Κυριακή, Οκτωβρίου 09, 2016

Η αστική τάξη τρέμει ακόμα και τη λέξη ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η Οργάνωση των Κομμουνιστών Μαρξιστών -Λενινιστών Ελλάδας (ΟΚΜΛΕ) καταγγέλλει στην εργατική τάξη, στους κομμουνιστές, στους αντιφασίστες και δημοκράτες, την αντιδημοκρατική φασιστική ενέργεια της μεγαλοαστικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η οποία μετά δυο χρόνια έκδοσης της μανιάτικης εφημερίδας "ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ” κοινοποιεί απόφαση του Πρωτοβάθμιου Διοικητικού Δικαστηρίου Σημάτων στην οποία απορρίπτεται η δήλωση "καταθέσεως του σήματος ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ”.
Στην απόφαση αυτή ανάμεσα στ άλλα αναφέρετε»: ’’επειδή το υπό κρίσιν υπ’ αρίθμ. 80219/5.11. 1981 σήμα αποτελείται εκ της λέξεως ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ προορίζεται δε να διακρίνη εφημερίδες και περιοδικά (κλ. 16) αντιβαίνει κατά την κρίσιν του δικαστηρίου εις την δημοσίαν τάξιν εν όψει της έννοιας της λέξεως ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ήτις πιθανόν να δημιουργή την εντύπωσιν ότι εκ του περιεχομένου της παρακινή τους πολίτας εις επανάσταση και ως τοιούτο δεν δείναται να γίνη δεκτόν συμφώνως προς τας προδιαληφθείσας διατάξεις δι ό και δέον όπως απορριφθή. Δια ταύτα
Απορρίπτει την δήλωσιν καταθέσεως του σήματος ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ περί ής ή υπ αρίθμ. 80919/5. 11.1981 έκθεσης.
Εκρίθη και απεφασίσθη τη 11.6.1982”.
Από το απόσπασμα της απόφασης προκύπτει σαφώς ότι το Πρωτοβάθμιο Διοικητικό Δικαστήριο Σημάτων απορρίπτει - απαγορεύει τον τίτλο ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ της εφημερίδας για καθαρά πολιτικούς λόγους, διότι όπως λέει “αντιβαίνει κατά την κρίσιν του δικαστηρίου εις την δημοσίαν τάξιν εν όψει της έννοιας της λέξεως ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ήτις πιθανόν να δημιουργή την εντύπωσιν ότι εκ του περιεχομένου της να παρακινεί τους πολίτας εις επανάσταση”.
Η απόφαση του αστικού δικαστηρίου δείχνει πρώτο ότι η άρχουσα αντιδραστική αστική τάξη τρέμει ακόμα και από τη λέξη ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και δεύτερο αποκαλύπτει τον ταξικό χαραχτήρα, της αστικής δικαιοσύνης και το ταξικό περιεχόμενο των αστικών νόμων.
Το πρώτο που θέλουμε να καταγγείλουμε σε σχέση με τα παραπάνω είναι ότι το αστικό δικαστήριο απαγορεύει, απορρίπτει όπως λέει, σαν τίτλο εφημερίδας τη λέξη ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ με βάση τον ΑΝ. 1998 “περί σημάτων” της 3/3-10-1939 της μοναρχοφασιστικής διχτατορίας του Μεταξά, ο οποίος τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε από το νόμο 3205/1955 της μοναρχοφασιστικής κυβέρνησης του Παπάγου.
Η μεγαλοαστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που αυτοδιαφημίζεται σαν “δημοκρατική” εφαρμόζει πέρα για πέρα φασιστικούς νόμους, όπως είναι ο παραπάνω. Εκτός απ’ αυτό, είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει ψηφίσει και η ίδια μια σειρά φασιστικούς νόμους που προορίζονται για να χτυπήσουν την ελεύθερη διάδοση των επαναστατικών ιδεών, να περιορίσουν τις δημοκρατικές ελευθερίες και να χτυπήσουν το εργατικό κίνημα. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προωθεί το προτσές της φασιστικοποίησης της κοινωνικής ζωής που άρχισε επί Νέας Δημοκρατίας και το οποίο έχει ήδη νωρίς επισημάνει και καταγγείλει η οργάνωσή μας.
Ένα άλλο ζήτημα που θέλουμε να θίξουμε είναι ότι ενώ η απορριπτική απόφαση του Πρωτοβάθμιου Διοικητικού Δικαστηρίου Σημάτων έχει ημερομηνία 11.6.1982, κοινοποιείται στον πληρεξούσιο δικηγόρο στις 28.11.1983 δηλαδή 18 περίπου μήνες μετά την έκδοσή της.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι: γιατί αυτή η καθυστέρηση της κοινοποίησης, ποιοι πολιτικοί λόγοι την επέβαλαν;
Υποθέτουμε ότι η μεγαλοαστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν ήθελε να δημιουργήσει τέτοια ζητήματα από τον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησής της (γιατί δεν θάβρισκε πρόσφορο έδαφος η δημαγωγία της) γι’ αυτό και ανέβαλε την κοινοποίηση της απαγόρευσης του τίτλου για αργότερα. Τώρα αφού πέτυχε πρώτα να περάσει την περιβόητη πολιτική της “εθνικής ομοψυχίας”, αποφασίζει να χτυπήσει τους κομμουνιστές.
Ακόμα θέλουμε να αναφέρουμε και το εξής: Στις 7 Οχτώβρη 1983 η μοναρχοφασιστική εφημερίδα ’’Συναγερμός” σε άρθρο της αναφερόμενο στην ΛΣΔ Αλβανίας ζητάει από την κυβέρνηση την απαγόρευση της εφημερίδας ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, μιλώντας ανάμεσα στ’ άλλα αντιδραστικά που γράφει, για “παράσιτα πού μολύνουν το έθνος μας” και τέλος υποβάλλει ”προς κάθε αρμόδιο το ερώτημα: “πόσα φύλλα πουλάνε τα εν λόγω έντυπα για να μπορούν να εκδίδονται; Και αν όπως είναι φυσικό δεν βγαίνουν οικονομικά, τότε από πού χρηματοδοτούνται; (Τι κάνει νιάου - νιάου στα κεραμίδια κ. Κωστόπουλε;)” (“Συναγερμός” 7.10. 1983).
Οι συκοφαντίες των μοναρχοφασιστών ότι οι κομμουνιστές χρηματοδοτούνταν παλιότερα δήθεν από την Μόσχα του Στάλιν και τώρα από την ΛΣΔ Αλβανίας, μας αφήνουν εντελώς αδιάφορους γιατί ο ελληνικός λαός ποτέ δεν τις πίστευε και φυσικά ούτε και σήμερα τις πιστεύει.
Αυτό όμως που έχουμε να παρατηρήσουμε είναι ότι το δημοσίευμα του μοναρχοφασιστικού εντύπου γίνεται στις αρχές Οχτώβρη και μετά από δυο μήνες περίπου κοινοποιείται η απαγόρευση του τίτλου της εφημερίδας και γεννιέται το ερώτημα: εκτελεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τις εντολές των μοναρχοφασιστικών εντύπων;
Η απορριπτική απόφαση του Πρωτοβάθμιου Διοικητικού Δικαστηρίου Σημάτων του τίτλου ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ της εφημερίδας σημαίνει σαφώς απαγόρευση της εφημερίδας μας, η οποία πρέπει να τονίσουμε δεν γίνεται απλώς λόγω του τίτλου αλλά πρώτα και κύρια από το επαναστατικό περιεχόμενό της, λόγω της επαναστατικής μαρξιστικής - λενινιστικής γραμμής της οργάνωσης. Γιατί αν η εφημερίδα, παρά τον τίτλο της ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, προπαγάνδιζε την αντιμαρξιστική ρεβιζιονιστική θεωρία του “ειρηνικού κοινοβουλευτικού δρόμου” στο σοσιαλισμό, σίγουρα δεν θα δημιουργούνταν κανένα πρόβλημα.
Είναι γεγονός, ότι στην περίπτωση της οργάνωσής μας ο τίτλος ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ της εφημερίδας ανταποκρίνεται πλέρια στο επαναστατικό της περιεχόμενο, στην επαναστατική μαρξιστική - λενινιστική γραμμή της οργάνωσης.
Η Οργάνωση των Κομμουνιστών Μαρξιστών -Λενινιστών Ελλάδας (ΟΚΜΛΕ) απορρίπτοντας το σύγχρονο ρεβιζιονισμό όλων των αποχρώσεων (σοβιετικό, γιουγκοσλάβικο, κινέζικο, ευρωκομμουνισμό) και ακολουθώντας πιστά την επαναστατική διδασκαλία των Μαρξ - Ενγκελς - Λένιν - Στάλιν ταυτίζει το περιεχόμενο της έννοιας ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, όπως και οι κλασσικοί του μαρξισμού, με τη βίαιη ένοπλη ανατροπή του καπιταλισμού, την πλήρη συντριβή της αστικής κρατικής μηχανής, την εγκαθίδρυση Διχτατορίας του Προλεταριάτου και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής -κομμουνιστικής κοινωνίας.
Υιοθετεί απόλυτα και υπερασπίζει με συνέπεια τη θέση των Μαρξ-Ένγκελς σύμφωνα με την οποία οι σκοποί των κομμουνιστών “μπορούν να πραγματοποιηθούν μονάχα, με τη βίαιη ανατροπή του σημερινού κοινωνικού καθεστώτος” (Μαρξ / Ένγκελς, Μανιφέστο Του Κομμουνιστικού Κόμματος, σελ. 65 - 66) δηλ. του σημερινού καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος καθώς και τη θέση του προγράμματος της Γ’ Κομμουνιστικής Διεθνούς σύμφωνα με την οποία ”η κατάχτηση της εξουσίας απ’ το προλεταριάτο δεν είναι ειρηνική "κατάχτηση” της έτοιμης αστικής κρατικής μηχανής με την εξασφάλιση της πλειοψηφίας στο κοινοβούλιο ... Η βία της κεφαλαιοκρατίας μπορεί να τσακιστεί μόνο με την ωμή βία του προλεταριάτου. Η κατάχτηση της εξουσίας απ’ το προλεταριάτο είναι η βίαια ανατροπή της κεφαλαιοκρατικής εξουσίας, η καταστροφή της κεφαλαιοκρατικής κρατικής μηχανής (αστικός στρατός, αστυνομία, γραφειοκρατική ιεραρχία, δικαστήρια, κοινοβούλιο, κλπ.) και η αντικατάστασή της με νέα όργανα προλεταριακής εξουσίας που είναι πρώτ απ’ όλα όργανα κατάπνιξης των εκμεταλλευτών” (Πρόγραμμα και Καταστατικό της Γ’ Κομμουνιστικής Διεθνούς, σελ. 38).
Η Οργάνωση των Κομμουνιστών Μαρξιστών -Λενινιστών Ελλάδας (ΟΚΜΛΕ) συνεχίζει σήμερα τις επαναστατικές παραδόσεις της Γ’ Κομμουνιστικής Διεθνούς και του ένδοξου και ηρωικού επαναστατικού ΚΚΕ (1918 -1956) του Νίκου Ζαχαριάδη, το οποίο δεν έχει τίποτα το κοινό με τα σημερινά ρεβιζιονιστικά κόμματα ”Κ”ΚΕ και ”Κ”ΚΕ εσ., που είναι αστικά κόμματα σοσιαλδημοκρατικού τύπου.
Την επαναστατική γραμμή της Γ’ Κομμουνιστικής Διεθνούς, μετά την προδοσία των χρουτσωφικών και των άλλων ρεβιζιονιστών, τη συνεχίζει και την υπερασπίζει σήμερα μόνο το ένδοξο και ηρωικό Κόμμα Εργασίας Αλβανίας με επικεφαλής τον επιφανή, μεγάλο μαρξιστή - λενινιστή και δοκιμασμένο προλετάριο επαναστάτη σύντροφο Ενβέρ Χότζια.
Στη βάση του μαρξισμού - λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού, η Οργάνωση των Κομμουνιστών Μαρξιστών - Λενινιστών Ελλάδας (ΟΚΜΛΕ) συμφωνεί απόλυτα, χωρίς επιφυλάξεις με την μόνη σωστή υπάρχουσα σήμερα επαναστατική μαρξιστική - λενινιστική γραμμή του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας και των άλλων μαρξιστικών - λενινιστικών κομμάτων, καθώς και με την επαναστατική προλεταριακή εξωτερική πολιτική της ΛΣΔ Αλβανίας. Θεωρεί την ΛΣΔ Αλβανίας, σαν την μόνη σήμερα γνήσια σοσιαλιστική χώρα στον κόσμο, τη θεωρεί σαν μεγάλη σοσιαλιστική πατρίδα των προλετάριων όλων των χωρών σαν το ακατάβλητο φρούριο και φάρο του σοσιαλισμού στον κόσμο, που δείχνει το δρόμο στο διεθνές προλεταριάτο για την απελευθέρωσή του από την καπιταλιστική σκλαβιά. Ακόμα η οργάνωσή μας στα πλαίσια του προλεταριακού διεθνισμού υπεράσπισε , υπερασπίζει και θα υπερασπίσει και στο μέλλον αταλάντευτα , σταθερά και με συνέπεια τη ΛΣΔ Αλβανίας από τις επιθέσεις και τις συκοφαντίες των ντόπιων και των “Βορειοηπειρωτών” φασιστών, των ιμπεριαλιστών και των σοσιαλιμπεριαλιστών, των σύγχρονων ρεβιζιονιστών και των διαφόρων άλλων οπορτουνιστών.
Για την Οργάνωση των Κομμουνιστών Μαρξιστών - Λενινιστών Ελλάδας (ΟΚΜΛΕ) ο τίτλος ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ της εφημερίδας έχει ακόμα διαπαιδαγωγικό χαραχτήρα. Διαπαιδαγωγεί την εργατική τάξη της χώρας μας στο πνεύμα της επαναστατικής βίας,όπως το εννοούσε ο Λένιν: ”η ανάγκη της συστηματικής διαπαιδαγώγισης των μαζών στο πνεύμα αυτής και μόνο αυτής της άποψης για τη βίαιη επανάσταση βρίσκεται στη βάση όλης της διδασκαλίας του Μαρξ και του ‘Ενγκελς” (Λένιν, Κράτος και Επανάσταση, σελ. 20).
Από τον επαναστατικό αυτό δρόμο δεν πρόκειται καμιά φασιστική τρομοκρατία και καμιά δύναμη να μας εκτρέφει.
Με το ίδιο πολιτικό επιχείρημα που το αστικό ταξικό δικαστήριο απαγορεύει τη λέξη ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, που σημαίνει και απαγόρευση της εφημερίδας μας, η μεγαλοαστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έχει παρά να απαγορεύσει και όλα τα έργα των κλασσικών του μαρξισμού Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν - Στάλιν που και αυτά καλούν σε επανάσταση και θεμελιώνουν επιστημονικά το αναπόφευχτο της ανατροπής του καπιταλισμού και την αντικατάστασή του με το σοσιαλισμό.

— Κάτω η φασιστική απαγόρευση της λέξης ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ σαν τίτλο της εφημερίδας
— Κάτω ο φασιστικός νόμος ΑΝ 1998/39 της μοναρχοφασιστικής διχτατορίας του Μεταξά και οι άλλοι φασιστικοί νόμοι παλιοί και νέοι
— Όχι στη φασιστικοποίηση της κοινωνικής ζωής και στον περιορισμό των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών

Αθήνα Δεκέμβρης 1983

Δεν υπάρχουν σχόλια: