Η αντιμαρξιστική-αντιαλβανική γραμμή των ηγετών της ΣΑΚΕ – μέρος Α’

[Μπροσούρα - Έκδοση Επανάσταση]

Γιατί η ΣΑΚΕ αποφεύγει να τοποθετηθεί

Δε μπορεί να έμεινε ευχαριστημένος ο αναγνώστης που έστειλε επιστολή στον “Οχτώβρη” (Απρίλης 85) με το ερώτημα “ποιά είναι η στάση της ΣΑΚΕ απέναντι στην ΟΚΜΛΕ”. Γιατί η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ, ενώ σε παρόμοια ερώτηση, για τη στάση της απέναντι στις μαοϊκές ρεβιζιονιστικές οργανώσεις “ΚΚΕ (Μ-Λ)”, και ΕΚΚΕ — (Μ-Λ) ΚΚΕ)” τοποθετήθηκε αναλυτικά, εδώ σιώπησε. Αντίθετα προσπάθησε να συσκοτίσει το ζήτημα αναφερόμενη στη στάση της οργάνωσής μας απέναντί της (!) (λες και αυτό ήταν το ερώτημα) συνέστησε μάλιστα στον αναγνώστη “να απευθυνθεί στους συντάχτες της “ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ” και όχι σε μας ζητώντας τους να εξηγηθούν για τη στάση τους απέναντι στη ΣΑΚΕ” (“Οχτώβρης”, Μάης 85).

Και καλό είναι εμείς να εξηγηθούμε. Ο αναγνώστης όμως παρατηρούσε και ρωτούσε εάν υπάρχει “ταύτιση απόψεων σε ιδεολογικά και πολιτικά θέματα”. Η απάντηση και στα δυο ήταν αποκαλυπτική: “Στο αν υπάρχει ή όχι (ταύτιση σ.ο.) δεν τοποθετούμαστε. Άλλωστε καλώς ή κακώς δεν παρακολουθούμε και τόσα συχνά την αρθρογραφία της “Επανάστασης”. Κατά τη γνώμη μας όμως θα ’ταν πιο σωστό και πάλι να απευθυνθεί στην “Επανάσταση” για να του εξηγήσουν εκείνοι” (“Οχτώβρης”, Μάης 85).

Παραθέσαμε εκτεταμένα αποσπάσματα από την απάντηση της ΣΑΚΕ για να φανεί καθαρά η αδυναμία της να τοποθετηθεί απέναντι στην οργάνωσή μας. Αυτό βέβαια για μας δεν είναι κάτι το καινούργιο. Αλλά είναι η πρώτη φορά που η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ τα ομολογεί ανοιχτά. Εμείς για άλλη μια φορά θα επιχειρηματολογήσουμε την άποψή μας για τον οπορτουνιστικό της χαραχτήρα.

Ο ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΑΚΕ ΣΤΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

Δεν ήταν απλά κάποια αντιαλβανικά άρθρα και θέσεις της ΣΑΚΕ που αποτέλεσαν τα βασικό λόγο της ανεξάρτητης εμφάνισης της ΟΚΜΛΕ. Ήταν, που η οπορτουνιστική καθοδήγηση της ΣΑΚΕ στην Α’ Συνδιάσκεψη (Μάρτης 79), υιοθετώντας όλες τις προβοκατόρικες και συκοφαντικές θέσεις των μαοϊκών ρεβιζιονιστών ενάντια στο ΚΕΑ, απέστειλε μια επιστολή — επίθεση στα Κόμμα Εργασίας Αλβανίας (που τη χαραχτηρίσαμε από τα πρώτα φύλλα της εφημερίδας σαν “χυδαίο αντιμαρξιστικό λιβελλογρόφημα”, “ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ” , Γενάρης 1982), ζητώντας του μάλιστα να κάνει αυτοκριτική (!!)
Οι θέσεις αυτές, παραλλαγμένες, δόθηκαν στη δημοσιότητα στον “Οχτώβρη” (Νοέμβρης - Δεκέμβρης 1980). Εδώ η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ θεωρεί οπορτουνιστική τη στάση του ΚΕΑ απέναντι στο μαοϊκό ρεβιζιονισμό. Ότι το ΚΕΑ δεν εκπληρώνει σωστά τα διεθνιστικά του καθήκοντα απέναντι στα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα. Θεωρεί λαθεμένο τον κανόνα των εσωτερικών διαβουλεύσεων ανάμεσα στα μαρξιστικά-λενινιστικά κόμματα και προτείνει τη διασπαστική-ευρωκομμουνιστική θέση της “ανοιχτής κριτικής”. Λαθεμένη επίσης θεωρεί τη θέση του ΚΕΑ για τον πόλεμο του Βιετνάμ, κλπ., κλπ. Και η επίθεση συνεχίζεται και στα αδελφά κόμματα. Σύμφωνα με τη ΣΑΚΕ όλα τα μαρξιστικό - λενινιστικά κόμματα στον κόσμο (εξαιρουμένης μόνο της ΣΑΚΕ) κράτησαν λαθεμένη στάση απέναντι στο μαοϊσμό, δέχονται παραπέρα ά κ ρ ι τ α τις θέσεις του ΚΕΑ, κλπ.

Οι θλιβεροί οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ με τις παραπάνω θέσεις μπορεί να καμαρώνουν ότι η στάση τους “είναι πρότυπο γιο τους μαρξιστές - λενινιστές όλου του κόσμου”. Για την οργάνωσή μας, ήταν από την αρχή φανερό ότι η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ, λόγω της μικροαστικής της σύνθεσης, υποχώρησε στην πίεση των μαοϊκών ρεβιζιονιστών, περνώντας έτσι στο αντιμαρξιστικό - αντιαλβανικό στρατόπεδο. Το ομολογούν και οι ίδιοι όταν δηλώνουν:

“Εμείς όμως είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε πλατιά γνωστές τις θέσεις μας τώρα που οι μαοϊκοί προσπαθούν να μας παρουσιάσουν σαν παπαγάλους του ΚΕΑ” (!!!) (“Οχτώβρης”, Νοέμβρης ’80).
Έτσι λοιπόν και σήμερα η ΣΑΚΕ είναι η μ ό ν η οργάνωση, που ενώ θέλει να λέγεται μαρξιστική - λενινιστική, επιτίθεται ανοιχτά στα Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, Τα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα παρ’ ότι πέρασαν 5 χρόνια από τότε παρέμειναν σύμφωνα με τη ΣΑΚΕ “παπαγάλοι”.

Επειδή όμως η πολιτική του ΚΕΑ, σύμφωνα με τη ΣΑΚΕ, ήταν “λαθεμένη” στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής και του προλεταριακού διεθνισμού, θ’ έπρεπε να υπάρχουν “λάθη” και στην εσωτερική πολιτική, την πολιτική της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.

Έτσι λίγο καιρό αργότερα (αρχές του 81) η ΣΑΚΕ απέρριψε τις θέσεις του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας για μια σειρά ζητήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, όπως τις θέσεις για την ύπαρξη των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στη σοσιαλιστική κοινωνία, της μεταβατικής περιόδου μέχρι τον κομμουνισμό, του ζητήματος ποιος-ποιόν και όσα συνδέονται μ’ αυτά. Ήταν ακριβώς η α μ φ ι σ β ή τ η σ η της επαναστατικής γραμμής του ΚΕΑ που την οδήγησε να απορρίψει τις μαρξιστικές - λενινιστικές θέσεις και να υιοθετήσει τις θέσεις των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών για την εξαφάνιση των ανταγωνιστικών αντιθέσεων, της μεταβατικής περιόδου μέχρι την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων, κλπ., κλπ.

Αυτό δεν είναι δικός μας ισχυρισμός. Επιβεβαιώνεται από τα ότι η ΣΑΚΕ στον “Οχτώβρη” (Μάης 80) συμφωνούσε με τη θέση για την ύπαρξη των ανταγωνιστικών αντιθέσεων, εξηγώντας μάλιστα και ποιές είναι. Παραθέτουμε τα απόσπασμα: “Οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις που εκδηλώνονται στο σοσιαλισμό δεν είναι αυτές ανάμεσα στην εργατική τάξη και την αστική τάξη γιατί τέτοια η τελευταία δεν υπάρχει - αλλά ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα υπολείμματα των εκμεταλλευτριών τάξεων, που χάσαν τη θέση τους στην παραγωγή, ανάμεσα στην προλεταριακή και αστική ιδεολογία. την κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση και των αστικο-ρεβιζιονιστικό εκφυλισμό” “Οχτώβρης” (Μάης 80).
Το πράγμα μιλάει από μόνο του. Η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ απέρριψε τη θέση του ΚΕΑ, που και η ίδια είχε το Μάη του 80, για να υιοθετήσει (αρχές 81) τη θέση των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών. Είναι περιττό να τονίσουμε ότι ό λ α τα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα υπερασπίζουν τις Θέσεις του ΚΕΑ.

Έτσι λοιπόν στο ζήτημα του σοσιαλισμού, που βρίσκεται σήμερα στο κέντρο της ιδεολογικής πάλης μεταξύ των μαρξιστών - λενινιστών και των σύγχρονων ρεβιζιονιστών όλων των αποχρώσεων, και που έχει, όπως έχει τονίσει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια, “κεφαλαιώδικη σημασία για την επιτυχή διεξαγωγή του αγώνα της εργατικής τάξης και των εργαζομένων μαζών”, το μεν ΚΕΑ και όλα τα μαρξιστικά-λενινιστικά κόμματα έχουν μια επιστημονική μαρξιστική - λενινιστική αντίληψη του σοσιαλισμού, ενώ η ΣΑΚΕ υιοθετεί και προπαγανδίζει στην εργατική τάξη μια αντιμαρξιστική ρεβιζιονιστική αντίληψη του σοσιαλισμού, εκείνη των χρουτσωφικών
ρεβιζιονιστών.

Και μ’ όλες αυτές τις αντιμαρξιστικές Θέσεις, στη Β’ Συνδιάσκεψη (Μάρτης 82), οι καθοδηγητές της ΣΑΚΕ με τη μικροαστική θρασύτητα που τους διακρίνει κριτικάρουν τους αλβανούς κομμουνιστές που δεν τους κάλεσαν στα Τίρανα (!) και όλα τα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα που δεν προχώρησαν σε σχέσεις με τη ΣΑΚΕ (!) (Υλικό Β’ Συνδιάσκεψης, σελ. 14 - 15). Τα σχόλια περιττεύουν.

Αυτές. πολύ συνοπτικά, είναι σι κυριότερες αντιμαρξιστικές - αντιαλβανικές θέσεις της ΣΑΚΕ. Βέβαια τις προχώρησαν και αργότερα παραπέρα, πότε επιμένοντας στον κανόνα της “ανοιχτής κριτικής”, που πρέπει να “διέπει” τις σχέσεις μεταξύ των κομμάτων, ή “συμβουλεύοντας” τα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα να επαληθεύσουν “αυτοτελώς” τις Θέσεις του ΚΕΑ (“Οχτώβρης”, Σεπτέμβρης 82) και πότε καταγγέλλοντας σαν οπορτουνιστικά άλλα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα.

Άδικα προσπαθούν οι αυτόκλητοι σωτήρες μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος να παρουσιάσουν, ότι με τις παραπάνω θέσεις τους συμφωνούν και άλλα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα. Κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Όσο για τη θέση της οργάνωσής μας απέναντι στα μαρξιστικά λενινιστικά κόμματα αυτή είναι γνωστή. Γιο όποιον διαβάζει την εφημερίδα μας θα διαπιστώσει ότι όλα αναφέρονται συχνά στη στήλη “Από τη ζωή και τη δράση των μαρξιστικών - λενινιστικών κομμάτων” παρμένη από το ραδιοφωνικό σταθμό Τιράνων.

Εκείνο που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι, ότι η μικροαστική οπορτουνιστική καθοδήγηση της ΣΑΚΕ, βαδίζει με σ υ ν έ π ε ι α και σ υ ν ε ι δ η τ ά (αφού γνωρίζει τις θέσεις των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών, που έχουν από μας επανειλημμένα κριτικαριστεί) στον αντιμαρξιστικό - αντιαλβανικό της κατήφορο και καμιά κουτοπονηριά και αποφυγή των ζητημάτων δεν μπορεί να κρύψει αυτή της την πορεία.

Ας σημειώσουμε εδώ ότι η ΣΑΚΕ αποσιωπά ότι η αντίληψή της για το σοσιαλισμό είναι η ίδια με εκείνη των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών (άρνηση των ανταγωνιστικών αντιθέσεων στο σοσιαλισμό, που συνεπάγεται άρνηση της ταξικής πάλης, περιορισμός της μεταβατικής περιόδου ως το σοσιαλισμό, που συνεπάγεται άρνηση της διχτατορίας του προλεταριάτου ως τον κομμουνισμό) και για αυτό είναι αντιμαρξιστική και δεν ωφελεί σε τίποτα να διερωτάται με - “αφέλεια”:
“Ο “αντιμαρξισμός” της ΣΑΚΕ δηλαδή περιορίζεται μόνο στην αντίληψή της για τον προλεταριακό διεθνισμό, και τις αντιθέσεις στο σοσιαλισμό;” (“Οχτώβρης”, Μάης 85).
Επειδή τα ζητήματα θίγονται συνοπτικά, η οργάνωσή μας σύντομα θα αναφερθεί αναλυτικά για να φανεί καλύτερα η οπορτουνιστική κατεύθυνση των ηγετών της ΣΑΚΕ.

Ο ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΑΚΕ ΣΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

“Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατικό κίνημα” διδάσκει ο Λένιν. Και “το ρόλο του πρωτοπόρου αγωνιστή μπορεί να τον εκπληρώσει μονάχα ένα κόμμα, που καθοδηγείται από πρωτοπόρα θεωρία”. Αυτός ακριβώς ε ί ν α ι ο λόγος που η πολεμική μας ενάντια στην καθοδήγηση της ΣΑΚΕ αναφέρεται στα ιδεολογικά ζητήματα της ΣΑΚΕ και όχι επειδή δεν έχουμε άλλες διαφωνίες ή δεν τις έχουμε βρει, όπως υπαινίσσεται η ΣΑΚΕ.

Είναι καθαρό ότι ο οπορτουνισμός της ΣΑΚΕ εκφράζεται και στο πολιτικά ζητήματα καθώς και σ’ όλη τη δραστηριότητά της. Εντελώς τυχαία και χωρίς καμιά αξιολόγηση, αναφέρομε ενδεικτικά:
- Την προβολή του Παπανδρέου σαν “αντίπαλου” της ολιγαρχίας, που “προσπαθεί να εξασφαλίσει την εύνοιά” της (λες και δεν την είχε), της δημαγωγίας του στον “αντιιμπεριαλισμό” και τη διαφήμιση της λεγόμενης “ουσιαστικής αλλαγής” του ΠΑΣΟΚ και του “Κ”ΚΕ (“ο Ανδρέας προσπαθεί να εξασφαλίσει την εύνοια της ολιγαρχίας και γι αυτό παραιτείται σιγά - σιγά, με πονηρό και ραφιναρισμένο μα ολοφάνερο τρόπο απ’ όλους τους στόχους που εξυπηρετούν (!) μια ουσιαστική δημοκρατική αντιιμπεριαλιστική αλλαγή. Μια αλλαγή που θα άνοιγε (!) το δρόμο στο λαό για καινούργιες καταχτήσεις” (!) (“Οχτώβρης”, Αύγουστος 81). Είναι ολοφάνερο ότι η θέση αυτή της ΣΑΚΕ για “αλλαγή” είναι ουσιαστικά η ίδια με εκείνη του ΠΑΣΟΚ και του “Κ”ΚΕ. Τα ίδια έγραφε και ο “Ριζοσπάστης εκείνης της περιόδου.
- Τη θέση της ότι είναι δυνατό, το σύνθημα “Έξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ”, για “διώξιμο των βάσεων”, κ.α. να γίνουν πράξη “από μια αστική μα πραγματική δημοκρατική κυβέρνηση που όμως στηρίζεται στο λαό” (“Οχτώβρης”, Σεπτέμβρης 81).
- Τον εξωραϊσμό της μεγαλοαστικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (‘“σταμάτησε το ανοιχτό ξεπούλημα της χώρας μας στους ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ και της ΕΟΚ. Σταμάτησαν οι απροκάλυπτες διώξεις των προοδευτικών ανθρώπων και ο βούρδουλας των ΜΑΤ. Σταμάτησε η ξετσίπωτη υποστήριξη της κεφαλαιοκρατίας και αυτών που ρουφάνε το αίμα της αγροτιάς”, “Οχτώβρης”, Μάης 82).
- Την έκκληση στον αστό Πολιτικό Παναγούλη για “αντιιμπεριαλιστική συμμαχία” (“Οχτώβρης” Οχτώβρης 82).
- Την αρχική της εκτίμηση για το νέο 330, το ν. 1264, σαν “αντι - 330”, όπως ακριβώς ισχυρίζονταν και οι ρεβιζιονιστές. Οι προκηρύξεις της ΣΑΚΕ νια τα συνδικαλιστικά ζητήματα. εδώ και αρκετό καιρό, δεν κάνουν καμιά κριτική στην ΕΣΑΚ-Σ, ούτε καν την αναφέρουν ονομαστικά, και περιορίζονται μόνο σε κριτική της ΠΑΣΚΕ. Αυτές τις προκηρύξεις της δε θα ’χε καμιά αντίρρηση να τις υπογράφει η ΕΣΑΚ-Σ.
- Τη θέση της, που αρνείται την ύπαρξη ντόπιων μονοπωλίων, κλπ. κλπ.

Θα μπορούσε να αναφέρεται κανένας συνέχεια για τις οπορτουνιστικές και τυχοδιωχτικές θέσεις της καθοδήγησης της ΣΑΚΕ, στα πολιτικά και συνδικαλιστικά ζητήματα. Άλλωστε η ίδια η ΣΑΚΕ αυτοκριτικάρεται διαρκώς.

Δεν είναι όμως εκεί το ζήτημα, γι’ αυτό ούτε ασχοληθήκαμε ούτε στο μέλλον θα ασχοληθούμε. Πρέπει να γίνει κατανοητή η ρ ί ζ α όλων αυτών των λαθεμένων τοποθετήσεων που βρίσκεται στα ιδεολογικά ζητήματα. Ο χαραχτήρας μιας οργάνωσης καθορίζεται από την ιδεολογία της και η πολιτική που ακολουθεί βασίζεται σ’ αυτή. Η πολιτική εξαρτάται από την ιδεολογία της και κάθε πολιτική οργάνωση ή πολιτικό κόμμα οικοδομεί τη στρατηγική και ταχτική του στη βάση της ιδεολογίας. Ο Ν. Ζαχαριάδης τονίζει:

“Την πολιτική σου γραμμή να τη χαράζεις, και την πολιτική σου δράση, την επαναστατική πράξη να την καθοδηγείς σύμφωνα με τα διδάγματα της θεωρίας…”. Η μαρξιστική - λενινιστική θεωρία είναι λοιπόν το πρωταρχικό και η αναθεώρηση, από την καθοδήγηση της ΣΑΚΕ, της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας, αποτελεί την π η γ ή των όποιων άλλων οπορτουνιστικών θέσεων. Και αυτό πρέπει υα αποκαλυφτεί, για το συμφέρον του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος, όσο και αν ο οπορτουνιστές ηγέτες της ΣΑΚΕ θα προτιμούσαν το αντίθετο.

ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΩΝ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΤΗΣ ΣΑΚΕ

Δείξαμε τις διαφωνίες μας με τη ΣΑΚΕ, τόσο στα ιδεολογικά όσα και στα πολιτικά ζητήματα. Ξεκαθαρίσαμε, γιατί για τους μαρξιστές - λενινιστές η υπεράσπιση της επαναστατικής θεωρίας αποτελεί το πρωταρχικό ζήτημα, που καθορίζει και την πολιτική γραμμή και δράση μιας οργάνωσης, Και κατά συνέπεια γ ι α τ ί η πολεμική μας είναι στραμμένη στο ζητήματα αυτά.
Είναι καθαρό παραπέρα ότι οι διαφωνίες δεν είναι μονάχα ανάμεσα στην ΟΚΜΛΕ και στη ΣΑΚΕ, αλλά ανάμεσα στο ΚΕΑ-και σ’ όλο το μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα από τη μια και την οπορτουνιστική ηγεσία της ΣΑΚΕ απ’ την άλλη. Αυτό είναι συνέπεια της αντιμαρξιστικής - αντιαλβανικής τοποθέτησης των ηγετών αυτών. Έγινε επίσης φανερό, ότι ο αντιαλβανισμός δε βρίσκεται στο ζήτημα, αν υπερασπίζουν την Αλβανία από τις φασιστικές επιθέσεις και προκλήσεις (κάτι που το κάνει και το “Κ”ΚΕ και τα “Κ” ΚΕ (Μ-Λ)” άσχετα σε πιο βαθμό και για ποιούς λόγους, όμως είναι εχθροί του σοσιαλισμού που οικοδομείται στην Αλβανία), αλλά στην α ν τ ί θ ε σ η της με τη μαρξιστική - λενινιστική γραμμή του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας και του μαρξιστικού- λενινιστικού κινήματος.

Ας υπογραμμίσουμε, για άλλη μια φορά τη στάση μας απέναντι στην επαναστατική γραμμή του ΚΕΑ και στο σοσιαλισμό που οικοδομείται στην Αλβανία: “Η θέση του Γκεόργκι Ντιμιτρόφ, που έκφραζε τη θέση του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού Κινήματος της εποχής, απέναντι στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν, ισχύει σήμερα απόλυτα και για την περίπτωση της ΛΣΔ Αλβανίας Η στάση απέναντι στη ΛΣΔ Αλβανίας απέναντι στη διχτατορία του προλεταριάτου που υπάρχει εκεί, απέναντι στο σοσιαλισμό που εκεί οικοδομείται, σύμφωνα με την επαναστατική διδασκαλία των Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν - Στάλιν, απέναντι στη συγκεκριμένη επαναστατική μαρξιστική - λενινιστική γραμμή του ΚΕΑ αποτελεί τη βασική διαχωριστική γ ρ α μ μ ή μεταξύ των επαναστατών μαρξιστών - λενινιστών κομμουνιστών και των προδοτών ρεβιζιονιστών όλων των αποχρώσεων καθώς και των άλλων οπορτουνιστών. Η οργάνωσή μας θεωρεί σήμερα τη συνεπή, χωρίς ταλαντεύσεις και χωρίς απολύτως καμία επιφύλαξη, υπεράσπιση της διχτατορίας του προλεταριάτου στην Αλβανία και της επαναστατικής γραμμής του ΚΕΑ όχι μόνο σαν πρώτιστα καθήκον της, που απορρέει από τις Αρχές του προλεταριακού διεθνισμού αλλά και σαν ιδιαίτερη τιμή της. Η οπορτουνιστική μικροαστική καθοδήγηση της ΣΑΚΕ μπορεί “με την ησυχία της” και μαζί μ’ όλη την αστικο - ρεβιζιονιστική αντίδραση, να θεωρεί και να χαραχτηρίζει τη στάση μας αυτή “πιθηκισμό” (“ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ”, Οχτώβρης 1982).

Έτσι έχουν τα πράγματα με την οργάνωσή μας. Οι ηγέτες της ΣΑΚΕ βέβαια “δεν τοποθετούνται”. Είναι και αυτή μια στάση, μόνο που είναι οπορτουνιστική και δείχνει αδυναμία αντιπαράθεσης. Για να γίνει κατανοητό αυτό αρκεί μόνο να αναφέρουμε τις κατά καιρούς τοποθετήσεις της απέναντι στην οργάνωσή μας.

Στην πρώτη τοποθέτηση (“Οχτώβρης”, Σεπτέμβρης 82), η μόνη σοβαρή κριτική απέναντι στην οργάνωσή μας ήταν ότι αποδεχόμασταν “έτσι όπως έχει, οποιαδήποτε άποψη των Μ-Λ κομμάτων, χωρίς καν να τα ’χουν διαβάσει και χωρίς φυσικά να μπορούν να εμβαθύνουν σ’ αυτά”. Πράγμα φυσικό, αφού σύμφωνα με τη ΣΑΚΕ, ό λ α τα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα δέχονται άκριτα τις θέσεις του ΚΕΑ. Για μας βέβαια αυτή η “κριτική” αποτελούσε και αποτελεί τιμή, που αναγνωρίζονταν έτσι, ότι η γραμμή μας είναι σύμφωνη με αυτή του ΚΕΑ και των άλλων μαρξιστικών - λενινιστικών κομμάτων.

Έτσι στη δεύτερη τοποθέτηση (“Οχτώβρης”, Φλεβάρης 83) η ΣΑΚΕ δεν την επανέλαβε, αλλά μίλησε για “ύποπτη δραστηριότητα”, “προβοκατόρικη” και μας κατηγόρησε αυτή τη φορά, ότι κόβουμε στα μέτρα μας τις θέσεις του ΚΕΑ (!). Απόδειξη βέβαια Καμιά.

Την τρίτη φορά (“Οχτώβρης”, Μάης 84) αφήνοντας στην άκρη το “ύποπτη δραστηριότητα”, η ΣΑΚΕ προσδιόρισε επιτέλους πολιτικά και το ρόλο της ΟΚΜΛΕ. Είμαστε, λέει, κομμάτι του “επικίνδυνου για το μαρξισμό ρεύματος” που διαμορφώνεται στο Μ - Λ κίνημα !! Τέτοιο ρεύμα εμείς δε γνωρίζουμε στο διεθνές κομμουνιστικό μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα ούτε ως τώρα έχει καταγγελθεί κάτι τέτοιο. Όσον αφορά την ΟΚΜΛΕ και πάλι η ΣΑΚΕ δεν παραθέτει καμιά απόδειξη.
Εκείνο που θα πρέπει να προσέξει ο αναγνώστης είναι ότι και αυτή, την τρίτη κατά σειρά τοποθέτηση της ΣΑΚΕ (που βέβαια ούτε την απέδειξε ούτε μπορεί να την αποδείξει) στην τέταρτη τοποθέτησή της (“Οχτώβρης”, Μάης 85) την αναίρεσε!! Η τέταρτη και τελευταία της τοποθέτηση είναι “δεν τοποθετούμαστε”!!

Τέσσερες φορές τοποθετήθηκαν, με τέσσερες διαφορετικές θέσεις. Σπάνια άλλη οργάνωση, ανεξάρτητα από τον προσανατολισμό της, έχει εμφανίσει τέτοια σύγχυση, επιπολαιότητα και αδυναμία αντιπαράθεσης. Οι οπαδοί της ας κρίνουν.

Οι οπορτουνιστές ηγέτες της ΣΑΚΕ για το σ. Ε. Χότζα και τη ΛΣΔ Αλβανίας

“Μεγάλος επαναστάτης και επιφανής διεθνιστής” είναι ο τίτλος άρθρου του “Οχτώβρη” (Μάης 1985) για το σύντροφο Ενβέρ Χότζα με αφορμή το θάνατό του. Και συνεχίζει η αναφορά στη ζωή και στο έργο του με χαραχτηρισμούς “μεγάλος μαρξιστής - λενινιστής”, “αλύγιστος επαναστάτης”, κλπ., κλπ.
Εδώ είμαστε υποχρεωμένοι να θέσουμε το ερώτημα. Άλλαξε θέση η ΣΑΚΕ για το σύντροφο Ενβέρ Χότζα και τον θεωρεί πραγματικά “μεγάλο επαναστάτη και επιφανή διεθνιστή” κλπ. ή πρόκειται απλώς για υποκριτική διπλοπρόσωπη στάση και ελιγμό; Φυσικά πρόκειται για το δεύτερο.
Η ΣΑΚΕ απαντώντας παλιότερα σε κριτική μας και αναφερόμενη στο σύντροφο Ενβέρ Χότζα - τον οποίο εμείς πάντα θεωρούσαμε και θεωρούμε μεγάλο μαρξιστή - λενινιστή -έγραφε: “Το να βάζεις κάμποσα κοσμητικά επίθετα κάθε φορά που θα αναφέρεις το όνομα του ΚΕΑ ή του συντρόφου Ενβέρ Χότζα, είναι καλό για ένα μαθητή των πρώτων γυμνασιακών τάξεων που διαγωνίζεται στα νέα ελληνικά. Για πολιτικούς όμως αυτό καταντάει γελοίος πιθηκισμός που αποδείχνει την κενότητα και την παντελή έλλειψη επιχειρημάτων, θέσεων και απόψεων” (“Οχτωβρης”, Σεπτέμβρης 1982). Αυτή η θέση της που απορρίπτει τη μεγάλη συμβολή του συντρόφου, Ενβέρ Χότζα στο διεθνές κομμουνιστικό μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα (ακριβώς γι αυτό το λόγο ενοχλείται ιδιαίτερα από τα “κοσμητικά επίθετα”, όπως λέει, και εξοργισμένη και σε μικροαστική έξαρση μιλάει για “γελοίο πιθηκισμό” κλπ.) ισχύει και σήμερα γιατί ποτέ ως τώρα δεν την έχει απορρίψει. Είναι η π ρα γ μ α τ ι κ ή της θέση.

Όσο για μας είχαμε δώσει τότε την παρακάτω απάντηση στους οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ, απάντηση που ισχύει ακόμα και σήμερα: “Όσο γιο τα “κοσμητικά επίθετα” στο ΚΕΑ και το σύντροφο Ενβέρ Χότζια για τα οποία μας κατηγορεί έχουμε να πούμε τούτο: μελετώντας κανείς την επαναστατική δράση του ΚΕΑ και του συντρόφου Ενβέρ Χότζια δε μπορεί σαν κομμουνιστής παρά να καταλήξει υποχρεωτικά στο συμπέρασμα ότι το ΚΕΑ είναι ένα ένδοξο και ηρωικό επαναστατικό μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα που ορθώθηκε ενάντια στο σύγχρονο ρεβιζιονισμό, τον σύντριψε πολιτικά και ιδεολογικά και συνεχίζει και σήμερα τη νικηφόρα πόλη του, το οποίο διατήρησε και υπεράσπισε τη διχτατορία του προλεταριάτου στη χώρα του και οικοδομεί με επιτυχία το σοσιαλισμό με τις δικές του δυνάμεις και σύμφωνα με την επαναστατική-θεωρία των Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν - Στάλιν και πως ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια είναι ένας επιφανής μαρξιστής - λενινιστής και δοκιμασμένος προλετάριος επαναστάτης που καθοδήγησε και καθοδηγεί έξυπνα και με μεγάλη διορατικότητα τη μεγαλειώδη ιστορική πόλη ενάντια στο σύγχρονα ρεβιζιονισμό όλων των αποχρώσεων. Πέρα απ’ αυτό ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια και το ΚΕΑ έθεσαν για π ρ ώ τ η φορά· και έλυσαν, στη βάση του μαρξισμού - λενινισμού, μια σειρά νέα προβλήματα, όπως το ζήτημα. της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση και στις πρώην Λαϊκές Δημοκρατίες, τη διατήρηση του καπιταλισμού στην Κίνα, μια σειρά προβλήματα που συνδέονται με την οικοδόμηση του σοσιαλισμού κλπ., κλπ.” (“ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ” Οχτώβρης 1982).

Η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ ακολουθώντας την ίδιο ταχτική με τους μαοϊκούς ρεβιζιονιστές. όπως είδαμε στο προηγούμενο φύλλο, επιδιώκει τον ίδιο σκοπό. Να συγκαλύψει τον αντιμαρξιστικό - αντιαλβανικό της προσανατολισμό, να κρύψει την αντίθεση με τη γραμμή του ΚΕΑ και του σύντροφου Ενβέρ Χότζα, να περάσει έτσι τον αντιαλβανισμό της κρυφά και ύπουλα. Αυτή, που από την Α Συνδιάσκεψη το Μάρτη του 79 έκανε σημαία της τα δήθεν “λάθη’ του ΚΕΑ και ανέλαβε υα προστατέψει απ αυτό το διεθνές μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα, τώρα ελίσσεται και σωπαίνει. Προτιμάει φαίνεται καλύτερες μέρες. Ο ελιγμός όμως αυτός των οπορτουνιστών ηγετών της ΣΑΚΕ δε μπορεί να πείσει κανέναν.

ΣΤΑ 40ΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΛΣΔ ΑΛΒΑΝΙΑΣ

Ένα διαφορετικό τρόπο επίθεσης ενάντια στο ΚΕΑ και το σύντροφο Ενβέρ Χότζα είχαν ακολουθήσει οι καθοδηγητές της ΣΑΚΕ στην επέτειο των 40χρονων από την απελευθέρωση της Αλβανίας.
Στον “Οχτώβρη” (Δεκέμβρης 1984) ενώ η καθοδήγηση της ΣΑΚΕ αναφέρονταν στα 40 χρόνια από την απελευθέρωση της Αλβανίας, στη διπλανή σελίδα δημοσίευσαν μια αντικομουνιστική επιστολή συναγωνιστών τους που ισχυρίζονταν ότι η Αλβανία δεν είναι σοσιαλιστική χώρα (!) Η επιστολή αυτή αφού” κριτίκαρε” τη γραμμή του ΚΕΑ σ όλα σχεδόν τα ζητήματα της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής κατέλεγε ανοιχτά: “Ή η θεωρία του ιστορικού υλισμού και του μαρξισμού - λενινισμού ... είναι λαθεμένη ή η οικονομική ανάπτυξη της Αλβανίας δεν είναι σοσιαλιστική”. Και αυτοί οι αντικομουνιστές συμπέραναν “πως συμβαίνει το δεύτερο” Όχι μονάχα λοιπόν αι συναγωνιστές της ΣΑΚΕ (όπως η ίδια τους αποκαλεί) φέρνουν σε αντίθεση το μαρξισμό - λενινισμό με την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Αλβανία. αλλά και απερίφραστα δηλώνουν πως η Αλβανία δεν είναι σοσιαλιστική χώρα (!).

Πιο προβοκατόρικη επίθεση ενάντια στο ΚΕΑ και το σύντροφο Ενβέρ Χότζα δε θα μπορούσε να γίνει. Το γιατί η ΣΑΚΕ τους θεωρεί συναγωνιστές της και αυτό δεν είναι δύσκολο υα το καταλάβει κανένας. Δεν είναι σκοπός μας να αναφερθούμε στο αντικομμουνιστικό περιεχόμενο αυτής της επιστολής και στην “απάντηση” των ηγετών της ΣΑΚΕ στα πιο σημαντικά ζητήματα που οι Θέσεις αυτών των αντικομουνιστών είναι ίδιες μ αυτές της ΣΑΚΕ (“αδιαφορία του ΚΕΑ για την ανάπτυξη του Μ-Λ κινήματος”, “που το ΚΕΑ θυμάται τις Μ - Λ αρχές μόλις το… 1978 και καταγγέλλει το ΚΚ Κίνας και το μαοϊσμό”, “της ανοιχτής κριτικής ανάμεσα στα κόμματα” κλπ.) ήταν φυσικό η ΣΑΚΕ να αποφύγει την απάντηση. Άλλωστε και αυτοί είναι δικό της παιδιά.

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΕΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ-ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΥ

Μετά από όσα αναφέραμε δεν Θα περίμενε βέβαια κανένας να αποδέχονται οι οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ τη συμβολή του συντρόφου Ενβέρ Χότζα στον εμπλουτισμό και στην παραπέρα ανάπτυξη της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας.

Σ’ όλα τα κείμενά τους αλλά και στο τηλεγράφημα που έστειλαν στο ΚΕΑ, μ αφορμή το θάνατο του συντρόφου Ευβέρ Χότζα, δεν κάνουν λόγο για τη συμβολή των διδαγμάτων του στον εμπλουτισμό του μαρξισμού – λενινισμού. Κάτι παραπάνω. Σαν οπορτουνιστές που είναι λ ο γ ο - κ ρ ί ν ο υ ν από το λόγο του συντρόφου Ραμίζ Αλία το κομμάτι που αναφέρεται στο ζήτημα αυτό. Το κομμάτι που έκοψαν (με το γελοίο πρόσχημα της παράθεσης αποσπασμάτων από το λόγο του) αναφέρει: “Η θεωρητική σκέψη Του για το ζητήματα της επανάστασης, της διχτατορίας του προλεταριάτου και της οικοδόμησης Του σοσιαλισμού, οι αναλύσεις για τον ιμπεριαλισμό και το ρεβιζιονιστικό εκφυλισμό είναι μια ε ξ α ί ρε τη συμβολή (υπογρ δική μας) στον θεωρητικό θησαυρό του μαρξισμού - λενινισμού και της Παγκόσμιας επαναστατικής πράξης” (“ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ”, Μάης 1985).
Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι σι οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ αποσιώπησαν εντελώς και την Επιστημονική Συνδιάσκεψη του ΚΕΑ που έγινε στις παραμονές των 75χρονων του σύντροφου Ενβέρ Χότζα στις 3 και 4 Οχτώβρη 1983 στα Τίρανα, που είχε σαν θέμα: “Η θεωρητική σκέψη του ΚΕΑ και του σύντροφου Ενβέρ Χότζα” (κοίτα Λόγο του σ. Ραμίζ Αλία στην Επιστημονική Συνδιάσκεψη, “ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ” Νοέμβρης 1983)

Οι οπορτουνιστές ηγέτες της ΣΑΚΕ είναι ακριβώς στην αντίθετη μεριά από το δρόμο του σύντροφου Ενβέρ Χότζα.

Ειδικότερα την ανάλυση του ΚΕΑ για την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες καθώς και για τα επαναστατικό μέτρα που πήρε το ΚΕΑ για να αποτρέψει την παλινόρθωση του καπιταλισμού στην Αλβανία, η οπορτουνιστική καθοδήγηση της ΣΑΚΕ τα απορρίπτει. Στη μπροσούρα της “Ο μαοϊσμός αντεπαναστατική θεωρία και πράξη” αναφέρει: “Από την αρνητική πείρα της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στη ΣΕ πρέπει να βγάλουμε πολλά συμπεράσματα που να προωθούν το μαρξισμό και όχι να αλλοιώνουν τον επαναστατικό του χαραχτήρα. Είναι σίγουρο πως αν ο Σταλιν και ο Λένιν είχαν γνωρίσει το φαινόμενο της παλινόρθωσης του καπιταλισμού σε μια σοσιαλιστική χώρα θάβγαζαν πολλά και πλούσια συμπεράσματα” (σελ. 34)
Όμως η μελέτη αυτή του νέου φαινομένου του ρεβιζιονιστικού εκφυλισμού οε μια σοσιαλιστική χώρα έχει ήδη γίνει από το ΚΕΑ και το σύντροφο Ενβέρ Χότζα και ακριβώς τα μέτρα που πάρθηκαν στηρίζονται σ’ αυτή την ανάλυση και εγγυώνται το μέλλον της ΛΣΔ Αλβανίας πάντα σε μαρξιστικό - λενινιστικό δρόμο, πάντα κόκκινο. Το κείμενο του Ρ Σ Τιράνων που αναδημοσιεύουμε μιλάει σύντομα γι αυτό το ζήτημα.

Τα διδάγματα αυτά τα α ρ ν ο ύ ν τα ι ‚όπως το επιβεβαιώνει το παραπάνω απόσπασμα (αλλιώς θα μιλούσαν ότι την ανάλυση την έχει κάνει το ΚΕΑ και ο σ. Ενβέρ Χότζα), οι οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ και ακριβώς αυτός είναι ο λόγος που απέφυγαν να προβάλλουν ο έργο του σύντροφου Ενβερ Χότζα “Οι χρουστσιοφικοί”,

Συμπερασματικά έχουμε να πούμε ότι η αποσιώπηση των ζητημάτων και οι ψεύτικες και υποκριτικές αναφορές στο σύντροφο Ενβέρ Χότζα δεν πρόκειται να σώσουν τους οπορτουνιστές ηγέτες της ΣΑΚΕ
Αργότερα θα αναφερθούμε στα ζητήματα που θίγουν στο περιβόητα γράμμα τους στο ΚΕΑ.

ΑΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΔΑΓΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ

Όπως σι ίδιοι ισχυρίζονται στο γράμμα που έστειλαν στο ΚΕΑ, το Μάρτη του 1979, ήθελαν να εκφράσουν: “Τις διαφωνίες μας με σ κ ο π ό να βοηθήσουμε στα ξεπέρασμα των λαθών σας και να συμβάλλουμε και εμείς στο δυνάμωμα και στην ανάπτυξη του Παγκόσμιου μαρξιστικού - λενινιστικού Κινήματος…”, (σελ. 1 του γράμματος).

Αυτό απλά σημαίνει απόρριψη μια σειρά θέσεων του ΚΕΑ και του σύντροφου Ενβέρ Χότζα στο ζήτημα της πάλης ενάντια στα μαοϊκό ρεβιζιονισμό, του Προλεταριακού διεθνισμού, της εξωτερικής πολιτικής της ΛΣΔ Αλβανίας κλπ. Τις Θέσεις αυτές τις επέχτειναν παραπέρα και στα ζητήματα που αφορούν την οικοδόμηση του σοσιαλισμού (μεταβατική περίοδος, ανταγωνιστικές αντιθέσεις κλπ,).
Παρμένες στα σύνολό τους οι θέσεις αυτές των ηγετών της ΣΑΚΕ συγκρατούν μια ολοκληρωμένη γραμμή, γραμμή αντιπαράθεσης στη μαρξιστική - λενινιστική γραμμή του ΚΕΑ και του συντρόφου Ενβέρ Χότζα, γραμμή άρνησης του σοσιαλισμού στην Αλβανία. Έξι χρόνια πέρασαν από τότε και το ΚΕΑ πολύ σωστά δεν “ξεπερνάει τα λάθη του”, δεν τα κουνάει ούτε πόντο από τον δήθεν “επικίνδυνο δρόμο που βαδίζει” (σελ. 12 του γράμματος) δηλαδή το δρόμο του μαρξισμού - λενινισμού,

Την αντιμαρξιστική - αντιαλβανική γραμμή των ηγετών της ΣΑΚΕ θα αναλύσουμε λεπτομερειακά σε επόμενα άρθρα για να γίνει κατανοητή στον καθένα.

Η πάλη του ΚΕΑ ενάντια στο μαοϊκό ρεβιζιονισμό και οι συκοφαντίες της ΣΑΚΕ

Ένα από τα ζητήματα της κριτικής - επίθεσης της οπορτουνιστικής ηγεσίας της ΣΑΚΕ ενάντια στο ΚΕΑ και το σύντροφο Ενβέρ Χότζα στο γράμμα - λιβελογράφημα, που ενέκρινε η Α’ Συνδιάσκεψη της ΣΑΚΕ (Μάρτης 79), ήταν η στάση του απέναντι στο ΚΚ Κίνας και το Μάο Τσετούνγκ.
Σύμφωνα με τη ΣΑΚΕ υπήρχαν τα στοιχεία για να γίνονταν η καταγγελία του μαοϊσμού, σαν μια παραλλαγή του σύγχρονου ρεβιζιονισμού, πολύ νωρίτερα. Στο γράμμα της γράφει “Το συμπέρασμα που βγάζουμε είναι ότι στοιχεία υπήρχαν για να βγάλετε το συμπέρασμα ότι ο Μάο Τσετούνγκ μετά την νίκη της αστικοδημοκρατικής Επανάστασης είναι ένας χυδαίος ρεβιζιονιστής” (σελ. 13 του γράμματος)

Όπως είναι γνωστό, η καταγγελία του ΚΕΑ ενάντια στις αντιμαρξιστικές θεωρίες του Μάο έγινε στις 7 Ιούλη 1977 με το άρθρο της “Ζέρι ι Πόπουλιτ” “Θεωρία και Πραχτικά της επανάστασης”, όπου κριτικάρεται η θεωρία των “3 κόσμων” και το Γενάρη 1978 που στο βιβλίο του “Ιμπεριαλισμός και Επανάσταση” ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα ξεσκεπάζει, με βάση το μαρξισμό-λενινισμό, τη ρεβιζιονιστική ουσία της “σκέψης Μάο Τσετούνγκ”.

Εδώ όμως ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα (όπως και στο άλλο έργο του “Σκέψεις για την Κίνα”, τόμος Α και Β) αναλύει με κάθε λεπτομέρεια την εξέλιξη της γραμμής του ΚΚ Κίνας και του Μάο Τσεταύνγκ και τα στοιχεία που είχε το ΚΕΑ να κρίνει αυτή τη γραμμή. Είναι τόσο αποκαλυπτική και λεπτομερειακή η τοποθέτηση του σύντροφου Ενβέρ Χότζα που δεν αφήνει καμιά αμφιβολία, ούτε για την έλλειψη επαγρύπνησης από το ΚΕΑ ούτε πολύ περισσότερο ότι υπήρχαν τα στοιχεία για να καταλήξει τα ΚΕΑ σένα οριστικό συμπέρασμα.
Αναφερόμενος στις αντιμαρξιστικές Θέσεις του Μάο “όπως η θέση του χειρισμού των αντιθέσεων ανάμεσα στο προλεταριάτο και την αστική τάξη, σαν μη ανταγωνιστικές αντιθέσεις...”, “η θέση το χωριό θα κυκλώσει την πόλη” κλπ. καθώς και σε “άλλες απόψεις και πολιτικές θέσεις του Μάο Τσετούνγκ και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας που δε συμφωνούν με τις μαρξιστικές - λενινιστικές απόψεις του Κόμματός μας ,“ ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα τονίζει:

“Το Κόμμα μας, αναλύοντας τα γεγονότα, κατέληξε σε μερικά γενικά και ιδιαίτερα συμπεράσματα, που το έκαναν να επαγρυπνεί, μα απέφευγε την πολεμική με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας και με τους κινέζους ηγέτες, όχι γιατί φοβούνταν να κάνει πολεμική μ αυτούς, αλλά γιατί τα δοσμένα που διέθετε για τον εσφαλμένο αντιμαρξιστικό δρόμο αυτού του κόμματος και του ίδιου του Μάο Τσετούνγκ, δεν ήταν πλήρη και δεν επέτρεπαν ακόμα να καταλήξουμε σε τελικό συμπέρασμα, Από την άλλη μεριά, για ένα διάστημα το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας αντιτάσσονταν στον αμερικάνικα ιμπεριαλισμό και στην αντίδραση. Επίσης, πήρε θέση ενάντια στο σοβιετικό ρεβιζιονισμό δεν υπαγορεύονταν από σωστές μαρξιστικές - λενινιστικές θέσεις αρχών” (Ενβέρ Χότζα, “Ιμπεριαλισμός και Επανάσταση” σελ. 273).

Από το 1956 που τα δυο κόμματα βρέθηκαν μαζί στην πάλη ενάντια στο χρουτσωφικό ρεβιζιονισμό η στάση του ΚΕΑ απέναντι στους ηγέτες του ΚΚ Κίνας ήταν στάση μαρξιστική – λενινιστική. Η επαγρύπνηση απέναντι στις ταλαντεύσεις, την πραγματίστικη πολιτική και τις λαθεμένες θέσεις των κινέζων ηγετών υπήρχε πάντα, λόγω όμως της ταλαντευόμενης πολιτικής των Κινέζων στα διεθνή στίβα (πότε έβγαιναν με μαρξιστικές-λενινιστικές θέσεις και πότε με ρεβιζιονιστικές) και επίσης λόγω έλλειψης στοιχείων για την οικοδόμηση του “σοσιαλισμού” στην Κίνα ήταν αδύνατο να καταλήξει το ΚΕΑ σε οριστικό συμπέρασμα

Δεν είναι απαραίτητο να επιχειρηματολογήσουμε με εμείς πάνω σ αυτό το ζήτημα, τη στιγμή που για όποιον ενδιαφέρεται υπάρχει η αναλυτική τοποθέτηση του ΚΕΑ και του σύντροφου Ενβέρ Χότζα στα βιβλία του “Ιμπεριαλισμός και Επανάσταση”, “Σκέψεις για την Κίνα” (τόμος Α και Μ), το γράμμα της ΚΕ του ΚΕΑ στην ΚΕ του ΚΚ Κίνας, κλπ. Είναι επίσης περιττό, αφού και μια μόνο αναφορά στα λεγόμενο της ΣΑΚΕ, Θα μας πείσει νια την επιπολαιότητά της και τπ συκοφαντικό χαραχτήρα που περιέχει η τοποθέτηση της,

Η ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΝ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΤΗΣ ΣΑΚΕ

“Δε μπορούμε να δεχτούμε το γεγονός ότι το ΚΕΑ, ένα κόμμα με τόση μεγάλη πείρα στον αγώνα ενάντια στους ρεβιζιονιστές κάθε απόχρωσης, δε μπορούσε να βγάλει συμπεράσματα για το Μάο Τσετούνγκ έστω και μόνο απ’ την τοποθέτησή του απέναντι στο ζήτημα Στάλιν” (υπογρ. δική μας, σελ. 12 του γράμματος της ΣΑΚΕ στο ΚΕΑ).

Φαίνεται καθαρά από το παραπάνω απόσπασμα, ότι σύμφωνα με τη ΣΑΚΕ και μόνο η τοποθέτηση του Μάο για το Στάλιν ήταν αρκετό για να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι ο Μάο είναι ρεβιζιονιστής. Είναι γνωστή η ρεβιζιονιστική θέση του Μάο για τα δήθεν “λάθη” του Στάλιν (λάθη κατά 30%!). Όμως ακριβώς αυτό έπρεπε να αποδεχτεί στην πράξη, γιατί η τέτοια στάση απέναντι στο Στάλιν, σημαίνει απόρριψη της μαρξιστικής - λενινιστικής γραμμής του Στάλιν. Και αυτό θα κρίνονταν από τη γραμμή του ΚΚ Κίνας τόσο στο διεθνή στίβο όσο και στην εσωτερική γραμμή της Κίνας. Η θέση του ΚΚ Κίνας λοιπόν και του Μάο Τσετούνγκ παρμένες στο σύνολό τους και στην πραχτική τους εφαρμογή θάδειχναν αν οι κινέζοι στέκονταν στο δρόμο του Στάλιν και όχι το αντίθετο.

Η παραπάνω τοποθέτηση της ΣΑΚΕ δεν έχει καμιά σχέση με το μαρξισμό, παρά μόνο με την μικροαστική επιπολαιότητα. Ίσως κάτι να υποψιάζονταν γιατί όταν στον “Οχτώβρη” (Νοέμβρης 80) έδωσαν στη δημοσιότητα το γράμμα (παραλλαγμένο βέβαια) την παρουσίασαν διαφορετικά: “Εκείνο όμως για ιο οποίο κριτικάρομε τους αλβανούς συντρόφους είναι το γιατί αυτή η πάλη δε βγήκε απ την αρχή στο φως της δημοσιότητας και ιδιαίτερα όταν οι κινέζοι με το Μάο άρχισαν να αγκαλιάζουν τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό κλπ ‘ (“Οχτώβρης” Νοέμβρης 1980).

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Αρνούμενοι τη μαρξιστική - λενινιστική θέση του ΚΕΑ, ότι για να κρίνουμε ένα Κόμμα αν είναι μαρξιστικό - λενινιστικό πρέπει να δούμε τις θέσεις του στο σύνολό τους και στην πραχτική τους εφαρμογή, οι οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ παίρνοντας πότε τη μια και την άλλη Θέση χάνουν κάθε ίχνος πολιτικής σοβαρότητας. Στο πρώτο απόσπασμα που παραθέσαμε (σελ. 13 του γράμματος) λένε γενικά ότι υπάρχουν στοιχεία νια να βγει το συμπέρασμα “μετά τη νίκη της αστικο-δημοκρατικής επανάστασης” δηλαδή μετά το 1949. Στο δεύτερο με κριτήριο τη θέση του Μάο για το Στάλιν το προσδιορίζουν στα 1963. Στο τρίτο (“Οχτώβρης” Νοέμβρης 80) “ιδιαίτερα μετά το αγκάλιασμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού”- δηλαδή το 1971 (ταξίδι του Νίξον στην Κίνα).

Η ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ

Με τέτοια στοιχεία λοιπόν και με αντιφατικές τοποθετήσεις η οπορτουνιστική καθοδήγηση της ΣΑΚΕ “ανακάλυψε” τα λάθη του ΚΕΑ. Ως εδώ βέβαια, δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να “θεωρητικοποιήσει” τις συκοφαντικές επιθέσεις των μαοϊκών ρεβιζιονιστών του “ΚΚΕ (Μ-Λ)” που την περίοδο εκείνη είχαν αναλάβει εκστρατεία ενάντια στο ΚΕΑ επειδή αποκάλυπτε το ρεβιζιονισμό τους.
Οι μικροαστοί ηγέτες της ΣΑΚΕ προχώρησαν και παραπέρα. Όχι μονάχα το ΚΕΑ και ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, ενώ είχε τα στοιχεία δεν κατάγγειλε “από τη νίκη” της αστικο-δημοκρατικής επανάστασης και μετά δηλαδή από το 1949 το Μάο (πράγμα που, όπως λένε, έβλαψε το μαρξιστικό λενινιστικό κίνημα) αλλά Και προσπάθησαν να συγκαλύψουν το λάθος τους (!!!). Στη σελίδα 9 του γράμματος οι οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ συμβουλεύουν το ΚΕΑ: “Εμείς σι μαρξιστές-λενινιστές της Ελλάδας περιμέναμε από σας σύντροφοι ανοιχτή αυτοκριτική για τα σοβαρά λάθη σας που προκάλεσαν ζημιά στο μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα γιατί, όπως διδάσκει ο Στάλιν, “Δίχως αυτοκριτική δεν υπάρχει σωστή διαπαιδαγώγηση του κόμματος, της τάξης, της μάζας. Δίχως σωστή διαπαιδαγώγηση του κόμματος, της τάξης της μάζας δεν υπάρχει μπολσεβικισμός” (τόμος 11ος, σελ. 129, υπογρ. δική μας). Μελετώντας όμως, από το έργο του σ. Ενβέρ Χότζα “Ιμπεριαλισμός Και Επανάσταση”, το κεφάλαιο για την αντεπαναστατική “σκέψη Μάο Τσετούνγκ” αντί να δούμε αυτοκριτική από πλευράς σας για τις παλιές σας εκτιμήσεις για τον κινέζο Χρουτσώφ είδαμε με μεγάλη μας πίκρα, μια προσπάθεια δικαιολόγησής τους” (σελ. 13 του γράμματος της ΣΑΚΕ στα ΚΕΑ). Και στη σελ. 12: “πιστεύαμε ακράδαντα πλέον ότι με τις απόψεις σας αυτές (εννοούν αυτές στο έργο “Ιμπεριαλισμός και Επανάσταση”) προσπαθείτε να δικαιολογήσετε το λάθος σας” (υπογρ. δική μας).

Έτσι λοιπόν το περίφημο έργο του σύντροφου Ενβέρ Χότζα που αποτελεί ισχυρό όπλο στα χέρια των μαρξιστών - λενινιστών όλου του κόσμου γιατί αναλύει σωστά τη σημερινή διεθνή κατάσταση και καταπολεμάει όλα τα αντεπαναστατικά ρεβιζιονιστικά ρεύματα, κατά τους οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ, είναι έργο που συγκαλύπτει τα δήθεν ‘λάθη” του ΚΕΑ και επομένως άχρηστο για το διεθνές Κομμουνιστικό κίνημα (όψιμα όμως η ΣΑΚΕ μιλάει υποκριτικά για το “μεγάλο μαρξιστή - λενινιστή Ενβέρ Χότζα”). Για τους μαρξιστές - λενινιστές όλου του κόσμου τα έργο του σύντροφου Ενβέρ Χότζα και ιδιαίτερα το “Ιμπεριαλισμός και Επανάσταση” αποτελεί μια μεγάλη συμβολή του σύντροφου Ενβέρ Χότζα στο θησαυροφυλάκιο του μαρξισμού-λενινισμού.
Δεν υπήρξε και ούτε μπορούσε υα υπάρξει απάντηση από το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας σ ένα τέτοιο γράμμα – λιβελογράφημα. Όταν για ένα κόμμα, όπως τα ΚΕΑ που διεξήγαγε εντελώς μόνο του, τη μεγαλύτερη ως τώρα πάλη αρχών ενάντια σ όλα τα ρεύματα του σύγχρονου ρεβιζιονισμού (χρουτσωφικό, κινέζικο, γιουγκοσλάβικο, ευρωκομμουνισμό) που καθοδηγεί την εργατική τάξη της Αλβανίας με πλήρη επιτυχία λύνοντας νέα προβλήματα, το μόνο κόμμα που κρατώντας ψηλά τη σημαία της επανάστασης και είναι παράδειγμα για τους μαρξιστές - λενινιστές όλου του κόσμου, όχι μόνο το πολεμάς δημόσια για δήθεν “λάθη” του, αλλά και επιμένεις ότι προσπαθεί να τα αποκρύψει από την αλβανική εργατική τάξη και το μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα, τότε δεν είσαι μονάχα οπορτουνιστής αλλά είσαι και προβοκάτορας.

Το δεύτερο συμπέρασμα από το παραπάνω απόσπασμα, που μάλιστα το υπογραμμίζει η οπορτουνιστική καθοδήγηση της ΣΑΚΕ είναι ότι “δίχως αυτοκριτική .... δεν υπάρχει μπολσεβικισμός”. Το ότι η ΣΑΚΕ απορρίπτει την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Αλβανία το έχουμε δείξει και από τις θέσεις της για τα ζητήματα οικοδόμησης του σοσιαλισμού, που είναι οι ίδιες ακριβώς με τις θέσεις των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών. Στο γράμμα η ΣΑΚΕ το λέει επίσης ανοιχτά. Αφού τονίζουν ξανά ότι όπως λέει ο Λένιν “η σοβαρότητα ενός κόμματος κρίνεται από το πως στέκεται στα λάθη του” (σελ. 13 του γράμματος) καταλήγουν: “στο βαθμό λοιπόν, που δεν θα κάνετε αυτοκριτική, έστω και ύστερα από τη συντροφική κριτική μας θα βαδίζετε ένα επικίνδυνο δρόμο” (υπογρ. δική μας, σελ. 12 του γράμματος).

Τα πράγματα είναι καθαρά λοιπόν. Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, σύμφωνα με τους μικροαστούς οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ, βαδίζει, εδώ και μερικά χρόνια, έναν “επικίνδυνο δρόμο”. Επίσης τον ίδιο “επικίνδυνο δρόμο” βαδίζουν, σύμφωνα με τη ΣΑΚΕ, και τ άλλα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα, που “αντιγράφουν τις τελευταίες αποφάσεις” του ΚΕΑ.

Το ΚΕΑ λοιπόν και ο σ. Ενβέρ Χότζα πώς συμβιβάζεται αυτό με τα όψιμα υποκριτικά γραφόμενα του τύπου “ο μεγάλος Μ-Λ Ε. Χότζα” κλπ;) οδηγούν την Αλβανία, σύμφωνα με τη ΣΑΚΕ, σε “επικίνδυνο δρόμο” δηλαδή το δρόμο της ανατροπής του σοσιαλισμού (αυτό δεν τολμούν να το πουν ανοιχτά και βάζουν τους συναγωνιστές τους να μας πουν ότι “η Αλβανία δεν είναι σοσιαλιστική χώρα” (“Όχτώβρης” Δεκέμβρης 84). Αλλά πως συμβιβάζεται η συκοφαντική αυτή επινόηση των οπορτουνιστών της για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Αλβανία με την ταυτόχρονη υποστήριξη μιας ρεβιζιονιστικής αντι­μαρξιστικής αντίληψης για το σοσιαλισμό, εκείνης των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών;

Όταν η ΣΑΚΕ ταυτίζεται με τους Χρουτσωφικούς ρεβιζιονιστές και το “Κ”ΚΕ στο ζήτημα του σοσιαλισμού είναι επόμενο να θεωρεί επικίνδυνο το δρόμο του ΚΕΑ και του σ. Ενβέρ Χότζα. Και είναι πραγματικά επικίνδυνος ο δρόμος που εξακολουθεί να βαδίζει το ΚΕΑ και η ΛΣΔ Αλβανίας γι’ τους συγχρόνους ρεβιζιονιστές (χρουτσωφικούς, κινέζους, γιουγκοσλάβους, ευρωκομμουνιστές) και όλους τους οπορτουνιστές, συμπεριλαμβανομένης και της ΣΑΚΕ, γιατί είναι ο δρόμος της διχτατορίας του προλεταριάτου και του επιστημονικού σοσιαλισμού, θεωρητικά και πραχτικά.

Οι οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ χτυπούν τον επιστημονικό σοσιαλισμό των Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν - Στάλιν, που οικοδομείται σήμερα στην Αλβανία για να αποπροσανατολίσουν την εργατική τάξη διαδίδοντας στις γραμμές της μια αντιμαρξιστική ρεβιζιονιστική αντίληψη περί σοσιαλισμού, εκείνη των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών. Το ίδιο κάνει και το ρεβιζιονιστικό “Κ”ΚΕ.

Στο γράμμα τους στο ΚΕΑ οι οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ, δηλαδή μερικοί μετρημένοι στα δάχ­τυλα φοιτητές της Θεσσαλονίκης, παρουσιάζονται ακόμα και σαν αυτόκλητοι σωτήρες του διεθνούς μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος, στρέφονται ενάντια στη γραμμή του και απαιτούν να αναθεωρηθεί (ας σημειωθεί ότι στη χώρα μας δεν υπάρχει, ακόμα και σήμερα, επαναστατικό κόμμα). Πρωτοφανής βέβαια στάση για κομμουνιστές, αλλά κατανοητή και δικαιολογημένη για μικροαστούς φοιτητές.

Στο ζήτημα της πάλης ενάντια στο μαοϊκό ρεβιζιονισμό, οι οπορτουνιστές της ΣΑΚΕ χτυπώντας το ΚΕΑ ακριβώς τη στιγμή που αυτό βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτής της πάλης, βρίσκονται αντικειμενικά, ανεξάρτητα από οποιεσδήποτε υποκειμενικές προθέσεις, σε συμμαχία με τις δυνάμεις του μαοϊκού ρεβιζιονισμού ενάντια στο ΚΕΑ και το διεθνές μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα.
Θεωρούμε περιττό να τονίσουμε ότι το ΚΕΑ με επικεφαλής το μεγάλο μαρξιστή-λενινιστή σ. Εν­βέρ Χότζα όχι μόνο ξεσκέπασε το μαοϊκό ρεβιζιονισμό, αλλά και σωστά και με επιτυχία διεξήγαγε αυτή την πάλη, πράγμα που κάνει και σήμερα. Είναι και αυτό μια μεγάλη ιστορική συμβολή στην πάλη του διεθνούς προλεταριάτου ενάντια στους εχθρούς του.