την υπόθεση της προλεταριακής επανάστασης και του κομμουνισμού, ότι δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψουν σε μαρξιστικό - λενινιστικό δρόμο και ότι έχουν οριστικά μετατραπεί σε αστικά κόμματα σοσιαλδημοκρατικού τύπου και υπέδειξε στους κομμουνιστές να ξεκόψουν ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά απ’ αυτά και να αγωνιστούν για την ίδρυση μαρξιστικών - λενινιστικών κομμάτων τόσο στις καπιταλιστικές όσο και στις ρεβιζιονιστικές χώρες.
Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα απέρριψε, ξεσκέπασε και καταπολέμησε τις θέσεις των σύγχρονων ρεβιζιονιστών για το πέρασμα στο σοσιαλισμό μέσω "διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων" στα πλαίσια του αστικού συντάγματος και του καπιταλισμού, μέσω "ειρηνικού κοινοβουλευτικού δρόμου" και με τη βοήθεια του αστικού κράτους και υπεράσπισε τη βίαιη επανάσταση και την αναγκαιότητα της πλήρους συντριβής της αστικής κρατικής μηχανής σαν νόμων που διέπουν την προλεταριακή και αντιιμπεριαλιστική επανάσταση και σαν απαραίτητων προϋποθέσεων για την εγκαθίδρυση της διχτατορίας του προλεταριάτου. Έδειξε τον ουτοπικό χαραχτήρα των αντεπαναστατικών θεωριών των ρεβιζιονιστών σχετικά με το πέρασμα στο σοσιαλισμό και ταυτόχρονα αποκάλυψε την πραγματική ταξική τους ουσία σαν θεωριών στην υπηρεσία της διαιώνισης του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού. Γενικεύοντας την πείρα του προλεταριάτου, θετική και αρνητική, πάνω σ’ αυτό το ζήτημα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η βίαιη επανάσταση είναι γενικά ισχύον νόμος της παγκόσμιας ανάπτυξης και τόνισε ότι το μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα του προλεταριάτου δε φοβάται τον εμφύλιο πόλεμο και ότι επαναστατική πάλη του προλεταριάτου πρέπει να οδηγήσει στη βίαιη κατάληψη της εξουσίας.
Ιδιαίτερη θέση στο θεωρητικό έργο του σύντροφού Ενβέρ Χότζα κατέχει η υπεράσπιση της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας της διχτατορίας του προλεταριάτου (που αποτελεί τον πυρήνα του μαρξισμού - λενινισμού) από τις επιθέσεις και τις διαστρεβλώσεις των σύγχρονων ρεβιζιονιστών, την οποία ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα ανέπτυξε παραπέρα γενικεύοντας την ως τώρα θετική και αρνητική πείρα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.
2. Η ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ
Εκτός από την υπεράσπιση και παραπέρα ανάπτυξη της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας της προλεταριακής επανάστασης και των ζητημάτων που σχετίζονται μ’ αυτή, ιδιαίτερα μεγάλης αξίας στο έργο του σύντροφου Ενβέρ Χότζα είναι η υπεράσπιση της μαρξιστικής - λενινιστικής αντίληψης του σοσιαλισμού και της λύσης σειράς προβλημάτων που σχετίζονται με τις νομοτέλειες της οικοδόμησής του και την αποτροπή της παλινόρθωσης του καπιταλισμού.
Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα ξεσκέπασε όλες τις παραλλαγές του "σοσιαλισμού" των σύγχρονων ρεβιζιονιστών, όπως τον "πλουραλιστικό σοσιαλισμό" των ευρωκομμουνιστών, τον "αναπτυγμένο" ή "πραγματικό σοσιαλισμό" των σοβιετικών, τον "αυτοδιαχειριζόμενο σοσιαλισμό" των τιτοϊκών, το "μαοϊκό σοσιαλισμό", κλπ, και υπογράμμισε ότι μια είναι η επιστημονική αντίληψη του σοσιαλισμού, εκείνη των Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν - Στάλιν και ότι ένας είναι ο σοσιαλισμός (αυτός που οικοδομήθηκε στη Σοβιετική Ένωση των Λένιν- Στάλιν και οικοδομείται σήμερα στην Αλβανία) και δεν υπάρχουν πολλά είδη "σοσιαλισμού" και ότι οι γενικές νομοτέλειες της οικοδόμησής του είναι κοινές για όλες τις χώρες, ανεξάρτητα από τις εθνικές ιδιομορφίες. Η απόρριψη στη θεωρία και την πράξη των νομοτελειών αυτών οδηγεί αναπόφευχτα στην παλινόρθωση του καπιταλισμού, όπως συνέβη στη Σοβιετική Ένωση και στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Υπογράμμιοε ιδιαίτερα ότι δεν υπάρχει και δε μπορεί να υπάρξει σοσιαλισμός χωρίς διχτατορία του προλεταριάτου.
Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα υπεράσπισε και ανέπτυξε παραπέρα τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία της διχτατορίας του προλεταριάτου. Γενικεύοντας την αρνητική πείρα της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση και τη θετική πείρα της Αλβανίας ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η διχτατορία του προλεταριάτου είναι όχι μόνο απαραίτητη για όλη τη μεταβατική περίοδο από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό και ως την πλήρη νίκη σε παγκόσμια κλίμακα και για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας αλλά και ότι είναι εντελώς απαραίτητο να ενισχυθεί και να τελειοποιηθεί. Η ύπαρξη και το δυνάμωμα της διχτατορίας του προλεταριάτου για όλη αυτή την ιστορική περίοδο συνδέεται με την ύπαρξη των τάξεων, την πάλη των τάξεων σε εσωτερικό και διεθνές επίπεδο, με την ύπαρξη των αντιθέσεων, με την βασική ανταγωνιστική αντίθεση μεταξύ καπιταλιστικού και σοσιαλιστικού δρόμου, με την ύπαρξη του κινδύνου και τη δυνατότητα του πισωγυρίσματος στον καπιταλισμό. Η διατήρηση και ισχυροποίηση της διχτατορίας του προλεταριάτου αποτελεί το πιο ισχυρό όπλο στην ταξική πάλη της εργατικής τάξης για την υπεράσπιση των σοσιαλιστικών καταχτήσεων και για να οδηγήσει ως το τέλος τη σοσιαλιστική επανάσταση.
Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα επεξεργάστηκε επίσης τη γραμμή της πάλης ενάντια στο γραφειοκρατισμό και το φιλελευθερισμό, τους δυο μεγάλους κινδύνους που απειλούν το σοσιαλιστικό κράτος και καθόρισε σωστά τη σχέση μεταξύ διχτατορίας και δημοκρατίας και τη σχέση μεταξύ στελεχών και μαζών τονίζοντας ότι χωρίς διχτατορία του προλεταριάτου δε μπορεί να υπάρξει πραγματική δημοκρατία για τις μάζες και αντίθετα το παραπέρα βάθαιμα της σοσιαλιστικής δημοκρατίας συμβάλλει στο δυνάμωμα της διχτατορίας του προλεταριάτου. Και τα δυο μαζί, και η εφαρμογή των άλλων μέτρων (μείωση της διαφοράς μισθών, υποχρεωτική δουλειά σε εργοστάσια των στελεχών για ορισμένο διάστημα, κλπ.) αποτελούν εγγύηση για την αποτροπή της εμφάνισης προνομιούχων και γραφειοκρατικών στρωμάτων, που αποτελούν την κοινωνική βάση του ρεβιζιονισμού και ανοίγουν το δρόμο στην παλινόρθωση του καπιταλισμού. Πάνω σ’ αυτό το σπουδαίο ζήτημα το έργο του σύντροφου Ενβέρ Χότζα είναι πολύ πλούσιο σε νέες ιδέες.
Ταυτόχρονα ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα ανασκεύασε και τις αντιμαρξιστικές θεωρίες των σοβιετικών ρεβιζιονιστών που αρνούνται την αναγκαιότητα ύπαρξης της διχτατορίας του προλεταριάτου ως τον κομμουνισμό και έχουν διατυπώσει τη θέση ότι το πέρασμα στον κομμουνισμό δε γίνεται με τη βοήθεια της διχτατορίας του προλεταριάτου αλλά μ’ ένα αταξικό κράτος, το λεγόμενο "κράτος όλου του λαού" (όμως δεν υπάρχουν αταξικά κράτη, κράτη πάνω και έξω από τάξεις), που δεν είναι άλλο από το σημερινό σοβιετικό αστικό κράτος. Επίσης ξεσκέπασε τις αντιλήψεις των γιουγκοσλάβων και Ευρωκομμουνιστών ρεβιζιονιστών και εκείνη του Μάο Τσετούνγκ που συνδέει την ύπαρξη της διχτατορίας του προλεταριάτου με την ύπαρξη των ανταγωνιστικών τάξεων σαν τάξεων ως τον κομμουνισμό, θεωρία που οδήγησε στη διατήρηση των εκμεταλλευτριών τάξεων στην Κίνα.
Σχετικά με το ρόλο του επαναστατικού κόμματος στο σύστημα της διχτατορίας του προλεταριάτου ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα υπογράμμισε ιδιαίτερα την ενίσχυση του καθοδηγητικού του ρόλου σαν της μοναδικής ηγετικής δύναμης του κράτους και της σοσιαλιστικής κοινωνίας και τόνισε ότι χωρίς την άμεση, μοναδική και αδιαίρετη καθοδήγηση του επαναστατικού κόμματος δεν υπάρχει και δε μπορεί να υπάρξει διχτατορία του προλεταριάτου. Ιδιαίτερη σημασία έδωσε ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα και στα ζητήματα των σχέσεων κάματος - εργατικής τάξης, κόμματος - μαζών, επαναστατικοποίηση του κόμματος και των στελεχών, εργατικός έλεγχος, πραχτική συμμετοχή των εργαζομένων στη διεύθυνση της χώρας, κλπ, στα οποία για πρώτη φορά δόθηκε λύση. Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα καταδίκασε και απόρριψε την αντιμαρξιστική θεωρία των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών σύμφωνα με την οποία το επαναστατικό κόμμα χάνει τον ταξικό του χαραχτήρα και γίνεται "κόμμα όλου του λαού".
Μεγάλης θεωρητικής και πραχτικής αξίας είναι και τα συμπεράσματα του συντρόφου Ενβέρ Χότζα σχετικά με την πάλη των τάξεων και τις αντιθέσεις στο σοσιαλισμό. Γενικεύοντας την πείρα της πάλης των τάξεων στην Αλβανία και ιδιαίτερα το πισωγύρισμα της Σοβιετικής Ένωσης και των άλλων χωρών στον καπιταλισμό κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η πάλη των τάξεων συνεχίζεται και μετά την οικοδόμηση της οικονομικής βάσης του σοσιαλισμού και την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων, ότι παραμένει σαν αντικειμενικός νόμος ως τον κομμουνισμό, ότι είναι η βασική κινητήρια δύναμη που προωθεί την επανάσταση και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, διαφυλάσσει το σοσιαλισμό από τον κίνδυνο της καπιταλιστικής παλινόρθωσης και εξασφαλίζει τις νίκες της εργατικής τάξης. Η πάλη των τάξεων, έχει τονίσει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα στο 7ο Συνέδριο του ΚΕΑ, «είναι και στο σοσιαλισμό αντικειμενικό φαινόμενο, είναι κινητήρια δύναμη που προωθεί την επανάσταση και το σοσιαλισμό» και ότι «η οικοδόμηση του σοσιαλισμού είναι προτσές σκληρής ταξικής πάλης», πράγμα που σημαίνει ότι αντικειμενικό φαινόμενο δεν είναι μόνο η πάλη των τάξεων αλλά και η όξυνσή της.
Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα έχει αναλύσει βαθιά και τις αντικειμενικές και υποκειμενικές αιτίες ύπαρξης της πάλης των τάξεων, όπως η ύπαρξη υπολειμμάτων των εκμεταλλευτριών τάξεων, η εχθρική καπιταλιστικό - ρεβιζιονιστική περικύκλωση, τα υπολείμματα της αστικής κοινωνίας, η γέννηση νέων αντισοσιαλιστικών στοιχείων, κλπ.
Την πάλη των τάξεων ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα τη θεωρεί σαν πάλη που διεξάγεται τόσο ενάντια στους εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς και ο όλα τα μέτωπα (πολιτικό, οικονομικό και ιδεολογικό) όσο και μέσα στο λαό και στο κόμμα ενάντια στα διάφορα εχθρικά στοιχεία που παρεκκλίνουν από την επαναστατική γραμμή και υπονομεύουν την ενότητα και μονολιθικότητα του κόμματος.
Το ζήτημα της πάλης των τάξεων στο σοσιαλισμό ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα το συνδέει πάντα με το ζήτημα των ανταγωνιστικών και μη ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό, Μελετώντας το ζήτημα των αντιθέσεων στη μεταβατική περίοδο από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό κατέληξε στο συμπέρασμα ότι στο σοσιαλισμό υπάρχουν τόσο οι μη ανταγωνιστικές αντιθέσεις, που είναι χαραχτηριστικές για το σοσιαλισμό όσο και οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις, οι οποίες, παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών, δεν εξαλείφονται με την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων και είναι προϊόν των κηλίδων της παλιάς αστικής κοινωνίας που υπάρχουν ακόμα στο σοσιαλισμό και της πίεσης της αστικό - ρεβιζιονιστικής περικύκλωσης.
Οι ταξικές αντιθέσεις στο σοσιαλισμό, τονίζει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, λύνονται μέσω της πάλης των τάξεων: Οι μεν ανταγωνιστικές μόνο με τη μέθοδο της βίας, ενώ οι μη ανταγωνιστικές με τη μέθοδο της πειθούς.
Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα απέρριψε και ξεσκέπασε την αντιμαρξιστική θεωρία των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών σύμφωνα με την οποία η πάλη των τάξεων στο σοσιαλισμό "απονεκρώνεται" μετά την οικοδόμηση της οικονομικής του βάσης καθώς και εκείνη της άρνησης της ύπαρξης των ανταγωνιστικών αντιθέσεων που οδηγεί και πάλι στην άρνηση της πάλης των τάξεων. Απέρριψε επίσης τη θέση του Μάο Τσετούνγκ που συνδέει την ύπαρξη των ανταγωνιστικών αντιθέσεων με την ύπαρξη της αστικής τάξης σαν τάξη στο σοσιαλισμό. Υπογραμμίζοντας ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα ότι η πάλη των τάξεων διεξάγεται και στις γραμμές του κόμματος από τη μια ενάντια στα εχθρικά, φραξιονιστικά προδοτικά στοιχεία που υπονομεύουν την ενότητα του επαναστατικού κόμματος και από την άλλη ενάντια στην επίδραση της ξένης ιδεολογίας στο κόμμα, απόρριψε και ανασκεύασε και τη ρεβιζιονιστική θέση του Μάο Τσετούντγκ που θεωρεί το κόμμα στίβο τάξεων και ταξικής πάλης, στο οποίο υπάρχουν δυο γραμμές μια προλεταριακή και μια αστική και τόνισε ότι το επαναστατικό κόμμα είναι κόμμα μονολιθικό και έχει μόνο μια γραμμή, τη μαρξιστική - λενινιστική γραμμή.
Νέες ιδέες και θέσεις διατυπώνει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα και πάνω στα σύνθετα προβλήματα της ιδεολογικής και πολιτιστικής επανάστασης.
Απορρίπτοντας το λεγόμενο "ιδεολογικό πλουραλισμό" των σύγχρονων ρεβιζιονιστών καθώς και την αντιμαρξιστική θέση του Μάο Τσετούννκ "να ανθίζουν εκατό λουλούδια και να συναγωνίζονται εκατό σχολές" στο σοσιαλισμό υπεράσπισε τη μαρξιστική θέση σύμφωνα με την οποία στο σοσιαλισμό υπάρχει μόνο μια κυρίαρχη ιδεολογία και αυτή είναι η μαρξιστική - λενινιστική ιδεολογία της εργατικής τάξης.
Μεγάλης σημασίας υπήρξε η πάλη που καθοδήγησε ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα στην Αλβανία ενάντια σ’ όλα τα ρεύματα της εχθρικής ιδεολογίας συμπεριλαμβανομένης και της θρησκείας, πρόβλημα που για πρώτη φορά λύθηκε στην ιστορία της ανθρωπότητας όταν η Αλβανία το 1967 έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο χωρίς εκκλησιές και παπάδες. Μεγάλης σημασίας υπήρξαν και τα μέτρα που πάρθηκαν για την επαναστατικοποίηση όλης της ζωής της κοινωνίας.
Σχετικά με τα οικονομικά ζητήματα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα απέρριψε τις καπιταλιστικού χαραχτήρα οικονομικές μεταρρυθμίσεις (κέρδος σαν σκοπός της παραγωγής και κριτήριο των επιχειρήσεων, νόμος της αξίας σαν ρυθμιστής της παραγωγής, επέχταση των εμπορευματο - χρηματικών σχέσεων, αποκέντρωση και εξάλειψη του κεντρικού σχεδιασμού, αυτονομία των επιχειρήσεων και ανταγωνισμό, κλπ.) που εφαρμόστηκαν στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες και υπογράμμισε ότι αυτές έχουν σα σκοπό τη διάλυση των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής και την παλινόρθωση του καπιταλισμού.
Παράλληλα καταπολέμησε όλες τις αντιλήψεις των ρεβιζιονιστών που απέδιδαν στο σοσιαλισμό νόμους και βασικά χαραχτηριστικά του καπιταλισμού και τους έβαζαν την ετικέτα "σοσιαλιστικά".
Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα υπεράσπισε επίσης τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία της μεταβατικής περιόδου από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό καθώς και εκείνη των δυο φάσεων της κομμουνιστικής κοινωνίας και απέρριψε τις αντιμαρξιστικές απόψεις των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών νια μεταβατική περίοδο από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό και για 3 φάσεις της κομμουνιστικής κοινωνίας.
Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα έδωσε απάντηση και στο εξής βασικό ερώτημα: Πότε μπορεί να θεωρηθεί σαν λυμένο το ζήτημα της νίκης του σοσιαλισμού; Υπογράμμισε ότι η νίκη του σοσιαλισμού μόνο τότε μπορεί πλέρια και οριστικά να εξασφαλιστεί, όταν ο κίνδυνος της καπιταλιστικής παλινόρθωσης έχει ολοκληρωτικά εξαλειφθεί, κίνδυνος που δεν προέρχεται μόνο από τις παλιές εκμεταλλεύτριες τάξεις και τους εξωτερικούς εχθρούς, αλλά και από τον εσωτερικό αστικο - ρεβιζιονιστικό εκφυλισμό, όπως συνέβη στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Ο κίνδυνος του αστικό - ρεβιζιονιστικού εκφυλισμού και της παλινόρθωσης του καπιταλισμού υπάρχει όσον καιρό θα υπάρχουν στο εσωτερικό μιας σοσιαλιστικής χώρας υπολείμματα του καπιταλισμού και θα υπάρχει η πίεση και επίδραση του αστικό - ρεβιζιονιστικού κόσμου απ’ έξω. Η νίκη του σοσιαλισμού μπορεί να θεωρηθεί οριστική μόνο όταν εξαλειφθούν στο εσωτερικό τα υπολείμματα αυτά και σε παγκόσμια κλίμακα νικήσει ο σοσιαλισμός.
3. Ο ΑΣΤΙΚΟ - ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΤΙΚΟΣ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
Μεγάλη και ιδιαίτερης σημασίας είναι η συμβολή του σύντροφου Ενβέρ Χότζα στην ανάπτυξη της θεωρίας του μαρξισμού - λενινισμού στο ζήτημα του ρεβιζιονιστικού εκφυλισμού και της παλινόρθωσης του καπιταλισμού.
Η εμφάνιση και κυριαρχία του ρεβιζιονισμού στη Σοβιετική Ένωση, η ανατροπή της διχτατορίας του προλεταριάτου, η καταστροφή των καταχτήσεων της εργατικής τάξης, η διάλυση των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής και η παλινόρθωση του καπιταλισμού έθεσαν στο κομμουνιστικό κίνημα για λύση ένα μεγάλο, εντελώς νέο και βασικό πρόβλημα: Πως είναι δυνατόν να αποφευχτεί ένας τέτοιος κίνδυνος και πως μπορεί να κατοχυρωθεί η επανάσταση και η οικοδομήση του σοσιαλισμού; Έμπαινε λοιπόν το καθήκον να αποκαλυφθούν οι αιτίες της γέννησης του ρεβιζιονισμού και του ρεβιζιονιστικού εκφυλισμού και να βρεθούν τα μέτρα που έπρεπε να παρθούν για να αποφευχτεί αυτός ο εκφυλισμός.
Κατ’ αρχήν ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα διατύπωσε τη θέση, ότι η απομάκρυνση του ΚΚΣΕ και των κομμάτων των σοσιαλιστικών χωρών από το μαρξισμό - λενινισμό και η προδοσία του εκ μέρους τους θα οδηγήσει αναπόφευχτα στην ανατροπή του σοσιαλισμού και την παλινόρθωση του καπιταλισμού, θέση που σήμερα επιβεβαιώνεται από την πορεία αυτών των χωρών, οι οποίες έχουν μετατραπεί πλέρια και οριστικά σε καπιταλιστικές χώρες, η δε Σοβιετική Ένωση σε ιμπεριαλιστική υπερδύναμη.
Αργότερα και στη συνέχεια ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα προχώρησε στην ανάλυση των σχέσεων παραγωγής στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες και απέδειξε ότι σ’ αυτές κυριαρχεί ένα κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός νέου τύπου, ένας καπιταλισμός με τις δικές του ιδιομορφίες, ιδιομορφίες που σχετίζονται με το γεγονός ότι αυτός προήλθε από την ανατροπή του σοσιαλισμού, αλλά στον οποίο συναντούμε και τα δυο ουσιώδη χαραχτηριστικά του καπιταλισμού: 1) Την εμπορευματική παραγωγή σαν γενική μορφή παραγωγής και 2) τη μετατροπή της εργατικής δύναμης σε εμπόρευμα, καθώς και όλους τους χαραχτηριστικούς για τον καπιταλισμό νόμους (νόμος του ανώτατου κέρδους, νόμος της αξίας σαν ρυθμιστής της παραγωγής, κλπ,).
Το επιστημονικό αυτό συμπέρασμα του σύντροφου Ενβέρ Χότζα έχει μεγάλη σημασία για δυο λόγους: Από τη μια για να αποκαλυφτεί ότι η σημερινή Σοβιετική Ένωση όχι μόνο δεν ανήκει στο στρατόπεδο της επανάστασης αλλά έχει περάσει οριστικά στο στρατόπεδο της αντεπανάστασης και έχει μετατραπεί σε ιμπεριαλιστική υπερδύναμη και από την άλλη γιατί ανασκευάζει την αστική προπαγάνδα που παρουσιάζει τη χρεωκοπία του συστήματος των ρεβιζιονιστικών χωρών δηλαδή του καπιταλισμού που κυριαρχεί εκεί σαν χρεωκοπία του σοσιαλιστικού συστήματος.
Παράλληλα ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα προχώρησε παραπέρα σε μια βαθιά και ολόκληρη ανάλυση αυτού του προτσές εκφυλισμού του σοσιαλισμού στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και επισήμανε τις αιτίες του, αντικειμενικού και υποκειμενικού χαραχτήρα. Τόνισε ότι, εκτός από την πίεση του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού (ιδεολογική, οικονομική, πολιτική, στρατιωτική), η κυριότερη και καθοριστικότερη αιτία της γέννησης του ρεβιζιονισμού στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες πρέπει να αναζητηθεί στο εσωτερικό και αυτή είναι η αστική επίδραση από τα μέσα. Το έργο του σύντροφου Ενβέρ Χότζα περιέχει ολοκληρωμένη ανάλυση αυτών των αιτιών.
Μετά από αυτή την ανάλυση ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα κατέληξε στο βασικό συμπέρασμα, ότι ο ρεβιζιονιστικός εκφυλισμός έχει την αφετηρία του στον εκφυλισμό του εποικοδομήματος, ιδιαίτερα στον εκφυλισμό του επαναστατικού κόμματος και της διχτατορίας του προλεταριάτου και στη συνέχεια αγκαλιάζει και τους άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής μιας σοσιαλιστικής χώρας και οδηγεί στην πλήρη παλινόρθωση του καπιταλισμού. Την κύρια κοινωνική βάση του ρεβιζιονισμού τόνισε ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα την αποτελεί η γέννηση ενός προνομιούχου στρώματος.
Ένα εξίσου μεγάλης σημασίας συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε ρ σύντροφος Ενβέρ Χότζα είναι, ότι η παλινόρθωση του καπιταλισμού δεν είναι αναπόφευχτη, δεν είναι μοιραίο γεγονός και ότι μπορεί να αποτραπεί ολοκληρωτικά. Η ορθότητα του συμπεράσματος αυτού επιβεβαιώνεται από την ίδια την ύπαρξη και την επιτυχή οικοδόμηση του σοσιαλισμού σήμερα στην Αλβανία, όπου ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα πήρε μια σειρά μέτρα σ’ όλα τα επίπεδα και έφραξε έτσι το δρόμο της γέννησης του ρεβιζιονισμού και του ρεβιζιονιστικού εκφυλισμού της Αλβανίας. Πάνω σ’ αυτό το ζήτημα ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα πρόσφερε μια ιδιαίτερη και μεγάλης αξίας συμβολή στη θεωρία και την πράξη του σοσιαλισμού.
4. OΙ ΔΥΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΕΙΣ ΕΠΑ ΚΑΙ ΕΣΣΔ
Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα αναλύοντας τη σημερινή διεθνή κατάσταση και αναφερόμενος στις δυο ιμπεριαλιστικές υπερδυνάμεις ΕΠΑ και ΕΣΣΔ διατύπωσε τη θέση, ότι "είναι οι μεγαλύτερες και οι πιο επικίνδυνες επιθετικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που γνώρισε η ιστορία. Οι υπερδυνάμεις, χωριστά ή ενωμένες, στο ίδιο μέτρο και στον ίδιο βαθμό, εκπροσωπούν τον κυριότερο εχθρό για το σοσιαλισμό, για τη λευτεριά και την ανεξαρτησία των εθνών, τη μεγαλύτερη δύναμη για την υπεράσπιση των καταπιεστικών και εκμεταλλευτικών συστημάτων, τον άμεσο κίνδυνο για να ρίξουν την ανθρωπότητα σ’ έναν τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο".
Η θέση αυτή του σύντροφου Ενβέρ Χότζα είναι πολύ σημαντική τόσο για τον αγώνα του προλεταριάτου όσο και για τον αγώνα των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το σοσιαλιμπεριαλισμό.
Ταυτόχρονα απέρριψε την αντιμαρξιστική θεωρία "των τριών κόσμων" καθώς και τη θέση της στήριξης στον ένα ιμπεριαλισμό για να καταπολεμηθεί ο άλλος.
Αυτό που μόνιμα και βασικά χαραχτηρίζει τις σχέσεις μεταξύ αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού, τονίζει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, είναι ο ανταγωνισμός τους για παγκόσμια ηγεμονία. Παράλληλα αυτές έρχονται και σε συνεννόηση και συνεργασία για το μοίρασμα των ζωνών επιρροής σε βάρος των συμφερόντων των λαών και για την κατάπνιξη του επαναστατικού τους αγώνα.
Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα διατύπωσε τη θέση ότι η σημερινή Σοβιετική Ένωση έχει μετατραπεί σε ιμπεριαλιστική υπερδύναμη αφού πρώτα ανέλυσε το αντεπαναστατικό προτσές που σημειώθηκε σ’ αυτή και θεμελίωσε επιστημονικά τη θέση ότι σ’ αυτή έχει παλινορθωθεί πλέρια ο καπιταλισμός. Έτσι θεμελίωσε τη θέση ότι η Σοβιετική Ένωση δεν ανήκει πλέον στις δυνάμεις της επανάστασης αλλά σε κείνες της αντεπανάστασης, στις δυνάμεις του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού.
5. ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ ΚΑΙ Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ "ΣΚΕΨΗ ΜΑΟ ΤΣΕΤΟΥΝΓΚ"
Στο σύντροφο Ενβέρ Χότζα ανήκει η τιμή που πρώτος έθεσε στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος και έλυσε το ζήτημα της Κίνας δηλαδή το αν στην Κίνα η αστικό - δημοκρατική επανάσταση εξελίχθηκε σε σοσιαλιστική ή όχι, αν οικοδομήθηκε σ’ αυτή ο σοσιαλισμός ή αν συνεχίζονταν η καπιταλιστική ανάπτυξη καθώς και το ζήτημα αν ο Μάο Τσετούνγκ ήταν μαρξιστής - λενινιστής ή ρεβιζιονιστής.
Αναλύοντας βαθιά και ολόπλευρα την οικονομικο - κοινωνική και πολιτική κατάσταση στην Κίνα ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι "εφ’ όσον στην Κίνα η εργατική τάξη μοίρασε την εξουσία με την αστική τάξη, εφ’ όσον η αστική τάξη διατήρησε τα προνόμια της, η εξουσία που είχε εγκαθιδρυθεί στην Κίνα δε μπορούσε να ήταν εξουσία του προλεταριάτου, συνεπώς και η κινέζικη επανάσταση δε μπορούσε να εξελιχτεί σε σοσιαλιστική επανάσταση". Και: "Σα συνέπεια αυτών των αντιμαρξιστικών αντιλήψεων σχετικά με τις αντιθέσεις, σχετικά με τις τάξεις και σχετικά με το ρόλο τους στην επανάσταση, που διακηρύσσει η "σκέψη Μάο Τσετούνγκ", η Κίνα δε βάδισε ποτέ το σωστό δρόμο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης".
Υποβάλλοντας επίσης σε κριτική, από μαρξιστική - λενινιστική σκοπιά, τη λεγόμενη "σκέψη Μάο Τσετούνγκ" ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα αποκάλυψε το αντιμαρξιστικό - αντιλενινιστικό της περιεχόμενο και κατέληξε στο συμπέρασμα, "ότι ο Μάο Τσετούνγκ δεν ήταν μαρξιστής - λενινιστής, μα δημοκράτης, προοδευτικός επαναστάτης, που ήταν για μακρό χρονικό διάστημα επικεφαλής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας και που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη νίκη της κινέζικης δημοκρατικής, αντιιμπεριαλιστικής επανάστασης" και "ότι ο Μάο Τσετούνγκ είναι αντιμαρξιστής και η "σκέψη Μάο Τσετούνγκ" αντιμαρξιστική".
Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα έθεσε εκ νέου το ζήτημα της σχέσης της αντιιμπεριαλιστικής με τη σοσιαλιστική επανάσταση, τόνισε τη στενή σύνδεση μεταξύ τους καθώς, που είναι το πιο σπουδαίο, και την αναγκαιότητα του περάσματος από τη μια στην άλλη για να καταργηθεί ο καπιταλισμός και να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός.
6. Η ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΜΟ
Στο ζήτημα του ξεσκεπάσματος και της πάλης ενάντια στο σύγχρονο ρεβιζιονισμό όλων των αποχρώσεων (χρουτσωφικό, τιτοϊκό, ευρωκομμουνιστικό, μαοϊκό) η μεγάλη τιμή ανήκει στο σ. Ενβέρ Χότζα, ο οποίος διατύπωσε τις βασικότερες θέσεις αυτής της πάλης, επεξεργάστηκε τα θεωρητικά επιχειρήματα και ανασκεύασε όλες τις αντεπαναστατικές θεωρίες των σύγχρονων ρεβιζιονιστών.
Υπογράμμισε απ’ την αρχή και υπεράσπισε πάντα με συνέπεια τη θέση ότι ο σύγχρονος ρεβιζιονισμός το βασικό κίνδυνο του κομμουνιστικού κινήματος και τον χαραχτηρίζει σαν αναπόσπαστο τμήμα της στρατηγικής του ιμπεριαλισμού ενάντια στην επανάσταση και υπέδειξε στους κομμουνιστές ότι πρέπει να διεξάγουν μια διαρκή και ασταμάτητη πάλη ενάντιά του. Παράλληλα αποκάλυψε τις υποκειμενικές και αντικειμενικές αιτίες της εμφάνισης του ρεβιζιονισμού.
Σχετικά με την επικράτηση του σύγχρονου ρεβιζιονισμού στα κομμουνιστικά κόμματα διατύπωσε δυο βασικές θέσεις: Πρώτο ότι η επικράτηση του ρεβιζιονισμού στα κομμουνιστικά κόμματα οδηγεί αναπόφευχτα στον αστικό εκφυλισμό τους και δεν είναι ποτέ δυνατό να ξαναγίνουν αυτά επαναστατικά και δεύτερο ότι η επικράτηση του ρεβιζιονισμού στα κόμματα των σοσιαλιστικών χωρών οδηγεί αναπόφευχτα στην ανατροπή της διχτατορίας του προλεταριάτου, την κατάργηση του σοσιαλισμού και την πλήρη παλινόρθωση του καπιταλισμού.
Την πάλη ενάντια στο σύγχρονο ρεβιζιονισμό ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα τη θεωρεί απαραίτητη προϋπόθεση και για τη διεξαγωγή της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό και ιδιαίτερα ενάντια στις δυο ιμπεριαλιστικές υπερδυνάμεις ΕΠΑ και ΕΣΣΔ.
Ολόκληρο το θεωρητικό έργο του σύντροφου Ενβέρ Χότζα χαραχτηρίζεται από μια διαρκή αντιπαράθεση μεταξύ του μαρξισμού - λενινισμού και του σύγχρονου ρεβιζιονισμού, πάλη κατά την οποία ο σ. Ενβέρ Χότζα αντικρούοντας τις αντιμαρξιστικές αντιλήψεις των σύγχρονων ρεβιζιονιστών αναπτύσσει ταυτόχρονα παραπέρα το μαρξισμό - λενινισμό στην εποχή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου