“Επανάσταση”, φύλλο 6-1982, Ιούνης 1982, σελ. 2-4
Οι άρχουσες ρεβιζιονιστικές φασιστικές κλίκες των ρεβιζιονιστικών χωρών - εκφραστές των συμφερόντων της νέας αστικής τάξης που βρίσκεται στην εξουσία σ' αυτές τις χώρες - στην προσπάθειά τους να σβήσουν από παντού το όνομα του Μεγάλου Στάλιν έχουν επιβάλλει φασιστική λογοκρισία και στο έργο του Γκ. Ντιμιτρόφ.
Είναι γνωστό ότι στις ρεβιζιονιστικές χώρες εκδίδονται και κυκλοφορούν ένα σωρό αντιδραστικά αστικά φασιστικά βιβλία, ενώ απαγορεύεται η έκδοση και η κυκλοφορία των έργων του Στάλιν, απόδειξη και αυτό ότι κυριαρχεί σ' αυτές τις χώρες η νέα αστική τάξη.
Ο Ντιμιτρόφ στο γράμμα του προς την σύνταξη του βουλγάρικου περιοδικού «Φιλοσοφική Σκέψη» ανάμεσα στα άλλα γράφει: «χωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατική πράξη, όπως το έχουν υπογραμμίσει τόσες φορές ο μεγάλος Λένιν και ο συνεχιστής του έργου του Στάλιν» ( Μ. Ρόζενταλ/Π. Γιούντιν, Φιλοσοφικό Λεξικό, σελ 36, Αθήνα 1963, μεταφρασμένο από την ρώσικη έκδοση του 1955, όπως αναφέρεται στη σελ. 92 του ίδιου Λεξικού). Στον τρίτο τόμο των διαλεχτών έργων, σε τρεις τόμους, του Γκ. Ντιμιτρόφ, έκδοση Ανατολικού Βερολίνου 1958 διαβάζουμε: «χωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατική πράξη, όπως το έχουν υπογραμμίσει τόσες φορές ο μεγάλος Λένιν» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 3ος, σελ. 366, Ντίτσ φερλάγκ, Βερολίνο 1958). Όπως βλέπουμε η φράση «και ο συνεχιστής του έργου του Στάλιν» λείπει. Στο νέο βέβαια ρεβιζιονιστικό σοβιετικό φιλοσοφικό λεξικό του Ρόζενταλ έκδοση Μόσχας 1975 και ελληνική έκδοση του 1976 του εκδοτικού οίκου «Γνώσεις» δεν αναφέρονται καθόλου τα ονόματα του Στάλιν και του Ντιμιτρόφ ενώ αναφέρονται ένα σωρό άλλων αντιδραστικών χωρίς να παραλείπονται και τα ονόματα των Μπερνσταίν και Καούτσκυ.
Στο βιβλίο Γκ. Ντιμιτρόφ: «Η Δίκη για τον εμπρησμό του Ράϊχστάγκ, Ντοκουμέντα, Γράμματα, Σημειώσεις, Μόσχα 1942, έκδοση στα γερμανικά του εκδοτικού οίκου για ξενόγλωσση λογοτεχνία» διαβάζουμε: «είμαι πραγματικά ένας ενθουσιώδης οπαδός και θαυμαστής του σοβιετορούσικου Κομμουνιστικού Κόμματος, γιατί αυτό το κόμμα κυβερνάει την πιο μεγάλη χώρα του κόσμου, το ένα έκτο της γης, και με επικεφαλής τον Μεγάλο μας ηγέτη Στάλιν οικοδομεί τόσο ηρωικά και με επιτυχία το σοσιαλισμό» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Ο εμπρησμός του Ράϊχστάγκ, σελ. 57, Μόσχα 1942). Σ' όλες τις ανατολικογερμανικές εκδόσεις μετά το 1956 διαβάζουμε: «είμαι πραγματικά ένας ενθουσιώδης οπαδός και θαυμαστής του σοβιετικού Κομμουνιστικού Κόμματος, γιατί αυτό το κόμμα κυβερνάει την πιο μεγάλη χώρα του κόσμου, το ένα έκτο της γης και οικοδομεί με τόσο ηρωισμό και επιτυχία το σοσιαλισμό» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Ο εμπρησμός του Ράϊχστάγκ, σελ. 72, εκδόσεις του Ντίτσ φερλάγκ, Βερολίνο 1972 και 1978). Τα ίδια διαβάζουμε και στην ελληνική έκδοση που η μετάφρασή της έχει γίνει από την ανατολικογερμανική έκδοση του 1961, σελ. 74, εκδόσεις "Νέοι Χρόνοι", Αθήνα 1967.
Στην εισήγηση στο 7ο συνέδριο της ΚΔ (Μόσχα 25 Ιούλη - 20 Αυγούστου 1935) ο Γκ. Ντιμιτρόφ γράφει: «κομμουνιστές που πιστεύουν, ότι όλα αυτά δεν έχουν σχέση με την υπόθεση της εργατικής τάξης, που δεν κάνουν τίποτε, για να φωτίσουν τις εργαζόμενες μάζες ιστορικά πιστά, με πραγματικά μαρξιστικό, λενινιστικό - σταλινικό πνεύμα το παρελθόν του ίδιου τους του λαού ...(Πρωτόκολλο του 7ου συνεδρίου της ΚΔ, τόμος 1ος, σελ. 369, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση 1958 του Βερολίνου καθώς και στις ελληνικές εκδόσεις «Αρίον» Αθήνα 1973 και «Πορεία» Αθήνα 1978 που η μετάφραση έχει γίνει από την γερμανική έκδοση του 1958 διαβάζουμε: «κομμουνιστές που πιστεύουν, ότι όλα αυτά δεν έχουν σχέση με την υπόθεση της εργατικής τάξης, που δεν κάνουν, τίποτε για να φωτίσουν στις εργαζόμενες μάζες ιστορικά πιστά, με πραγματικό μαρξιστικό, λενινιστικό - μαρξιστικό πνεύμα το παρελθόν του ίδιου τους του λαού ..." (Γκ, Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 606, Βερολίνο 1958, και ελληνικές εκδόσεις "Αρίων" .1973 και "Πορεία" 1978, Γκ. Ντιμιτρόφ, Ο φασισμός, σελ. 98).
Σ' άλλο σημείο της εισήγησης ο Ντιμιτρόφ γράφει: «δεν θα είμασταν επαναστάτες μαρξιστές - λενινιστές, άξιοι μαθητές των Μαρξ - Ενγκελς - Λένιν - Στάλιν ...« (Πρωτόκολλο του 7ου συνεδρίου της ΚΔ, τόμος 1ος, σελ. 378, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση των ανατολικογερμανών ρεβιζιονιστών διαβάζουμε: «δεν θα είμασταν επαναστάτες μαρξιστές - λενινιστές, άξιοι μαθητές των Μαρξ -Ενγκελς και Λένιν» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά έργα τόμος 2ος, σελ. 623, Βερολίνο 1958 και στις δυο ελληνικές εκδόσεις σελ. 141). Αλλού γράφει: «και τα θέλουμε όλα αυτά γι' αυτό, επειδή η εργατική τάξη μόνον μ' αυτόν τον τρόπο θα είναι ικανή, επικεφαλής όλων των εργαζομένων, συνενωμένη σε μια επαναστατική στρατιά εκατομμυρίων που να καθοδηγούνται από την Κομμουνιστική Διεθνή με έναν τόσο μεγάλο, σοφό τιμονιέρη, όπως ο ηγέτης μας Στάλιν να εκπληρώσει την ιστορική της αποστολή - να εξαφανίσει από το πρόσωπο της γης το φασισμό και μαζί μ' αυτό τον καπιταλισμό» (Πρωτόκολλο του 7ου συνεδρίου της ΚΔ, τόμος 1ος, σελ. 380, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνο και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: «και τα θέλουμε όλα αυτά γι' αυτό, επειδή η εργατική τάξη μόνον μ' αυτόν τον τρόπο θα είναι ικανή, επικεφαλής όλων των εργαζομένων, συνενωμένη σε μια επαναστατική στρατιά εκατομμυρίων που να καθοδηγούνται από την Κομμουνιστική Διεθνή, να εκπληρώσει την ιστορική της αποστολή - να εξαφανίσει από το πρόσωπο της γης το φασισμό και μαζί μ' αυτό τον καπιταλισμό" (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 625, Βερολίνο 1958, ελληνικές εκδόσεις σελ. 116).
Σ' άλλο μέρος της εισήγησής του ο Ντιμιτρόφ γράφει: «η πολιτική και η ταχτική μεγαλοφυΐα του Λένιν και του Στάλιν φαίνεται καλύτερα και καθαρότερα...» (Πρωτόκολλο του 7ου συνεδρίου της ΚΔ, τόμος 2ος, σελ.735, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: «η πολιτική και η ταχτική μεγαλοφυΐα του Λένιν φαίνεται καλύτερα και καθαρότερα...» (Γκ. Ντιμιτρόφ, τόμος 2ος, σελ.648, Βερολίνο 1958,ελληνικές εκδόσεις σελ. 139).
Ο Ντιμιτρόφ γράφει: «και με ακούραστη δουλιά να καταχτήσει την ισχυρή, γόνιμη, παντοδύναμη μπολσεβίκικη θεωρία, τη Διδασκαλία των Μαρξ-Ενγκελς-Λένιν-Στάλιν» (Πρωτόκολλο του 7ου συνεδρίου της ΚΔ, τόμος 2ος, σελ. 743, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: «και με ακούραστη δουλιά να καταχτήσει την ισχυρή, γόνιμη, παντοδύναμη μπολσεβίκικη θεωρία, τη Διδασκαλία των Μαρξ-Ενγκελς και Λένιν» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα,τόμος 2ος, σελ. 662, Βερολίνο 1958, και ελληνικές εκδόσεις σελ. 152).
Ο Γκ. Ντιμιτρόφ γράφει: «πρέπει να ξέρουμε να συνδέουμε τη μεγάλη Διδασκαλία των Μαρξ-Ενγκελς-Λένιν-Στάλιν με σταλινική σταθερότητα στη δουλιά και τον αγώνα, με σταλινική σταθερή αδιαλλαξία Αρχών απέναντι στον ταξικό εχθρό και τους αποστάτες της γραμμής του μπολσεβικισμού, με σταλινική τόλμη μπροστά στις δυσκολίες, με σταλινικό επαναστατικό ρεαλισμό» (Πρωτόκολλο του 7ου συνεδρίου της ΚΔ, τόμος 2ος, σελ.744, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: «πρέπει να ξέρουμε να συνδέουμε τη μεγάλη Διδασκαλία των Μαρξ, Ενγκελς και Λένιν με σταθερότητα στη δουλιά και στον αγώνα, με σταθερή αδιαλλαξία Αρχών απέναντι στον ταξικό εχθρό και τούς αποστάτες της γραμμής του μπολσεβικισμού, με τόλμη μπροστά στις δυσκολίες, με επαναστατικό ρεαλισμό» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα,τόμος 2ος, σελ. 664, Βερολίνο 1958, ελληνικές εκδόσεις σελ.154).
Ο Ντιμιτρόφ γράφει: «η εργατική τάξη έχει μια ισχυρή οργανωμένη πρωτοπορία, την Κομμουνιστική Διεθνή. Αυτή έχει τον δοκιμασμένο και αναγνωρισμένο, μεγάλο και σοφό ηγέτη Στάλιν» (Πρωτόκολλο του 7ου συνεδρίου της ΚΔ, τόμος 2ος, σελ.746, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: «η εργατική τάξη έχει μια ισχυρή, οργανωμένη επαναστατική πρωτοπορία την Κομμουνιστική Διεθνή» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτα Έργα,τόμος 2ος, σελ. 667, Βερολίνο 1958, και ελληνικές εκδόσεις σελ.157).
Ο Ντίμιτρόφ γράφει: «γι' αυτό ας αντηχήσει ακόμα δυνατώτερα από αυτό το βήμα σ' ολόκληρο τον κόσμο το σύνθημα αγώνα της Κομμουνιστικής Διεθνούς, η έκκληση των Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν και Στάλιν: Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!» (Πρωτόκολλο του 7ου συνεδρίου της ΚΔ, τόμος 2ος, σελ.746, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου και στις ελληνικές εκδόσεις διαβάζουμε: « γι' αυτό ας αντηχήσει ακόμα δυνατότερα από αυτό το βήμα σ' ολόκληρο τον κόσμο το σύνθημα αγώνα της Κομμουνιστικής Διεθνούς,η έκκληση των Μαρξ, Ενγκελς και Λένιν: Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ.668, Βερολίνο 1958 και ελληνικές εκδόσεις,σελ. 157).
Και τέλος ο Ντιμιτρόφ γράφει: «είμαστε μαθητές του Μαρξ και του Ενγκελς,του Λένιν και του Στάλιν» (Πρωτόκολλο του 7ου συνεδρίου της ΚΔ, τόμος 2ος, σελ.977, Στουτγκάρδη 1976). Στην έκδοση του 1958 του Βερολίνου διαβάζουμε: «είμαστε μαθητές των Μαρξ, Ενγκελς, και Λένιν» (Γκ. Ντιμιτρόφ, Διαλεχτά Έργα, τόμος 2ος, σελ. 683, Βερολίνο 1958). Στις ελληνικές εκδόσεις δεν υπάρχει αυτό το απόσπασμα γιατί δεν έχει μεταφραστεί.
Το Πρωτόκολλο του 7ου συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς από το όποιο παραθέσαμε τα παραπάνω αποσπάσματα είναι ακριβής ανατύπωση έκδοσης του 1935.Επίσης το κείμενο της Εισήγησης του Γκ. Ντιμτρόφ που περιέχεται σ' αυτό το Πρωτόκολλο είναι ακριβώς το ίδιο με το κείμενο μιας άλλης έκδοσης της Εισήγησης του Γκ. Ντιμιτρόφ με τίτλο: «Η εργατική τάξη ενάντια στο φασισμό», εκδοτικό Προμηθέας, Στρασβούργο 1935».
Μια απλή σύγκριση των αποσπασμάτων που παραθέσαμε αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότι οι προδοτικές ρεβιζιονιστικές φασιστικές κλίκες που κυριαρχούν στις ρεβιζιονιστικές χώρες δεν απαγορεύουν μόνο την έκδοση και την κυκλοφορία των έργων του Μεγάλου Στάλιν αλλά ασκούν και φασιστική λογοκρισία στο έργο του Γκεόργκι Ντιμιτρόφ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου