ΕΣΣΔ - ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ
"Ζέρι ι Πόπουλιτ" 18.3.1988
Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΓΚΟΡΜΠΑΤΣΩΦ ΣΤΗ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ ΚΑΙ Η "ΦΙΛΕΙΡΗΝΙΚΗ" ΡΗΤΟΡΙΚΗ
Ο γενικός γραμματέας του "Κομμουνιστικού" Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης Μιχαήλ Γκορμπατσώφ τερμάτισε την 5νθήμερη επίσκεψή του στη Γιουγκοσλαβία, στη διάρκεια της οποίας είχε εντατικές συνομιλίες με τους γιουγκοσλάβους ηγέτες και, εκτός των άλλων, υπέγραψαν μια γιουγκοσλαβο -σοβιετική διακήρυξη, όμοια με εκείνη που είχαν υπογράψει ο Χρουτσώφ και ο Τίτο πριν από 30 και πλέον χρόνια.
Από τις πρώτες στιγμές που βρέθηκε στο γιουγκοσλάβικο έδαφος και από τις πρώτες δηλώσεις του ο γενικός γραμματέας του σοβιετικού κόμματος τόνισε επανειλημμένως, ότι η επίσκεψή του γίνεται σε συνέχεια των επισκέψεων του Χρουτσώφ και του Μπρέζνιεφ.
Στο λόγο του, στις 16 Μάρτη, στη Βουλή της Γιουγκοσλαβίας δήλωσε, ότι εκτιμάει το ρόλο και το βάθος της σκέψης των ηγετών πού σύνταξαν τη διακήρυξη του Βελιγραδίου του 1955 και τη διακήρυξη της Μόσχας το 1956, οι οποίες, ως γνωστόν, σημείωσαν την οριστική και δημόσια συμφιλίωση μεταξύ των χρουτσωφικών και των γιουγκοσλάβων ρεβιζιονιστών.
Έτσι, όπως κάποτε ο Χρουτσώφ, και ο Γκορμπατσώφ χαραχτήρισε την Ένωση Γιουγκοσλάβων "Κομμουνιστών" και τη Γιουγκοσλαβία "συντρόφους κοινών ιδανικών" και την κατάθεση στον τάφο του Τίτο την χαραχτήρισε όχι μόνο ως σεβασμό και προσωπική υποχρέωσή τον προς τον πρώην ηγέτη της Ένωσης Γιουγκοσλάβων "Κομμουνιστών", αλλά και σαν υποχρέωση του σοβιετικού κόμματος προς τον Τίτο.
Ο Γκορμπατσώφ δε διευκρίνισε περί τι είδους σοβιετικής υποχρέωσης πρόκειται. Αλλά για κάθε άνθρωπο που γνωρίζει την ιστορία των σχέσεων μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Γιουγκοσλαβίας, μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι ξεκάθαρο, ότι συνδέεται με την υποστήριξη προς το Χρουτσώφ στην αντεπαναστατική διαδικασία της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση, στις επιθέσεις και τη δυσφημισπκή εκστρατεία του ενάντια στο Στάλιν και στην προσέγγιση με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Και για να εξοφλήσει αυτό το χρέος ο Γκορμπατσώφ το βρίσκει εύλογο να επιτεθεί από το Βελιγράδι ενάντια στο Στάλιν και στο Ινφόρμ Μπυρό (Γραφείο Πληροφοριών),για το ξεσκέπασμα που έκαναν, πριν από 40 χρόνια, στο γιουγκοσλάβικο ρεβιζιονισμό.
Ο σημερινός ηγέτης του Κρεμλίνο επιβεβαιώνει κατ αυτόν τον τρόπο, για άλλη μια φορά δημόσια, ότι βαδίζει στον ίδιο ρεβιζιονιστικό και αντιμαρξιστικό δρόμο όπως ο Χρουτσόφ και ότι η "περεστρόϊκα", η οποία δεν είναι αναδόμηση τού σοσιαλιστικού, αλλά του καπιταλιστικού συστήματος που παλινορθώθηκε στη Σοβιετική Ένωση, έχει την ίδια ιδεολογική βάση με τις μεταρρυθμίσεις, που ανέλαβαν στο παρελθόν οι "πατέρες" τον σύγχρονου ρεβιζιονισμού.
Οι ιστορικές στιγμές των σοβιετο - γιουγκοσλάβικων σχέσεων, μετά το 1948 και σε συνέχεια, στις οποίες αναφέρθηκαν τόσο πολύ αυτές τις μέρες στο Βελιγράδι ρίχνουν φως και στο χαραχτήρα και στο περιεχόμενο των σημερινών σχέσεων. Έγινε λόγος για "νέες ποιοτικά σχέσεις", για "καινούργια ποιοτικά επίπεδα και φάσεις" μεταξύ της Γιουγκοσλαβίας και της Σοβιετικής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένων εδώ των ιδεολογικών, πολιτικών, κομματικών, κρατικών, οικονομικών, πνευματικών και άλλων σχέσεων. "Στις σχέσεις μας με τη Γιουγκοσλαβία", τόνισε ο σοβιετικός ηγέτης, "εμείς είμαστε πρόθυμοι να προχωρήσουμε τόσο μακριά όσο θα επιθυμούσε η γιουγκοσλάβικη ηγεσία".
Η δήλωση ταυ Γκορμπατσώφ, στο τέλος των συνομιλιών με τον Μωϊσώφ, ότι η Σοβιετική Ένωση και η Γιουγκοσλαβία εκτιμούν κατά τον ίδιο τρόπο το σημερινό κόσμο και ότι οι πολιτικές τους στο διεθνή στίβο ταυτίζονται, μήπως εκφράζει άραγε μια νέα τοποθέτηση στη διεθνή δραστηριότητα της Γιουγκοσλαβίας; Αυτή είναι μια ερώτηση, στην οποία θα δώσει απάντηση ο χρόνος.
Όπως και αναμένονταν ο Γκορμπατσώφ, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Γιουγκοσλαβία, αναφέρθηκε εκτεταμένα στην "περεστρόϊκα". Και οι γιουγκοσλάβοι. ανέπτυξαν σ αυτόν την πρακτική της "αυτοδιαχείρισης". Το τι θα φέρει η "περεστρόϊκα" κα η "διαφάνεια" ακόμα δεν είναι γνωστό. Αλλά τι έφερε η "αυτοδιαχείριση" στη Γιουγκοσλαβία, αυτό σήμερα το ξέρουν όλοι.
Οι οικοδεσπότες του Γκορμπατσώφ έδωσαν μεγαλύτερη έμφαση απ αυτόν στην αναλογία μεταξύ "περεστρόικας" και "αυτοδιαχείρισης". Όπως φαίνεται, αυτό το έκαναν για να αποδείξουν τη συγγένεια μεταξύ τους, αλλά και για να ανεβάσουν, κατά κάποιο τρόπο, την αξία της "αυτοδιαχείρισης", την οποία σήμερα στη Γιουγκοσλαβία την επικρίνουν σαν ένα από τα αίτια της κρίσης στην οικονομία, για τα μεγάλα χρέη και την ανεργία, ακόμα και για την εθνική κρίση.
Η γιουγκοσλάβικη προπαγάνδα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την επίσκεψη του Γκορμπατσώφ για να ανεβάσει την αξία της, παρουσιάζοντάς την υπό εντελώς "θετικό πρίσμα". Φυσικά, το κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να επιλέξει και να αποφασίζει μόνο του για τις συμμαχίες και τις φιλίες. Όταν πρόκειται όμως για τις δύο υπερδυνάμεις, τις ΕΠΑ και τη Σοβιετική Ένωσή, οι οποίες είναι οι κυριότεροι παράγοντες των εντάσεων και των διεθνών διενέξεων, τα πράγματα τότε αλλάζουν.
Η Σοβιετική Ένωση έχει μεγάλα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα όχι μόνο στα Βαλκάνια, αλλά σ όλο τον κόσμο και αναζητά συνεχώς και μέσα για την υλοποίηση αυτών των συμφερόντων. Γι αυτό και η ανάμιξη των υπερδυνάμεων στις υποθέσεις των Βαλκανίων, υπό οποιαδήποτε μορφή, δεν είναι καλός οιωνός. Οσο πιο μακριά διατηρηθούν οι εξωβαλκανικοί παράγοντες, όσο πιο μακριά κρατηθούν οι υπερδυνάμεις από τα Βαλκάνια, τόσο το καλύτερο για τη λευτεριά την ανεξαρτησία, τη φιλία και τη συνεργασία στη χερσόνησο.
Κάθε προώθηση και ενέργεια της σοβιετικής πολιτικής στα Βαλκάνια δεν είναι αποσπασμένη από τη γενική ιμπεριαλιστική στρατηγική της Σοβιετικής Ένωσης στην ευρωπαϊκή ήπειρο και σ όλο τον κόσμο. Μέσα σ αυτά τα πλαίσια, οι ενέργειες αυτές είναι με συνέπειες και συνοδεύονται με εντάσεις και όχι μόνο στο βαλκανικό χώρο.
Οι ρητορίες και οι "φιλειρηνικές" ετικέττες του Γκορμπατσώφ, όσο "όμορφες' και "δυναμικές" και αν είναι, δεν ενισχύουν την ειρήνη σε καμιά περιοχή, επομένως ούτε και καθησυχάζουν τη βαλκανική, ευρωπαϊκή, είτε και τη διεθνή κοινή γνώμη.
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, Απρίλης 1988, σελ. 8
"Ζέρι ι Πόπουλιτ" 18.3.1988
Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΓΚΟΡΜΠΑΤΣΩΦ ΣΤΗ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ ΚΑΙ Η "ΦΙΛΕΙΡΗΝΙΚΗ" ΡΗΤΟΡΙΚΗ
Ο γενικός γραμματέας του "Κομμουνιστικού" Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης Μιχαήλ Γκορμπατσώφ τερμάτισε την 5νθήμερη επίσκεψή του στη Γιουγκοσλαβία, στη διάρκεια της οποίας είχε εντατικές συνομιλίες με τους γιουγκοσλάβους ηγέτες και, εκτός των άλλων, υπέγραψαν μια γιουγκοσλαβο -σοβιετική διακήρυξη, όμοια με εκείνη που είχαν υπογράψει ο Χρουτσώφ και ο Τίτο πριν από 30 και πλέον χρόνια.
Από τις πρώτες στιγμές που βρέθηκε στο γιουγκοσλάβικο έδαφος και από τις πρώτες δηλώσεις του ο γενικός γραμματέας του σοβιετικού κόμματος τόνισε επανειλημμένως, ότι η επίσκεψή του γίνεται σε συνέχεια των επισκέψεων του Χρουτσώφ και του Μπρέζνιεφ.
Στο λόγο του, στις 16 Μάρτη, στη Βουλή της Γιουγκοσλαβίας δήλωσε, ότι εκτιμάει το ρόλο και το βάθος της σκέψης των ηγετών πού σύνταξαν τη διακήρυξη του Βελιγραδίου του 1955 και τη διακήρυξη της Μόσχας το 1956, οι οποίες, ως γνωστόν, σημείωσαν την οριστική και δημόσια συμφιλίωση μεταξύ των χρουτσωφικών και των γιουγκοσλάβων ρεβιζιονιστών.
Έτσι, όπως κάποτε ο Χρουτσώφ, και ο Γκορμπατσώφ χαραχτήρισε την Ένωση Γιουγκοσλάβων "Κομμουνιστών" και τη Γιουγκοσλαβία "συντρόφους κοινών ιδανικών" και την κατάθεση στον τάφο του Τίτο την χαραχτήρισε όχι μόνο ως σεβασμό και προσωπική υποχρέωσή τον προς τον πρώην ηγέτη της Ένωσης Γιουγκοσλάβων "Κομμουνιστών", αλλά και σαν υποχρέωση του σοβιετικού κόμματος προς τον Τίτο.
Ο Γκορμπατσώφ δε διευκρίνισε περί τι είδους σοβιετικής υποχρέωσης πρόκειται. Αλλά για κάθε άνθρωπο που γνωρίζει την ιστορία των σχέσεων μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Γιουγκοσλαβίας, μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι ξεκάθαρο, ότι συνδέεται με την υποστήριξη προς το Χρουτσώφ στην αντεπαναστατική διαδικασία της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση, στις επιθέσεις και τη δυσφημισπκή εκστρατεία του ενάντια στο Στάλιν και στην προσέγγιση με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Και για να εξοφλήσει αυτό το χρέος ο Γκορμπατσώφ το βρίσκει εύλογο να επιτεθεί από το Βελιγράδι ενάντια στο Στάλιν και στο Ινφόρμ Μπυρό (Γραφείο Πληροφοριών),για το ξεσκέπασμα που έκαναν, πριν από 40 χρόνια, στο γιουγκοσλάβικο ρεβιζιονισμό.
Ο σημερινός ηγέτης του Κρεμλίνο επιβεβαιώνει κατ αυτόν τον τρόπο, για άλλη μια φορά δημόσια, ότι βαδίζει στον ίδιο ρεβιζιονιστικό και αντιμαρξιστικό δρόμο όπως ο Χρουτσόφ και ότι η "περεστρόϊκα", η οποία δεν είναι αναδόμηση τού σοσιαλιστικού, αλλά του καπιταλιστικού συστήματος που παλινορθώθηκε στη Σοβιετική Ένωση, έχει την ίδια ιδεολογική βάση με τις μεταρρυθμίσεις, που ανέλαβαν στο παρελθόν οι "πατέρες" τον σύγχρονου ρεβιζιονισμού.
Οι ιστορικές στιγμές των σοβιετο - γιουγκοσλάβικων σχέσεων, μετά το 1948 και σε συνέχεια, στις οποίες αναφέρθηκαν τόσο πολύ αυτές τις μέρες στο Βελιγράδι ρίχνουν φως και στο χαραχτήρα και στο περιεχόμενο των σημερινών σχέσεων. Έγινε λόγος για "νέες ποιοτικά σχέσεις", για "καινούργια ποιοτικά επίπεδα και φάσεις" μεταξύ της Γιουγκοσλαβίας και της Σοβιετικής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένων εδώ των ιδεολογικών, πολιτικών, κομματικών, κρατικών, οικονομικών, πνευματικών και άλλων σχέσεων. "Στις σχέσεις μας με τη Γιουγκοσλαβία", τόνισε ο σοβιετικός ηγέτης, "εμείς είμαστε πρόθυμοι να προχωρήσουμε τόσο μακριά όσο θα επιθυμούσε η γιουγκοσλάβικη ηγεσία".
Η δήλωση ταυ Γκορμπατσώφ, στο τέλος των συνομιλιών με τον Μωϊσώφ, ότι η Σοβιετική Ένωση και η Γιουγκοσλαβία εκτιμούν κατά τον ίδιο τρόπο το σημερινό κόσμο και ότι οι πολιτικές τους στο διεθνή στίβο ταυτίζονται, μήπως εκφράζει άραγε μια νέα τοποθέτηση στη διεθνή δραστηριότητα της Γιουγκοσλαβίας; Αυτή είναι μια ερώτηση, στην οποία θα δώσει απάντηση ο χρόνος.
Όπως και αναμένονταν ο Γκορμπατσώφ, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Γιουγκοσλαβία, αναφέρθηκε εκτεταμένα στην "περεστρόϊκα". Και οι γιουγκοσλάβοι. ανέπτυξαν σ αυτόν την πρακτική της "αυτοδιαχείρισης". Το τι θα φέρει η "περεστρόϊκα" κα η "διαφάνεια" ακόμα δεν είναι γνωστό. Αλλά τι έφερε η "αυτοδιαχείριση" στη Γιουγκοσλαβία, αυτό σήμερα το ξέρουν όλοι.
Οι οικοδεσπότες του Γκορμπατσώφ έδωσαν μεγαλύτερη έμφαση απ αυτόν στην αναλογία μεταξύ "περεστρόικας" και "αυτοδιαχείρισης". Όπως φαίνεται, αυτό το έκαναν για να αποδείξουν τη συγγένεια μεταξύ τους, αλλά και για να ανεβάσουν, κατά κάποιο τρόπο, την αξία της "αυτοδιαχείρισης", την οποία σήμερα στη Γιουγκοσλαβία την επικρίνουν σαν ένα από τα αίτια της κρίσης στην οικονομία, για τα μεγάλα χρέη και την ανεργία, ακόμα και για την εθνική κρίση.
Η γιουγκοσλάβικη προπαγάνδα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την επίσκεψη του Γκορμπατσώφ για να ανεβάσει την αξία της, παρουσιάζοντάς την υπό εντελώς "θετικό πρίσμα". Φυσικά, το κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να επιλέξει και να αποφασίζει μόνο του για τις συμμαχίες και τις φιλίες. Όταν πρόκειται όμως για τις δύο υπερδυνάμεις, τις ΕΠΑ και τη Σοβιετική Ένωσή, οι οποίες είναι οι κυριότεροι παράγοντες των εντάσεων και των διεθνών διενέξεων, τα πράγματα τότε αλλάζουν.
Η Σοβιετική Ένωση έχει μεγάλα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα όχι μόνο στα Βαλκάνια, αλλά σ όλο τον κόσμο και αναζητά συνεχώς και μέσα για την υλοποίηση αυτών των συμφερόντων. Γι αυτό και η ανάμιξη των υπερδυνάμεων στις υποθέσεις των Βαλκανίων, υπό οποιαδήποτε μορφή, δεν είναι καλός οιωνός. Οσο πιο μακριά διατηρηθούν οι εξωβαλκανικοί παράγοντες, όσο πιο μακριά κρατηθούν οι υπερδυνάμεις από τα Βαλκάνια, τόσο το καλύτερο για τη λευτεριά την ανεξαρτησία, τη φιλία και τη συνεργασία στη χερσόνησο.
Κάθε προώθηση και ενέργεια της σοβιετικής πολιτικής στα Βαλκάνια δεν είναι αποσπασμένη από τη γενική ιμπεριαλιστική στρατηγική της Σοβιετικής Ένωσης στην ευρωπαϊκή ήπειρο και σ όλο τον κόσμο. Μέσα σ αυτά τα πλαίσια, οι ενέργειες αυτές είναι με συνέπειες και συνοδεύονται με εντάσεις και όχι μόνο στο βαλκανικό χώρο.
Οι ρητορίες και οι "φιλειρηνικές" ετικέττες του Γκορμπατσώφ, όσο "όμορφες' και "δυναμικές" και αν είναι, δεν ενισχύουν την ειρήνη σε καμιά περιοχή, επομένως ούτε και καθησυχάζουν τη βαλκανική, ευρωπαϊκή, είτε και τη διεθνή κοινή γνώμη.
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, Απρίλης 1988, σελ. 8
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου